Διαπιστευτήρια στο μεγάλο κεφάλαιο έδωσε η Χρυσή Αυγή με το ...καλημέρα της νέας χρονιάς. Σε ανακοίνωσή της υποστήριξε ότι «για
τη σημερινή λεηλασία της χώρας από τους ξένους τοκογλύφους και τους
εγχώριους πλουτοκράτες δε φταίει ο... φασισμός, αλλά οι προδότες και οι
ξεπουλημένοι πολιτικάντηδες». Οτι η νομοθετική εξουσία «νομοθετεί υπέρ της οικονομικής καταστροφής των χαμηλών κοινωνικά στρωμάτων». Παράλληλα, «προστατεύει
ως κόρη οφθαλμού τα δικά της τεράστια κέρδη και προνόμια (αποζημιώσεις
βουλευτών, υπουργών, Προέδρου Δημοκρατίας, αλλά και χρηματοδοτήσεις
κομμάτων, αφορολόγητο βουλευτών κ.λπ.)». Αυτά όμως δε θίγουν στο ελάχιστο τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Συστημική
ως το μεδούλι βγάζει λάδι τους κεφαλαιοκράτες, υπερασπίζεται τον
καπιταλισμό, στέκεται στην ίδια πλευρά με τους άλλους (ηπιότερους)
πολιτικούς εκφραστές του. Γι' αυτό σε μόλις έξι μήνες κοινοβουλευτικής
παρουσίας πρόλαβε:
-- Να στήσει δουλεμπορικά γραφεία που
στέλνουν πάμφθηνους εργάτες (18 ευρώ μεροκάματο!) στους μεγαλοεργοδότες,
δίχως ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα. Να ζητά απολύσεις στο Δημόσιο,
εισηγείται στη συγκυβέρνηση να απασχολεί ανασφάλιστους εργαζόμενους με
14 ευρώ τη μέρα (άνεργους του ΟΑΕΔ). Να «προειδοποιεί» εργάτες (π.χ.,
χαλυβουργούς στη Μαγνησία) να μην απεργήσουν, αντίθετα να αποδεχτούν
ό,τι ψίχουλα τους πετά η εργοδοσία.-- Να επιτίθεται με ύβρεις, ρόπαλα, μαχαίρια σε μαθητές και απεργούς εργάτες που προπαγανδίζουν απεργίες ενάντια στην πολιτική συγκυβέρνησης - ΕΕ. Να ζητά «θέσπιση ιδιωνύμου αδικήματος για τα βαριά αδικήματα που διαλύουν την κοινωνική συνοχή και καταστρέφουν τον εθνικό κορμό». Οροι που τα χωρούν όλα, από καταλήψεις σχολείων για ζητήματα εκπαίδευσης, μέχρι μια μακρόχρονη πανεργατική απεργία για το ψωμί του λαού, κινητοποιήσεις που θα χτυπήσουν με άγρια καταστολή και βία.
-- Να ζητά νέες φοροαπαλλαγές υπέρ των εφοπλιστών. Νέα «κίνητρα» για μεγαλοξενοδόχους. Να αναλάβει ο λαός τα χρέη των τραπεζιτών. Να ανοίγει δρόμο για μεγαλοεργολάβους να εκμεταλλευτούν πλουτοπαραγωγικές πηγές με πρόσχημα ότι δεν έχουμε «επαρκή τεχνογνωσία για εξορύξεις» (τι λένε σε μια χώρα όπου κυριολεκτικά περισσεύουν επιστήμονες, εξειδικευμένοι τεχνίτες, έμπειρο εργατικό δυναμικό;!). Να ζητά νέα κονδύλια και προμήθειες στους φαρμακοβιομήχανους που θησαυρίζουν χρόνια τώρα πάνω στην ανάγκη του λαού για αποτελεσματικό φάρμακο.
Η
αντιλαϊκή δράση της βρίσκει ανταπόκριση. Σύμφωνα με ιστολόγια, «(...)
μερίδα επιχειρηματιών του ΣΕΒ, κυρίως πιο μεσαίων σε δυναμική και νέων
ηλικιακά, φέρονται να βλέπουν με άλλο μάτι το ακροδεξιό κόμμα (...)
Πιστεύουν πως η Χρυσή Αυγή περιόρισε κατά πολύ τον αριστερό - αναρχικό
ακτιβισμό (...) Πιέζουν για να υπάρξουν δίαυλοι επικοινωνίας με την άκρα
δεξιά. Διαύλους που ήδη ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας (σ.σ. οι
μεγαλέμποροι) διατηρεί με το κόμμα».
Αυτή
είναι η Χρυσή Αυγή. Οπλο του συστήματος ενάντια στο λαό. Ωστόσο, η
Ιστορία διδάσκει ότι απέναντι στην ολοένα μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση
του συστήματος, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, η εργατική τάξη δεν πρέπει
να δείξει ανοχή σε τέτοια φαινόμενα, να υποστείλει τη σημαία του
ταξικού αγώνα ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης και στους μπράβους
της, της ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ των εργατών. Και έχει σημασία το
γεγονός ότι ήδη εργάτες διώχνουν τους τραμπούκους από τα εργοστάσια όπου
πάνε να χύσουν δηλητήριο. Οτι συνδικάτα καταγγέλλουν τη στάση τους που
δίνει άλλοθι στα αφεντικά. Οτι μαθητές, νεολαίοι διώχνουν τα φασιστοειδή
από τα σχολεία. Ο λαός έχει πείρα και μνήμη, η νεολαία δύναμη, μπορεί
και πρέπει να τους απομονώσουν.
Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ
Αναδημοσίευση από τη στήλη Επωνύμως του «Ριζοσπάστη», Πέμπτη 3 Γενάρη 2013
