«Η βαθιά καπιταλιστική κρίση που πλήττει την οικονομία και η όξυνση των αντιθέσεων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι τέτοια που δεν μπορεί να αφήσει αλώβητα τα αστικά κόμματα και συνολικά τους αστικούς θεσμούς. Το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν είναι ιστορικά ξεπερασμένο, είναι τόσο γερασμένο που κυριολεκτικά έχει σαπίσει.
Τα κόμματα και οι θεσμοί τους δεν εξαιρούνται. Δεν μπορούν πια να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων, να διασφαλίζουν την υψηλή κερδοφορία και ανταγωνιστικότητά τους χωρίς να συντρίβουν τα όποια εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά και άλλα κοινωνικά δικαιώματα κατάκτησαν στο παρελθόν οι εργαζόμενοι. Χωρίς να περιορίζουν και να εκτοπίζουν μικρούς επιχειρηματίες, φτωχούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους. Δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαγοράζουν πια μέσω κρατικών παροχών, μαζικών διορισμών και να εξασφαλίζουν την κοινωνική συμμαχία ανώτερων μεσαίων στρωμάτων και μιας εργατικής αριστοκρατίας. Τα όπλα που έχουν πια για να χειραγωγούν το λαό είναι το ψέμα, ο εκβιασμός και η καταστολή. Αυτά όμως μόνο πρόσκαιρα αποτελέσματα μπορεί να έχουν.
Είναι ολοφάνερο ότι ο παλιός δικομματισμός, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, δεν μπορεί να εγκλωβίσει πλατιά λαϊκά στρώματα. Δεν μπορεί να σταθεί όπως ήταν, με το ΠΑΣΟΚ στην εντατική και διασωληνομένο με μαζικές μετατοπίσεις στελεχών του προς τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες κατευθύνσεις.
Όμως το σύστημα έχει και θα συνεχίσει να έχει εναλλακτικές λύσεις γιατί αξιοποιεί το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των εργαζομένων και του λαού, ενώ είναι αγανακτισμένο, παραμένει εγκλωβισμένο στα ιδεολογήματα και τις αυταπάτες της κυρίαρχης πολιτικής.
Δεν είναι ολοφάνερο ότι αξιοποιούν και χρησιμοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά τους να καλύψουν το κενό που αφήνει το ΠΑΣΟΚ και να αναστηλώσουν, έστω και προσωρινά, τη διπολική παγίδα για να κερδίσουν χρόνο και να εμποδίσουν τη λαϊκή χειραφέτηση και αντεπίθεση;
Δεν είναι και η ναζιστική «Χρυσή Αυγή» μια χρυσή εφεδρεία του καπιταλισμού που οι διάφοροι μηχανισμοί τη στηρίζουν και τη φουσκώνουν για να τη χρησιμοποιήσουν ανάλογα με τις περιστάσεις είτε για εκφοβισμό είτε για καταστολή του ταξικού εργατικού και λαϊκού κινήματος;».
Γενικότερα, πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποκατάστατο του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80;
«Υποκατάστατο του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80 δεν μπορεί να γίνει. Αυτό που επιχειρεί να εμφανίσει ως τέτοιο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μία φαρσοκωμωδία. Επιστροφή στην Ελλάδα του '80 είναι αδύνατο να γίνει όσο κι αν το ονειρεύονται και το επιθυμούν τα ανώτερα μεσαία στρώματα και άλλοι. Η προσαρμογή της χώρας στην ΕΕ, η ανάπτυξη και ισχυροποίηση των μονοπωλίων σε όλους τους τομείς είναι τέτοια που για να υπάρξει ανακούφιση του λαού, λύση των προβλημάτων του απαιτείται πρώτα απ' όλα κοινωνικοποίησή τους. Αυτή όμως τη ριζική ανατροπή μπορεί να την κάνει μόνο η εργατική τάξη με τους συμμάχους της βρισκόμενη στην εξουσία.
Σε αυτό που ταχύτατα μετεξελίσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε ΠΑΣΟΚ του 2009. Αντιγράφει τις θέσεις και τα κόλπα του π.χ. η θέση του ότι είναι «υπέρ της ανταγωνιστικότητας αλλά με διαρθρωτικές αλλαγές» δεν είναι ίδια ακριβώς με αυτή του ΠΑΣΟΚ του 2009; Βεβαίως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μειώσεις τη τιμή της εργατικής δύναμης. Και φυσικά παίρνει κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιβολή των μνημονίων, προερχόμενα κυρίως από το χώρο του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, που ευθύνονται για όλα τα νοσηρά φαινόμενα και την κατάσταση υποταγής και διάλυσης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος».
