Τι δείχνουν οι ανταγωνισμοί στην Ενέργεια;

-- Ποια καινούρια στοιχεία προέκυψαν από την επίσκεψη Σαμαρά στο Κατάρ, αναφορικά με τα ζητήματα της Ενέργειας;

Από τις συζητήσεις που είχε στο Κατάρ ο Ελληνας πρωθυπουργός, προέκυψε το ενδιαφέρον του εμιράτου να επενδύσει συσσωρευμένα κρατικά κεφάλαια στη δημιουργία σταθμού υγροποιημένου αερίου στην Καβάλα και την Αλεξανδρούπολη. Το Κατάρ είναι ο πρώτος παγκοσμίως εξαγωγέας υγροποιημένου φυσικού αερίου, το οποίο έως τώρα διοχετεύεται σε ασιατικές μόνον αγορές. Δηλαδή, το Κατάρ αναζητά δρόμους για να διοχετεύσει στην ευρωπαϊκή αγορά το φυσικό αέριο που παράγει και στην περίπτωση της Ελλάδας βλέπει μια πιθανή πύλη εισόδου. Δεν είναι όμως η μόνη. Στις αρχές του μήνα, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας είχε ανακοινώσει ότι η κυβέρνηση Ερντογάν σχεδιάζει την κατασκευή τερματικού σταθμού για υγροποιημένο φυσικό αέριο στα τουρκικά παράλια στο Αιγαίο, σε συνεργασία με το Κατάρ. Στόχος αυτής της πρωτοβουλίας, σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, είναι να καλύψει η Τουρκία την ογκούμενη εσωτερική ζήτηση φυσικού αερίου, αλλά και να αναδειχτεί μελλοντικά σε ισχυρό παίχτη στη διακίνηση φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Γι' αυτό, κάλεσε την Ελλάδα και τη Βουλγαρία να γίνουν «πελάτες» της Τουρκίας στην κατανάλωση αερίου από αυτόν τον τερματικό σταθμό, ενώ ανακοίνωσε ότι θα επισκεπτόταν το Κατάρ για να προχωρήσουν οι συζητήσεις.

Πράγματι, το ταξίδι στην Ντόχα έγινε και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο, αφού επικεφαλής της τούρκικης αντιπροσωπείας ήταν ο ίδιος ο Ερντογάν. Μια λεπτομέρεια: Η ελληνική και η τουρκική αντιπροσωπεία βρέθηκαν τις ίδιες ακριβώς μέρες στο Κατάρ και οι δύο πρωθυπουργοί συναντήθηκαν μεταξύ τους. Αλλη μια λεπτομέρεια: Το Κατάρ είναι ένας από τους βασικούς συμμάχους των «δυτικών» (κύρια των ΗΠΑ) στα σχέδια για επέμβαση στη Συρία. Τις ίδιες μέρες που οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας βρίσκονταν στην Ντόχα, διεξαγόταν η σύνοδος των «δωρητριών χωρών» για τη Συρία, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με τη συμμετοχή και της Ρωσίας και του Ιράν. Τέτοιου είδους «φόρουμ» αποτελούν πεδίο ζύμωσης και πρόπλασμα για τη διαμόρφωση συμμαχιών, προκειμένου να λειανθούν οξυμένοι ανταγωνισμοί, πριν από την άμεση στρατιωτική επέμβαση. Αρα, ένα το κρατούμενο οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία για το ποιος θα αποτελέσει πύλη εισόδου για το καταριανό αέριο στην Ευρώπη. Και ταυτόχρονα, πυρετώδεις προετοιμασίες για να ολοκληρωθεί η επέμβαση στη Συρία, με τις πρόθυμες χώρες να διεκδικούν μερίδιο από τη λεία στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου η Τουρκία επιδιώκει αναβάθμιση του περιφερειακού της ρόλου.

Ενα ακόμα γεγονός που πέρασε στα ψιλά: Στο Μέγαρο Μαξίμου έγινε την περασμένη Δευτέρα, χωρίς να ανακοινωθεί επίσημα, μια συνάντηση υπό τον Α. Σαμαρά και τη συμμετοχή στελεχών της εταιρείας που διαχειρίζονται τον αγωγό TAP. Πρόκειται για τον αγωγό που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στην ευρωπαϊκή αγορά. Στο σκέλος που αφορά την ΕΕ και την Ελλάδα, ο αγωγός θα ξεκινάει από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, θα διασχίζει τη Μακεδονία, θα συνεχίζεται στην Αλβανία και θα καταλήγει υποθαλάσσια στην Ιταλία. Στη συνάντηση έγινε συζήτηση για τις προοπτικές που ανοίγονται από μια ενδεχόμενη συμμετοχή της Ελλάδας στο συγκεκριμένο αγωγό, καθώς η κυβέρνηση καλείται να αποφασίσει μεταξύ του Nabucco West (που καταλήγει στην Αυστρία) και του ΤΑΡ. Εως τον Ιούνη, θα πρέπει να έχει καταληχθεί ποιος από τους δύο αγωγούς θα μεταφέρει το αέριο από το Αζερμπαϊτζάν στην ευρωπαϊκή αγορά. Πάνω σ' αυτό το ζήτημα διεξάγονται έντονοι ανταγωνισμοί. Η κατάσταση περιπλέκεται, εξαιτίας του ενδιαφέροντος της Ρωσίας να αγοράσει τη ΔΕΠΑ, αποκτώντας έτσι ρόλο - κλειδί στη διαχείριση των δρόμων Ενέργειας προς την Ευρώπη, ανεξάρτητα από το ποιος αγωγός θα επιλεγεί τελικά.

Ολα τα παραπάνω συνιστούν ψηφίδες στο παζλ των ανταγωνισμών για την ενέργεια που μεγαλώνουν στην περιοχή, φέρνοντας ιμπεριαλιστές και μονοπώλια σε θέση συμμάχου και αντίπαλου, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα του καθενός. Για παράδειγμα, Ελλάδα και Τουρκία συμφωνούν στο «ξεκαθάρισμα» της Συρίας, ανταγωνίζονται όμως για τους αγωγούς και τους τερματικούς σταθμούς του αερίου, ενώ είναι ανοιχτά όλα τα ζητήματα για την Κύπρο και το Αιγαίο. Οποια ανάγνωση κι αν κάνει κανείς, ένα είναι σίγουρο. Οτι η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι και ότι οι ανταγωνισμοί/συμβιβασμοί, κάθε άλλο παρά υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα.