Ολοκληρώνουμε σήμερα τη δημοσίευση αποσπασμάτων από ομιλίες αντιπροσώπων στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ.Θοδωρής Λιάπης
Για το χώρο της Φυσικής Αγωγής (ΦΑ) και του Αθλητισμού μπαίνει στις θέσεις στόχος διαμόρφωσης υλικοτεχνικής και ανθρώπινης υποδομής που θα βοηθήσει τη δράση του Κόμματος έχοντας στο νου σύντροφοι ότι τα προηγούμενα χρόνια κάτω και από αντικειμενικές δυσκολίες, αλλά και υποκειμενικές αδυναμίες δεν καταφέραμε η πλευρά αυτή να εντάσσεται σταθερά στο σχεδιασμό και έλεγχο της Οργάνωσης, να γίνει μέρος της καθημερινής μας δράσης. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να κατανοείται ως πολυτέλεια, αφού για μας η ΦΑ είναι ανάγκη και δικαίωμα στο βαθμό που η πλειοψηφία του λαού ιδιαίτερα η νεολαία συμμετέχει συστηματικά χωρίς το κόστος να την επιβαρύνει σε οργανωμένες δραστηριότητες.
Ζητήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
1. Το πρώτο αφορά την ισχυρή παρέμβαση των ιδεολογημάτων της αστικής τάξης όλα αυτά τα χρόνια, προκειμένου να διαστρεβλωθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας της ΦΑ και του Αθλητισμού, να αμβλυνθεί η αντίδραση, αλλά και να ατονήσει η αντιπαράθεση στο χώρο του αθλητισμού. Με ιδεολογήματα όπως ο αθλητισμός ενώνει, έξω η πολιτική από τον αθλητισμό, κατάφερε να ενσωματώσει και δικές μας δυνάμεις ιδιαίτερα τη δεκαετία του '80, αλλά και αργότερα, προκειμένου να διεισδύσει η επιχειρηματική δράση στο χώρο αυτό και η ιδιωτική πρωτοβουλία να καρπωθεί το μεγαλύτερο όγκο της δραστηριότητας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα μορφών διαστρέβλωσης είναι τόσο η αντίληψη ότι ο αθλητισμός είναι το «φάρμακο» που μπορεί να γιατρέψει όλες τις «παρενέργειες» στον καπιταλισμό, την εκμετάλλευση, τις ανισότητες κλπ. Μάλιστα, αυτός ήταν και ένας λόγος που το λεγόμενο αθλητικό ή Ολυμπιακό κίνημα δεν συμπορεύονταν εύκολα με το ταξικό εργατικό κίνημα. ... όσο και το αντίθετο, η αποσύνδεση δηλαδή της ΦΑ από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, τις σχέσεις παραγωγής, το επίπεδο των παραγωγικών δυνάμεων και τις ταξικές αντιθέσεις που διαμορφώνονται. Έτσι προβάλλονται ορισμένες λειτουργίες π.χ. η θεαματική, η υγειονομική εκτονωτική έξω από το ταξικό πεδίο που αντικειμενικά αυτές υπάρχουν.
2. Δεν μελετήσαμε έγκαιρα ότι η λεγόμενη συνύπαρξη του επαγγελματικού με τον ερασιτεχνικό που καλλιεργήθηκε στη χώρα μας (σήμερα υπέρμαχός της είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αθωώνοντας την επιχειρηματική δράση) οδήγησε στο να επικρατήσουν πλήρως τα επιχειρηματικά κριτήρια στην ανάπτυξη του αθλητισμού στα σωματεία. Έτσι είχαμε προοδευτική μείωση της κρατικής στήριξης σε υποδομές, προγράμματα και χρηματοδότηση τόσο στα σχολεία όσο και στους δήμους και τη σταδιακή υποβάθμιση της ΦΑ στην εκπαίδευση. Τα σωματεία στράφηκαν στην αναζήτηση χορηγού και οργάνωσαν «Ακαδημίες» ως μηχανισμό για τις οικονομικές ανάγκες τους σε συνδυασμό με την ανάπτυξη του αθλήματος. Σε καμιά περίπτωση τα σωματεία ως συστατικά ιδιωτικής πρωτοβουλίας δεν μπόρεσαν ούτε και θα μπορούσαν να αναπτύξουν μαζικά την ΦΑ, τη σωματική άσκηση, τον αθλητισμό, αφού από τη φύση τους ασχολούνται με την αξιοποίηση του ταλέντου σε αγωνιστικές διοργανώσεις. Επικράτησε η λογική του άκρατου πρωταθλητισμού, της γρήγορης ανάδειξης που έγινε και φορέας μετάδοσης του «ντόπινγκ» σε πολλούς νεαρούς μαθητές/αθλητές. Ταυτόχρονα παραμερίστηκε η κατεύθυνση της μαζικής υποδομής.
Χρειάζεται να αποκτήσουμε σταθερό διασκελισμό. Στόχος είναι να ενιαιοποιήσουμε την παρέμβαση των δυνάμεών μας με σκοπό την προβολή ενός διεκδικητικού πλαισίου αιτημάτων και στόχων με τοπική προσαρμογή των επεξεργασιών που έχουμε γιατη ΦΑ τόσο στη βάση στο σωματείο στη γειτονιά όσο και στο σχολείο. Οι θέσεις είναι ολοκληρωμένες, αφού αφορούν και το σήμερα (αιτήματα που να δίνουν ανάσες και μπορούν να υλοποιηθούν κάτω από την πίεση της λαϊκής διεκδίκησης είτε αφορά υποδομές ή χρηματοδότηση). Αλλά βάζουν και την αντίληψή μας για το πώς θέλουμε να σχεδιάζεται και να αναπτύσσεται η ΦΑ μέσα από ποιον φορέα, εντασσόμενη σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, παίρνοντας υπόψη πληθυσμιακά, γεωγραφικά κριτήρια και μια σειρά άλλες παραμέτρους που αφορούν χαρακτηριστικά του λαού μας.
Κατερίνα Μιχαλιού
Το Κόμμα κάνει ακόμη περισσότερα βήματα μπροστά, αναδεικνύοντας την ωριμότητα και την ικανότητα εξέλιξης της επαναστατικής στρατηγικής μας.
Οι προβλέψεις που έχει κάνει το Κόμμα έχουν δικαιωθεί από τις εξελίξεις στη χώρα μας, στην Κύπρο και διεθνώς. Έχουν επιβεβαιωθεί και στον κλάδο Υγείας - Πρόνοιας.
Από τα θετικά βήματα που έχουν γίνει στον κλάδο και από την αρνητική πείρα μας αναδεικνύεται ότι αυτό που καθορίζει την ικανότητα να κινητοποιούμε ή όχι μάζες, να στρατολογούμε και να οικοδομούμε είναι η ποιότητα και η έκταση των ιδεολογικοπολιτικών δεσμών μας με τους εργαζόμενους.
Η πείρα δείχνει ότι για να έχουμε θετικά αποτελέσματα απαιτείται ισχυρή αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα που βάζουν η αστική τάξη και ο οπορτουνισμός, που έχουν έντονη και σχεδιασμένη παρέμβαση στον κλάδο. Για παράδειγμα, την αντιμετώπιση της λογικής της ενότητας στο πλαίσιο της αντιμνημονιακής πάλης. Τις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος με αριστερή κυβέρνηση. Την προπαγάνδα ότι αιτία των μέτρων είναι η διαφθορά. Το ιδεολόγημα της αστικής τάξης ότι οι επιστήμονες γιατροί, φαρμακοποιοί κλπ. είναι ενιαία τάξη - στρώμα που πρέπει να εκπροσωπούνται ενιαία μέσα από τους επιστημονικούς συλλόγους. Τη στάση των οπορτουνιστών να υιοθετούν αιτήματά μας και να βάζουν στο κίνημα τον πολιτικό τους στόχο για ανατροπή της κυβέρνησης.
Απαιτείται οργανωμένη και αναβαθμισμένη ιδεολογικοπολιτική δουλειά για την κατάκτηση της ικανότητας όλων των δυνάμεών μας να απαντάνε τεκμηριωμένα και πειστικά σε όλα αυτά τα ιδεολογήματα. Χρειάζεται η ιδεολογικοπολιτική δουλειά να διαπερνά τις καθημερινές μάχες, να πολιτικοποιείται η πάλη.
Στην ίδια κατεύθυνση χρειάζεται να αναδειχθεί η σημασία του προσανατολισμού της δουλειάς μας όχι μόνο για την εξασφάλιση δωρεάν υπηρεσιών, αλλά του προσανατολισμού και στην πρόληψη και προστασία της υγείας από τις επαγγελματικές ασθένειες και τα εργατικά ατυχήματα, τις συνέπειες στην υγεία από την άναρχη καπιταλιστική παραγωγή (βιομηχανία, αγροτική οικονομία). Τις επιπτώσεις από την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας κλπ. Την ανάδειξη της υπεροχής του σοσιαλισμού στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας.
Σε αυτή την κατεύθυνση και η αλλαγή συσχετισμών στον κλάδο αποτελεί ζήτημα που αφορά αντικειμενικά όλη την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Απαιτεί τη σχεδιασμένη κοινή παρέμβαση των δυνάμεών μας μέσα στα νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας κλπ. με τις δυνάμεις μας έξω από αυτά (συνδικάτα, Λαϊκές Επιτροπές κλπ.).
Έχουμε την ωριμότητα να προχωρήσουμε μπροστά ως Κόμμα, απορρίπτοντας την κριτική και τα κριτήρια που βάζει ο ταξικός αντίπαλος για την αποτίμηση της δουλειάς μας. Είναι φανερό ότι η επίθεση που γίνεται και μέσα από τη φθορά στελεχών και της ίδιας της συντρόφισσας ΓΓ αφορά το χτύπημα της στρατηγικής μας.
Βαδίζουμε αυτόν το δρόμο μπροστά έχοντας την ικανότητα ως Κόμμα να αναγνωρίζουμε και να διορθώνουμε λάθη και αδυναμίες. Βαδίζουμε με επαναστατική αισιοδοξία.
Αλεξάνδρα Μπαλού
Οι εξελίξεις σαφώς επιβεβαιώνουν το Κόμμα. Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, οι πόλεμοι, η ανεργία, η φτώχεια επιβεβαιώνουν ότι η βασική αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία οξύνεται και η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Η κυριαρχία των μονοπωλίων στην οικονομία και στην εξουσία καθορίζουν τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού. Τα μονοπώλια, οι μετοχικές εταιρείες, μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι κάνουν κουμάντο σε όλες τις χώρες μεγάλες ή μικρές, νότου ή βορρά.
Απέναντι σ' αυτά συγκεντρώνουμε δυνάμεις στη Λαϊκή Συμμαχία στην οποία ενισχύεται ο ρόλος της εργατικής τάξης αφού ανοίγει ο δρόμος για τη δική της εξουσία. Οι Λαϊκές Επιτροπές ΠΑΜΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ αποτελούν αρχή της Λαϊκής Συμμαχίας.
Οι εξελίξεις στις τράπεζες επιβεβαιώνουν ότι η κρίση βαθαίνει, τα μείγματα δε βγαίνουν. Επιλέγουν να στηρίξουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα στο οποίο εκφράζονται οι αντιθέσεις - πάει να κυριαρχήσει - ποιος θα βγει με λιγότερη ζημιά. Η μάχη στους χώρους δουλειάς δεν είναι εύκολη. Δείτε τώρα στις τράπεζες οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού βγαίνουν με τη θέση «όλος ο λαός, εργαζόμενοι, κοινωνία, εκκλησία, επιχειρηματίες να σώσουν τις τράπεζες από τον αφελληνισμό».
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξιφουλκεί για το δημόσιο χαρακτήρα των τραπεζών, για τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου που είναι στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Απαντάμε ότι σε μια οικονομία με κριτήριο παραγωγής το κέρδος δεν μπορεί να έχεις τράπεζες με κοινωνικό ρόλο. Ότι όποια κρατική παρέμβαση δεν μπορεί να εμποδίσει κανέναν ιδιώτη να επενδύσει χωρίς κέρδος. Καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει ότι ο επιχειρηματίας θα επιλέξει το πού, πόσο και τι θα παράγει με κριτήριο το κέρδος.
Πατάνε όμως τα ιδεολογήματα του αντίπαλου στο επίπεδο συνείδησης του κλάδου. Ενισχύουν έτσι τη λογική του μικρότερου κακού, τη λογική της διαχείρισης.
Αυτό που μπορεί να εμποδίσει την απογοήτευση, να δημιουργήσει προϋποθέσεις είναι να κρατάς σταθερά τη γραμμή αποκάλυψης της κρίσης, το ρόλο των τραπεζών ως μονοπώλια σε μια καπιταλιστική ανάπτυξη. Να μπορέσεις να το δέσεις με τις εξελίξεις που θα βιώσουν οι εργαζόμενοι, απολύσεις, μισθοί, όροι εργασίας, ενισχύοντας τη συνείδηση ότι είναι κόστος για το μονοπώλιο. Να αντιληφθείς τους νόμους και τους κανόνες της καπιταλιστικής οικονομίας.
Η ανασύνταξη του κινήματος με βάση τα κριτήρια που έχουμε θέσει είναι όρος.
Εκτιμώ, σύντροφοι, ότι όταν σχεδιασμένα και οργανωμένα τις προχωράμε έχουν τη συμβολή τους στη συντονισμένη προσπάθεια του αντιπάλου για σιγή νεκροταφείου για να περνάει κλίμα υποχώρησης και υποταγής.
Οι πρωτοβουλίες από τα πάνω βοηθάνε, αρκεί να μη μένουμε εκεί. Το ζήτημα είναι να βελτιώσουμε, να αλλάξουμε τον τρόπο δουλειάς μας στα σωματεία που έχουμε πλειοψηφία και να δράσουμε ως πλειοψηφία εκεί που είμαστε μειοψηφία.
Δημήτρης Κάγκουρας
Παρά τη δικαιολογημένη ανησυχία - επαγρύπνηση έχω την αίσθηση πως μετέχω στο τετραήμερο εργασιών του Συνεδρίου σε μια γιορτή / συλλογική επιβράβευση της υψηλού επιπέδου ωρίμανσης της συλλογικής σκέψης του Κόμματος. Όντως πρόκειται για άλμα στην ιστορική πορεία του, όπως αποτυπώνεται στο τρίπτυχο των προσυνεδριακών κειμένων, αλλά και στην εισήγηση της ΚΕ και την Πολιτική Απόφαση που μας δόθηκε χτες.
Ποια στοιχεία αποδεικτικά έχουμε στο χέρι;
1) Στο ψευτοδίλημμα για το ΚΚΕ «Μεταρρύθμιση ή επανάσταση» το Κόμμα απαντά απερίφραστα: Επανάσταση σοσιαλιστική. Λύνει μια βασική αντίφαση, να λέει από τη μια είναι ώριμες οι υλικές προϋποθέσεις για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων - σοσιαλισμός και από την άλλη να αφήνει σ' όσους ακούνε ή σκέφτονται ότι επιθυμούν, πιθανότητες για πιέσεις να συμπράξει το ΚΚΕ σε δημοκρατικά σοσιαλπατριωτικά μέτωπα ή αριστερές, αντιμνημονιακές κυβερνήσεις, να πάρει δηλαδή το δρόμο της κατρακύλας χωρίς πάτο, δηλαδή της διάλυσής του. Το ΚΚΕ ή θα είναι επαναστατικό ή δεν θα υπάρχει. Τέλος, και όποιος δε συμφωνεί δεν χωράει στο ΚΚΕ.
2) Στο ζήτημα της επαναστατικής κατάστασης προσδιορίζει σαφέστατα πως έχουμε να κάνουμε κατά τη γνώμη μου με διαλεκτική ενότητα δύο αντιθέτων: Αντικειμενική διαδικασία και υποκειμενικός παράγοντας ώριμος, δηλαδή Λαϊκή Συμμαχία να θέλει και να δρα συνειδητά για εργατική - λαϊκή εξουσία.
Το ένα αλληλοτροφοδοτεί το άλλο. Το πρώτο χωρίς το δεύτερο το πολύ - πολύ να δημιουργήσει κενό εξουσίας, να δούμε δηλαδή το φαινόμενο να περπατά η εξουσία στο δρόμο ψάχνοντας καβαλιέρο και να μη βρίσκεται κανείς λαϊκός πολιτικός φορέας να την αρπάξει. Προλαβαίνει η αστική τάξη, ιστορικά αποδεδειγμένο.
Μπορεί μια πιθανή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της χώρας ή εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο να δημιουργήσει συνθήκες εξ αντικειμένου επαναστατικής κατάστασης, αλλά χωρίς ικανό, επαναστατικό ΚΚΕ μπροστάρη καθοδηγητή και ώριμο πολιτικά συνειδητοποιημένο λαό, δεν μπορεί να οδηγήσει κατά λογική αναγκαιότητα σε σοσιαλιστική επανάσταση και μάλιστα νικηφόρα.
Ιστορικό παράδειγμα από την ιστορική πορεία - δράση του Κόμματος η δεκαετία του 1940 και όχι μόνο.
Συνεπώς σύντροφοι δεν βοηθάει να λέμε «πρέπει να κάνουμε τούτο, πρέπει να... εκείνο..., πρέπει να ... το άλλο», αλλά να απαντάμε σήμερα: 1) γιατί μείναμε πίσω στην ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος; 2) γιατί είμαστε πίσω από τη συγκροτημένη και συνειδητά δρώσα Λαϊκή Συμμαχία με στόχο την εργατική - λαϊκή εξουσία; 3) Γιατί δεν φτιάξαμε Κόμμα παντός καιρού;
Σύντροφοι, στο 19ο Συνέδριο λύνουμε οριστικά και τελεσίδικα, ολοκληρωμένα: Ποιος ο επαναστατικός/στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ και ποιος ο μόνος δρόμος για να τον πετύχουμε.
Σπύρος Μπότσης
Επικεντρώνουμε στο να γίνουμε πιο ικανοί να δουλεύουμε μέσα στον εργατόκοσμο με τη στρατηγική μας. Αυτό πέρα από ζητούμενο είναι που θα ολοκληρώνει τη δουλειά μας. Θα στερεώνει τα βήματα που κατακτά το Κόμμα τα τελευταία χρόνια και με το 19ο Συνέδριό του, το νέο Πρόγραμμα και το νέο Καταστατικό. Να προχωρά η αφομοίωση της στρατηγικής, να δοκιμάζεται στη ζωή, να δίνει η δράση νέο υλικό απαραίτητο για την περαιτέρω εμβάθυνση, για το περαιτέρω ανέβασμα της ικανότητας να χτίζουμε δεσμούς.
