Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Τι κρύβει η τροπολογία για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας;

-- Η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι με την τροπολογία για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας διασφάλισε τους μισθούς και τις θέσεις των εργαζομένων. Είναι αλήθεια;
Ζεστό κρατικό χρήμα στους ιδιοκτήτες των ναυπηγείων Ελευσίνας εξασφάλισε η κυβέρνηση, με την τροπολογία που συμπεριέλαβε στο νομοσχέδιο για τη Ναυτιλία και ψηφίστηκε προχτές, με άλλοθι τάχα τη διάσωση των θέσεων εργασίας και την αποπληρωμή των δεδουλευμένων των 1.000 εργαζομένων της επιχείρησης. Το κράτος θα καταβάλει 25 εκ. ευρώ στον ιδιοκτήτη του ναυπηγείου, προκειμένου να προχωρήσει η κατασκευή τριών πυραυλακάτων που είχε παραγγείλει το Πολεμικό ναυτικό. Μέχρι σήμερα, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, ενώ είχαν λάβει χρήματα από το κράτος, δεν είχαν προχωρήσει ανάλογα τις εργασίες, με τον επιχείρημα ότι δε διέθεταν «ρευστό». Το υπουργείο Εθνικής Αμυνας αντιδικούσε με τα Ναυπηγεία που ζητούσαν επιπλέον χρήματα, επικαλούμενο σχετική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Με τη συγκεκριμένη τροπολογία, αποδεσμεύονται τα κρατικά κονδύλια. Οι κυβερνητικοί εταίροι έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την επαναλειτουργία των Ναυπηγείων, που ο ιδιοκτήτης Ταβουλάρης είχε κλείσει εκβιαστικά, για να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση. Τώρα προσπαθούν να εμφανιστούν σαν προστάτες τάχα των εργαζομένων. Πίσω από τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς για στήριξη της «εθνικής ναυπηγικής βιομηχανίας», κρύβεται η διαχρονική πολιτική εκποίησης της ναυπηγοεπισκευής από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ και για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Το 1969, οι εφοπλιστή Ανδρεάδης, με δανεικά και αγύριστα που του έδωσε η χούντα, ίδρυσε τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Μέσα σε 6 χρόνια, τα ναυπηγεία βρέθηκαν με χρέος 9 δισ. δραχμές. Από το '75 μέχρι το 1992 περνάνε στον έλεγχο του Δημοσίου, μέσω της Εμπορικής Τράπεζας και η αποπληρωμή των χρεών φορτώθηκε εξ ολοκλήρου στο λαό, μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Μέχρι το 1992, στα ναυπηγεία εργάζονταν περίπου 2.200 εργαζόμενοι και έγιναν κερδοφόρα. Το 1992, η κυβέρνηση της ΝΔ πούλησε το ναυπηγείο έναντι περίπου 8 δισ. δραχμών, καθαρό από χρέη, στον εφοπλιστή Περατικό. Επιβεβαιώθηκε έτσι ότι οι ιδιωτικοποιήσεις είναι η άλλη όψη των κρατικοποιήσεων στον καπιταλισμό, αφού και οι δύο σκοπό έχουν να διασφαλίσουν τα μονοπώλια και τα κέρδη τους, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού. Ο εφοπλιστής, μέσα σε δύο χρόνια, φόρτωσε στο ναυπηγείο χρέη ύψους 10 δισ. δραχμών, απέλυσε 300 εργαζόμενους, πήρε «θαλασσοδάνεια» από την ΕΤΒΑ ύψους 7,5 δισ. και 2,3 δισ. δραχμών και τελικά επέστρεψε το ναυπηγείο στο κράτος! Στις 20 Ιούνη 1997 υπογράφτηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η σύμβαση με τον Ν. Ταβουλάρη, με τίμημα 30 δισ. δραχμές, με περίοδο αποπληρωμής τα 15 χρόνια, συν δύο χρόνια περίοδο χάριτος. Ο συγκεκριμένος έγινε ιδιοκτήτης των ναυπηγείων και έχοντας εξασφαλίσει παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού ύψους 25 δισ. δραχμών. Μέσα σε πέντε μήνες και μέχρι το Νοέμβρη του 1997, ο Ταβουλάρης απέλυσε 1.600 εργαζόμενους της επιχείρησης και από αυτούς επαναπροσέλαβε 750 χαρακτηρίζοντάς τους «νέες» θέσεις εργασίας, με πετσοκομμένους μισθούς και εργασιακά δικαιώματα! Τον ίδιο χρόνο, πήρε 7 δισ. δραχμές κρατική επιδότηση και άλλα 7 δισ. δάνειο για επενδύσεις. Στις 10/03/2011, η διοίκηση της εταιρείας με αίτηση που κατέθεσε η μητρική εταιρεία «Νεώριον Συμμετοχών», ζήτησε την υπαγωγή των Ναυπηγείων Ελευσίνας στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, υποστηρίζοντας ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας. Η συγκεκριμένη κίνηση στόχευε να πάρουν κομμάτι από την πίτα των εξοπλιστικών προγραμμάτων ύψους 10 δισ. ευρώ που εκείνη την περίοδο είχε καταρτιστεί από την κυβέρνηση, μέσω της κατασκευής των γαλλικών φρεγατών τύπου «ΦΡΕΜ» για το Πολεμικό Ναυτικό.
Από τα παραπάνω, επιβεβαιώνεται ότι η τροπολογία που προχτές ενέκρινε η κυβέρνηση, αποτελεί άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου από τις αστικές κυβερνήσεις και την ΕΕ. Οι ιδιοκτήτες των ναυπηγείων εξασφαλίζουν κεφάλαια, κρατικές παραγγελίες και όταν έχουν «πρόβλημα ρευστότητας», απειλούν με λουκέτο και χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους για να εξασφαλίσουν χρήμα. Το ίδιο «μοντέλο» ακολουθούν και τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που έχουν παραδοθεί στις πολυεθνικές «Thyssen Krupp» (γερμανικών συμφερόντων) και «Abu Dhabi Mar» (αραβικών συμφερόντων). Οι δύο εταιρείες διεκδικούν κέρδη μέσω προγραμμάτων του Πολεμικού Ναυτικού, για να μην προχωρήσουν - όπως απειλούν κι αυτές - σε κλείσιμο των Ναυπηγείων. Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Ελευσίνας - που βάσει της τροπολογίας προβλέπεται ότι θα λάβουν τα δεδουλευμένα τους ύψους 11,5 εκατομμυρίων ευρώ και μόνο γι' αυτό ακριβώς το λόγο ψήφισε «παρών» και το ΚΚΕ στη Βουλή, κάνοντας έναν συμβιβασμό σε όφελός τους - δεν πρέπει να παρασυρθούν από τις υποσχέσεις και τους πανηγυρισμούς κυβέρνησης και εργοδοτών. Η τεράστια πείρα που διαθέτουν, τους έχει διδάξει ότι καμιά θέση εργασίας δε διασφαλίζεται, κανένας μισθός δεν είναι σίγουρος, όσα και αν είναι τα κέρδη των ιδιοκτητών που καρπώνονται τον ιδρώτα τους. Η μόνη λύση για μόνιμη και σταθερή εργασία, για μισθούς που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες είναι η δημιουργία Δημόσιου Ενιαίου Φορέα Ναυπηγικής Βιομηχανίας που θα αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία, στο έδαφος μιας λαϊκής εξουσίας και μιας οικονομίας που θα υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα.