-- Το τελευταίο διάστημα, δυναμώνει η συζήτηση για το λεγόμενο «ευρωσκεπτικισμό». Από πού εκπορεύεται και πώς αξιοποιείται;
Την
ενίσχυση του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού» διαπιστώνουν τα αστικά
κόμματα και ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα, στην Ελλάδα και τα άλλα κράτη
μέλη της Ευρωζώνης - ΕΕ. Λένε μάλιστα ότι τους ανησυχεί το φαινόμενο
επειδή ο «ευρωσκεπτικισμός» ενισχύει τις «λαϊκίστικες» φωνές στην ΕΕ. Με
τον τρόπο αυτό πάνε να τσουβαλιάσουν οποιονδήποτε και από οποιαδήποτε
αφετηρία μιλάει ενάντια στην ΕΕ, για να κρυφτεί ότι δεν είναι ενιαία τα
κριτήρια με τα οποία όλα τα κόμματα προσεγγίζουν την Ευρωένωση και πως
δεν είναι ίδια η διέξοδος που προτείνουν στο λαό. Κρύβουν ακόμα ότι από
τους βασικούς φορείς του «ευρωσκεπτικισμού» στα κράτη μέλη, είναι
μερίδες της πλουτοκρατίας, τα συμφέροντα των οποίων έχουν διαφοροποιηθεί
σε σχέση με την Ευρωζώνη, εξαιτίας των ανακατατάξεων που προκάλεσε ή
επιτάχυνε η καπιταλιστική κρίση και ο ανταγωνισμός μεταξύ των
μονοπωλίων, των κρατών μελών αλλά και των ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Αυτές
οι δυνάμεις επιδιώκουν άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη
που συνδυάζεται και με τις σχέσεις μερίδων του κεφαλαίου με άλλα ισχυρά
καπιταλιστικά κράτη με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Ορισμένα
παραδείγματα: Η κυρίαρχη τάση του «ευρωσκεπτικισμού» στην Κύπρο,
συμπυκνώνεται στο «να φύγουμε από την Ευρωζώνη και να ενισχύσουμε τη
συμμαχία με τη Ρωσία». Αντίστοιχα στην Ελλάδα, «να φύγουμε από τη
γερμανική κατοχή και το ευρώ και να αποκτήσουμε "ανεξάρτητη" οικονομική
πολιτική μέσα στην ΕΕ», αναπτύσσοντας σχέσεις με ΗΠΑ αλλά και Ρωσία και
Κίνα. Ακόμα και στη Γερμανία, η τάση των «ευρωσκεπτικιστών» λέει «να
κάνουμε μια μικρότερη Ευρωζώνη με οικονομικά εύρωστες χώρες ή να
επιστρέψουμε στο μάρκο, για να μην πληρώνουμε την κρίση των πιο αδύναμων
οικονομικά χωρών». Στη Γαλλία, εκφράζεται με το «να σταματήσει η
Γερμανία να ηγεμονεύει την ΕΕ και να απειλεί την ανάπτυξη των γαλλικών
μονοπωλίων». Στη Βρετανία, η ίδια κυβέρνηση που τσακίζει με μέτρα και
περικοπές το λαό, σκέφτεται -όπως έχει πει- να κάνει δημοψήφισμα για
έξοδο από την ΕΕ το 2017.
Καθόλου τυχαία,
στη Γερμανία δημιουργήθηκε κόμμα που στηρίζει την επιστροφή στο μάρκο,
με βασικό υποστηριχτή και χρηματοδότη τον πρώην πρόεδρο του γερμανικού
ΣΕΒ. Στην Ελλάδα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ μίλησε πρόσφατα για χάραξη εθνικής
οικονομικής πολιτικής, αναγνωρίζοντας ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει ακόμα
και σε έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Κανείς δεν ξεχνάει επίσης ότι
τα πρώτα χρόνια της κρίσης, οργίαζε η προπαγάνδα από τα αστικά επιτελεία
για την «ανικανότητα» των Ευρωπαίων να συντονιστούν στην αντιμετώπισή
της, για «ηγεσίες της ΕΕ κατώτερες των περιστάσεων» και πάει λέγοντας.
Σήμερα, στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις, ακόμα και η Χρυσή
Αυγή, λένε ότι το πρόβλημα της ΕΕ είναι το μείγμα της διαχείρισης που
ασκεί και το γεγονός ότι ηγεμονεύεται από τη Γερμανία. Στη βάση αυτή
προτείνουν άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης ή αναδεικνύουν το νόμισμα
σε κυρίαρχο, για να μπερδέψουν τον κόσμο και να τον αποπροσανατολίσουν.
Το ίδιο κάνει και το κόμμα του Αλαβάνου. Ο «ευρωσκεπτικισμός» του
συνίσταται σε κορόνες για την «κακή» Γερμανία που ηγεμονεύει την Ευρώπη
και τον χαλκά του ευρώ, που δεν αφήνει την ελληνική καπιταλιστική
οικονομία να βγει από την κρίση και προτείνει έξοδο από το ευρώ. Ποιο
είναι το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσονται τέτοιες απόψεις; Η δεινή
κατάσταση του λαού. Και προτείνουν άλλη πολιτική για τη διαχείριση της
κρίσης και την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, με την Ελλάδα
εκτός Ευρωζώνης. Ταυτίζονται με τις μερίδες εκείνες της ντόπιας
πλουτοκρατίας, που είτε πιέζονται από το κυρίαρχο μείγμα της διαχείρισης
και ζητάνε να εμπλουτιστεί με περισσότερο κρατικό/ευρωπαϊκό/τραπεζικό
χρήμα, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις, είτε δεν έχουν άμεσο όφελος από
το ευρώ (εφοπλιστές, κλάδος τουρισμού κ.ά.) και ζητάνε έξοδο από την
Ευρωζώνη, εθνικό νόμισμα και συμμαχίες με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα
(π.χ. ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα).
Και ο
ΣΥΡΙΖΑ τελευταία προβάλλει την άποψη τού «όχι πάση θυσία στο ευρώ»
θέλοντας να δείξει ότι είναι έτοιμος να διαχειριστεί την κατάσταση και
σε περίπτωση αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Είναι επικίνδυνος
για το λαό, αφού τον σέρνει από την πίσω πόρτα να υποταχθεί στα
μονοπώλια. Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να προσαρμόσει τη δίκαιη
αγανάκτησή του για την Ευρωζώνη και την ΕΕ στα μέτρα ανταγωνιζόμενων
μερίδων της πλουτοκρατίας και των κομμάτων τους, να σηκώσει ξένες προς
τα συμφέροντά του σημαίες. Συμφέρον του λαού είναι να πάρει η
αμφισβήτηση της ΕΕ αντιμονοπωλιακά - αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά.
Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν ο λαός σε κάθε κράτος μέλος αμφισβητήσει
συνολικά την αστική τάξη, την εξουσία και τα κόμματά της, χωρίς να
παρασύρεται από τις Σειρήνες που του λένε ότι με μια άλλη αστική
διαχείριση μπορεί να τον σώσει, είτε ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει ανθρώπινη,
είτε ότι υπάρχει σωτηρία έξω από το ευρώ αλλά μέσα στην ΕΕ και με τα
μονοπώλια ακλόνητα στην οικονομία. Πραγματική διέξοδο στο λαό μπορεί να
δώσει μόνο η πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και
μονομερή διαγραφή του χρέους, όπως προτείνει το ΚΚΕ.
