Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Είτε με ανάπτυξη είτε με κρίση ο καπιταλισμός φέρνει ανεργία

ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Πλατύ άνοιγμα των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ για την οργάνωση των ανέργων, την προβολή της πρότασης του Κόμματος για τη διέξοδο
Μία από τις πρωτιές στις εφιαλτικές λίστες της ανεργίας κατέχει η περιφέρεια του Πειραιά.

Στους ναυτεργάτες η ανεργία έχει ξεπεράσει το 30%, όταν ο στόλος των Ελλήνων εφοπλιστών - ο σκληρός πυρήνας του μεγάλου κεφαλαίου - ξεπερνάει τα 4.000 πλοία και αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο κατέχοντας την πρωτιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη το ποσοστό της ανεργίας έχει ξεπεράσει το 90%, όταν οι εφοπλιστές μόνο για το Μάη του 2013 έκλεισαν 48 παραγγελίες για τη ναυπήγηση πλοίων συνολικής αξίας άνω των 1,3 δισ. δολαρίων σε ναυπηγεία άλλων χωρών. Αριθμός που θεωρείται ρεκόρ για ένα μήνα! Χιλιάδες θέσεις εργασίας με κατακτημένα δικαιώματα, όπως στα καράβια και στο λιμάνι του Πειραιά, τσακίζονται από το μεγάλο κεφάλαιο, τους μονοπωλιακούς ομίλους, για να αντικατασταθούν με εργάτες χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα, σύγχρονους σκλάβους του 21ου αιώνα, που θα δουλεύουν όσο τους λένε και θα παίρνουν όσα τους δίνουν.


Σε περιοχές όπως το Πέραμα δεν υπάρχει σπίτι χωρίς άνεργο, ενώ εκτιμάται ότι η ανεργία στην πόλη έχει ξεπεράσει το 45%! Ανάλογη είναι η εικόνα σε όλους τους δήμους. Με τη συρρίκνωση της Ζώνης εξαφανίστηκαν αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες. Ενώ συνολικά με την εισβολή των μονοπωλίων και ειδικά με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, κλείνουν η μία μετά την άλλη οι επιχειρήσεις αυτοαπασχολούμενων, μικρών επαγγελματιών και εμπόρων. Σύμφωνα με στοιχεία του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά, το 2010 καταγράφηκαν 1.541 εγγραφές και 4.982 διαγραφές, δηλαδή μείον 3.441 επιχειρήσεις. Το 2011 οι εγγραφές ήταν 1.471 και οι διαγραφές 5.058, μείον 3.579. Για το 2012 τα μέχρι τώρα στοιχεία του Επιμελητηρίου δείχνουν 1.589 εγγραφές και 1.636 διαγραφές, μείον 47 επιχειρήσεις.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση, προσπαθώντας να αντιστρέψει την πραγματικότητα, εμφανίζει την παραχώρηση των λιμενικών υποδομών της Ελλάδας (και τις δραστηριότητες σ' αυτές τις υποδομές με κύρια το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο της χώρας) στα σαγόνια των μονοπωλίων ως «ανάπτυξη» που θα φέρει «χιλιάδες θέσεις εργασίας».

Για όλα αυτά ο «Ρ» συζήτησε με τον Θανάση Ευαγγελάκη, μέλος της ΕΠ της ΚΟΑ του ΚΚΕ, ναυτεργάτη, με αφορμή το μεγάλο πολιτικό άνοιγμα που γίνεται από μια σειρά Κομματικές Οργανώσεις στην περιοχή του Πειραιά ακριβώς με αιχμή την ανεργία. Στα πλαίσια αυτού του πολιτικού ανοίγματος γίνεται και η συγκέντρωση με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, την Τετάρτη 3 Ιούλη, στις 8 το βράδυ, στη Νίκαια, στην πλατεία Κουμπάκη (πρώην Σπάθα).

Η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό
-- Είναι σε εξέλιξη μια μεγάλη πολιτική εξόρμηση στον Πειραιά με αιχμή την ανεργία. Τι επιδιώκετε με αυτή τη δραστηριότητα;

-- Πρώτα και κύρια να αναδειχθεί ότι το πρόβλημα αυτό είναι σύμφυτο με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και δεν πρόκειται να λυθεί στο πλαίσιο του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος. Πρόβλημα που με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης έχει οξυνθεί ραγδαία. Είναι χαρακτηριστικό ότι και μέσα από στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που δεν είναι και τα πραγματικά, οι άνεργοι είναι πάνω από ενάμισι εκατομμύριο. Αν σκεφτεί κανείς ότι μέσα σε αυτούς δεν συνυπολογίζονται οι εργαζόμενοι που μπορεί να κάνουν ένα μεροκάματο τη βδομάδα, τότε καταλαβαίνει ποια είναι η πραγματική ανεργία. Ταυτόχρονα, να αναδειχθεί η ανάγκη οργάνωσης της πάλης για την ανακούφιση των ανέργων και των οικογενειών τους. Ο οργανωμένος άνεργος έχει τη δύναμη να μη δεχτεί να γίνει ο πολιορκητικός κριός, να μη λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης απέναντι στα κατακτημένα εργασιακά δικαιώματα.

