Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΣΤΟ 38ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ» Να δείξουμε στους ταξικά αδικημένους το δρόμο για το λυτρωμό

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Να δείξουμε στους ταξικά αδικημένους το δρόμο για το λυτρωμό
Αποσπάσματα από τη χτεσινή ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Φεστιβάλ

Πλημμύρισε χτες βράδυ το πάρκο «Τρίτση» στο Ιλιον. Χιλιάδες πέρασαν τις πύλες του 38ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», οι εκδηλώσεις του οποίου ολοκληρώνονται σήμερα. Να περιδιαβούν τα σοκάκια της κόκκινης πολιτείας. Να ανασάνουν διαφορετικό «αέρα», καθαρό. Να γίνουν δέκτες και πομποί της πρότασης του ΚΚΕ και της νεολαίας του, της ΚΝΕ που αποτυπώθηκε σε κάθε σημείο του.Χτες, ώρα 9 μ.μ. Εν αναμονή των κεντρικών ομιλιών απ' τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Θοδωρή Χιώνη, ο χώρος που απλώνεται μπροστά απ' την κεντρική εξέδρα είναι ήδη γεμάτος. Με δυσκολία οι μαζικότατες προσυγκεντρώσεις που καταφτάνουν ανοίγουν δρόμο και παίρνουν τη θέση τους ανάμεσα στους ήδη συγκεντρωμένους. Μια μεγάλη σε όγκο, μοναδική σε παλμό πολιτική συγκέντρωση έχει συγκροτηθεί. Τα κόκκινα λάβαρα διαρκώς ψηλά. Τα συνθήματα ακατάπαυστα. Το μήνυμα καθαρό: «Κανένας φόβος, καμιά υποταγή, με το ΚΚΕ για την ανατροπή».
Ολόκληρες οι ομιλίες της Αλέκας Παπαρήγα και του Θοδωρή Χιώνη θα δημοσιευτούν στον αυριανό κυριακάτικο «Ριζοσπάστη».

Μιλώντας χτες βράδυ στο Φεστιβάλ, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Το θέμα είναι, το λέμε ξανά και ξανά, ενσωμάτωση και υποταγή ή ρήξη και ανατροπή.



ΦΡΑΓΚΟΣ
Θέλουμε να βοηθήσουμε στην οργάνωση της πάλης, στη συνειδητοποίηση της δύναμης που έχει στα χέρια του ο λαός, για να τη χρησιμοποιήσει προς όφελός του και μόνο.Θέλουμε να δείξουμε στους ταξικά αδικημένους το δρόμο για το λυτρωμό, το δρόμο για να έχει μικρότερες και μεγαλύτερες νίκες, ως την τελική, για μια Ελλάδα της λαϊκής ευημερίας, της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας.
Ακούστε μας προσεχτικά, μετρήστε τα λόγια μας, πάρτε υπόψη.
Η κρίση θα πιάσει πάτο, δεν έχει φθάσει ακόμα εκεί, άρα τα λαϊκά προβλήματα δεν έχουν πιάσει πάτο, και στην Ελλάδα και στην ΕΕ.
Δεν αρκεί, όσο και αν πρέπει να γίνεται, να προβάλλουμε μέτρα ανακούφισης της φτωχολογιάς. Δεν αρκεί όσο και αν έχει αξία η λαϊκή αλληλεγγύη, δεν αρκεί να τρέχουμε για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, για τα νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώνουν νοίκι, φως, ακόμα και νερό.
Ναι, θα παλέψουμε και γι' αυτά, αλλά δε θα κάνουμε τίποτε αν δε διαλέξουμε το δρόμο ρήξης και ανατροπής. Οσες θυσίες κι αν απαιτήσει, θα είναι πολύ λιγότερες από το κόστος της αυταπάτης και της υποταγής.
Οσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι πρέπει να στηρίξουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για μονομερή διαγραφή του χρέους χωρίς καμία αναγνώριση, που σημαίνει καμία διαπραγμάτευση, γιατί η διαπραγμάτευση σημαίνει αναγνώριση, σημαίνει νέο "κούρεμα" με νέα Μνημόνια.
Να απορρίψει ο λαός αυτό που τα αστικά κόμματα ονομάζουν ανάκαμψη και ανάπτυξη. Να στηρίξουν την αποδέσμευση. Να παλέψουν ως το τέλος για να πάρει ο λαός στα χέρια του τον πλούτο και τα παραγωγικά μέσα που διαθέτει ακόμα η χώρα και να δρομολογήσει ανάπτυξη με υπολογισμό των ανθρώπινων αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Δεν υπάρχει μέση λύση και οδός.


Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις να ζήσει ο λαός πολύ καλύτερα υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αυτό που χρειάζεται είναι να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια που εισβάλλουν όλο και πιο βαθιά σε όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενώ η νέα τεχνολογία μπορεί να εξασφαλίσει και μείωση του χρόνου εργασίας προς όφελος του ελεύθερου χρόνου, στα χέρια των μονοπωλίων μειώνει τις θέσεις εργασίας ακόμα και σε συνθήκες αυξημένης παραγωγής.Αυτό για μας είναι ανάπτυξη και όχι η επικίνδυνη για το λαό παραγωγική ανασυγκρότηση. Που φιλοδοξεί να αναδείξει την Ελλάδα σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, που οδηγεί στη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, στη Νότια Κρήτη με συμφωνίες μονοπωλίων.
Προϋποθέσεις για να βγει ο λαός νικητής
Σήμερα, μπαίνει στην πρώτη γραμμή ένα ζήτημα: Πώς ο λαός θα αντιμετωπίσει τη σημερινή βαριά κατάσταση, πώς θα καταφέρει να ανακόψει την ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή, πώς θα δει αύριο άσπρη μέρα.
Πρώτο: Για το λαό είναι κρίσιμης σημασίας ζήτημα ποια είναι η αιτία της κρίσης, τι είδους κρίση ζούμε, δηλαδή του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Αν δεν πας στη ρίζα του προβλήματος τότε είσαι χαμένος, γίνεσαι έρμαιο του ίδιου του συστήματος.
Δεύτερο: Δε θα έχουμε νικηφόρους αγώνες όσο η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δεν είναι οργανωμένη στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο. Οργανωμένη σημαίνει να έχει λόγο, να παίρνει μέρος στις αποφάσεις.
Τρίτο: Δε θα έχουμε νικηφόρους αγώνες όσο δε δυναμώνει και δεν ατσαλώνεται η λαϊκή συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και τις κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, ανεξάρτητα των μεταξύ τους διαφορών, όσο η δυναμική της συμμαχίας δε σηματοδοτείται από την ανεβασμένη συμμετοχή γυναικών και νεολαίας που ανήκουν στην παραπάνω ταξική διαστρωμάτωση. Το κίνημα πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Η κυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας θα κάνει λαϊκή περιουσία τη σημερινή ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, όλων των υποδομών και χερσαίων, θαλάσσιων, εναέριων μέσων μεταφοράς, της γης.
Θα προωθήσει τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών, και θα διασφαλίσει αυτό που σήμερα ονειρεύεται η πλειοψηφία του λαού:
  • Δουλειά για όλους, εξάλειψη της ανεργίας.
  • Διατροφική επάρκεια για όλο το λαό.
  • Δημόσια, δωρεάν Υγεία, Πρόνοια για όλους, με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
  • Μόρφωση για όλους. Αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού, της έρευνας και της τεχνολογίας.
  • Δωρεάν κρατική φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.
  • Φθηνή και ποιοτική λαϊκή στέγη, με ρεύμα, θέρμανση, ύδρευση.
  • Αθλητισμό, πολιτισμό, διακοπές για όλους με οργανωμένες υποδομές.
  • Θα πρωτοστατήσει για διεθνείς οικονομικές σχέσεις με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών.
  • Με το λαό κυρίαρχο και δυνατό, που παλεύει για την ευημερία του, θα απαλλαγεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες και το ΝΑΤΟ, την εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Δεν υπάρχουν χαμένοι αγώνες
Καλούμε την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από την επιλογή που έκαναν στις εκλογές, σε ανοιχτή συζήτηση και οργάνωση κοινής πάλης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, για να απαλλαγούμε από το βραχνά της πτώχευσης, το ζυγό της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, να απαλλαγούμε από τις επιλογές και δεσμεύσεις της ΕΕ.
Καλούμε τις εκατοντάδες χιλιάδες που λένε "κάτι πρέπει να γίνει" να οργανώσουμε μαζί τη λαϊκή αντεπίθεση, ώστε να ξεκινήσουμε από ένα σίγουρο και ουσιαστικό κάτι. Δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος του στα νύχια της εφορίας και άλλων μηχανισμών του κράτους, χωρίς στέγη, τροφή, φάρμακα, με παιδιά να οδηγούνται στον υποσιτισμό. Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστολή και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους.
Να συμβάλουμε αποφασιστικά να απελευθερωθεί η τεράστια λαϊκή δύναμη από τα δεσμά των τρομοκρατικών διλημμάτων, τον αντικομμουνισμό, την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία και αυταρχισμό. Να αλλάζει ο συσχετισμός υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Με δυναμικές κινητοποιήσεις, γενική απεργία, να υποδεχτούμε τα νέα μέτρα, όχι για να ζήσουμε τον παλμό μιας ακόμα απεργίας, αλλά για το ξεκίνημα μιας αντεπίθεσης χωρίς πισωγύρισμα».

ΘΟΔΩΡΗΣ ΧΙΩΝΗΣ
Στο δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης έχει θέση κάθε νέος και νέα
Αποσπάσματα από το χαιρετισμό του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ στο 38ο Φεστιβάλ

Χαιρετισμό στη μεγάλη συγκέντρωση χτες βράδυ, στο 38ο Φεστιβάλ ΚΝΕ «Οδηγητή», πριν από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, απηύθυνε ο Θοδωρής Χιώνης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ.Εκ μέρους του ΚΣ της Οργάνωσης, χαιρέτισε τους χιλιάδες νέους και νέες που ζωντάνεψαν με τη συμμετοχή τους τις εκδηλώσεις πανελλαδικά, τους νέους της Αττικής, ειδικά της Δυτικής Αθήνας που υποδέχτηκαν το Φεστιβάλ στη γειτονιά τους, τους συντρόφους που δούλεψαν για να πραγματοποιηθεί, τις αντιπροσωπείες προοδευτικών Οργανώσεων Νεολαίας από όλο τον κόσμο που έδωσαν το «παρών».
«Το φεστιβάλ μας σε πείσμα πολλών αντέχει, δυναμώνει», συνέχισε. «Μιας και το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, στις ανηφόρες και στις κατηφόρες, δεν τα δίπλωσαν, δε συμβιβάστηκαν με την εξουσία των μονοπωλίων που τσακίζει τις ζωές μας. Δεν απαρνήθηκαν τα επαναστατικά ιδανικά και τις αξίες μας, αλλά πάλεψαν και συνεχίζουν σταθερά να παλεύουν για να γίνει ο λαός μας αφέντης στον τόπο του. Αυτή η πορεία για μας είναι πάντα πορεία προς τα μπρος, χωρίς να υπολογίζουμε κόπους και θυσίες, ξεπερνώντας δυσκολίες και δικές μας αδυναμίες. Ετσι και το Φεστιβάλ μας αντέχει και εξελίσσεται».
Περιέγραψε το δρόμο που καλείται σήμερα να ακολουθήσει λαός και νεολαία: «Αμείλικτος ταξικός αγώνας, με μαζική συμμετοχή και οργανωμένος σε κάθε τόπο δουλειάς, κάθε γειτονιά, κάθε σχολείο και σχολή. Ενιαίος. Ολοι για έναν και ένας για όλους. Αυτό είναι το κάτι που πρέπει να γίνει. Ενάντια στους εκμεταλλευτές, στις κυβερνήσεις, στα κόμματά τους, στους υπηρέτες τους, στις συμβιβασμένες ηγεσίες στο κίνημα που έχουν καθίσει στο σβέρκο μας και απαιτούν υποταγή στις επιλογές της αστικής τάξης. Ενάντια σε αυτούς που θέλουν να διαχειριστούν τη σαπίλα του καπιταλισμού και να δεχτούμε ότι θα είμαστε εκσυγχρονισμένοι δούλοι, δούλοι του 21ου αιώνα».
Αναπτύσσοντας το νόημα του συνθήματος του Φεστιβάλ παρέπεμψε κατ' αρχάς στα γραπτά του Γκόρκι: «"Την ηθική των αφεντικών την αντιπάθησα όσο και την ηθική των δούλων. Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται"... Από εδώ δανειστήκαμε, από τον εργάτη συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι, το πρώτο μισό του συνθήματός μας». Και συμπλήρωσε: «Στο δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης, στον αγώνα της εργατικής τάξης για τη δικιά της εξουσία και οικονομία, έχει θέση κάθε νέος και νέα, εκεί έχει ελπίδα, εκεί θα βρει τη ζωή που του αξίζει. Κι όχι να περιμένει από εκλογές σε εκλογές, το ποιος θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Εχει συμφέρον να κοιτάξει έξω από τα όρια του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας. Εδώ βρίσκεται ό,τι πιο πρωτοπόρο, ό,τι πιο νέο υπάρχει. Γι' αυτό και το σύνθημα του Φεστιβάλ το συμπληρώσαμε από ποίημα του Μπρεχτ με το στίχο "εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία"».


