Με 167 ψήφους υπέρ, 128 κατά και 4 «παρών» ψηφίστηκε μετά τα μεσάνυχτα της Κυριακής ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2013, που οδηγεί σε ραγδαία φτωχοποίηση τα λαϊκά στρώματα.
Το θέμα που συζητάμε σήμερα, συνέχεια και της προηγούμενης συζήτησης, είναι κατεξοχήν θέμα στρατηγικής. Και, με συγχωρείτε, δεν μου πέφτει λόγος αυτή τη στιγμή να πω τι λέει ο ένας βουλευτής που ήταν στο ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτητοποιήθηκε, ή ένας βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ... Αλλά επειδή μιλάμε για θέματα στρατηγικής, δεν νομίζω ότι το σημείο κρίσης της τρικομματικής κυβέρνησης είναι αν τήρησε το προγραμματικό πλαίσιο που έκανε για τη συμφωνία.
Γιατί, ξέρετε, όλα αυτά τα προγραμματικά πλαίσια, τα προεκλογικά και τα μετεκλογικά, έχουν κάποιες αιχμές και είναι φυσικό για όλα τα κόμματα να πουν ότι κάτι θα αποφύγουν να κάνουν, κάτι κακό. 'Η κάτι καλό θα προσπαθήσουν να το διατηρήσουν. Δεν κρίνεται τώρα στα σημεία, κρίνεται στη στρατηγική.Κι εδώ μπορεί να καταλάβει κανείς τη θέση του ΚΚΕ, όταν μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου εκλογών ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει πέντε σημεία για να γίνει κυβέρνηση, διαφωνείτε; Που είχε την απλή αναλογική ή τη μετενέργεια και διάφορα τέτοια. Τι να συμφωνήσεις; 'Η συμφωνείς στρατηγικά και κάνεις συνεργασία ή διαφωνείς, δεν μπαίνεις σε μία τέτοια κυβέρνηση, δεν τη στηρίζεις. Κι άμα φέρει π.χ. την απλή αναλογική, την ψηφίζεις με χέρια και με πόδια μέσα στη Βουλή, όποιος κι αν τη φέρει... η ΝΔ να τη φέρει; Το ΠΑΣΟΚ; Οποιος κι αν τη φέρει. 'Η οποιοδήποτε άλλο, τη μετενέργεια, την κατάργησή της.
Σοβαρά; Αυτά που συζητάμε τώρα είναι η μετενέργεια; Και παρακολουθούμε αν το προγραμματικό πλαίσιο τηρήθηκε και παρεξέκλινε, λέει, η κυβέρνηση απ' το πλαίσιο; Αυτό ήταν 4-5 άμεσα ζητήματα. Κι όταν έχεις αυτή τη στρατηγική που έχει η κυβέρνηση αυτή, δεν μπορεί παρά να παρεκκλίνεις, διότι ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης και το επιμέρους καθορίζεται κυρίως από το γενικό. Δεν είμαστε στην περίοδο εκείνη, που μια συντηρητική κυβέρνηση μπορούσε σε ένα σημείο να φέρει και κάτι το θετικό.
Και βάζω το εξής ερώτημα, και το βάζω τώρα εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ ακριβώς γιατί τώρα η αντιπαράθεση αυτή αντικαταστάθηκε από την αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΝΔ με δορυφόρους - ΣΥΡΙΖΑ με δορυφόρους. Τι ήταν αυτό που οδήγησε στην ελαχιστοποίηση των όποιων διαφορών υπήρχαν ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ;
Αλλοι μπορεί να ασχοληθούν με το να αναλύσουν τον Α. Παπανδρέου και την ηγετική ομάδα γύρω απ' αυτόν, δεν θα ασχοληθούμε εμείς με αυτό. Τι ήταν αυτό που οδήγησε στην ταύτιση των δύο κομμάτων, που άρχισαν να συγκλίνουν στα μέσα της δεκαετίας του '80 και ταυτίστηκαν από ένα σημείο και μετά, διατηρώντας και κάποιες διαφορές; Αλλωστε, όταν είναι διαφορετικά κόμματα, κάποιες διαφορές επιμέρους θα υπάρχουν.
Αυτό που ελαχιστοποίησε τις διαφορές -ούτε τα πρόσωπα έχουν σημασία- ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ, γιατί το ΠΑΣΟΚ προσέγγισε τη ΝΔ, όχι η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ, ακριβώς με στρατηγική διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος υιοθέτησε τη στρατηγική -όχι τη μορφή διαχείρισης- τη σύγχρονη στρατηγική του καπιταλισμού, που έλεγε το εξής πράγμα: Οτι σε συνθήκες όπου διεθνοποιείται ταχύτατα η καπιταλιστική οικονομία και όπου ο ανταγωνισμός -και μιλάμε και για συνθήκες πριν ανατραπεί το σοσιαλιστικό σύστημα στην Ευρώπη- όπου η ανταγωνιστικότητα, η κούρσα του ανταγωνισμού δυναμώνει, πρέπει να επιλέξω την εξής στρατηγική: Φτηνή εργατική δύναμη, απελευθερώσεις, πλήρη απελευθέρωση αγοράς, αποκρατικοποιήσεις, συγκεντροποίηση.
Αυτή είναι η φιλομονοπωλιακή πολιτική στρατηγική, η σύγχρονη, σε σχέση με την κεϊνσιανή, την παλιότερη, η οποία ξεκίνησε πριν τις ανατροπές, πριν την κρίση, σαν απάντηση στην κρίση του '70 και ξεκίνησε στις αρχές του '80 από τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία. Τώρα, αν επιλέχθηκαν ο Ρίγκαν και η Θάτσερ να υλοποιήσουν αυτήν τη στρατηγική, πάντα επιλέγονται ή βγαίνουν στον αφρό τα κατάλληλα πρόσωπα που μπορεί να παίξουν αυτό το ρόλο. Λιγότερο ή περισσότερο ικανά, δεν έχει σημασία.
Αυτή όμως η στρατηγική γενικεύτηκε, από τα μέσα της δεκαετίας του '80 πέρασε στην ΕΕ, για την προετοιμασία της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Για να κάνουμε ανάλυση; Γιατί ακριβώς οι όποιες διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στον πόλο της ΝΔ και στον πόλο του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι σε πορεία αντικατάστασης -ήδη αντικατέστησε την αντιπαράθεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ- οι διαφορές θα ελαχιστοποιούνται.
Οχι γιατί τα πρόσωπα είναι προδοτικά, είναι ανίκανα... Οχι για λόγους ηθικής, αλλά γιατί η επιλογή διαχείρισης της κρίσης υπέρ των μονοπωλίων θα σε οδηγήσει σε μια τέτοια σύγκλιση και ταύτιση, η οποία κατά τη γνώμη μας υπάρχει, δεν φαίνεται, γιατί ποτέ δεν φαίνεται η πλήρης ταύτιση ανάμεσα στην αξιωματική αντιπολίτευση και στο εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα.
Καταλαβαίνετε τι εννοούμε. Ενδεχομένως με έναν πόλεμο, είτε περιφερειακό με γενικευμένο χαρακτήρα, όπου θα πολεμάνε όλα τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα μεταξύ τους, είτε και με έναν γενικευμένο πόλεμο. Θεωρητικά δεν μπορείς να το αποκλείσεις, βλέποντας πόσο κρατάει αυτή η κρίση, πόσο βαθαίνει και ότι πιθανόν το επόμενο διάστημα, ακόμα κι αν κάποιες χώρες βγουν από τον κύκλο της κρίσης, να αντιμετωπίσουν μία συγχρονισμένη κρίση που θα χτυπήσει ΗΠΑ, Ιαπωνία και ΕΕ βαθύτερα.
Αλλά ας αφήσουμε αυτή την πλευρά, αν και πολύ σημαντική... Μπορεί η Ελλάδα να ανακάμψει; Μπορεί. Βεβαίως η ανάκαμψη θα είναι πάρα πολύ αναιμική. Αλλά εδώ να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε ανάκαμψη. Εμείς αυτή την ανάκαμψη θεωρούμε ότι ο λαός πρέπει να την προλάβει, να την πολεμήσει, γιατί θα είναι με ερείπια. Με ένα λαό σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, με ένα λαό που θα έχει πισωγυρίσει 40 - 50 χρόνια. Και θα είναι μια ανάκαμψη αναιμική και αρκετά προσωρινή παίρνοντας υπόψη ότι η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος της ΕΕ.
Υπάρχουν ορισμένα πράγματα, τα οποία εδώ σαν να μην συζητιούνται. Ενώ συζητιούνται στρατηγικά θέματα γενικά. Η ΝΔ λέει ότι στη Βουλή υπάρχουν δύο απόψεις. Αυτή που θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη, και του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Οχι, δεν είναι αυτή η διαφορά. Στο βαθμό που υπάρχει μια τέτοια διαφορά -που δεν υπάρχει, αλλά στο βαθμό που υπάρχει-, τέτοιες διαφορετικές απόψεις υπάρχουν σήμερα σε όλες τις κυβερνήσεις της ΕΕ και μέσα στους κόλπους της κυρίαρχης τάξης, ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου.
Τρεις απόψεις υπάρχουν αυτή τη στιγμή, χοντρικά, μέσα στην ΕΕ που εκφράζουν συμφέροντα τμημάτων κεφαλαίου και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών. Δεν σημαίνει ότι όπου υπάρχουν διαφορές, ο λαός πρέπει να στοιχίζεται με το ένα μείγμα πολιτικής εναντίον του άλλου. Ποιες είναι αυτές; Η Γερμανία, που βεβαίως θέλει ισχυρό ευρώ, δημοσιονομική σταθερότητα, είναι ηγετική δύναμη από πλευράς οικονομικής δύναμης.
Και η Ελλάδα να ήταν στη θέση της Γερμανίας, την ίδια στρατηγική θα είχε που έχει η Γερμανία. Μη φανταστείτε ότι θα ήταν έτοιμη να μοιράσει τα ιμάτιά της σε άλλες χώρες. Από την άλλη πλευρά δεν θέλει να επωμιστεί το κόστος της ζημιάς που πρέπει να μοιραστεί από την απαξίωση του κεφαλαίου. Γιατί πρέπει να γίνει καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, με τη μορφή της απαξίωσης, «κουρέματος» κλπ. Δεν θέλει να το επωμιστεί η Γερμανία και δεν θα το ήθελε να το επωμιστεί και η Ελλάδα αν ήταν ηγετική δύναμη στην ΕΕ. Και μη λέμε τώρα αντιγερμανικά, αντιελληνικά, φιλοελληνικά και φιλογερμανικά...
Υπάρχει η άλλη άποψη, που εκφράζει η Γαλλία. Δεν θα αναλύσω γιατί την εκφράζει, όχι γιατί είναι σοσιαλδημοκρατία, είναι σοσιαλδημοκράτης ο πρόεδρος. Που εκφράζει το φόβο ότι κάτω απ' αυτή τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική, κάποιες χώρες δεν θα αντέξουν, θα βγουν από την Ευρωζώνη, θα μειωθεί και θα μειωθεί το εύρος της ευρωπαϊκής αγοράς έναντι των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Και το φοβούνται αυτό. Και γι' αυτό έχουν πολλαπλασιαστεί οι πιέσεις, διαφυλάξτε τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Δεν είναι θέμα τώρα αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τη βγάλει κλπ. Εγώ σας λέω δεν θέλει. Μπορεί να βγει και με τη ΝΔ, όχι από επιλογή.
Και υπάρχει και μια τρίτη άποψη, δεν είναι πολιτική αντίληψη, εκφράζει τμήματα του κεφαλαίου στην ΕΕ - είναι ενιαία τα συμφέροντα του κεφαλαίου όσο αφορά το τσάκισμα των λαών, αλλά δεν είναι και ενιαία, από εκεί και πέρα οι ομάδες συμφερόντων έχουν και αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα. Υπάρχει λοιπόν και η τρίτη άποψη, που λέει «μήπως είναι καλύτερα να δούμε μια αναμόρφωση της ΕΕ. Μήπως χρειάζεται να σπάσουμε την ευρωατλαντική συμμαχία και να κάνουμε συμμαχία με την Κίνα, τη Ρωσία κλπ; Τις ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομίες;». Είναι κι αυτή μια άποψη...
Ε, λοιπόν εμείς λέμε το εξής πράγμα, για να μην απεραντολογούμε για τα διάφορα μείγματα πολιτικής. Το επικίνδυνο είναι ακριβώς στο βωμό της αντιπαράθεσης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, συν τα δορυφορικά κλπ., ο λαός, ένα τμήμα του λαού, όχι να ταυτιστεί με το ΣΥΡΙΖΑ -αυτό δεν είναι και τόσο τραγικό στο κάτω κάτω, γιατί αυτό γίνεται μια ζωή-, να ταυτιστεί με ένα τμήμα συμφερόντων της αστικής τάξης. Αυτό είναι το κυριότερο. Και να παλεύει εναντίον ενός άλλου. 'Η να το πω καθαρά, με κίνδυνο μιας αναμέτρησης με πολιτικά μέσα ιμπεριαλιστικής, να είναι στο πλευρό ενός ιμπεριαλιστή εναντίον του άλλου.
Δεν έχει γίνει αυτό στο παρελθόν; Μη μου πείτε ότι δεν έχει γίνει. Αυτό είναι το ζήτημα. Δεν είναι αν ταυτίζεται ο λαός με τη ΝΔ στις εκλογές ή με το ΣΥΡΙΖΑ ή με το ΠΑΣΟΚ. Το θέμα είναι ότι ακριβώς καλείται ο λαός, ένα μεγάλο μέρος του λαού, που είναι ριζοσπαστικοποιημένο, να σηκώσει ξένη σημαία. Κι όταν λέω ξένη σημαία, εννοώ όχι της Γερμανίας, των ΗΠΑ, αλλά τη σημαία των συμφερόντων ενός τμήματος της αστικής τάξης και κατά συνέπεια βέβαια να στρατευτεί με τα συμφέροντα του Γάλλου ιμπεριαλιστή, του Γερμανού, του Ολλανδού κλπ. Αυτή είναι η ιστορία.
Στη δεκαετία του '80 και του '90, από τα μέσα του '80 και μετά σε 11 κλάδους της μεταποίησης, πολύ κρίσιμοι στην Ελλάδα, βεβαίως στις συνθήκες του καπιταλισμού μιλάμε, μειώθηκε η παραγωγή τους. Και η θάλασσα των εισαγωγών ήταν αναπόφευκτη. Και οι ίδιες οι εισαγωγές οδήγησαν στη μείωση. Αυτή είναι η ανταγωνιστικότητα. Αυτά τώρα, ότι η ανταγωνιστικότητα είναι μια παγκόσμια οικογένεια, που ανταγωνισμός γίνεται με την καινοτομία και με εκείνα και με τα άλλα... κοιτάξτε να δείτε, αυτά τώρα δεν νομίζω ότι ταιριάζουν σε μια συζήτηση με όρους πολιτικής οικονομίας.
Βεβαίως, πάντα γινόταν αυτό. Και στο χώρο των αυτοαπασχολουμένων, των μικρών επιχειρήσεων. Μια επιχείρηση που έβρισκε μια καινοτομία, τα παλιότερα χρόνια που τα μονοπώλια δεν είχαν διεισδύσει παντού, μπορούσε για δέκα και είκοσι χρόνια να βγάλει πολλά λεφτά και να γίνει μεσαία, ακόμα και μεγάλη καπιταλιστική. Σήμερα μια ομάδα νέων με την καινοτομία, που τους προβάλλουν στην τηλεόραση... Τώρα, μπορεί μια ομάδα νέων να κυριαρχήσει στο μονοπώλιο; Θα την πάρει το μονοπώλιο την καινοτομία και τελείωσε. Πόσο καιρό θα κρατήσουν αυτοί οι καινοτόμοι νέοι;
Μας έχετε τρελάνει στην τηλεόραση. Καινοτόμος, ο πολιτικός μηχανικός που έγινε γεωργός. Αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Και τα λέτε συνειδητά, δεν τα πιστεύετε. Γιατί δεν πιστεύω ότι έχετε άγνοια και είστε αφελείς. Οχι, δεν σας κατηγορούμε για πολιτική αφέλεια ή για αμάθεια, λέτε κι εμείς είμαστε οι πάνσοφοι εδώ μέσα. Οχι.
Επομένως, γιατί δεν απαντάτε; Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας μειώθηκε και πότε; Στην πορεία ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Εκεί δεν άντεξε. Μα είναι τυχαίο ότι στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν συζητιόταν η σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ, υπήρχαν και αστοί πολιτικοί και συντηρητικά κόμματα που ήταν αντίθετοι, δεν ήταν κομμουνιστές αυτοί, αλλά γιατί εξέφραζαν εκείνο το τμήμα των επιχειρηματιών που δεν μπορούσε να προσαρμοστεί σ' αυτόν τον ανταγωνισμό που αναπτυσσόταν στα πλαίσια της ΕΕ.
Τέτοιες λοιπόν διαφορές ανάμεσα στα κόμματα και αντιπαραθέσεις θα έχουμε. Αυτές είναι που συνιστούν σήμερα την πρόοδο, τη συντήρηση, το αριστερά και δεξιά; Οχι! Και το λέμε συνειδητά.
Παραγωγική ανασυγκρότηση... Απευθύνομαι τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς θα κάνεις παραγωγική ανασυγκρότηση; Με τι συσσώρευση; Μα ήδη έχετε δεχτεί την προσωρινή συμφωνία που έχει γίνει στα πλαίσια της ΕΕ, που λέει χρήματα θα βρεθούν ως εξής, από την ΕΚΤ, να διευκολύνει το δανεισμό -γιατί κοιτάξτε να δείτε, ανάκαμψη καπιταλιστική χωρίς δανεισμό δεν γίνεται, μη λέμε τώρα αστεία πράγματα.
Ούτε με την αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου γίνεται τέτοια συσσώρευση που θα μπορείτε να κάνετε παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, σε συνδυασμό με νέες κατακτήσεις του λαού. Γιατί έτσι λέτε. Διότι βέβαια με μια εργατική δύναμη όπως είναι σήμερα και ακόμα πιο κάτω, κάποιοι θα έρθουν και θα κάνουν βεβαίως επενδύσεις.
Χαιρετίσατε την απόφαση της Συνόδου της ΕΕ που λέει να εκταμιεύει άμεσα η ΕΚΤ χρήμα. Μα αυτό ταυτόχρονα φέρνει και την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την εκχώρηση νέων δικαιοδοσιών και αρμοδιοτήτων απευθείας στην ΕΚΤ και σε όργανα της Κομισιόν ή σε νέα που θα γίνουν. Αυτό δεν το βλέπετε;
Ποιοι θα οργανώσουν, ποιοι θα έχουν την ευθύνη των επενδύσεων; Τα μονοπώλια, οι μεγάλοι επιχειρηματίες, αυτοί που θα ρισκάρουν να έρθουν και να επενδύσουν σ' αυτές τις συνθήκες. Τότε πραγματικά με τη δραχμή ο τουρισμός θα λάμψει, οι μεγαλοξενοδόχοι θα μαζεύουν κέρδη μέχρι εκεί που δεν παίρνει, γιατί ο τουρισμός θα είναι φτηνός. Αν εννοούμε λοιπόν αυτή την ανάκαμψη, υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου που τα συμφέρει. Ενδεχομένως ο κλάδος των κατασκευών, τσιμεντάδες, τους συμφέρει. Υπάρχουν κλάδοι σήμερα που τους συμφέρει η επιστροφή στη δραχμή.
Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι θα ταυτιστούν με ένα τμήμα του κεφαλαίου εναντίον του άλλου; Ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε προεκλογικά 45% στη φορολογία του κεφαλαίου. Καταρχήν, άμα το κάνετε αυτό σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς, θα φύγουν οι επιχειρηματίες. Εμείς προτείνουμε κοινωνικοποίηση. Να τους πάρετε την ιδιοκτησία. Αμα περιμένετε να δεχτούν τη φορολογία, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι... Κορόιδα είναι; Θα πάνε έξω.
Και καλά να μην μπορείς να κοινωνικοποιήσεις αυτά που έχουν έξω, αλλά να τους αφήσεις και στην Ελλάδα την ιδιοκτησία; Βεβαίως, έχουμε άλλη άποψη. Γι' αυτό λέμε αποδέσμευση, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση. Και μόνη της η αποδέσμευση δεν σου αλλάζει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης ούτε σε φέρνει σε μία διαφορετική θέση από μία χώρα που είναι έξω από την ΕΕ. Π.χ. την Αργεντινή. Εμάς το όραμα δεν είναι πάντως η Αργεντινή.
Και 45% να φορολογήσετε, θα κάνετε τέτοια συσσώρευση που θα ανεβάσετε τους μισθούς, τις συντάξεις, θα χρηματοδοτήσετε τον ΕΟΠΥΥ, θα, θα... και θα δώσετε και στους καπιταλιστές και στις τράπεζες; Γιατί κακά τα ψέματα. Δεν μπορείς να έχεις καπιταλιστική ανάπτυξη και με κάποιες παροχές στους εργαζόμενους, αν δεν δώσεις χρήμα στις τράπεζες. Καπιταλισμός δίχως τράπεζες δεν υπήρχε. Τώρα θα γίνει;
Με τράπεζες - λέει - που θα βοηθήσουν τους μικρομεσαίους. Δηλαδή έχουμε 800.000 επιχειρήσεις, μικρές, στη μεγάλη πλειοψηφία είναι αυτοαπασχολούμενοι, ως 3 εργαζόμενοι, ποιο τραπεζικό σύστημα θα ενισχύει έναν έναν επιχειρηματία; Ακούστηκε κι από τη ΝΔ, και τον κ. Βορίδη και τον κ. Κουβέλη που το είπε, ότι, εν πάση περιπτώσει, διαισθάνονται ότι δεν μπορεί να γίνει τώρα παραγωγική ανάπτυξη, αυτό που λέμε ανάπτυξη βιομηχανικών κλάδων, αγροτοβιομηχανικών συμπλεγμάτων, καθετοποίηση. Πρέπει να απαγορευτούν οι εισαγωγές καταρχήν, με τη θάλασσα των εισαγωγών τελείωσε η ανταγωνιστικότητα και λένε να κάνουμε πολλά μικρά έργα. Μου θύμισαν τα 20.000 έργα του Λαλιώτη. Σοβαρά σήμερα αυτό χρειάζεται;
Βεβαίως στην Ελλάδα υπολειπόμαστε και σε μικρά έργα αλλά η παραγωγική ανασυγκρότηση, θα δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας με τα μικρά έργα, ένα δρομάκι εκεί κι ένα εκεί; Οχι ότι δεν χρειάζονται. Κάποια έργα θα γίνουν. Στην Ανατολική Αττική π.χ. έχει προβλέψει και η Ευρωπαϊκή Ενωση να γίνει το αποχετευτικό, που έχουμε τους βόθρους, θα το πληρώσουμε κι από την τσέπη μας, θα δείτε δημοτικά και άλλα τέλη, εν πάση περιπτώσει αυτή είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση;
Ηδη το παραγωγικό μοντέλο για την Ελλάδα το έχει επεξεργαστεί το ΙΟΒΕ του ΣΕΒ και λίγο - πολύ το λέει και η ΝΔ, που λέει το εξής πράγμα: Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου θα περνάνε τα δίκτυα μεταφορών και ενέργειας. Είναι ο τουρισμός και ορισμένοι κλάδοι αγροτικών προϊόντων για εξαγωγή.
Με συγχωρείτε, την κλωστοϋφαντουργία πώς θα την αναπτύξετε; Αν δεν ξεκινήσεις από την κτηνοτροφία, αν δεν αλλάξεις τη σχέση ζωικής - φυτικής παραγωγής; Αλλά και ποιος; ο καπιταλιστής; Προγραμματίζει για την επιχείρησή του, δεν μπορεί να προγραμματίσει τις ανθρώπινες ανάγκες. Και τις εσωτερικές πριν απ' όλα και δεύτερον ένα πλεόνασμα να έχουμε και σχέσεις οικονομικές με άλλες χώρες.
Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Κι εμείς έχουμε στην εναλλακτική πολιτική πρόταση, στη ριζική αλλαγή σε επίπεδο εξουσίας, θεωρούμε ότι η Ελλάδα αποδεσμευμένη απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία θα πρέπει να επιδιώξει να αξιοποιήσει ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, γειτονικές χώρες κλπ., αλλά η πρόταση που γίνεται εδώ είναι να παίξει ρόλο η Ελλάδα ως χώρα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι θα εμπλακεί σε ακόμα μεγαλύτερο κουβάρι αντιθέσεων.
Κι από εκεί βγαίνει η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ. Και η αντιφατική θέση απέναντι στην Τουρκία. Δεν είναι θέμα μειοδοσίας. Γιατί όταν αυτή τη στιγμή, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχεις αυτή τη στρατηγική, όταν θέλεις να κάνεις την Ελλάδα ενδιάμεσο σταθμό, δίκτυα κλπ, τότε είναι φυσικό να προωθείς τη συμφωνία των επιχειρήσεων και το μοίρασμα του Αιγαίου και να βάλεις σε δεύτερη μοίρα τα κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμα και την εδαφική ακεραιότητα, όχι από μειοδοσία και προδοσία. Γιατί δεν συνδυάζονται όλα αυτά, να γίνει η Ελλάδα ενδιάμεσος σταθμός για τα δίκτυα μεταφοράς και για τις συμφωνίες των πολυεθνικών και την ίδια ώρα να τσακώνεσαι με την Τουρκία, δεν γίνεται...
Αυτές οι αντιφάσεις υπάρχουν όσον αφορά στη σχέση Ελλάδας και Τουρκίας, και αυτές οι αντιφάσεις δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν. Και σε βάρος του Κυπριακού θα εξελιχθούν και γενικότερα. Και η στρατηγική συμφωνία με το Ισραήλ, που είναι κυρίως στρατιωτική, μπορεί να επεκταθεί και θα επεκταθεί ενδεχομένως και στους υδρογονάνθρακες κλπ. και είναι μια συμφωνία που μπλέκει την Ελλάδα σε ένα κουβάρι αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων φοβερών.
Κι απ' αυτή την άποψη μια ώρα αρχύτερα ο λαός πρέπει να επιλέξει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Δεν είναι κυρίαρχος σήμερα, στη συνείδησή του είναι το ένα ή το άλλο μείγμα. Η σύγκρουση κρίνεται στο πεδίο της οικονομίας, μονοπώλια ή κοινωνικοποίηση και παραγωγικός συνεταιρισμός λαϊκός. Και αφού κρίνεται στο πεδίο της οικονομίας πρέπει να κριθεί και στο πεδίο της εξουσίας.
Και κομμουνιστική κυβέρνηση να έχουμε, κυβέρνηση ΚΚΕ, από τη στιγμή που θα διαχειριστείς την καπιταλιστική οικονομία, μοιραία θα βρεθείς στο ίδιο οικόπεδο με το ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ, με τη ΔΗΜΑΡ, χωρίς να λέμε ότι εξισώνουμε τα κόμματα. Αλλά σε τελευταία ανάλυση, η στρατηγική είναι που δημιουργεί τις συγκλίσεις και τις προσεγγίσεις και όχι η προσωπική θέληση ή η επιλογή προσώπων. Και με αυτή τη έννοια, εμείς, όπως ξέρετε, δεν κάνουμε μια ρητορεία που να ευτελίζουμε πρόσωπα.
Tη διαβεβαίωση στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο ότι οι αντιδραστικές και αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που γυρίζουν τα λαϊκά στρώματα δεκαετίες πίσω, θα είναι μόνιμες και θα επεκταθούν, έδωσε προχτές από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, κλείνοντας τη συζήτηση για την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2013.Οπως είπε, αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» - που εξαφανίζουν τα εργατικά δικαιώματα και προωθούν με ταχύτατες διαδικασίες το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου - θα δώσουν «δυναμική στην οικονομία». Μάλιστα, ανέφερε ότι ο ίδιος θα τεθεί επικεφαλής στην προσπάθεια «να κυνηγήσει» μέσα και έξω από τη χώρα επενδύσεις, φέρνοντας για παράδειγμα την Ιρλανδία, η οποία έγινε γέφυρα για αμερικάνικες επενδύσεις στην ΕΕ και μετά από ένα κρεσέντο καπιταλιστικής ανάπτυξης, είναι τώρα βυθισμένη σε κρίση.
Ισχυρίστηκε ακόμα ότι εάν προχωρούσε πιο γρήγορα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τότε η σημερινή κυβέρνηση δε θα ήταν αναγκασμένη να προχωρήσει σε περικοπές μισθών και συντάξεων. Για να θολώσει τα νερά αναφορικά με το πού πάνε τα δάνεια από την τρόικα, είπε ότι με τα χρήματα της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες και κατά συνέπεια θα υπάρξει «ρευστότητα στην αγορά», θα στηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα επανεκκινηθούν τα δημόσια έργα και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Αγγίζοντας τα όρια του φαιδρού, κατέληξε λέγοντας ότι το κόμμα του στηρίζει την «αστική, λαϊκή, δημοκρατική Ελλάδα» και ότι με τα τρία κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) της συγκυβέρνησης θα προκύψει μια «νέα επανάσταση»! Ο ίδιος είπε ξεδιάντροπα ότι στο «μυαλό του» έχει τους άνεργους και τους νέους και ότι η κυβέρνηση τους «εκπροσωπεί», όταν η ανεργία των νέων είναι στο 55% και η συγκυβέρνηση τους καταδικάζει σε μισθούς πείνας και ανύπαρκτα δικαιώματα.
Υπέρ ψήφισαν οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ με τις παρακάτω διαφοροποιήσεις: Απών ήταν ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Γ. Πανούσης και έτσι το σύνολο των ψηφισάντων ήταν 299. Κατά ψήφισαν οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ Ο. Βουδούρης και Π. Μουτσινάς. Εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ τέθηκε ο Θ. Σολδάτος που καταψήφισε τα κονδύλια των υπουργείων Ανάπτυξης και Κοινωνικής Ασφάλισης. Υπέρ του προϋπολογισμού ψήφισε ο Κ. Σκανδαλίδης, «παρών» ο Μ. Ανδρουλάκης, η Α. Γκερέκου, ο Γ. Κουτσούκος και ο Μ. Μπόλαρης, ενώ κατά ο Μ. Κασσής, όλοι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ. Στις επόμενες σελίδες ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει ολόκληρη την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή, αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις που έκαναν το Σάββατο και την Κυριακή οι βουλευτές του ΚΚΕ και ρεπορτάζ από τις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών των άλλων κομμάτων.
Να μην εγκλωβιστεί ο λαός στη διαμάχη ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης
Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης για τον Προϋπολογισμό
 |
Παρακολουθώντας τη συζήτηση στη Βουλή, κυρίως από την τηλεόραση και όχι με την προσωπική μου παρουσία, συνειδητοποίησα, κατέληξα σε ένα συμπέρασμα που νομίζω ότι είναι σωστό, ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, ακόμα κι από την περίοδο που ξέσπασε η κρίση, το μεγαλύτερο μέρος των βουλευτών που μίλησαν ασχολήθηκαν με ζητήματα στρατηγικής όσον αφορά τη γραμμή στην Ελλάδα και στην ΕΕ.
Δεν ξέρω αν έφταιγε το γεγονός ότι μέσα σε πέντε - έξι λεπτά έπρεπε να πει κανείς πολλά πράγματα, αλλά νομίζω ότι συνειδητοποιούμε όλοι, ανεξάρτητα των βαθιών διαφορών που έχουμε μεταξύ μας, ότι τα πράγματα δεν κρίνονται στις λεπτομέρειες. Σε κάποια στιγμή, όταν συζητάμε ένα νομοσχέδιο, μπορεί να χρειαστεί να μιλήσουμε και για τις λεπτομέρειες και σε ένα άρθρο ακόμα και να κάνουμε μια αντιπρόταση σε ένα άρθρο.Το θέμα που συζητάμε σήμερα, συνέχεια και της προηγούμενης συζήτησης, είναι κατεξοχήν θέμα στρατηγικής. Και, με συγχωρείτε, δεν μου πέφτει λόγος αυτή τη στιγμή να πω τι λέει ο ένας βουλευτής που ήταν στο ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτητοποιήθηκε, ή ένας βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ... Αλλά επειδή μιλάμε για θέματα στρατηγικής, δεν νομίζω ότι το σημείο κρίσης της τρικομματικής κυβέρνησης είναι αν τήρησε το προγραμματικό πλαίσιο που έκανε για τη συμφωνία.
Eurokinissi
|
Σοβαρά; Αυτά που συζητάμε τώρα είναι η μετενέργεια; Και παρακολουθούμε αν το προγραμματικό πλαίσιο τηρήθηκε και παρεξέκλινε, λέει, η κυβέρνηση απ' το πλαίσιο; Αυτό ήταν 4-5 άμεσα ζητήματα. Κι όταν έχεις αυτή τη στρατηγική που έχει η κυβέρνηση αυτή, δεν μπορεί παρά να παρεκκλίνεις, διότι ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης και το επιμέρους καθορίζεται κυρίως από το γενικό. Δεν είμαστε στην περίοδο εκείνη, που μια συντηρητική κυβέρνηση μπορούσε σε ένα σημείο να φέρει και κάτι το θετικό.
Η στρατηγική αντίληψη οδηγεί στην ταύτιση
Επί τριάντα χρόνια ζούμε την αντιπαράθεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στη Βουλή, στο αστικό πολιτικό σύστημα. Μια αντιπαράθεση βεβαίως που κυριάρχησε και μέσα στην ελληνική κοινωνία. Μια αντιπαράθεση που ιδιαίτερα από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και μετά και ακόμα περισσότερο στις αρχές της δεκαετίας του '90, παραμόρφωσε κυριολεκτικά, διαστρέβλωσε, έκρυψε την πραγματική αντιπαράθεση που υπάρχει μέσα στη κοινωνία, που εμείς τη λέμε αντίθεση εργαζόμενος λαός - μονοπώλια, θέλετε να το πείτε κεφάλαιο - εργασία; Πείτε το όπως θέλετε, για να μην κάνω μεγάλες αναλύσεις.Και βάζω το εξής ερώτημα, και το βάζω τώρα εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ ακριβώς γιατί τώρα η αντιπαράθεση αυτή αντικαταστάθηκε από την αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΝΔ με δορυφόρους - ΣΥΡΙΖΑ με δορυφόρους. Τι ήταν αυτό που οδήγησε στην ελαχιστοποίηση των όποιων διαφορών υπήρχαν ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ;
Αλλοι μπορεί να ασχοληθούν με το να αναλύσουν τον Α. Παπανδρέου και την ηγετική ομάδα γύρω απ' αυτόν, δεν θα ασχοληθούμε εμείς με αυτό. Τι ήταν αυτό που οδήγησε στην ταύτιση των δύο κομμάτων, που άρχισαν να συγκλίνουν στα μέσα της δεκαετίας του '80 και ταυτίστηκαν από ένα σημείο και μετά, διατηρώντας και κάποιες διαφορές; Αλλωστε, όταν είναι διαφορετικά κόμματα, κάποιες διαφορές επιμέρους θα υπάρχουν.
Αυτό που ελαχιστοποίησε τις διαφορές -ούτε τα πρόσωπα έχουν σημασία- ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ, γιατί το ΠΑΣΟΚ προσέγγισε τη ΝΔ, όχι η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ, ακριβώς με στρατηγική διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος υιοθέτησε τη στρατηγική -όχι τη μορφή διαχείρισης- τη σύγχρονη στρατηγική του καπιταλισμού, που έλεγε το εξής πράγμα: Οτι σε συνθήκες όπου διεθνοποιείται ταχύτατα η καπιταλιστική οικονομία και όπου ο ανταγωνισμός -και μιλάμε και για συνθήκες πριν ανατραπεί το σοσιαλιστικό σύστημα στην Ευρώπη- όπου η ανταγωνιστικότητα, η κούρσα του ανταγωνισμού δυναμώνει, πρέπει να επιλέξω την εξής στρατηγική: Φτηνή εργατική δύναμη, απελευθερώσεις, πλήρη απελευθέρωση αγοράς, αποκρατικοποιήσεις, συγκεντροποίηση.
Αυτή είναι η φιλομονοπωλιακή πολιτική στρατηγική, η σύγχρονη, σε σχέση με την κεϊνσιανή, την παλιότερη, η οποία ξεκίνησε πριν τις ανατροπές, πριν την κρίση, σαν απάντηση στην κρίση του '70 και ξεκίνησε στις αρχές του '80 από τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία. Τώρα, αν επιλέχθηκαν ο Ρίγκαν και η Θάτσερ να υλοποιήσουν αυτήν τη στρατηγική, πάντα επιλέγονται ή βγαίνουν στον αφρό τα κατάλληλα πρόσωπα που μπορεί να παίξουν αυτό το ρόλο. Λιγότερο ή περισσότερο ικανά, δεν έχει σημασία.
Αυτή όμως η στρατηγική γενικεύτηκε, από τα μέσα της δεκαετίας του '80 πέρασε στην ΕΕ, για την προετοιμασία της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Για να κάνουμε ανάλυση; Γιατί ακριβώς οι όποιες διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στον πόλο της ΝΔ και στον πόλο του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι σε πορεία αντικατάστασης -ήδη αντικατέστησε την αντιπαράθεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ- οι διαφορές θα ελαχιστοποιούνται.
Οχι γιατί τα πρόσωπα είναι προδοτικά, είναι ανίκανα... Οχι για λόγους ηθικής, αλλά γιατί η επιλογή διαχείρισης της κρίσης υπέρ των μονοπωλίων θα σε οδηγήσει σε μια τέτοια σύγκλιση και ταύτιση, η οποία κατά τη γνώμη μας υπάρχει, δεν φαίνεται, γιατί ποτέ δεν φαίνεται η πλήρης ταύτιση ανάμεσα στην αξιωματική αντιπολίτευση και στο εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα.
Τρεις απόψεις για διαχείριση της κρίσης
Θέλουν όλα τα κόμματα στη Βουλή να βγούμε από την κρίση και να γίνει ανάκαμψη; Ούτε λόγος. Κανένα κόμμα, το πιο συντηρητικό, δεν θέλει την κρίση, αλλά η κρίση ξεσπάει, έχει αντικειμενικό χαρακτήρα, είναι στο DNA του συστήματος. Υπάρχει περίπτωση η Ελλάδα να βγει από τον κύκλο της κρίσης και να περάσουμε σε ανάκαμψη; Ναι υπάρχει. Εκτός κι αν τα πράγματα περιπλακούν πάρα πολύ. Θεωρητικά δεν μπορείς να αποκλείσεις τίποτα, αν το καπιταλιστικό σύστημα δεν καταφέρει να διαχειριστεί την κρίση του, όπως έγινε την περίοδο '29 - '31 και μετά, θα βγούμε από την κρίση αλλά...Καταλαβαίνετε τι εννοούμε. Ενδεχομένως με έναν πόλεμο, είτε περιφερειακό με γενικευμένο χαρακτήρα, όπου θα πολεμάνε όλα τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα μεταξύ τους, είτε και με έναν γενικευμένο πόλεμο. Θεωρητικά δεν μπορείς να το αποκλείσεις, βλέποντας πόσο κρατάει αυτή η κρίση, πόσο βαθαίνει και ότι πιθανόν το επόμενο διάστημα, ακόμα κι αν κάποιες χώρες βγουν από τον κύκλο της κρίσης, να αντιμετωπίσουν μία συγχρονισμένη κρίση που θα χτυπήσει ΗΠΑ, Ιαπωνία και ΕΕ βαθύτερα.
Αλλά ας αφήσουμε αυτή την πλευρά, αν και πολύ σημαντική... Μπορεί η Ελλάδα να ανακάμψει; Μπορεί. Βεβαίως η ανάκαμψη θα είναι πάρα πολύ αναιμική. Αλλά εδώ να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε ανάκαμψη. Εμείς αυτή την ανάκαμψη θεωρούμε ότι ο λαός πρέπει να την προλάβει, να την πολεμήσει, γιατί θα είναι με ερείπια. Με ένα λαό σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, με ένα λαό που θα έχει πισωγυρίσει 40 - 50 χρόνια. Και θα είναι μια ανάκαμψη αναιμική και αρκετά προσωρινή παίρνοντας υπόψη ότι η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος της ΕΕ.
Υπάρχουν ορισμένα πράγματα, τα οποία εδώ σαν να μην συζητιούνται. Ενώ συζητιούνται στρατηγικά θέματα γενικά. Η ΝΔ λέει ότι στη Βουλή υπάρχουν δύο απόψεις. Αυτή που θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη, και του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Οχι, δεν είναι αυτή η διαφορά. Στο βαθμό που υπάρχει μια τέτοια διαφορά -που δεν υπάρχει, αλλά στο βαθμό που υπάρχει-, τέτοιες διαφορετικές απόψεις υπάρχουν σήμερα σε όλες τις κυβερνήσεις της ΕΕ και μέσα στους κόλπους της κυρίαρχης τάξης, ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου.
Τρεις απόψεις υπάρχουν αυτή τη στιγμή, χοντρικά, μέσα στην ΕΕ που εκφράζουν συμφέροντα τμημάτων κεφαλαίου και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών. Δεν σημαίνει ότι όπου υπάρχουν διαφορές, ο λαός πρέπει να στοιχίζεται με το ένα μείγμα πολιτικής εναντίον του άλλου. Ποιες είναι αυτές; Η Γερμανία, που βεβαίως θέλει ισχυρό ευρώ, δημοσιονομική σταθερότητα, είναι ηγετική δύναμη από πλευράς οικονομικής δύναμης.
Και η Ελλάδα να ήταν στη θέση της Γερμανίας, την ίδια στρατηγική θα είχε που έχει η Γερμανία. Μη φανταστείτε ότι θα ήταν έτοιμη να μοιράσει τα ιμάτιά της σε άλλες χώρες. Από την άλλη πλευρά δεν θέλει να επωμιστεί το κόστος της ζημιάς που πρέπει να μοιραστεί από την απαξίωση του κεφαλαίου. Γιατί πρέπει να γίνει καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, με τη μορφή της απαξίωσης, «κουρέματος» κλπ. Δεν θέλει να το επωμιστεί η Γερμανία και δεν θα το ήθελε να το επωμιστεί και η Ελλάδα αν ήταν ηγετική δύναμη στην ΕΕ. Και μη λέμε τώρα αντιγερμανικά, αντιελληνικά, φιλοελληνικά και φιλογερμανικά...
Υπάρχει η άλλη άποψη, που εκφράζει η Γαλλία. Δεν θα αναλύσω γιατί την εκφράζει, όχι γιατί είναι σοσιαλδημοκρατία, είναι σοσιαλδημοκράτης ο πρόεδρος. Που εκφράζει το φόβο ότι κάτω απ' αυτή τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική, κάποιες χώρες δεν θα αντέξουν, θα βγουν από την Ευρωζώνη, θα μειωθεί και θα μειωθεί το εύρος της ευρωπαϊκής αγοράς έναντι των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Και το φοβούνται αυτό. Και γι' αυτό έχουν πολλαπλασιαστεί οι πιέσεις, διαφυλάξτε τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Δεν είναι θέμα τώρα αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τη βγάλει κλπ. Εγώ σας λέω δεν θέλει. Μπορεί να βγει και με τη ΝΔ, όχι από επιλογή.
Και υπάρχει και μια τρίτη άποψη, δεν είναι πολιτική αντίληψη, εκφράζει τμήματα του κεφαλαίου στην ΕΕ - είναι ενιαία τα συμφέροντα του κεφαλαίου όσο αφορά το τσάκισμα των λαών, αλλά δεν είναι και ενιαία, από εκεί και πέρα οι ομάδες συμφερόντων έχουν και αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα. Υπάρχει λοιπόν και η τρίτη άποψη, που λέει «μήπως είναι καλύτερα να δούμε μια αναμόρφωση της ΕΕ. Μήπως χρειάζεται να σπάσουμε την ευρωατλαντική συμμαχία και να κάνουμε συμμαχία με την Κίνα, τη Ρωσία κλπ; Τις ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομίες;». Είναι κι αυτή μια άποψη...
Ε, λοιπόν εμείς λέμε το εξής πράγμα, για να μην απεραντολογούμε για τα διάφορα μείγματα πολιτικής. Το επικίνδυνο είναι ακριβώς στο βωμό της αντιπαράθεσης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, συν τα δορυφορικά κλπ., ο λαός, ένα τμήμα του λαού, όχι να ταυτιστεί με το ΣΥΡΙΖΑ -αυτό δεν είναι και τόσο τραγικό στο κάτω κάτω, γιατί αυτό γίνεται μια ζωή-, να ταυτιστεί με ένα τμήμα συμφερόντων της αστικής τάξης. Αυτό είναι το κυριότερο. Και να παλεύει εναντίον ενός άλλου. 'Η να το πω καθαρά, με κίνδυνο μιας αναμέτρησης με πολιτικά μέσα ιμπεριαλιστικής, να είναι στο πλευρό ενός ιμπεριαλιστή εναντίον του άλλου.
Δεν έχει γίνει αυτό στο παρελθόν; Μη μου πείτε ότι δεν έχει γίνει. Αυτό είναι το ζήτημα. Δεν είναι αν ταυτίζεται ο λαός με τη ΝΔ στις εκλογές ή με το ΣΥΡΙΖΑ ή με το ΠΑΣΟΚ. Το θέμα είναι ότι ακριβώς καλείται ο λαός, ένα μεγάλο μέρος του λαού, που είναι ριζοσπαστικοποιημένο, να σηκώσει ξένη σημαία. Κι όταν λέω ξένη σημαία, εννοώ όχι της Γερμανίας, των ΗΠΑ, αλλά τη σημαία των συμφερόντων ενός τμήματος της αστικής τάξης και κατά συνέπεια βέβαια να στρατευτεί με τα συμφέροντα του Γάλλου ιμπεριαλιστή, του Γερμανού, του Ολλανδού κλπ. Αυτή είναι η ιστορία.
«Παραγωγική ανασυγκρότηση» για ποιον;
Ολα τα κόμματα μιλάμε για παραγωγική ανασυγκρότηση. Εγώ να κάνω αυτή την παραχώρηση, ως τίτλο μιλάμε όλοι. Και ποιος θα πει «όχι» στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας; Ολοι λέμε να μειώσουμε τις εισαγωγές, να στηρίξουμε ελληνικά προϊόντα και να μην έχουμε τόσες εισαγωγές. Καταρχήν, δεν απαντά κανείς πώς θα γίνει αυτό. Οχι πώς, πώς θα γίνει υπάρχει πρόταση. Δεν απαντά γιατί. Γιατί η Ελλάδα έχασε την ανταγωνιστικότητά της, την όποια ανταγωνιστικότητα είχε, πριν την κρίση.Στη δεκαετία του '80 και του '90, από τα μέσα του '80 και μετά σε 11 κλάδους της μεταποίησης, πολύ κρίσιμοι στην Ελλάδα, βεβαίως στις συνθήκες του καπιταλισμού μιλάμε, μειώθηκε η παραγωγή τους. Και η θάλασσα των εισαγωγών ήταν αναπόφευκτη. Και οι ίδιες οι εισαγωγές οδήγησαν στη μείωση. Αυτή είναι η ανταγωνιστικότητα. Αυτά τώρα, ότι η ανταγωνιστικότητα είναι μια παγκόσμια οικογένεια, που ανταγωνισμός γίνεται με την καινοτομία και με εκείνα και με τα άλλα... κοιτάξτε να δείτε, αυτά τώρα δεν νομίζω ότι ταιριάζουν σε μια συζήτηση με όρους πολιτικής οικονομίας.
Βεβαίως, πάντα γινόταν αυτό. Και στο χώρο των αυτοαπασχολουμένων, των μικρών επιχειρήσεων. Μια επιχείρηση που έβρισκε μια καινοτομία, τα παλιότερα χρόνια που τα μονοπώλια δεν είχαν διεισδύσει παντού, μπορούσε για δέκα και είκοσι χρόνια να βγάλει πολλά λεφτά και να γίνει μεσαία, ακόμα και μεγάλη καπιταλιστική. Σήμερα μια ομάδα νέων με την καινοτομία, που τους προβάλλουν στην τηλεόραση... Τώρα, μπορεί μια ομάδα νέων να κυριαρχήσει στο μονοπώλιο; Θα την πάρει το μονοπώλιο την καινοτομία και τελείωσε. Πόσο καιρό θα κρατήσουν αυτοί οι καινοτόμοι νέοι;
Μας έχετε τρελάνει στην τηλεόραση. Καινοτόμος, ο πολιτικός μηχανικός που έγινε γεωργός. Αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Και τα λέτε συνειδητά, δεν τα πιστεύετε. Γιατί δεν πιστεύω ότι έχετε άγνοια και είστε αφελείς. Οχι, δεν σας κατηγορούμε για πολιτική αφέλεια ή για αμάθεια, λέτε κι εμείς είμαστε οι πάνσοφοι εδώ μέσα. Οχι.
Επομένως, γιατί δεν απαντάτε; Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας μειώθηκε και πότε; Στην πορεία ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Εκεί δεν άντεξε. Μα είναι τυχαίο ότι στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν συζητιόταν η σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ, υπήρχαν και αστοί πολιτικοί και συντηρητικά κόμματα που ήταν αντίθετοι, δεν ήταν κομμουνιστές αυτοί, αλλά γιατί εξέφραζαν εκείνο το τμήμα των επιχειρηματιών που δεν μπορούσε να προσαρμοστεί σ' αυτόν τον ανταγωνισμό που αναπτυσσόταν στα πλαίσια της ΕΕ.
Τέτοιες λοιπόν διαφορές ανάμεσα στα κόμματα και αντιπαραθέσεις θα έχουμε. Αυτές είναι που συνιστούν σήμερα την πρόοδο, τη συντήρηση, το αριστερά και δεξιά; Οχι! Και το λέμε συνειδητά.
Παραγωγική ανασυγκρότηση... Απευθύνομαι τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς θα κάνεις παραγωγική ανασυγκρότηση; Με τι συσσώρευση; Μα ήδη έχετε δεχτεί την προσωρινή συμφωνία που έχει γίνει στα πλαίσια της ΕΕ, που λέει χρήματα θα βρεθούν ως εξής, από την ΕΚΤ, να διευκολύνει το δανεισμό -γιατί κοιτάξτε να δείτε, ανάκαμψη καπιταλιστική χωρίς δανεισμό δεν γίνεται, μη λέμε τώρα αστεία πράγματα.
Ούτε με την αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου γίνεται τέτοια συσσώρευση που θα μπορείτε να κάνετε παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, σε συνδυασμό με νέες κατακτήσεις του λαού. Γιατί έτσι λέτε. Διότι βέβαια με μια εργατική δύναμη όπως είναι σήμερα και ακόμα πιο κάτω, κάποιοι θα έρθουν και θα κάνουν βεβαίως επενδύσεις.
Χαιρετίσατε την απόφαση της Συνόδου της ΕΕ που λέει να εκταμιεύει άμεσα η ΕΚΤ χρήμα. Μα αυτό ταυτόχρονα φέρνει και την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την εκχώρηση νέων δικαιοδοσιών και αρμοδιοτήτων απευθείας στην ΕΚΤ και σε όργανα της Κομισιόν ή σε νέα που θα γίνουν. Αυτό δεν το βλέπετε;
Συγκρούονται μερίδες του κεφαλαίου
Υπάρχει δυνατότητα δημοσιονομικής ευελιξίας στα πλαίσια της ΕΕ; Εδώ τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζοντας ένα τμήμα επιχειρηματιών στην Ελλάδα, αυτό που λέγεται "λόμπι της δραχμής", αλλά κι ένα τμήμα κρατών της ΕΕ, εκεί είναι η διαμάχη, διαβλέπει ορισμένα πράγματα. Και δεν είναι τυχαίος όλος αυτός ο εξωραϊσμός της πολιτικής Ομπάμα. Βέβαια, άμα βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, τότε θα μπορεί να κόψει χρήμα. Δεν μπορεί να το κάνει τώρα. Αυτή θα είναι η ανάκαμψη. Θα κόψει μπόλικο χρήμα.Ποιοι θα οργανώσουν, ποιοι θα έχουν την ευθύνη των επενδύσεων; Τα μονοπώλια, οι μεγάλοι επιχειρηματίες, αυτοί που θα ρισκάρουν να έρθουν και να επενδύσουν σ' αυτές τις συνθήκες. Τότε πραγματικά με τη δραχμή ο τουρισμός θα λάμψει, οι μεγαλοξενοδόχοι θα μαζεύουν κέρδη μέχρι εκεί που δεν παίρνει, γιατί ο τουρισμός θα είναι φτηνός. Αν εννοούμε λοιπόν αυτή την ανάκαμψη, υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου που τα συμφέρει. Ενδεχομένως ο κλάδος των κατασκευών, τσιμεντάδες, τους συμφέρει. Υπάρχουν κλάδοι σήμερα που τους συμφέρει η επιστροφή στη δραχμή.
Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι θα ταυτιστούν με ένα τμήμα του κεφαλαίου εναντίον του άλλου; Ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε προεκλογικά 45% στη φορολογία του κεφαλαίου. Καταρχήν, άμα το κάνετε αυτό σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς, θα φύγουν οι επιχειρηματίες. Εμείς προτείνουμε κοινωνικοποίηση. Να τους πάρετε την ιδιοκτησία. Αμα περιμένετε να δεχτούν τη φορολογία, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι... Κορόιδα είναι; Θα πάνε έξω.
Και καλά να μην μπορείς να κοινωνικοποιήσεις αυτά που έχουν έξω, αλλά να τους αφήσεις και στην Ελλάδα την ιδιοκτησία; Βεβαίως, έχουμε άλλη άποψη. Γι' αυτό λέμε αποδέσμευση, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση. Και μόνη της η αποδέσμευση δεν σου αλλάζει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης ούτε σε φέρνει σε μία διαφορετική θέση από μία χώρα που είναι έξω από την ΕΕ. Π.χ. την Αργεντινή. Εμάς το όραμα δεν είναι πάντως η Αργεντινή.
Και 45% να φορολογήσετε, θα κάνετε τέτοια συσσώρευση που θα ανεβάσετε τους μισθούς, τις συντάξεις, θα χρηματοδοτήσετε τον ΕΟΠΥΥ, θα, θα... και θα δώσετε και στους καπιταλιστές και στις τράπεζες; Γιατί κακά τα ψέματα. Δεν μπορείς να έχεις καπιταλιστική ανάπτυξη και με κάποιες παροχές στους εργαζόμενους, αν δεν δώσεις χρήμα στις τράπεζες. Καπιταλισμός δίχως τράπεζες δεν υπήρχε. Τώρα θα γίνει;
Με τράπεζες - λέει - που θα βοηθήσουν τους μικρομεσαίους. Δηλαδή έχουμε 800.000 επιχειρήσεις, μικρές, στη μεγάλη πλειοψηφία είναι αυτοαπασχολούμενοι, ως 3 εργαζόμενοι, ποιο τραπεζικό σύστημα θα ενισχύει έναν έναν επιχειρηματία; Ακούστηκε κι από τη ΝΔ, και τον κ. Βορίδη και τον κ. Κουβέλη που το είπε, ότι, εν πάση περιπτώσει, διαισθάνονται ότι δεν μπορεί να γίνει τώρα παραγωγική ανάπτυξη, αυτό που λέμε ανάπτυξη βιομηχανικών κλάδων, αγροτοβιομηχανικών συμπλεγμάτων, καθετοποίηση. Πρέπει να απαγορευτούν οι εισαγωγές καταρχήν, με τη θάλασσα των εισαγωγών τελείωσε η ανταγωνιστικότητα και λένε να κάνουμε πολλά μικρά έργα. Μου θύμισαν τα 20.000 έργα του Λαλιώτη. Σοβαρά σήμερα αυτό χρειάζεται;
Βεβαίως στην Ελλάδα υπολειπόμαστε και σε μικρά έργα αλλά η παραγωγική ανασυγκρότηση, θα δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας με τα μικρά έργα, ένα δρομάκι εκεί κι ένα εκεί; Οχι ότι δεν χρειάζονται. Κάποια έργα θα γίνουν. Στην Ανατολική Αττική π.χ. έχει προβλέψει και η Ευρωπαϊκή Ενωση να γίνει το αποχετευτικό, που έχουμε τους βόθρους, θα το πληρώσουμε κι από την τσέπη μας, θα δείτε δημοτικά και άλλα τέλη, εν πάση περιπτώσει αυτή είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση;
Ηδη το παραγωγικό μοντέλο για την Ελλάδα το έχει επεξεργαστεί το ΙΟΒΕ του ΣΕΒ και λίγο - πολύ το λέει και η ΝΔ, που λέει το εξής πράγμα: Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου θα περνάνε τα δίκτυα μεταφορών και ενέργειας. Είναι ο τουρισμός και ορισμένοι κλάδοι αγροτικών προϊόντων για εξαγωγή.
Με συγχωρείτε, την κλωστοϋφαντουργία πώς θα την αναπτύξετε; Αν δεν ξεκινήσεις από την κτηνοτροφία, αν δεν αλλάξεις τη σχέση ζωικής - φυτικής παραγωγής; Αλλά και ποιος; ο καπιταλιστής; Προγραμματίζει για την επιχείρησή του, δεν μπορεί να προγραμματίσει τις ανθρώπινες ανάγκες. Και τις εσωτερικές πριν απ' όλα και δεύτερον ένα πλεόνασμα να έχουμε και σχέσεις οικονομικές με άλλες χώρες.
Η Ελλάδα μπλεγμένη σε κουβάρι αντιθέσεων
Και τέλος, υπάρχει κάτι το πολύ επικίνδυνο στις εξής τοποθετήσεις και της ΝΔ και των άλλων κομμάτων: Η αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας. Η Ελλάδα έχει... όντως έχει. Αν και έχει υποχωρήσει αντικειμενικά και όχι με ευθύνη της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, όχι με ευθύνη της Ελλάδας.Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Κι εμείς έχουμε στην εναλλακτική πολιτική πρόταση, στη ριζική αλλαγή σε επίπεδο εξουσίας, θεωρούμε ότι η Ελλάδα αποδεσμευμένη απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία θα πρέπει να επιδιώξει να αξιοποιήσει ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, γειτονικές χώρες κλπ., αλλά η πρόταση που γίνεται εδώ είναι να παίξει ρόλο η Ελλάδα ως χώρα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι θα εμπλακεί σε ακόμα μεγαλύτερο κουβάρι αντιθέσεων.
Κι από εκεί βγαίνει η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ. Και η αντιφατική θέση απέναντι στην Τουρκία. Δεν είναι θέμα μειοδοσίας. Γιατί όταν αυτή τη στιγμή, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έχεις αυτή τη στρατηγική, όταν θέλεις να κάνεις την Ελλάδα ενδιάμεσο σταθμό, δίκτυα κλπ, τότε είναι φυσικό να προωθείς τη συμφωνία των επιχειρήσεων και το μοίρασμα του Αιγαίου και να βάλεις σε δεύτερη μοίρα τα κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμα και την εδαφική ακεραιότητα, όχι από μειοδοσία και προδοσία. Γιατί δεν συνδυάζονται όλα αυτά, να γίνει η Ελλάδα ενδιάμεσος σταθμός για τα δίκτυα μεταφοράς και για τις συμφωνίες των πολυεθνικών και την ίδια ώρα να τσακώνεσαι με την Τουρκία, δεν γίνεται...
Αυτές οι αντιφάσεις υπάρχουν όσον αφορά στη σχέση Ελλάδας και Τουρκίας, και αυτές οι αντιφάσεις δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν. Και σε βάρος του Κυπριακού θα εξελιχθούν και γενικότερα. Και η στρατηγική συμφωνία με το Ισραήλ, που είναι κυρίως στρατιωτική, μπορεί να επεκταθεί και θα επεκταθεί ενδεχομένως και στους υδρογονάνθρακες κλπ. και είναι μια συμφωνία που μπλέκει την Ελλάδα σε ένα κουβάρι αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων φοβερών.
Κι απ' αυτή την άποψη μια ώρα αρχύτερα ο λαός πρέπει να επιλέξει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Δεν είναι κυρίαρχος σήμερα, στη συνείδησή του είναι το ένα ή το άλλο μείγμα. Η σύγκρουση κρίνεται στο πεδίο της οικονομίας, μονοπώλια ή κοινωνικοποίηση και παραγωγικός συνεταιρισμός λαϊκός. Και αφού κρίνεται στο πεδίο της οικονομίας πρέπει να κριθεί και στο πεδίο της εξουσίας.
Και κομμουνιστική κυβέρνηση να έχουμε, κυβέρνηση ΚΚΕ, από τη στιγμή που θα διαχειριστείς την καπιταλιστική οικονομία, μοιραία θα βρεθείς στο ίδιο οικόπεδο με το ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ, με τη ΔΗΜΑΡ, χωρίς να λέμε ότι εξισώνουμε τα κόμματα. Αλλά σε τελευταία ανάλυση, η στρατηγική είναι που δημιουργεί τις συγκλίσεις και τις προσεγγίσεις και όχι η προσωπική θέληση ή η επιλογή προσώπων. Και με αυτή τη έννοια, εμείς, όπως ξέρετε, δεν κάνουμε μια ρητορεία που να ευτελίζουμε πρόσωπα.
ΑΝΤ. ΣΑΜΑΡΑΣ
Πανηγυρίζει για τη φτωχοποίηση του λαού
Διαβεβαιώσεις σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο ότι οι αντιλαϊκές ανατροπές θα ενταθούν
 |
Επίθεση και κοροϊδία χωρίς τέλος
Είναι ανάγκη, ανέφερε, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εκποίηση δηλαδή της δημόσιας περιουσίας, υπενθυμίζοντας ότι το κόμμα του όταν ακόμα ήταν στην αντιπολίτευση ψήφιζε τα σχετικά νομοσχέδια που έφερνε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και θα σεβαστεί και σήμερα τις σχετικές υπογραφές. Ψηφίσαμε, είπε, και τις διαρθρωτικές αλλαγές που έφερνε το ΠΑΣΟΚ και τις περικοπές στη «δημόσια σπατάλη» και μάλιστα ήμασταν εμείς που προτείναμε πρώτοι τις αποκρατικοποιήσεις και την «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας».Ισχυρίστηκε ακόμα ότι εάν προχωρούσε πιο γρήγορα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τότε η σημερινή κυβέρνηση δε θα ήταν αναγκασμένη να προχωρήσει σε περικοπές μισθών και συντάξεων. Για να θολώσει τα νερά αναφορικά με το πού πάνε τα δάνεια από την τρόικα, είπε ότι με τα χρήματα της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες και κατά συνέπεια θα υπάρξει «ρευστότητα στην αγορά», θα στηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα επανεκκινηθούν τα δημόσια έργα και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Στόχος να συντηρηθεί το δίπολο
Επανέλαβε προκλητικά ότι τα μέτρα που ψηφίστηκαν την περασμένη Τετάρτη και αυτά που περιέχονται στον Προϋπολογισμό θα είναι τα τελευταία, «εφόσον εφαρμόσουμε τα όσα ψηφίσαμε». Για να συντηρήσει το νέο δίπολο, κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ για πολιτική «στείρας άρνησης» που χαϊδεύει τα αυτιά στα «υπολείμματα συντεχνιών που καταρρέουν» και ανέφερε ότι πρόκειται για κόμμα «παλαιοκομματικό» που λέει «ναι» σε όλα και δεν μπορεί να κυβερνήσει.Αγγίζοντας τα όρια του φαιδρού, κατέληξε λέγοντας ότι το κόμμα του στηρίζει την «αστική, λαϊκή, δημοκρατική Ελλάδα» και ότι με τα τρία κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) της συγκυβέρνησης θα προκύψει μια «νέα επανάσταση»! Ο ίδιος είπε ξεδιάντροπα ότι στο «μυαλό του» έχει τους άνεργους και τους νέους και ότι η κυβέρνηση τους «εκπροσωπεί», όταν η ανεργία των νέων είναι στο 55% και η συγκυβέρνηση τους καταδικάζει σε μισθούς πείνας και ανύπαρκτα δικαιώματα.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ
«Ανασυγκρότηση» με χρήμα στο κεφάλαιο
Κάλεσε την κυβέρνηση να αφουγκραστεί το ΔΝΤ και τον Κ. Σημίτη (!) σε ό,τι αφορά το «κούρεμα» του χρέους
Προσπάθεια να κατοχυρώσει το κόμμα του ως τον εναλλακτικό πόλο στη διαχείριση του συστήματος, κατέβαλε στην ομιλία του ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρας, κατηγορώντας την συγκυβέρνηση ότι πέταξε στα σκουπίδια την προγραμματική συμφωνία που έκαναν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ και σήμερα συμπεριφέρεται ως «καλός μαθητής».
Καλλιεργώντας αυταπάτες ότι υπάρχει λύση για το λαό εντός της ΕΕ, σε συμμαχία με την ντόπια αστική τάξη και την πλουτοκρατία σε άλλες χώρες - μέλη, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι απουσίασε από τη σύσκεψη που έγινε στη Μάλτα με τη συμμετοχή «χωρών του Νότου» την ίδια στιγμή που - όπως είπε - έστρωσε «κόκκινα χαλιά για την Α. Μέρκελ».
Στο ίδιο πνεύμα, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση δεν επιχείρησε καν να διαπραγματευθεί με την τρόικα και ανέφερε ότι ο ίδιος είχε πει ότι απαιτείται «πολιτική λύση» και διάλογος με «τους υπαλλήλους της τρόικας». Κατά τον Α. Τσίπρα, η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη, αφού μετά την ψήφιση των μέτρων την Τετάρτη δεν έχει εξασφαλιστεί η χορήγηση της δόσης του δανείου, ενώ ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο αφού είναι η μόνη που δε συζητάει για ένα νέο «κούρεμα του χρέους», όπως ζητάνε το ΔΝΤ και ο Κ. Σημίτης!
Οπως είπε, για το κόμμα του η λύση είναι η κατάργηση του μνημονίου και των μέτρων και στη συνέχεια η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για τη διαγραφή όχι του συνόλου, αλλά ενός μέρους του χρέους και η αποπληρωμή του υπόλοιπου με «ρήτρα ανάπτυξης». Εκανε λόγο για την ανάγκη ύπαρξης ενός νέου «Σχεδίου Μάρσαλ», χρήμα δηλαδή για το κεφάλαιο και βάφτισε «πρόγραμμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας» το μνημόνιο που το κόμμα του θα φτιάξει με την τρόικα, αν κυβερνήσει.
Εμφανιζόμενος ως ο επερχόμενος διαχειριστής του συστήματος, είπε τέλος ότι οι εκλογές θα γίνουν πολύ σύντομα και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο «μοχλός» της επόμενης κυβέρνησης.
Καλλιεργώντας αυταπάτες ότι υπάρχει λύση για το λαό εντός της ΕΕ, σε συμμαχία με την ντόπια αστική τάξη και την πλουτοκρατία σε άλλες χώρες - μέλη, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι απουσίασε από τη σύσκεψη που έγινε στη Μάλτα με τη συμμετοχή «χωρών του Νότου» την ίδια στιγμή που - όπως είπε - έστρωσε «κόκκινα χαλιά για την Α. Μέρκελ».
Στο ίδιο πνεύμα, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση δεν επιχείρησε καν να διαπραγματευθεί με την τρόικα και ανέφερε ότι ο ίδιος είχε πει ότι απαιτείται «πολιτική λύση» και διάλογος με «τους υπαλλήλους της τρόικας». Κατά τον Α. Τσίπρα, η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη, αφού μετά την ψήφιση των μέτρων την Τετάρτη δεν έχει εξασφαλιστεί η χορήγηση της δόσης του δανείου, ενώ ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο αφού είναι η μόνη που δε συζητάει για ένα νέο «κούρεμα του χρέους», όπως ζητάνε το ΔΝΤ και ο Κ. Σημίτης!
Οπως είπε, για το κόμμα του η λύση είναι η κατάργηση του μνημονίου και των μέτρων και στη συνέχεια η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για τη διαγραφή όχι του συνόλου, αλλά ενός μέρους του χρέους και η αποπληρωμή του υπόλοιπου με «ρήτρα ανάπτυξης». Εκανε λόγο για την ανάγκη ύπαρξης ενός νέου «Σχεδίου Μάρσαλ», χρήμα δηλαδή για το κεφάλαιο και βάφτισε «πρόγραμμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας» το μνημόνιο που το κόμμα του θα φτιάξει με την τρόικα, αν κυβερνήσει.
Εμφανιζόμενος ως ο επερχόμενος διαχειριστής του συστήματος, είπε τέλος ότι οι εκλογές θα γίνουν πολύ σύντομα και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο «μοχλός» της επόμενης κυβέρνησης.
Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Το ΠΑΣΟΚ εγγύηση για την πλουτοκρατία
Με αναφορές στα εσωκομματικά και διαπιστευτήρια στους αστούς ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί εγγύηση για τα συμφέροντά τους, όποια θέση κι αν του αναθέσουν, ξεκίνησε την ομιλία του ο Ε. Βενιζέλος. Είπε ότι το κόμμα του καταβάλλει «δυσανάλογο πολιτικό κόστος» για την υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής, εκφράζοντας την ευχή ότι το ΠΑΣΟΚ «θα ανέβει μαζί με τη χώρα».
Δεν παρέλειψε να αποδώσει τα εύσημα στους βουλευτές που ψήφισαν την περασμένη Τετάρτη τα αντιλαϊκά μέτρα του τρίτου μνημονίου και αναφερόμενος στη στάση της ΔΗΜΑΡ («παρών» στα εργασιακά) είπε ότι είναι ευπρόσδεκτη η θετική της ψήφος στον προϋπολογισμό, αν και χαρακτήρισε τη γενικότερη στάση της ως «αντιφατική».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ξεκάθαρος και στη στήριξη της τρικομματικής κυβέρνησης, ζητώντας μάλιστα την ενίσχυση των αντιλαϊκών μέτρων που θα κάνουν το κράτος «φιλοεπενδυτικό». Για να καλλιεργήσει φρούδες προσδοκίες στο λαό, ότι από τα δάνεια θα ωφεληθεί ο ίδιος, είπε ότι μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού πρέπει να υπάρξει άμεση εκταμίευση της δόσης του δανείου, αφού όπως ανέφερε, «τυχόν αργός θάνατος της Ελλάδας» θα μπορούσε να σημάνει θάνατο του ίδιου του ευρώ.
Ζήτησε τέλος, ξανά να συγκροτηθεί «εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης», η οποία εκτός των άλλων θα διεκδικήσει από τους δανειστές την «επιμήκυνση» της δημοσιονομικής προσαρμογής και είπε ότι πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το θέμα του εκλογικού νόμου και για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Τόσο την κεντρική στόχευση, όσο και τις επιμέρους πτυχές του αντιλαϊκού Προϋπολογισμού, κατήγγειλαν με τις παρεμβάσεις τους οι βουλευτές του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της 4ήμερης συζήτησής του.«Η πολιτική της κυβέρνησης έχει μια συνέπεια και συνέχεια που λέει "Ρημαδιό ο λαός. Ολα στο κεφάλαιο για να βγούμε από την κρίση"», τόνισε παρεμβαίνοντας ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης. Σήμερα, είπε, «εσείς που υπερασπίζεστε αυτό το σύστημα και τον καλείτε να δυστυχήσει, να ζήσει στην κόλαση, γιατί όλα τα προηγούμενα χρόνια κατανάλωνε περισσότερα απ' όσα παρήγαγε.
Ποιος, αλήθεια, κατανάλωνε περισσότερα; Ο οικοδόμος που έχτισε τη σύγχρονη Ελλάδα στον έβδομο και στον όγδοο όροφο, στα υπόγεια με τον κίνδυνο της ζωής του κι έφτιαξε ένα σπίτι ή και δεύτερο δουλεύοντας κι ο ίδιος προσωπικά; Ποιον άραγε καλείτε; Τον εργάτη του μετάλλου που δουλεύει στο τρίτο αμπάρι και κινδυνεύει να καεί ζωντανός ή να του φύγει ο τροχός και να κόψει το χέρι του; Αυτός ζούσε πάνω απ' αυτά που παρήγαγε;
Ποιον καλείτε, τον εργάτη της Χαλυβουργίας του Μάνεση, ο οποίος ζει στη χλιδή και στον πλούτο και ξοδεύει όσα ξοδεύουν όλοι οι εργάτες μαζί, που δούλευε με 1.200 ευρώ και τώρα του ζητάει να δουλέψει με 500; Αυτός είναι που φταίει για το χρέος της Ελλάδας;».
Ο Θ. Παφίλης ξεκαθάρισε ότι «μπροστά στην κοινωνία - αντικειμενικά, όχι επειδή το λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - μπαίνει ένα ερώτημα: Υπάρχουν δύο δρόμοι. `Η θα πάει στη βαρβαρότητα και στην κόλαση με το σύστημα το καπιταλιστικό που σήμερα αποδεικνύει, το 2012, ότι γυρίζει την ανθρωπότητα πενήντα και εξήντα χρόνια πίσω ή θα το ανατρέψει και θα πάρει την εξουσία. Τρίτος δρόμος διαχείρισης φιλολαϊκής ή μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν ούτε υπήρξαν ποτέ στην ιστορία».
«Ψέματα έλεγαν και ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Θα υπάρξουν και άλλα στο βαθμό που το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν κάνει το αναγκαίο βήμα να ενισχύσει την ταξική του κατεύθυνση, να οργανώσει την πάλη του παντού, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, παλεύοντας οι εργαζόμενοι για τα δικαιώματά τους, για να ανατρέψουν συνολικά την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική».
Ολα τα μέτρα σας, υπογράμμισε, είναι αντεργατικά και αντιλαϊκά, αφού αυξάνονται συνεχώς οι ενισχύσεις προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και περιορίζονται συνεχώς και κυριολεκτικά καθημερινά τα εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων.
«Ο κρατικός Προϋπολογισμός του 2013 κλιμακώνει τη βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα των πόλεων και της υπαίθρου», επισήμανε στην τοποθέτησή του ο Νίκος Μωραΐτης. Θύμισε ότι «κόβετε τις συντάξεις του ΟΓΑ σε υπερήλικες που ξενιτεύτηκαν λίγα χρόνια και παίρνουν σήμερα συντάξεις - χαρτζιλίκι των 100, 150 ευρώ», προσθέτοντας ότι «η επίθεση στη φτωχομεσαία αγροτιά δεν έχει τελειωμό. Εχουμε δραστική μείωση στην επιστροφή του ΦΠΑ, αύξηση 214% στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο. Εχουμε transit πετρέλαιο για τα καράβια των εφοπλιστών, όχι όμως για τα τρακτέρ των αγροτών για να παράγουν».
Τέλος, δήλωσε ότι «η συγκυβέρνηση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, με τον Προϋπολογισμό και με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ 2014 - 2020 "θερίζει", στην κυριολεξία, το πενιχρό εισόδημα των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Θα ξεκληρίσει βίαια, μαζικά μεγάλα τμήματα μικρομεσαίων γεωργών, κτηνοτρόφων, ψαράδων για να μαζευτεί η γη και η παραγωγή σε λίγα χέρια, σε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις».
«Ποιοι καθόριζαν όλα αυτά τα χρόνια τι και πώς θα παράγεται σ' αυτόν τον τόπο όχι με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και τις πραγματικές αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, αλλά με κριτήριο τα κέρδη τους. Ο λαός, οι εργαζόμενοι; Το καθόριζαν αυτοί που είχαν και έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας, μία χούφτα δηλαδή κεφαλαιοκράτες, με εξαίρεση μερικούς που εμείς ονομάζουμε "εργατική αριστοκρατία", τμήματα μεσαίων στρωμάτων, που εσείς τους στηρίξατε τα προηγούμενα χρόνια, για να τους έχετε συμμάχους. Η εργατική τάξη, η πλειοψηφία των εργαζομένων πάντα απολάμβανε πολύ λιγότερα απ' αυτά που δικαιούνταν κι απ' αυτά που είχε ανάγκη και σήμερα χάνει τα πάντα».
Ο Γ. Γκιόκας κατέληξε, λέγοντας ότι «εμείς σαν ΚΚΕ, απευθυνόμαστε σ' αυτά τα νέα παιδιά που τους βομβαρδίζετε μ' αυτήν την προπαγάνδα της ενοχοποίησης των γενιών για να κρυφτεί ο βασικός ένοχος για την κρίση, για τα μέτρα που είναι η τάξη των κεφαλαιοκρατών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών».
«Γενοκτονικό» χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό στην ομιλία της η Λιάνα Κανέλλη, τονίζοντας πως «σκοτώνει τη μητρότητα στη ρίζα». Αναφερόμενη στα προβλήματα των γυναικών, σημείωσε ότι «η ανεργία χτυπάει πρωτίστως τις γυναίκες. Η μερική απασχόληση ξεκίνησε ως ευρωπαϊκό σχέδιο από τις γυναίκες. Ξεκίνησε ως αστειάκι και ως χιουμοράκι "δούλεψε στο σπίτι σου, δούλεψε για το κάποιο αφεντικό μαύρα, για να βγάζεις λίγο χαρτζιλικάκι, να μην κάθεσαι, για να ενισχύεις τη θηλυκότητά σου, για να πάρεις το κραγιονάκι σου"».
Πρόσθεσε ότι «αυτή η γυναίκα σήμερα πρέπει να πάρει το λεωφορείο, αν της έχουν μείνει λεφτά, μετά από ενάμιση, δύο, τρία, πέντε χρόνια ανεργίας - το αντίστοιχο με τον άντρα, το αντίστοιχο με το παιδί της - και να ψάχνει δουλειά μην έχοντας πού να αφήσει το παιδί».
Εκλεισε την παρέμβασή της, τονίζοντας ότι «δεν μπορεί αυτός ο Προϋπολογισμός να σταθεί, αλλά και δεν μπορεί να ανατραπεί με κορόνες εδώ μέσα. Θα ανατραπεί στο εργοστάσιο, στον παιδικό σταθμό, στο συνδικάτο, θα ανατραπεί στους δρόμους και με αυτούς που αντέχουν τη βροχή, είτε είναι από δακρυγόνα, είτε είναι από τον ουρανό».
Η μόνη λύση τόνισε ο Θ. Κωνσταντινίδης είναι η πρόταση του ΚΚΕ. Είπε, μεταξύ άλλων: «Ας είμαστε ειλικρινείς, είναι η μόνη πρόταση που μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς να εξαθλιώσει το λαό, αλλά αντίθετα να τον κάνει κυρίαρχο και αφέντη στον τόπο του, αλλά και ιδιοκτήτη του παραγόμενου πλούτου, είναι η πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, για μονομερή διαγραφή όλου του χρέους, έξοδο από την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής».
«Ο κρατικός προϋπολογισμός λειτουργεί ως εργαλείο στην κατεύθυνση της περαιτέρω προσαρμογής της λειτουργίας του συστήματος Υγείας - Πρόνοιας για τις ανάγκες θωράκισης του κεφαλαίου» επισήμανε ο Γιώργος Λαμπρούλης. Τόνισε πως «τα μέτρα που παίρνονται στην Υγεία, στην Πρόνοια, στο φάρμακο, αποτελούν εξειδίκευση των αποφάσεων και κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για όλα τα κράτη - μέλη με μνημόνια ή χωρίς μνημόνια και στόχο τη μείωση του εργατικού κόστους για να διευκολυνθεί η ανταγωνιστικότητα, δηλαδή η κερδοφορία των μονοπωλίων».
Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στη «μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος Υγείας και Πρόνοιας: νοσοκομεία, κέντρα υγείας, ασφαλιστικά ταμεία, προνοιακά ιδρύματα και κοινωνικά επιδόματα».
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ανέφερε τα δημόσια νοσοκομεία, όπου «η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, είναι 7,5% το 2013 σε σχέση με το 2012 και συνοδεύεται από μία ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των εσόδων τους από τις πληρωμές των ασφαλιστικών ταμείων κατά 15,5% που ήδη βρίσκονται σε πορεία χρεοκοπίας». Παράλληλα τόνισε ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι η «λειτουργία των δημόσιων μονάδων Υγείας με επιχειρηματικά κριτήρια προκειμένου να αυτοχρηματοδοτηθούν από την πώληση υπηρεσιών Υγείας».
Σημείωσε κλείνοντας ότι «εμείς στην προοπτική της μοιρολατρίας και της αδράνειας λέμε "όχι" και καλούμε το λαό να πιστέψει στη δύναμή του, να καταργήσει μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, να διαγράψει χρέη που δεν είναι δικά του και να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές που στηρίζουν το σαθρό οικοδόμημα του καπιταλισμού. Καλούμε το λαό να απαντήσει με αγώνες σε αυτήν την επίθεση του ταξικού του εχθρού που κρύβεται πίσω από την κρίση».
Δεν παρέλειψε να αποδώσει τα εύσημα στους βουλευτές που ψήφισαν την περασμένη Τετάρτη τα αντιλαϊκά μέτρα του τρίτου μνημονίου και αναφερόμενος στη στάση της ΔΗΜΑΡ («παρών» στα εργασιακά) είπε ότι είναι ευπρόσδεκτη η θετική της ψήφος στον προϋπολογισμό, αν και χαρακτήρισε τη γενικότερη στάση της ως «αντιφατική».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ξεκάθαρος και στη στήριξη της τρικομματικής κυβέρνησης, ζητώντας μάλιστα την ενίσχυση των αντιλαϊκών μέτρων που θα κάνουν το κράτος «φιλοεπενδυτικό». Για να καλλιεργήσει φρούδες προσδοκίες στο λαό, ότι από τα δάνεια θα ωφεληθεί ο ίδιος, είπε ότι μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού πρέπει να υπάρξει άμεση εκταμίευση της δόσης του δανείου, αφού όπως ανέφερε, «τυχόν αργός θάνατος της Ελλάδας» θα μπορούσε να σημάνει θάνατο του ίδιου του ευρώ.
Ζήτησε τέλος, ξανά να συγκροτηθεί «εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης», η οποία εκτός των άλλων θα διεκδικήσει από τους δανειστές την «επιμήκυνση» της δημοσιονομικής προσαρμογής και είπε ότι πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το θέμα του εκλογικού νόμου και για την αναθεώρηση του Συντάγματος.
Τα άλλα κόμματα
-- Ψηφίζοντας υπέρ του προϋπολογισμού, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης είπε ότι το κόμμα του θα εργαστεί για την «βέλτιση υλοποίησή του» και ζήτησε για αντιπερισπασμό απέναντι στο λαό να αρχίσει διαπραγματάτευση με την τρόικα για την χρονική επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής προκειμένου, όπως προκλητικά ισχυρίστηκε, να υπάρξει κάποια ελάφρυνση στο ρυθμό λήψης των μέτρων. Ο Φ. Κουβέλης νομιμοποίησε ακόμα τη δανειακή σύμβαση σαν «συμβατική δέσμευση της χώρας» και ζήτησε αποδέσμευση ολόκληρης της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ.
-- Σε επιδερμική «αντιμνημονιακή» ρητορική στρεφόμενος ειδικά κατά της Γερμανίας, την οποία ενοχοποίησε κατ' αποκλειστικότητα για τα σημερινά δεινά του λαού, αναλώθηκε στην ομιλία του ο πρόεδρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» Π. Καμμένος. Εκανε λόγο για «μπότα της Γερμανίας» που πατάει την Ελλάδα και τάχθηκε υπέρ μιας ΕΕ των «εθνών - κρατών». Ο ίδιος επανέλαβε την προτροπή του να αναζητήσει η κυβέρνηση άλλους ιμπεριαλιστές συμμάχους και ο λαός να στοιχηθεί πίσω από αυτή της την επιλογή, λέγοντας στον πρωθυπουργό «αντί να κάνει τον κομματάρχη της Μέρκελ να πάει στην Ουάσιγκτον, στη Ρωσία, στην Αγγλία, στο Παρίσι και τη Λισαβόνα για να βρει στήριξη».
-- Στις «δραματικές μειώσεις» στην άμυνα και την δημόσια τάξη από τον προϋπολογισμό εστίασε την ομιλία του ο πρόεδρος της «Χρυσής Αυγής» Ν. Μιχαλολιάκος, θέλοντας να χαϊδέψει τα αυτιά των αστυνομικών και των στρατιωτικών. Με τις περικοπές, είπε, μπαίνει σε κίνδυνο και αποδυναμώνεται «η ένοπλη δύναμη του έθνους και η δημόσια τάξη». Ζήτησε και αυτός τη συγκρότηση υπερκομματικής επιτροπής, η οποία θα προχωρήσει σε έρευνα για το πώς δημιουργήθηκε το δημόσιο χρέος.
-- Σε επιδερμική «αντιμνημονιακή» ρητορική στρεφόμενος ειδικά κατά της Γερμανίας, την οποία ενοχοποίησε κατ' αποκλειστικότητα για τα σημερινά δεινά του λαού, αναλώθηκε στην ομιλία του ο πρόεδρος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» Π. Καμμένος. Εκανε λόγο για «μπότα της Γερμανίας» που πατάει την Ελλάδα και τάχθηκε υπέρ μιας ΕΕ των «εθνών - κρατών». Ο ίδιος επανέλαβε την προτροπή του να αναζητήσει η κυβέρνηση άλλους ιμπεριαλιστές συμμάχους και ο λαός να στοιχηθεί πίσω από αυτή της την επιλογή, λέγοντας στον πρωθυπουργό «αντί να κάνει τον κομματάρχη της Μέρκελ να πάει στην Ουάσιγκτον, στη Ρωσία, στην Αγγλία, στο Παρίσι και τη Λισαβόνα για να βρει στήριξη».
-- Στις «δραματικές μειώσεις» στην άμυνα και την δημόσια τάξη από τον προϋπολογισμό εστίασε την ομιλία του ο πρόεδρος της «Χρυσής Αυγής» Ν. Μιχαλολιάκος, θέλοντας να χαϊδέψει τα αυτιά των αστυνομικών και των στρατιωτικών. Με τις περικοπές, είπε, μπαίνει σε κίνδυνο και αποδυναμώνεται «η ένοπλη δύναμη του έθνους και η δημόσια τάξη». Ζήτησε και αυτός τη συγκρότηση υπερκομματικής επιτροπής, η οποία θα προχωρήσει σε έρευνα για το πώς δημιουργήθηκε το δημόσιο χρέος.
Τους στοιχειώνει (και) ο Λένιν
Ξεπέρασε τα όρια του φαιδρού η αναφορά του Α. Σαμαρά στον Λένιν. Στην προσπάθειά του να παρουσιάσει σαν ...επανάσταση (!) τη συντριβή του λαού για λογαριασμό του κεφαλαίου, είπε στην ομιλία του: «Και τώρα μας κατηγορούν ότι ήρθε αυτή η κυβέρνηση και μέσα σε λίγες ημέρες πάει να αλλάξει τα πάντα. Μα, ακριβώς. Θυμίζω, λοιπόν, στους ειδικούς ότι ο Λένιν είχε πει το εξής: "Περνάνε 10ετίες χωρίς να γίνεται τίποτα. Και ξαφνικά γίνονται τα πάντα μέσα σε λίγες ημέρες". Τέτοιες μέρες περνάμε! Σε λίγες ημέρες αλλάζουμε όσα δεν άλλαξαν επί 10ετίες. Η επανάσταση που χρειάζεται η Ελλάδα είναι σήμερα αυτά τα τρία κόμματα. Και αυτό έχει ήδη αρχίσει». Πράγματι, τα πάντα μπορούν να έρθουν τούμπα μέσα σε λίγες μέρες, αν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του και πετάξει από την εξουσία τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό. Αυτό φοβάται ο Α. Σαμαράς και οι άλλοι, γι' αυτό δε χάνουν ευκαιρία να συκοφαντούν το σοσιαλισμό, όπως έκανε τις προάλλες ξανά από τη Βουλή, ή να φέρνουν ακόμα και τον Λένιν στα μέτρα της άθλιας προπαγάνδας τους. Το γεγονός, εξάλλου, ότι προσπάθησε να παρουσιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν οπαδό του Λένιν για να πει την ατάκα του, κάνει διπλά αστεία την αναφορά του...