Να ανοίξει η συζήτηση άνεργο τον άνεργο, εργάτη τον εργάτη ότι δεν αποτελεί μονόδρομο αυτή η καπιταλιστική βαρβαρότητα, τα εργασιακά γκέτο που διαμορφώνουν. Υπάρχει ο δρόμος που είναι προς όφελος της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, η πρόταση που έχει επεξεργαστεί και επιστημονικά τεκμηριώσει το ΚΚΕ μέσα από το 19ο Συνέδριό του. Ο δρόμος για φιλολαϊκή διέξοδο, που περνάει μέσα από την ταξική ενότητα των εργαζομένων, σε συμπόρευση με λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, σε σύγκρουση με αυτή την πολιτική. Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι να γίνουν κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν. Αυτά προϋποθέτουν οργάνωση σε κάθε τόπο δουλειάς και εργατογειτονιά, ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, αλλαγή του αρνητικού συσχετισμού δύναμης στα συνδικάτα υπέρ των ταξικών δυνάμεων. Η εργατική τάξη μαζί με τους φυσικούς της συμμάχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, να συγκροτήσουν τη μεγάλη λαϊκή συμμαχία, την τεράστια αυτή δύναμη που μπορεί να επιβάλει φιλολαϊκή πολιτική.

-- Από την πλευρά της κυβέρνησης, με αφορμή και τα εγκαίνια του προβλήτα 3 της COSCO, επισημαίνεται ότι γίνονται επενδύσεις, αρχίζει η ανάκαμψη και η δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας. Ποια είναι η αλήθεια;

-- Η δικομματική κυβέρνηση αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είτε μονοκομματικές είτε τρικομματικές, είναι στην ίδια κατεύθυνση των επιλογών της ΕΕ, της πολιτικής των μονοπωλίων. Και θέλει προσοχή από τους εργαζόμενους, γιατί τις επιλογές, τη στρατηγική της ΕΕ δεν αμφισβητεί ούτε ο έτερος αυτόκλητος σωτήρας, ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα ότι μέσα από επενδύσεις και ανάπτυξη η χώρα ξεπερνάει την κρίση, ενώ, αντίθετα, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε επίπεδο ΕΕ - και αυτό φαίνεται από δείκτες ανάπτυξης που καταγράφονται στα πλαίσια της ΕΕ - η κρίση επιδεινώνεται σε όλες τις χώρες. Διατυμπανίζουν ως πρότυπο την COSCO, ενώ δεν λένε ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας που υπάρχουν σε αυτό τον τόπο δουλειάς, με εργαζόμενους χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, κοινωνικοασφαλιστική προστασία και συνδικαλιστική οργάνωση. Αντίστοιχα εργασιακά γκέτο θέλουν να διαμορφώσουν σε κάθε χώρο δουλειάς. Επικαλείται, δηλαδή, η κυβέρνηση χιλιάδες θέσεις εργασίας χωρίς όμως να αναφέρει κάτω από ποιες συνθήκες θα εργάζονται αυτοί οι εργαζόμενοι, αλλά ταυτόχρονα και πόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν χαθεί από το λιμάνι, που είχαν συγκροτημένα δικαιώματα και από δραστηριότητες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται μέσα και έξω από το λιμάνι. Πόσες θα κλείσουν στη συνέχεια και πόσοι εργαζόμενοι από αυτές θα απολυθούν. Η ιδιωτικοποίηση των λιμενικών υποδομών γίνεται για την κερδοφορία του κεφαλαίου σε βάρος του εργαζόμενου λαού. Τα λιμάνια αποτελούν πύλες εισόδου και εξόδου της χώρας, μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας, αυξημένου ειδικού βάρους, που περιλαμβάνουν και ενεργειακούς κόμβους, ενταγμένα στον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας.
Κανένας μόνος του απέναντι στη βαρβαρότητα
-- Ποια είναι τα στοιχεία που έρχονται από τις περιοδείες και τις εξορμήσεις;