Λέτε ότι το κρίσιμο ζήτημα για τις αντιθέσεις ή τις συγκλίσεις των πολιτικών δυνάμεων είναι η στρατηγική. Και σ' αυτό το πεδίο εσείς μιλάτε για αποδέσμευση από την Ε.Ε., μονομερή διαγραφή χρέους, έλεγχο της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας κλπ. Υπάρχουν δυνάμεις, εντός ή εκτός βουλής, στις οποίες απευθύνετε την πρότασή σας ως βάση στρατηγικής σύγκλισης;
«Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις εκείνες που έχουν αντικειμενικό συμφέρον από την πραγματοποίηση της επιστημονικά τεκμηριωμένης πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ και αυτές είναι η πλειοψηφία της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των γυναικών, οι φτωχοί, οι μικροί επαγγελματοβιοτέχνες, έμποροι και αγρότες. Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις εκτός από συμφέρον έχουν και τη δύναμη, διαμορφώνοντας μια πανίσχυρη λαϊκή συμμαχία με τη δική τους εξουσία, να πραγματοποιήσουν τις αναγκαίες ριζικές ανατροπές στην οικονομία, σπάζοντας τα δεσμά της χώρας με την ΕΕ.
Η κοινωνικοποίηση σήμερα όλων των μεγάλων επιχειρήσεων και υποδομών, του ορυκτού και φυσικού πλούτου, αποτελεί βασική προϋπόθεση για να υπάρξει πανεθνικός - κεντρικός σχεδιασμός, για να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Να εξασφαλιστεί η σταθερή εργασία για όλους με σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα και δωρεάν παροχές στην Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια. Να λυθεί το ζήτημα της διατροφής του λαού, με ασφαλή τρόφιμα και αγροτικά προϊόντα. Να διεκδικήσει και να επιβάλει διεθνείς σχέσεις και συνεργασίες στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, να προστατεύσει την χώρα από ιμπεριαλιστικές επιβουλές και πολέμους.
Το ότι σήμερα δεν υπάρχουν κόμματα που να συμφωνούν με αυτή τη διέξοδο, δεν είναι λόγος για να την αποσύρουμε. Αλλά λόγος πιο αποφασιστικά, πιο αποδεικτικά και πειστικά, να την προβάλουμε σε αυτούς που την έχουν ανάγκη. Ταυτόχρονα με τη σκληρή μάχη που δίνουμε για να οργανωθεί τώρα η λαϊκή πάλη και δράση για τα καυτά καθημερινά προβλήματα της προστασίας των ανέργων, της λαϊκής οικογένειας που δεινοπαθεί». Μόνο αν ξέρει ο λαός το πού βρίσκεται η λύση προς όφελός του μπορεί να διεκδικήσει αποφασιστικά το δίκιο του. Να ανασυνταχθεί το κίνημα και να γίνει πιο αποτελεσματική η πάλη του σήμερα».
Ποια είναι η εκτίμησή σας για την έκβαση της διαπραγμάτευσης μεταξύ των εταίρων - πιστωτών για νέο «κούρεμα» του χρέους, τη δόση, την επιτήρηση και όλα τα εναλλακτικά σενάρια που συζητούνται τόσο για τη χώρα όσο και τη συνολική διευθέτηση της κρίσης στην Ευρωζώνη; Θα διευθετηθούν οι αντιθέσεις ή παραμένει η απειλή του λεγόμενου GREXIT, έστω και σε δεύτερο χρόνο;
«Το αν θα μείνει ή όχι η Ελλάδα στην ευρωζώνη και το ευρώ εξαρτάται πρώτα και κύρια από το βάθος της κρίσης και το πόσο θα οξυνθούν οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Ο τσακωμός μεταξύ της Γερμανίας από τη μια και του ΔΝΤ, της Ιταλίας και της Ισπανίας από την άλλη, για τον τρόπο που θα γίνει το νέο μεγαλύτερο κούρεμα του ελληνικού χρέους έχει σχέση με το πώς θα κατανεμηθούν συνολικά οι ζημιές της κρίσης εντός της ευρωζώνης.
Η ευρωζώνη και η ΕΕ δεν μπορούν να συνεχίσουν όπως είναι, η κρίση τους φανερώνει αυτό που έως τώρα συγκάλυπταν: Ότι ενιαία στρατηγική έχουν μόνο κατά των εργαζομένων και των λαών και ότι πίσω από αυτήν υπάρχει ανισομετρία και ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί.
Αποτελεί τερατώδες ψέμα ότι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ είναι σωτηρία για το λαό, όπως λένε τα κόμματα της συγκυβέρνησης ή ότι αυτή η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή με τη συνεργασία των μεσογειακών καπιταλιστικών χωρών του Μόντι, του Ραχόι, με τη στήριξη του Ομπάμα, όπως αφήνει να εννοηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως ο λαός πρέπει να το πάρει απόφαση ότι και η λεγόμενη ομοσπονδοποίηση της ΕΕ θα σημαίνει πιο στυγνή δικτατορία των μονοπωλίων. Όσο ο λαός είναι στη γωνία και στη μια και στην άλλη περίπτωση, οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές γι' αυτόν».