Υπάρχουν δύο δρόμοι: Ανατροπή ή βαρβαρότητα
Από τις τοποθετήσεις των βουλευτών του ΚΚΕ
Motion Team
|
Ποιος, αλήθεια, κατανάλωνε περισσότερα; Ο οικοδόμος που έχτισε τη σύγχρονη Ελλάδα στον έβδομο και στον όγδοο όροφο, στα υπόγεια με τον κίνδυνο της ζωής του κι έφτιαξε ένα σπίτι ή και δεύτερο δουλεύοντας κι ο ίδιος προσωπικά; Ποιον άραγε καλείτε; Τον εργάτη του μετάλλου που δουλεύει στο τρίτο αμπάρι και κινδυνεύει να καεί ζωντανός ή να του φύγει ο τροχός και να κόψει το χέρι του; Αυτός ζούσε πάνω απ' αυτά που παρήγαγε;
Ποιον καλείτε, τον εργάτη της Χαλυβουργίας του Μάνεση, ο οποίος ζει στη χλιδή και στον πλούτο και ξοδεύει όσα ξοδεύουν όλοι οι εργάτες μαζί, που δούλευε με 1.200 ευρώ και τώρα του ζητάει να δουλέψει με 500; Αυτός είναι που φταίει για το χρέος της Ελλάδας;».
Ο Θ. Παφίλης ξεκαθάρισε ότι «μπροστά στην κοινωνία - αντικειμενικά, όχι επειδή το λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - μπαίνει ένα ερώτημα: Υπάρχουν δύο δρόμοι. `Η θα πάει στη βαρβαρότητα και στην κόλαση με το σύστημα το καπιταλιστικό που σήμερα αποδεικνύει, το 2012, ότι γυρίζει την ανθρωπότητα πενήντα και εξήντα χρόνια πίσω ή θα το ανατρέψει και θα πάρει την εξουσία. Τρίτος δρόμος διαχείρισης φιλολαϊκής ή μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν ούτε υπήρξαν ποτέ στην ιστορία».
Ενιαία επίθεση χωρίς τέλος
Στην παρέμβασή του, ο Σπύρος Χαλβατζής τόνισε ότι τα όσα λέει ο πρωθυπουργός, ο Ε. Βενιζέλος και πολλοί βουλευτές της συγκυβέρνησης, ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται θα είναι τα τελευταία, είναι ψέμα. Κανένας, είπε, δεν σας πιστεύει πλέον, τα αντιλαϊκά μέτρα δε θα είναι τα τελευταία, δεν είναι προσωρινά, είναι μόνιμα και πρόσθεσε:«Ψέματα έλεγαν και ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Θα υπάρξουν και άλλα στο βαθμό που το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν κάνει το αναγκαίο βήμα να ενισχύσει την ταξική του κατεύθυνση, να οργανώσει την πάλη του παντού, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, παλεύοντας οι εργαζόμενοι για τα δικαιώματά τους, για να ανατρέψουν συνολικά την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική».
Ολα τα μέτρα σας, υπογράμμισε, είναι αντεργατικά και αντιλαϊκά, αφού αυξάνονται συνεχώς οι ενισχύσεις προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και περιορίζονται συνεχώς και κυριολεκτικά καθημερινά τα εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων.
«Ο κρατικός Προϋπολογισμός του 2013 κλιμακώνει τη βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα των πόλεων και της υπαίθρου», επισήμανε στην τοποθέτησή του ο Νίκος Μωραΐτης. Θύμισε ότι «κόβετε τις συντάξεις του ΟΓΑ σε υπερήλικες που ξενιτεύτηκαν λίγα χρόνια και παίρνουν σήμερα συντάξεις - χαρτζιλίκι των 100, 150 ευρώ», προσθέτοντας ότι «η επίθεση στη φτωχομεσαία αγροτιά δεν έχει τελειωμό. Εχουμε δραστική μείωση στην επιστροφή του ΦΠΑ, αύξηση 214% στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο. Εχουμε transit πετρέλαιο για τα καράβια των εφοπλιστών, όχι όμως για τα τρακτέρ των αγροτών για να παράγουν».
Τέλος, δήλωσε ότι «η συγκυβέρνηση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, με τον Προϋπολογισμό και με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ 2014 - 2020 "θερίζει", στην κυριολεξία, το πενιχρό εισόδημα των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Θα ξεκληρίσει βίαια, μαζικά μεγάλα τμήματα μικρομεσαίων γεωργών, κτηνοτρόφων, ψαράδων για να μαζευτεί η γη και η παραγωγή σε λίγα χέρια, σε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις».
Τα μέτρα να ανατραπούν στους χώρους δουλειάς
Στην κυβερνητική προπαγάνδα που «στοχοποιεί τις προηγούμενες γενιές εργαζομένων, επειδή - λέει - ζήσανε με δανεικά, με δανεικά από το μέλλον των παιδιών τους, δανεικά από τα παιδιά τους» απάντησε με την παρέμβασή του ο Γιάννης Γκιόκας. Εκανε λόγο για ψέμα, θέτοντας το ερώτημα:«Ποιοι καθόριζαν όλα αυτά τα χρόνια τι και πώς θα παράγεται σ' αυτόν τον τόπο όχι με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και τις πραγματικές αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, αλλά με κριτήριο τα κέρδη τους. Ο λαός, οι εργαζόμενοι; Το καθόριζαν αυτοί που είχαν και έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας, μία χούφτα δηλαδή κεφαλαιοκράτες, με εξαίρεση μερικούς που εμείς ονομάζουμε "εργατική αριστοκρατία", τμήματα μεσαίων στρωμάτων, που εσείς τους στηρίξατε τα προηγούμενα χρόνια, για να τους έχετε συμμάχους. Η εργατική τάξη, η πλειοψηφία των εργαζομένων πάντα απολάμβανε πολύ λιγότερα απ' αυτά που δικαιούνταν κι απ' αυτά που είχε ανάγκη και σήμερα χάνει τα πάντα».
Ο Γ. Γκιόκας κατέληξε, λέγοντας ότι «εμείς σαν ΚΚΕ, απευθυνόμαστε σ' αυτά τα νέα παιδιά που τους βομβαρδίζετε μ' αυτήν την προπαγάνδα της ενοχοποίησης των γενιών για να κρυφτεί ο βασικός ένοχος για την κρίση, για τα μέτρα που είναι η τάξη των κεφαλαιοκρατών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών».
«Γενοκτονικό» χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό στην ομιλία της η Λιάνα Κανέλλη, τονίζοντας πως «σκοτώνει τη μητρότητα στη ρίζα». Αναφερόμενη στα προβλήματα των γυναικών, σημείωσε ότι «η ανεργία χτυπάει πρωτίστως τις γυναίκες. Η μερική απασχόληση ξεκίνησε ως ευρωπαϊκό σχέδιο από τις γυναίκες. Ξεκίνησε ως αστειάκι και ως χιουμοράκι "δούλεψε στο σπίτι σου, δούλεψε για το κάποιο αφεντικό μαύρα, για να βγάζεις λίγο χαρτζιλικάκι, να μην κάθεσαι, για να ενισχύεις τη θηλυκότητά σου, για να πάρεις το κραγιονάκι σου"».
Πρόσθεσε ότι «αυτή η γυναίκα σήμερα πρέπει να πάρει το λεωφορείο, αν της έχουν μείνει λεφτά, μετά από ενάμιση, δύο, τρία, πέντε χρόνια ανεργίας - το αντίστοιχο με τον άντρα, το αντίστοιχο με το παιδί της - και να ψάχνει δουλειά μην έχοντας πού να αφήσει το παιδί».
Εκλεισε την παρέμβασή της, τονίζοντας ότι «δεν μπορεί αυτός ο Προϋπολογισμός να σταθεί, αλλά και δεν μπορεί να ανατραπεί με κορόνες εδώ μέσα. Θα ανατραπεί στο εργοστάσιο, στον παιδικό σταθμό, στο συνδικάτο, θα ανατραπεί στους δρόμους και με αυτούς που αντέχουν τη βροχή, είτε είναι από δακρυγόνα, είτε είναι από τον ουρανό».
Μόνη διέξοδος η πρόταση του ΚΚΕ
Η επίθεση ενάντια στο εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων θα συνεχιστεί επισήμανε στην παρέμβαση του ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης. Χαρακτηριστικά σημείωσε πως «λένε ψέματα όσοι υποστηρίζουν ότι οι θυσίες αυτές θα είναι οι τελευταίες, ότι θα μέτρα αυτά θα είναι τελευταία και ότι δήθεν θα είναι προσωρινά, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι η καπιταλιστική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Γαλλία αλλά και άλλες χώρες ψηφίζουν το ένα πακέτο μέτρων πίσω από το άλλο».Η μόνη λύση τόνισε ο Θ. Κωνσταντινίδης είναι η πρόταση του ΚΚΕ. Είπε, μεταξύ άλλων: «Ας είμαστε ειλικρινείς, είναι η μόνη πρόταση που μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς να εξαθλιώσει το λαό, αλλά αντίθετα να τον κάνει κυρίαρχο και αφέντη στον τόπο του, αλλά και ιδιοκτήτη του παραγόμενου πλούτου, είναι η πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, για μονομερή διαγραφή όλου του χρέους, έξοδο από την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής».
«Ο κρατικός προϋπολογισμός λειτουργεί ως εργαλείο στην κατεύθυνση της περαιτέρω προσαρμογής της λειτουργίας του συστήματος Υγείας - Πρόνοιας για τις ανάγκες θωράκισης του κεφαλαίου» επισήμανε ο Γιώργος Λαμπρούλης. Τόνισε πως «τα μέτρα που παίρνονται στην Υγεία, στην Πρόνοια, στο φάρμακο, αποτελούν εξειδίκευση των αποφάσεων και κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για όλα τα κράτη - μέλη με μνημόνια ή χωρίς μνημόνια και στόχο τη μείωση του εργατικού κόστους για να διευκολυνθεί η ανταγωνιστικότητα, δηλαδή η κερδοφορία των μονοπωλίων».
Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στη «μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του δημόσιου συστήματος Υγείας και Πρόνοιας: νοσοκομεία, κέντρα υγείας, ασφαλιστικά ταμεία, προνοιακά ιδρύματα και κοινωνικά επιδόματα».
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ανέφερε τα δημόσια νοσοκομεία, όπου «η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, είναι 7,5% το 2013 σε σχέση με το 2012 και συνοδεύεται από μία ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των εσόδων τους από τις πληρωμές των ασφαλιστικών ταμείων κατά 15,5% που ήδη βρίσκονται σε πορεία χρεοκοπίας». Παράλληλα τόνισε ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι η «λειτουργία των δημόσιων μονάδων Υγείας με επιχειρηματικά κριτήρια προκειμένου να αυτοχρηματοδοτηθούν από την πώληση υπηρεσιών Υγείας».
Οχι μοιρολατρία και αδράνεια
Στη συστηματική παράδοση του πολιτισμού στις ανάγκες του κεφαλαίου, αναφέρθηκε η Ελένη Γερασιμίδου, τονίζοντας πως «θέλετε να πουλήσετε και τον Ολυμπο για το περιβόητο University of Mythology ή όπως αλλιώς μας το εισηγήθηκαν οι καθηγητάδες εξ Εσπερίας που επιστρατεύσατε». Επίσης, είπε ότι «καταδικάσατε σε ανέχεια και στάση πληρωμών ένα ολόκληρο Κρατικό Θέατρο Βόρειας Ελλάδας, σε θάνατο τα ΔΗΠΕΘΕ, σε μαρασμό όλες τις μορφές τέχνης, γιατί εσείς ξέρετε πολύ καλά τι σοβαρό όπλο μπορεί να είναι η τέχνη και ο πολιτισμός για την αφύπνιση του λαού».Σημείωσε κλείνοντας ότι «εμείς στην προοπτική της μοιρολατρίας και της αδράνειας λέμε "όχι" και καλούμε το λαό να πιστέψει στη δύναμή του, να καταργήσει μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, να διαγράψει χρέη που δεν είναι δικά του και να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές που στηρίζουν το σαθρό οικοδόμημα του καπιταλισμού. Καλούμε το λαό να απαντήσει με αγώνες σε αυτήν την επίθεση του ταξικού του εχθρού που κρύβεται πίσω από την κρίση».
