19ο Συνέδριο και διεθνείς σχέσεις του ΚΚΕ

Ο γνωστός «ΚΚΕδολόγος» Φ. Π. της «Εφημερίδας των Συντακτών» προχωράει σε λαθροχειρία, τάχα «προσεγγίζοντας» τις διεθνείς σχέσεις του ΚΚΕ. Μάλιστα, σε άρθρο υπό τον τίτλο «Απ' το τσάμπα στην σάμπα» εντελώς αυθαίρετα τις συσχετίζει με τις διεθνείς σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι στο συγκεκριμένο άρθρο, από τη μία με αφορμή το ταξίδι του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ και μισής ντουζίνας στελεχών του κόμματός του στη Βραζιλία και την Αργεντινή, στο οποίο ο Α. Τσίπρας αναζητά νέες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, δίνει τα ρέστα του και εκθειάζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο διεθνών σχέσεων και όχι μόνο. Από την άλλη, γράφει ότι «η άλλη πλευρά, το Κομμουνιστικό Κόμμα, μάλλον δείχνει εγκλωβισμένη στον δικό της προλεταριακό διεθνισμό», σημειώνοντας ότι για το ΚΚΕ ισχύει το «όσο λιγότεροι τόσο καλύτερα», σχολιάζοντας τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος.
Ξεκαθαρίζουμε: Άλλο πράγμα η έκφραση γνώμης για την πολιτική του ΚΚΕ, την οποία το Κόμμα επιζητά με αφορμή και το 19ο Συνέδριό του από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και άλλο η συνεχής διαστρέβλωση. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος «αντικειμενικός» αρθρογράφος επιτίθεται στο ΚΚΕ, πράγμα που συνήθιζε και τον παλιό καιρό στην «Ελευθεροτυπία», γράφοντας εντελώς ανυπόστατα πράγματα.  Έχει κάνει όμως τις επιλογές του.
Πάμε στα επί της ουσίας...

Το ΚΚΕ βαδίζει προς το 19ο Συνέδριό του δυναμώνοντας, ατσαλωμένο, βγάζοντας συμπεράσματα από τους σκληρούς ταξικούς αγώνες του προηγούμενου διαστήματος στη χώρα μας, από τις οικονομικές εξελίξεις στην οικονομία στο εσωτερικό και το εξωτερικό που διαμορφώνονται στο έδαφος της παγκόσμιας οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης.

Το γεγονός αυτό, όπως και κάθε βήμα ενδυνάμωσης του ΚΚΕ, εξοργίζει τους αστούς, το πολιτικό τους προσωπικό και τους προπαγανδιστές της σάπιας ιδεολογίας τους. Το πολεμούν επειδή ξέρουν πολύ καλά ότι αφήνει παρακαταθήκη, ότι αποτελεί όπλο του εργατικού - λαϊκού κινήματος για τις μάχες που έρχονται σε ρήξη με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη δράση του ΚΚΕ στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, του οποίου το Κόμμα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι. Όπως σημειώνεται και στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο: «Το Κόμμα συνέχισε τις προσπάθειές του να αντιμετωπιστούν τα κρίσιμα και μεγάλα προβλήματα που κληροδότησε η νίκη της αντεπανάστασης, με πιο βασικό στοιχείο την πάλη με τον οπορτουνισμό. Τα απο­τελέσματα είναι μικρά, ζήτημα όμως που δεν οφείλεται στο ΚΚΕ, όσο στη γενικότερη κατάσταση πολλών Κομμουνιστικών Κομμάτων σε όλες τις η­πείρους και μάλιστα κομμάτων στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες».
Το ΚΚΕ παλεύοντας, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, διατηρεί διμερείς επαφές με δεκάδες Κομμουνιστικά Κόμματα σε όλο τον κόσμο, συζητάει μαζί τους για τις σημαντικές εξελίξεις, αλλά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Συμμετέχει σε πολυμερείς συναντήσεις ΚΚ, ενώ πέρσι φιλοξένησε στην Αθήνα τη 13η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Το Κόμμα, χωρίς να παραιτείται από τις υπάρχουσες μορφές συνεργασίας και συντονισμού των ΚΚ, είναι προσανατολισμένο στην προ­σπάθεια συγκρότησης ενός Κομμουνιστικού Πόλου ανάμεσα σε Κομμουνι­στικά Κόμματα που υπερασπίζονται το μαρξισμό - λενινισμό, την ύπαρξη σοσιαλιστικής οικοδόμησης και την προσφορά, αλλά και αναγνωρίζουν τα θεμελιακά λάθη της που οδήγησαν στην ανατροπή της, την αναγκαιότη­τα της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Στην κατεύθυνση αυτή, ιδρύθηκε πάνω σε ένα πλαίσιο κοινών αρχών το περιοδικό «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΔΚΕ), στην οποία συμμετέχουν σήμερα έντεκα θεωρητικά και πολιτικά περιοδικά Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Επίσης το ΚΚΕ όλο το προηγούμενο διάστημα ανέπτυξε πρωτοβουλίες εκφράζοντας την αλληλεγγύη του σε εργατικούς-λαϊκούς αγώνες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, που διεξάγονται ενάντια στο κεφάλαιο, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ενάντια στον αντικομμουνισμό. Ανάμεσα στα πολλά, για παράδειγμα, ανέπτυξε καμπάνια αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό με αίτημα την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως ανεξάρτητο και βιώσιμο, κυρίαρχο κράτος, στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
 Στις Θέσεις της ΚΕ μπροστά στο 19ο Συνέδριο, στην ενότητα με τα βασικά καθήκοντα του Κόμματος έως το 20ό Συνέδριο του Κόμματος αναφέρονται επίσης οι διεθνείς προτεραιότητες του ΚΚΕ, από τις οποίες δε διαφεύγει και η στήριξη του Κόμματος στις διεθνείς αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις και το καθήκον της συμβολής «στην ενδυνάμωση και διεύρυνση της Παγκόσμιας Συν­δικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) με νέες ταξικές συνδικαλιστικές οργανώ­σεις, αντιπαράθεση με το ρεύμα του ρεφορμισμού, του εργοδοτικού, κυβερ­νητικού συνδικαλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Στήριξη των διεθνών αντιι­μπεριαλιστικών οργανώσεων, του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ), της Παγκό­σμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Γυναικών (ΠΔΟΓ)».   

Είναι δεδομένο ότι οι αστοί θα ήθελαν ένα ΚΚΕ το οποίο να μην προσπαθεί για το ξεπέρασμα της βαθιάς κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος, να συμβιβάζεται με τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης και να υποχωρεί. Θα ήθελαν πολύ ένα ΚΚΕ που θα διαλέγει ιμπεριαλιστή όπως κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ή κομμάτι των καπιταλιστών στη χώρα του με τους οποίους θα μπορούσε να συνεργαστεί. Θα ήθελαν ένα Κόμμα που να ορκίζεται πίστη στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και την ειρήνη του, ένα Κόμμα που θα μιλά για «κρίση χρέους» και όχι για κρίση που είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα.
Θα ήθελαν ένα Κόμμα «ουρά» στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) που είναι θεμελιωμένο στις αρχές της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Θα ήθελαν ένα Κόμμα που να προβάλλει μείγμα διαχείρισης της αστικής εξουσίας και όχι την ανάγκη για την ανατροπή της. Θα ήθελαν, τελικά, ένα Κόμμα που θα παραιτούνταν από το λόγο ύπαρξης του: Την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.
Είναι λογικό, λοιπόν, να επαινούν τον ΣΥΡΙΖΑ για τις διεθνείς σχέσεις του και από την άλλη να επιτίθενται στο ΚΚΕ και τη δράση του στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Η μεγαλύτερη συμβολή του ΚΚΕ στο πλαίσιο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι ο ρόλος του στις ταξικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα και η σύγκρουση με την καπιταλιστική εργοδοσία, η πρωτοπόρα δράση του Κόμματος σε αυτήν την κατεύθυνση. 
Το ΚΚΕ, έχοντας επίγνωση του «εθνικού» καθήκοντός του στο πλαίσιο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, θα συνεχίσει σε κατεύθυνση όξυνσης της ταξικής πάλης, για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού στην Ελλάδα.
Πιστό στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού, θα συνεχίσει τις προσπάθειές του για την ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.