ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Εξω από την ΕΕ με τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του λαού
 |
***
-
Ετέθη στη Βουλή θέμα αντισυνταγματικότητας της διαδικασίας με την οποία
θα ψηφισθεί το πολυνομοσχέδιο. Θέλω τη γνώμη σας γι' αυτό.- Τις τελευταίες μέρες ζούμε τις λαμπρές σελίδες της αντιπαράθεσης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όταν πια πηγαίναμε για μία εναλλαγή, ο ένας με τον άλλον. Και το λέω με πολύ μεγάλη ευθύνη. Δε σημαίνει ότι δεν πρέπει η κυβέρνηση να επιτίθεται στην αντιπολίτευση και η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Αλίμονο, ούτε λόγος. Αλλά έχω την εντύπωση ότι στήνεται ένα σκηνικό πλήρους αποπροσανατολισμού του λαού ανάμεσα σε δύο πόλους που έχουν διαφορές τακτικής και θέλουν να κρύψουν την πραγματική αντίθεση σήμερα που υπάρχει μέσα στην κοινωνία.
Επιτρέψτε μου να πω αυτό: Ολα τα άλλα τώρα τα συζητάμε. Θα έχουμε πολλά: «Αντισυνταγματικότητας», «είσαι χούντα», «είσαι τα δύο άκρα», «θέλεις δε θέλεις να αλλάξεις τίποτα». Μου θυμίζει κάτι αλήστου μνήμης περιόδους - καταλαβαίνετε τι εννοώ, ακόμα και την περίοδο '89 - '91 και παραπέρα. Και ο λαός παρατηρεί τους τσακωμούς και ποιος χρησιμοποιεί τον πιο εύστοχο και πιο υβριστικό χαρακτηρισμό.
- Καταλαβαίνω ότι θεωρείτε πως η κόντρα της κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το ανάλογο της παλαιάς κόντρας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.
- Ακριβώς. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μιμείται το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ βεβαίως τον εαυτό της. Κοιτάξτε να δείτε, δε σημαίνει πως ό,τι βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σωστό, ζητήματα που επισημαίνει. Γιατί, όντως, τώρα θα έρθει σε ένα άρθρο να συζητήσουμε μέτρα τα οποία ξεριζώνουν κυριολεκτικά και το τελευταίο ίχνος ρίζας από τις λαϊκές κατακτήσεις, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.
Εμείς δεν έχουμε καμία μανία να συμμορφωνόμαστε με το Γιούρογκρουπ και την ΕΕ. Αλλά κοιτάξτε να δείτε, πώς δίνεις τη μάχη κάθε φορά, έχει σημασία. Βεβαίως, είναι άνω ποταμών. Να σας πω όμως: Και πέντε μέρες να ήταν η συζήτηση και έξι, δε θα άλλαζαν πολλά πράγματα. Και εγώ το να μιλήσω τα 10 λεπτά που έχω το απόγευμα, δε μου αρέσει. Ναι, είναι κοινοβουλευτική εκτροπή, ας το πω έτσι, στη διαδικασία. Αλλά εν πάση περιπτώσει και εγώ σκέφτομαι, να αναλώσω τα 10 λεπτά σε βρισιές στην κυβέρνηση, που από μέσα μου σκέφτομαι ή να πω ποια είναι η διέξοδος από την κρίση;
- Πιστεύετε ειλικρινά ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει απλώς διαφορές τακτικής σε σχέση με αυτή της ΝΔ;
- Σαφώς. Διάβασα και την προγραμματική του διακήρυξη, το σχέδιο προγράμματος. Λοιπόν, είναι ένα κείμενο λογοτεχνικά άρτιο, μέχρι και ποιητικές εκφράσεις. Δηλαδή, πραγματικά αν το διαβάσει ένας αγανακτισμένος άνθρωπος θα πει «εδώ είμαι μέσα». Στο διά ταύτα, όμως, δεν έχει καμία διαφορά απ' αυτά που λέει ο Ολάντ στη Γαλλία, απ' αυτά που λέει ο Ομπάμα, απ' αυτά που λέει ο Ραχόι, απ' αυτά που λέει ο Μόντι.
Επομένως, ο διαχωρισμός, η διέξοδος από την κρίση, δεν είναι αν είμαι φιλελεύθερος, σοσιαλδημοκράτης ή αριστερός. Υπάρχουν διαφορές στο μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι στη μείξη αν θα βάλουμε πολύ ή λίγο αλεύρι, περισσότερη ή λιγότερη ζάχαρη, για να το πω έτσι απλοϊκά.
- Το ΚΚΕ τι προτείνει; Θέλω να πω, να μιλάει το Κομμουνιστικό Κόμμα για γενικευμένη αντίδραση και ανυπακοή, μπορεί να ακούγεται ευχάριστο στα αυτιά ενόψει αυτών των πολύ σκληρών μέτρων για τους πολίτες, αλλά μετά;
- Δε μείναμε σε αυτό. Να σας πω ένα παράδειγμα: Δεν έχεις βιβλιάριο υγείας, είναι πολλοί που δεν έχουν, που το έχουν στερηθεί λόγω μακροχρόνιας ανεργίας. Εδώ χρειάζεται το κίνημα, τα σωματεία, οι φορείς, οι οργανώσεις των εργαζομένων, να διεκδικήσουν περίθαλψη γι' αυτούς τους ανθρώπους και να μην πειθαρχήσουν σε αυτό. Και όχι να τον τρέχουν τον άλλον πήγαινε να βρεις ένα δωρεάν φάρμακο, πήγαινε σε ένα γιατρό να παρακαλάς, σε αυτό που λέμε τη γνωστή παραδοσιακή φιλανθρωπία. Η κοινωνική αλληλεγγύη πρέπει να είναι διεκδικητική, γιατί μιλάμε για υπαρκτά ζητήματα.
Εν πάση περιπτώσει δε μένουμε εκεί. Το βάθος της κρίσης, οι αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στους Ευρωπαίους εταίρους, οι δεσμεύσεις και οι εξαρτήσεις που έχει η Ελλάδα ως μία χώρα που είναι ο αδύναμος κρίκος στην ΕΕ, οδηγούν στην ανάγκη του δρόμου της ρήξης. Η αποδέσμευση είναι ένα στοιχείο της ρήξης, αλλά όχι το μοναδικό. Επομένως, μη νομίζετε ότι είναι εύκολο σε εμάς να πούμε αντίσταση, απειθαρχία, ρήξη και ανατροπή.
Να σας το πω καθαρά: Ο λαός ή ένα μεγάλο μέρος του λαού δεν υιοθετεί αυτή την επιλογή, καθώς φαντάζεται ότι η εναλλαγή από τη ΝΔ να περάσουμε στο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να του δώσει κάτι. Αλλά δεν πρόκειται να του δώσει τίποτα. Γιατί θα βάλει εμπόδια στο ριζοσπαστισμό που απαιτείται. Επομένως, δεν είναι εύκολος ο δικός μας ρόλος, καθόλου.
Κι αυτό φάνηκε και στις εκλογές. Γιατί πολλές φορές ακούμε «εύκολα λόγια, είστε αντιπολίτευση». Το να είσαι πραγματική αντιπολίτευση σε μια συντηρητική και συμβιβαστική πολιτική δεν είναι εύκολο σήμερα, όταν ο λαός αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα και προσπαθεί έστω να συγκρατήσει τον κατήφορο, αλλά ούτε ο κατήφορος συγκρατείται.
- Θα θέσω το ερώτημα πολύ μονόμπαντα και κοφτά, αλλά έτσι μας το λένε όλοι, υπάρχει ζωή εκτός Ευρωζώνης για τη χώρα ή η έξοδος από την Ευρωζώνη θα σημάνει καταστροφή για την οικονομία της χώρας;
- Εξοδος από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
- Οχι από την Ευρωζώνη, από την ΕΕ, λέτε;
- Βεβαίως. Ταυτόχρονα αυτό δε φτάνει από μόνο του, γιατί πρέπει να έχεις τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια σου. Και πρέπει να τα έχει ο λαός τα κλειδιά της οικονομίας για να κάνει αυτό που λέμε παραγωγική ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της μακρόχρονης εξάρτησης της χώρας από την ΕΕ, από τον ανταγωνισμό των μονοπωλίων, που δεν είναι μόνο ευρωπαϊκός, αλλά είναι παγκόσμιος.
Η Ελλάδα έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά αυτές δεν πρόκειται να αναπτυχθούν, διότι ο κάθε επιχειρηματίας - και από την πλευρά του καλά κάνει και δε μιλάω για τον ατομικό επιχειρηματία, μιλάω για τις μετοχικές εταιρείες - επενδύει εκεί που θα βγάλει το μεγάλο κέρδος. Ετσι είναι. Μετά, το σύστημα που ζούμε είναι άναρχο, δεν μπορεί να έχει προγραμματισμό, ο προγραμματισμός είναι το πολύ κατά επιχείρηση. Δεν μπορεί να υπάρξει γενικός προγραμματισμός διότι καθορίζεται με το κέρδος της κάθε μετοχικής επιχείρησης.
Αυτά τώρα που ακούμε, ότι οι κρατικές τράπεζες θα στηρίξουν τους μικρομεσαίους και κάτι τέτοια... Μα οι μικρομεσαίοι έχουν να αντιμετωπίσουν τη συγχώνευση των μεγάλων επιχειρήσεων, τις εξαγορές και συγχωνεύσεις και τη συγκέντρωση σε λιγότερα χέρια. Τι στήριξη, δηλαδή, θα πάρει ο μπακάλης της γειτονιάς και το σουβλατζίδικο από την τράπεζα; Λένε πράγματα τα οποία μπορεί να φαίνονται εύκολα στον κόσμο, αλλά δεν είναι.
- Πάντως, κλείνουν δεκάδες επιχειρήσεις από έλλειψη ρευστότητας, ακόμα και επιχειρήσεις κερδοφόρες...
- Και εγώ αναρωτιέμαι, πού θα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ τη ρευστότητα; Βγάζοντας μόνο μέσα από τη φορολογία; Καταρχήν, πόσο θα φορολογήσει; Από τη μια μεριά λέει θα τονώσω την επενδυτική δραστηριότητα των επιχειρηματιών - αφήστε που έχει βρει και την έκφραση «οι υγιείς και ηθικοί επιχειρηματίες», τι είναι αυτό; Ο κάθε επιχειρηματίας, μιλάμε για τους μεγάλους, τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, επενδύει με σκοπό το κέρδος, δεν επενδύει με σκοπό το κοινωνικό όφελος. Και πώς ξεχωρίζει ο ηθικός και ο ανήθικος, για να καταλάβω...
Ολα αυτά είναι φληναφήματα. 'Η αγνοεί τους νόμους της οικονομίας, ή δεν τους αγνοεί και κοροϊδεύει τον κόσμο. Απ' αυτή την άποψη, η βαρβαρότητα της ΝΔ και της τρικομματικής κυβέρνησης - βαρβαρότητα με κεφαλαία και με περικεφαλαία - το μόνο αντικειμενικό που έχει είναι ότι είναι σύμφωνη με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πατάει σε δυο βάρκες. Αυτό πια είναι ουτοπία, να πω το λιγότερο για να έχω μια μαλακή έκφραση. Δε μας λέει πώς θα αντιμετωπίσει τους αντικειμενικούς νόμους της αγοράς, οι οποίοι δεν καταργούνται ούτε με ευχές ούτε με ηθικές εκκλήσεις.
- Πάντως, δίνει την αίσθηση, το ΚΚΕ, διμέτωπου αγώνα τον τελευταίο καιρό και απέναντι στην κυβέρνηση και απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση.
- Βέβαια. Απέναντι στα δύο μείγματα διαχείρισης της κρίσης. Δεν τα ταυτίζουμε όπως προσέξατε, ως προς το αποτέλεσμα ταυτίζονται.
- Να σας ρωτήσω κάτι και να μου απαντήσετε με ειλικρίνεια και με το χέρι στην καρδιά: Δε θεωρείτε τον ΣΥΡΙΖΑ αριστερό κόμμα; Τον θεωρείτε κάτι αντίστοιχο του παλαιού ΠΑΣΟΚ, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα δηλαδή;
- Ο καθένας χρησιμοποιεί τον όρο όπως θέλει και ο όρος αριστερός - εδώ καταντάει και πολλές φορές και ο όρος κομμουνιστικός - να έχει γίνει λάστιχο. Ας πάμε επί της ουσίας: Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ με σύγχρονους όρους εξελίσσεται σε μία σοσιαλδημοκρατία, η οποία όμως σοσιαλδημοκρατία δεν έχει ούτε καν κάποια συνθήματα, ανεξαρτήτως προθέσεων, ριζοσπαστικά που είχε το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί δεν τα υιοθετεί; Γιατί άλλαξαν, εξελίχθηκαν τα πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ανεξάρτητα τι πίστευε ή τι έκανε στην πορεία. Σκεφτείτε, λοιπόν, τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι αντιπολίτευση, μιλάει για τους υγιείς και έντιμους καπιταλιστές και για τον ανθρώπινο καπιταλισμό, πώς θα εξελιχθεί ως κυβέρνηση...
Από αυτή την άποψη υποχρεωνόμαστε και αναγκαζόμαστε να προβάλουμε από τη μια μεριά την καπιταλιστική βαρβαρότητα της κυβέρνησης, αλλά και από την άλλη μεριά, να το πω στην καλύτερη περίπτωση για να μην κάνω υποθέσεις, το επικίνδυνο της «συριζικής» ουτοπίας.
- Ενας ακροατής ρωτάει, μήπως με αυτή την πολιτική το ΚΚΕ διευκολύνει την κυβέρνηση, πλαγιοκοπώντας την αξιωματική αντιπολίτευση;
- Η πολιτική πρόταση που κάνουμε είναι αυτή που ξεκαθαρίζει ποιος είναι ο αντίπαλος. Και αντίπαλος είναι τα μονοπώλια και η κυβέρνηση είναι η καθαρή φωνή των μονοπωλίων. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι πρέπει να πούμε στο λαό «κοίταξε, ανάτρεψε αυτή την κυβέρνηση, αυτή τη σύνθεση και βλέπουμε». Διότι την άλλη μέρα πρέπει να προετοιμαστεί ο λαός, έχει πολλή δουλειά και έχει μαλλιά να ξάνει μέχρι να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να προχωρήσουμε σε μια ριζική αλλαγή. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τι να κάνουμε δηλαδή; Πώς να την πούμε;
Και ας σκεφθεί ένα μέρος του λαού: Δεν τους τα λέγαμε από τις αρχές της δεκαετίας του '90 για την ΕΕ; Τότε που κυριαρχούσε ότι η ΕΕ εξασφαλίζει την ευημερία, την ηρεμία, την ασφάλεια, την ειρήνη. Επιβεβαιώθηκαν αυτά;
- Εχω πολλά μηνύματα για τη στάση του ΚΚΕ στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας σε σχέση με τον Γ. Παπανδρέου. Ρωτάνε πολλοί φίλοι γιατί ψηφίσατε εκεί λευκό και δεν ψηφίσατε να κάτσει στο σκαμνί και εντός εισαγωγικών να απολογηθεί ο Γ. Παπανδρέου;
- Η τοποθέτηση του Σπύρου Χαλβατζή ήταν η εξής: Δεν είχε καμία αντίρρηση να έρθει ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου και η Λαγκάρντ και ο Στρος - Καν, δεν είναι εκεί το ζήτημα. Ανέδειξε όμως ότι αυτή η διαδικασία έχει και στοιχεία εκφυλισμού όπως εξελίσσεται, είναι και αποπροσανατολισμός. Εμεινε αυτή η πλευρά που ανέπτυξε ο Χαλβατζής και χάθηκε η άλλη. Ξέρετε, όταν τοποθετείσαι σε ένα ζήτημα εξαρτάται πώς το χρωματίζεις.
Εχουμε εμείς, δηλαδή, κανένα λόγο να αθωωθεί ο Γ. Παπανδρέου; Και ξέρετε, δεν είναι για τη λίστα Λαγκάρντ, μόνο γι' αυτό κατηγορείται ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ; Και που μπορεί να σου πει «εμένα δεν μου την έδωσε» ή «δεν κατάλαβα» και άντε να βρεις άκρη. Αυτό είναι το ζήτημα; Πρέπει να καθίσει στο σκαμνί η πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά εμείς δεν έχουμε καμία αντίρρηση να πάνε να φέρουν όποιον θέλουν να τον δικάσουν. Γιατί, δηλαδή, έχουμε κανένα «κονέ» με τον Παπανδρέου; Απλώς ανέδειξε τον αποπροσανατολισμό, γιατί περιμένει ο λαός να τιμωρηθεί ο Παπανδρέου. Και τι θα γίνει; Θα ανέβει η σύνταξή του; Και από κει και πέρα μέσα σε μια επιτροπή προβλήθηκε η μια πλευρά και όχι ολοκληρωμένα η λογική και το πνεύμα της τοποθέτησης.