-- Η εργατούπολη του Πειραιά, όσο και αν ευαγγελίζονται τα περί ανάπτυξης, υποφέρει από την ανεργία. Είναι χαρακτηριστική η κατάσταση που επικρατεί στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Η, πάρτε, για παράδειγμα, το χώρο της κρουαζιέρας που τον χαρακτηρίζουν επίσης πυλώνα ανάπτυξης. Στα καράβια που καταπλέουν στην άλλη πλευρά του λιμανιού δεν υπάρχει ούτε για δείγμα ναυτεργάτης με συγκροτημένα δικαιώματα. Είναι πληρώματα - θύματα των διεθνών και ντόπιων δουλεμπορικών κυκλωμάτων. Από τα εκατομμύρια τουριστών που συνεχώς αναφέρει η κυβέρνηση ότι έρχονται στον Πειραιά, αυτό που μένει είναι η σκόνη των παπουτσιών τους και αυτό καταγράφεται από τα καθημερινά λουκέτα καταστημάτων στον Πειραιά. Τα κέρδη από την κρουαζιέρα τα εξασφαλίζουν μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι που ελέγχουν πλοία, λιμάνια, αεροδρόμια, ξενοδοχεία. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους: Η εργάτες - σύγχρονοι δούλοι, ή στις ουρές των συσσιτίων και άστεγοι, το κομμένο ρεύμα ακόμα και σε οικογένειες που έχουν μεροκάματο, γιατί αυτό πια δεν φτάνει. Μία ανάσα δίνουν οι Επιτροπές Ανέργων που λειτουργούν στο πλαίσιο των Συνδικάτων και οι Λαϊκές Επιτροπές, στη συγκρότηση των οποίων πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές. Αναπτύσσονται πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις για το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα, ενάντια στα κομμένα ρεύματα, νερά, στις κατασχέσεις σπιτιών κ.ά. Στέλνουν το μήνυμα: Κανένας μόνος του.

Αναδεικνύουν τη δύναμη της ταξικής αλληλεγγύης και ενότητας, κόντρα στην υποταγή και τη μοιρολατρία. Προστατεύουν τους άνεργους από το να σέρνονται στην ελεημοσύνη τύπου Χρυσής Αυγής και εφοπλιστών. Παίρνει κουράγιο ο ένας από τον άλλον να αγωνιστεί, ενάντια στο μαύρο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων που διαλύουν τη ζωή των εργατών.

Ενας είναι ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία
-- Μετά τη συγκέντρωση στις 3 του Ιούλη ολοκληρώνεται το πολιτικό άνοιγμα;

-- Η συγκέντρωση στις 3 Ιούλη είναι κρίκος στην αλυσίδα της ανάπτυξης της δράσης που απαιτείται από τις κομματικές δυνάμεις, τους φίλους του Κόμματος. Το πολιτικό άνοιγμα θα συνεχιστεί πιο αποφασιστικά σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, να μεταφερθεί παντού το μήνυμα της ανάγκης για την καλύτερη οργάνωση, συσπείρωση δυνάμεων και προετοιμασία των εργαζομένων, του λαού για τις σκληρές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας. Η κυβέρνηση φέρνει πρόσθετα, ακόμα σκληρότερα αντεργατικά μέτρα (απολύσεις, Κοινωνική Ασφάλιση, περικοπές μισθών, συντάξεων, ραγδαία υποβάθμιση της Υγείας, της Παιδείας). Η προετοιμασία της συγκέντρωσης ήδη έχει μεταφέρει το σύνθημα του συναγερμού σε δεκάδες χώρους δουλειάς. Εχει ανοίξει με μια σειρά εργαζόμενους η ουσιαστική κουβέντα απέναντι στα ψευτοδιλήμματα της κυβέρνησης ότι η κατάσταση «αλλάζει», ή για τις αυταπάτες των πολιτικών δυνάμεων που υπηρετούν την πολιτική της ΕΕ, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που με αντιμνημονιακές κορόνες προσπαθεί να πείσει ότι υπάρχει πολιτικό μείγμα καλύτερης διαχείρισης αυτού του πολιτικού συστήματος, προς όφελος των εργαζομένων. Υπάρχουν δυσκολίες. Ομως, είναι καθήκον των κομματικών δυνάμεων να συνεχίσουν τη μάχη για να αφυπνίσουν συνειδήσεις. Να αρχίσει να γίνεται αντιληπτό όσο γίνεται από περισσότερους εργάτες ότι είναι μονόδρομος η οργάνωση και ανάπτυξη της ταξικής πάλης, ότι αυτοί αποτελούν την κινητήρια δύναμη, αυτοί παράγουν τον πλούτο και ότι έχουν ιστορική αποστολή να καταργήσουν τους εκμεταλλευτές τους. Οτι η λαϊκή ευημερία για την εργατική - λαϊκή οικογένεια προϋποθέτει αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας, λαϊκής οικονομίας.