Αξίζει να σταθούμε στα βήματα ωρίμανσης του Κόμματος. Είναι σπουδαία, κατακτήθηκαν με σκληρή δουλειά: Μέσα από διαπάλη, σύγκρουση με αντιλήψεις, συνήθειες δουλειάς. Δεν ήταν δεδομένα, αποτέλεσμα κάποιας κεκτημένης ταχύτητας. Παρέμεναν και παραμένουν καθυστερήσεις. Σε μια εποχή που κυριαρχούν οι συνέπειες της αντεπανάστασης, αρνητικοί συσχετισμοί, αλλά και που το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται σε κρίση. Δουλειές όπως π.χ. ο σοσιαλισμός στο 18ο Συνέδριο, το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος, αλλά και βήματα στην αντιστοίχηση της οργανωτικής δουλειάς μας, όπως η αναδιάταξη στην Αττική, η ορθότητα της οποίας επιβεβαιώνεται και από την πείρα της δράσης και τη Συνδιάσκεψη της Αττικής, οι προσπάθειες δουλειάς με τη γραμμή, το περιεχόμενο και ο τρόπος οργάνωσής τους, οδηγούν στο να βαθαίνει η ωριμότητα σε σημαντικό τμήμα στελεχών, μελών, οπαδών. Να γίνεται πιο ουσιαστική η εσωκομματική ζωή, η δημοκρατία (που τόσο ταλαιπωρείται σαν έννοια και μπροστά στο Συνέδριο από τους εχθρούς του Κόμματος). Η αναδιάταξη στην Αττική προχώρησε με ουσιαστική συζήτηση στις ΚΟΒ. Βοήθησε τη δουλειά, στελέχη, συντρόφους στις τηλεπικοινωνίες να αντιληφθούμε την αξία της σωστής διάταξης, το ότι είναι ανάγκη σταθερά να τη βελτιώνουμε, το με ποια κριτήρια αυτή πρέπει να γίνεται. Έτσι είχαμε π.χ. στις τηλεπικοινωνίες προτάσεις στις ΚΟΒ για βελτίωση της διάταξης στις τηλεπικοινωνίες ή πώς μπορούσαν οι σύντροφοι καλύτερα π.χ. να μελετήσουν πλευρές, την Ιστορία του Κόμματος κλπ.
Ένταση της δράσης μέσα σε δύσκολες συνθήκες, που μεγάλο τμήμα εργαζομένων είναι χειραγωγημένο και προσωρινά έχει υποταχθεί. Που ο αντίπαλος φουντώνει τον αντικομμουνισμό, αντισοσιαλισμό. Με βαθιά γνώση στις νομοτέλειες της ταξικής πάλης, να δείξουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη: Αγώνες όπως π.χ. στη Phone Marketing, στη Forthnet, μας δίδαξαν ότι ακόμα και κόσμος που δεν έχει καμία πείρα από αγώνες, συλλογικές διαδικασίες κλπ. μπορεί να μπει μπροστά, να κάνει γρήγορα βήματα, να αποκτά πείρα, όταν και εμείς ξεπερνάμε προκαταλήψεις και με σκληρή δουλειά δίνουμε βοήθεια.
Γεωργία Γεωργιάδου
Η αλλαγή προσανατολισμού της ΝΕ Ιωαννίνων στη δουλειά στον κλάδο, στα μεγάλα εργοστάσια, συνοδεύτηκε από μια σειρά πρακτικά μέτρα. Ξεκινήσαμε αυτή τη δουλειά τα προηγούμενα χρόνια έχοντας ξεκάθαρο, τουλάχιστον στο βασικό στελεχικό δυναμικό, ότι είναι μια δουλειά που μπορεί να μη φέρει αποτελέσματα την επόμενη μέρα, αλλά αποτελεί παρακαταθήκη για την οικοδόμηση γερών κομματικών οργανώσεων σε αυτούς τους χώρους. Προχωρήσαμε αποφασιστικά στην αναδιάταξη με βάση τον κλάδο - χώρο δουλειάς, συνδυάσαμε τη δουλειά στον κλάδο με τη δουλειά στο χώρο κατοικίας και ανοίξαμε τη δουλειά μας στα χωριά γύρω από τη ΒΙΠΕ που συγκεντρώνουν μεγάλο αριθμό βιομηχανικών εργατών.
Ιεραρχήσαμε τους εργασιακούς χώρους, όχι μόνο με βάση τον αριθμό των εργατών που απασχολούν, αλλά κυρίως με βάση τον κλάδο, το ρόλο που παίζουν στην οικονομία της χώρας, το ρόλο που θα παίξουν σε κρίσιμες φάσεις.
Είδαμε ειδικό σχέδιο με διάταξη δυνάμεων από το σύνολο της Οργάνωσης, συμπεριλαμβάνοντας και οπαδούς, ορίσαμε επικεφαλής και ομάδες ανά εργοστάσιο που στόχο θα είχαν την οικοδόμηση στα εργοστάσια αυτά.