Αναφέρεστε συχνά στο ενδεχόμενο οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην οικονομία να πάρουν και μια άλλη, πιο επικίνδυνη εκδοχή και μάλιστα στην περιοχή. Αυτός ο κίνδυνος, κατά τη γνώμη σας, με δεδομένη την επανεκλογή Ομπάμα, τη θέση της Ρωσίας στη συριακή κρίση κλπ. απομακρύνεται ή γίνεται εγγύτερος;
«Καθοριστικό ρόλο εδώ παίζουν τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις των μονοπωλίων να πάρουν υπό τον έλεγχο τους και άλλες πηγές ενέργειας, τους δρόμους και τις αγορές.
Στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή συγκεντρώνεται το ενδιαφέρον σχεδόν όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Των παλιών ΗΠΑ - ΕΕ και των νέων Ρωσίας, Κίνας και άλλων. Ταυτόχρονα τη δική τους μάχη για τη δική τους πρωτοκαθεδρία δίνουν και οι μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Τουρκία και το Ισραήλ.
Οι απροκάλυπτες επεμβάσεις και οι πόλεμοι που έχουν ξεκινήσει στη Βόρεια Αφρική, στη Συρία, με επόμενο στόχο όπως όλα δείχνουν το Ιράν, οι ΗΠΑ και ισχυρές δυνάμεις της ΕΕ διαμορφώνουν το έδαφος για γενικευμένο πόλεμο. Ο κίνδυνος εμπλοκής και της Ελλάδας εκτός από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, τροφοδοτείται από τη ραγδαία αναπτυσσόμενη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ. Πρέπει να προβληματιστούν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, την ασφάλεια και την ειρήνη: Ότι μόνο το ΚΚΕ αναδεικνύει τον μεγάλο αυτόν κίνδυνο και καταγγέλλει τη συνεργασία με το Ισραήλ».
Αν, βάσει του καλού κυβερνητικού σεναρίου, οι εταίροι - δανειστές εκταμιεύσουν τη δόση, προχωρήσουν και σε μια ακόμη ελάφρυνση του χρέους, η τρικομματική κυβέρνηση θα κληθεί να εφαρμόσει τα πρωτοφανή μέτρα που μόλις ψηφίστηκαν. Πιστεύετε ότι θα αντέξει πολιτικά την εφαρμογή τους; Ή οι εκλογές θα γίνουν αναπόφευκτες;
«Όπως και να έχει, το έγκλημα διαρκείας σε βάρος του λαού είναι μεγάλο. Όσα ψέματα και εκβιασμούς κι αν χρησιμοποιήσουν είναι αδύνατο να αντιμετωπίσουν την ισχυρή λαϊκή κατακραυγή και αντίθεση. Στις εκλογές θα καταφύγουν προκειμένου, χρησιμοποιώντας τα γνωστά μέσα και όπλα, να εκτονώσουν και να παγιδεύσουν τη λαϊκή αντίθεση.
Στις ερχόμενες εκλογές θα έχουμε και την άμεση εμπλοκή των δανειστών, των αξόνων όπως έχουν διαμορφωθεί εντός και εκτός ΕΕ. Ο ένας πόλος των δανειστών θα στηρίζει κυβέρνηση ΝΔ και ο άλλος κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο θα εκβιάζουν και θα απειλούν και θα εμφανίζουν τη δική τους επιλογή ως σωτηρία του λαού και την άλλη ως καταστροφή. Ο πραγματικός αντίπαλος και των μεν και των δε, είναι αντικειμενικά το ΚΚΕ που τους ξεσκεπάζει, τους χαλάει τα σχέδια και εξοπλίζει την εργατική τάξη και το λαό για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και εξουσίας».
Πρόσφατα, αναλύοντας το αποτέλεσμα των εκλογών, κάνατε λόγο για «πολιτική» ήττα και όχι για «στρατηγική». Γιατί θεωρείτε ότι χάσατε «πολιτικά»;
«Χάσαμε μία μάχη, δεν πρόκειται όμως να χάσουμε τον πόλεμο. Το κόλπο - απάτη του ΣΥΡΙΖΑ που θα απάλλασσε το λαό από τα μνημόνια εντός της ΕΕ και χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια, εκφράζει μικροαστικά τμήματα που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και ξεγέλασε φτωχά εργατικά λαϊκά στρώματα που δεινοπαθούν και θα ήθελαν να βρεθεί μια εύκολη λύση, ελπίζοντας έστω στο μικρότερο κακό, που όμως πια δεν υπάρχει. Έχουμε εμπιστοσύνη στην πολιτική μας που καθημερινά επιβεβαιώνεται, έχουμε εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους, στη νεολαία, στις γυναίκες. Η νέα παγίδευση του λαού και του εργατικού κινήματος θα αποτύχει γιατί το ΚΚΕ μένει θα μείνει όρθιο και ισχυρό. Δεν πρόκειται ούτε να φοβηθεί ούτε να εξαγοραστεί και θα έχει δίπλα του κάθε ριζοσπάστη αριστερό, κάθε συνειδητό εργαζόμενο και νέο που δεν θέλει να εξαπατηθεί ξανά ο λαός, να ηττηθεί το ριζοσπαστικό ταξικό εργατικό κίνημα».
