Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Μέχρι το Σεπτέμβρη η πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος

Έως το Σεπτέμβρη θα έχει τεθεί σε ισχύ ο διαβόητος θεσμός του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», σύμφωνα με νεότερες δηλώσεις του υφυπουργού Εργασίας, Βασίλη Κεγκέρογλου, που προσδιόρισε την έκδοση της σχετικής Κοινής Υπουργικής Απόφασης προς το τέλος του μήνα.
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα είναι ένας μόνιμος μηχανισμός για την αντιμετώπιση των φαινομένων της «ακραίας φτώχειας», δηλαδή για αυτούς που είναι στην απόλυτη εξαθλίωση και θα κυμαίνεται από 200 έως 400 ευρώ το πολύ κάθε μήνα.

Από τα κριτήρια γίνεται ξεκάθαρο ότι το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα δίνεται σε πολύ λίγους, καθώς το εισοδηματικό όριο για την καταβολή του θα κινείται στα 4.800 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια, ενώ τα κριτήρια θα διαμορφώνονται ανάλογα με το εάν υπάρχουν άλλες πηγές εισοδήματος, ιδιόκτητη κατοικία, περιουσιακά στοιχεία, αν οι αιτούντες είναι ανασφάλιστοι, έγγαμοι ή μη, αν έχουν παιδιά και πόσα, κλπ.

Το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί πιλοτικά σε 2 δήμους της χώρας και θα επεκταθεί το 2015 σε δήμους ή και σε εθνικό επίπεδο, με βάση το κείμενο αξιολόγησης της τρόικας. Με το προτεινόμενο μέτρο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, εκτός από την κυβέρνηση συμφωνούν και οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της κεντροαριστεράς, και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ απόλυτα κερδισμένο βγαίνει το κεφάλαιο.

Και από την ευρωπαϊκή εμπειρία εφαρμογής ανάλογων μέτρων, αλλά και την ελληνική πραγματικότητα προκύπτουν ότι:
  • Γενικεύτηκε και θα γενικευτεί η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση.
  • Γενικεύτηκε και θα γενικευτεί το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, το χτύπημα των μισθών, η μείωση και η κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας, αναπηρίας και των προνοιακών παροχών.
  • Εμπορευματοποιήθηκαν, ιδιωτικοποιήθηκαν οι υπηρεσίες πρόνοιας, περίθαλψης, ειδικής αγωγής, καθώς το μέτρο του εγγυημένου εισοδήματος λειτουργεί συνδυαστικά και ως πολιορκητικός κριός σε βάρος και αυτών των υπηρεσιών. Το αποτέλεσμα είναι να επιβαρύνονται ακόμη περισσότερο το σύνολο των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που θα αγοράζουν ως εμπορεύματα, υπηρεσίες τις οποίες δικαιούνται δωρεάν καθώς τις έχουν ήδη πληρώσει μέσα από τη φορολόγησή τους και τις κρατήσεις τους.Με τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, κάνουν «πάρτι» οι λεγόμενες ΜΚΟ (δήθεν φιλάνθρωποι και εθελοντές), πίσω από τις οποίες κρύβονται χορηγοί, σπόνσορες και ιδιωτικές εταιρείες που με το μανδύα της ευαισθησίας, απομυζούν ακόμη περισσότερα κέρδη καθαγιάζοντας την τάξη που τα καρπώνεται. Δεν είναι τυχαίο ότι η δράση τέτοιων «οργανώσεων» προβάλλεται έντονα από τα ΜΜΕ του κεφαλαίου, ενώ επιδοτούνται αδρά από την ΕΕ και τις εθνικές κυβερνήσεις.
  • Επίσης, επιχειρείται η παγίωση της αντίληψης της ατομικότητας στην επιβίωση και στην πρόσβαση στην εργασία, την ασφάλιση, τη στέγαση, την τροφή, τα φάρμακα, την υγεία, την παιδεία, το ρεύμα, το νερό. 
  • Γενικεύεται η αντίληψη ότι οι παραγωγοί του πλούτου θα πρέπει να μάθουν να ζούν με τα ξεροκόμματα που περισσεύουν από τα τραπέζια της πλουτοκρατίας, που αυτοί με το αίμα και τον ιδρώτα τους έχουν στρώσει.
  • Γενικεύεται η επικίνδυνη αντίληψη ότι είναι μονόδρομος μια δράκα καπιταλιστών να καρπώνεται όλο τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, ότι είναι νομοτέλεια να τους «ληστεύουν καρβέλια και να τους πετάνε ψίχουλα».
  • Γενικεύεται η αντίληψη ότι είναι «σύγχρονο» στον 21ο αιώνα να μειώνεις διαρκώς τον πήχυ των απαιτήσεων, να φιλάς το χέρι αυτού που αφού πρώτα σε άφησε άνεργο, ανασφάλιστο, χωρίς ρεύμα, νερό, φαγητό, σπίτι, αφού σου τσάκισε τον μισθό και τη σύνταξη, το επίδομα κλπ., τώρα σου πετά ένα ξεροκόμματο, και να λες και ευχαριστώ.
  • Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα λειτουργεί και ως εγγυημένο φόβητρο να «κάτσουν στα αυγά τους» οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, να μη διεκδικούν, να μη διαμαρτύρονται, γιατί «να! βλέπεις; υπάρχουν και χειρότερα».
  • Έχει επιπτώσεις και στον οργανωμένο, συλλογικό αγώνα, στην περαιτέρω αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος, καθώς προάγεται η ατομικότητα και το άπλωμα του χεριού με όρους γονυκλισίας και ελεημοσύνης και όχι σφιγμένης γροθιάς. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τα «δίκτυα», εθελοντικές οργανώσεις κλπ., ως θεσμούς.
Με ένα σμπάρο τελικά, πολλά... εγγυημένα τρυγόνια σε όφελος του κεφαλαίου μέσω και αυτού του προγράμματος...