Από αυτή τη δουλειά μετράμε μια σειρά θετικά βήματα. Γνωρίσαμε τι γίνεται σε μια σειρά χώρους που πριν δεν είχαμε εικόνα, αποκτήσαμε κρίκους που μπορούμε πια να τους εμπιστευτούμε για να ανοίξουμε ακόμη περισσότερο τη δουλειά μας. Φτιάξαμε πυρήνες - Επιτροπές Αγώνα, συγκρουστήκαμε με την εργοδοσία, αξιοποιήσαμε οξυμένα προβλήματα στην κατεύθυνση οργάνωσης της πάλης και ανάπτυξης αγώνων, όπως την απλήρωτη δουλειά, στρατολογήσαμε, αποκτήσαμε πείρα σχετικά με το πώς, ξεκινώντας από το στήσιμο ενός επιχειρησιακού σωματείου σε ένα εργοστάσιο, μπορούμε να στήσουμε κλαδικό σωματείο.
Είναι βήματα που παρόλο που είναι πίσω από τις ανάγκες, αναδεικνύουν τις δυνατότητες που προκύπτουν όταν παρεμβαίνουμε οργανωμένα και με σχέδιο. Σε αυτή την προσπάθεια μέτρησε στους εργάτες η επιβεβαίωση των θέσεων και των εκτιμήσεων του Κόμματος και η δυνατότητα να εξηγούμε πειστικά π.χ. ότι η αντιλαϊκή επίθεση δε θα είναι προσωρινή, ότι η οικονομική κρίση δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα ή σε πιο προχωρημένο τμήμα εργατών η υπεροχή της δικής μας λύσης για τον κλάδο της βιομηχανίας τροφίμων, την αγροτική παραγωγή, την αξιοποίηση του νερού κλπ.
Αποτελέσματα αυτής της πολύμηνης δουλειάς είναι και οι πρόσφατες εξελίξεις στην «Πίνδο», το μεγαλύτερο εργοστάσιο της Ηπείρου με τους εργοδότες να είναι παράλληλα και μεγαλοπτηνοτρόφοι, όπου οι εργάτες παρέκαμψαν ουσιαστικά το εργοδοτικό σωματείο της ΠΑΣΚΕ, εξέλεξαν την Επιτροπή Αγώνα που αποτελούνταν από εργάτες των σφαγείων και άλλων πόστων με τη συνέχεια που όλοι γνωρίζουμε και από τις ανταποκρίσεις στο «Ριζοσπάστη» και στο πόρταλ, με την απόλυση της εργάτριας, τις κινητοποιήσεις που έγιναν.
Αποδεικνύεται ότι όταν σταθερά και στοχοπροσηλωμένα παρεμβαίνεις και κυρίως όταν οξύνεις την πολιτική πάλη, όταν δουλεύεις με σταθερότητα και επιμονή, τότε, έστω και αργά θα έχεις αποτελέσματα. Η πείρα δείχνει ότι δρώντας με επιμονή σε αυτές τις κατευθύνσεις, οι πολιτικοί δεσμοί μας βαθαίνουν με την εργατική τάξη, μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα που καμία σχέση δεν έχουν με διάφορες ανοησίες που λένε διάφοροι δημοσιογράφοι ότι συμμαχούμε τάχα μόνο με τον εαυτό μας. Από τις εξελίξεις στην «Πίνδο» φάνηκε ότι με σταθερή πολιτική παρέμβαση, ακόμα κερδίζεις την εμπιστοσύνη των εργατών και σε κρίσιμες στιγμές που ανώριμες πολιτικά μάζες ξεσηκώνονται, θα μας εμπιστευτούν για να ηγηθούμε, να οργανώνουμε και να καθοδηγούμε τον αγώνα τους.
Θεανώ Καπέτη
Με στραμμένη την προσοχή μας στην ΚΟΒ η ιδεολογική δουλειά πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της καθοδηγητικής δουλειάς των οργάνων.
Να γίνει καθημερινός τρόπος δουλειάς η πολιτική συζήτηση μέσα στη συνέλευση και στη μάζωξη της ΚΟΒ, στις συνεργασίες των οργάνων με τους συντρόφους. Να κουβεντιάζεται η πείρα που βγαίνει από τη δράση στο κίνημα, από την πολιτική ιδεολογική παρέμβαση και διαπάλη. Να απασχολεί συνεχώς ποια ιδεολογήματα συναντήσαμε, πώς τα απαντήσαμε, πού δυσκολευτήκαμε και εδώ να ενταχθεί και η αξιοποίηση των κομματικών εντύπων. Εδώ να ενταχθούν και οι θεματικές συζητήσεις καταρχήν στην ΚΟΒ και μετέπειτα στον περίγυρο, ώστε να εξοπλίζεται άμεσα και γρήγορα με τις θέσεις μας και να δίνει τις μάχες μαζί μας με καλύτερους όρους.
Επίσης, να δοθεί βάρος στην αφομοίωση της στρατηγικής μας, στη μελέτη της θεωρίας μας που θα δημιουργούν μια υποδομή, θα βοηθάνε στη διαμόρφωση του πολιτικού κριτηρίου και θα το οξύνουν, θα διαμορφώνουν στέρεες βάσεις.
Εδώ χρειάζεται να είμαστε αποφασιστικοί στην υλοποίηση όλων των συστημάτων εσωοργανωτικής μόρφωσης, στη διακίνηση και διάδοση του μαρξιστικού βιβλίου, με μαζικές παραγγελίες, βιβλιοπαρουσιάσεις, στην αξιοποίηση της ΚΟΜΕΠ και του «Ριζοσπάστη».
Για να μπορέσει να κατακτηθεί ο παραπάνω τρόπος δουλειάς πρέπει να ξεκινήσουμε από τις συνεδριάσεις των οργάνων. Υπάρχει δισταγμός να προγραμματίζονται συζητήσεις πάνω σε άρθρα της ΚΟΜΕΠ ή σε σημειώματα της ΚΕ. Από άλλους θεωρείται σπατάλη χρόνου και υπάρχει υποτίμηση, από άλλους σιγουριά ότι αυτά τα ξέρουνε τα στελέχη. Κι όμως, σε ΑΓ που το έχουμε κατακτήσει φαίνεται ότι όσο περισσότερο σκαλίζουμε ένα θέμα και προσπαθούμε να το προσεγγίσουμε απ' όλες τις μεριές, βγαίνουν στην επιφάνεια δυσκολίες: Σχηματοποιήσεις, στρεβλή κατανόηση, κενά βασικών γνώσεων. 'Η βγαίνουν ζητήματα για το πώς καλύτερα θα εκλαϊκευτεί η θέση μας στη μαζική πολιτική παρέμβαση στην περιοχή. Επομένως, είναι κρίσιμο ζήτημα κι ας πάει πίσω και ένα θέμα στην ημερήσια διάταξη.
Στα όργανα ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο θα παίξει η συστηματική γενίκευση της πείρας που κατακτιέται π.χ. από την παρέμβασή μας σε αγώνες. Είναι μεγάλο πρόβλημα η περιορισμένη πείρα των στελεχών, η μονομέρεια που υπάρχει σε πολλές περιπτώσεις. Εδώ χρειάζεται να γενικευτούν τα σημειώματα της Γραμματείας και οι Εκθέσεις των Οργανώσεων, καθώς και η αρθρογραφία στον «Ριζοσπάστη». Η συζήτηση και οι εκδηλώσεις που έγιναν με την πείρα από τον πολύμηνο αγώνα στη «Χαλυβουργία» είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
Οι κινητοποιήσεις στη Χαλκιδική για το χρυσό, για παράδειγμα, προσφέρουν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα και σωστά με ειδικό σημείωμα του Γραφείου Περιοχής οργανώσαμε τη συζήτηση σε όλα τα Νομαρχιακά και τις ΚΟΒ.