Η Αλ. Παπαρήγα στους χώρους του Φεστιβάλ
Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα έφτασε στο χώρο του Φεστιβάλ λίγο μετά τις 8 μ.μ. συνοδευόμενη από το Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ Θ. Χιώνη, άλλα μέλη του ΚΣ, μέλη του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος και περιηγήθηκε στους χώρους. Κατ' αρχάς στον παιδότοπο όπου συνομίλησε με νέα ζευγάρια και τα παιδιά τους, μετά στα περίπτερα των θεραπευτικών κοινοτήτων, ακολούθως στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής», στο περίπτερο του «Ρ», στα περίπτερα των αγωνιστών της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας κ.ά. Ζεστές, ανθρώπινες, συντροφικές οι κουβέντες που ειπώθηκαν, λίγο πριν ανέβει στο βήμα για την κεντρική πολιτική ομιλία του Φεστιβάλ, πριν το γνήσιο λαϊκό γλέντι που ακολούθησε αργότερα.

Αγώνες ορόσημο για όλη την εργατική τάξη
Συζήτηση με Ελληνες χαλυβουργούς και Ισπανούς ανθρακωρύχους για τις αναμετρήσεις τους για το δίκιο της εργατικής τάξης

Οι σκληροί ταξικοί αγώνες που έδωσαν «παλεύοντας για το δίκιο» της τάξης τους με πολύμηνες απεργίες οι περήφανοι χαλυβουργοί στην Ελλάδα και οι ανθρακωρύχοι της Ισπανίας και η παρακαταθήκη που άφησαν στους νέους που θα αναπτυχθούν απέναντι στην επίθεση που έχει εξαπολύσει το μεγάλο κεφάλαιο σε δικαιώματα και κατακτήσεις, ξεδιπλώθηκαν στη συζήτηση που έγινε τη Παρασκευή το βράδυ στο εργατικό στέκι του 38ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ, την οποία παρακολούθησε πλήθος κόσμου.Ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του σωματείου των χαλυβουργών του Ασπροπύργου και ο Σαούλ Φερνάντεθ ανθρακωρύχος από τις Επιτροπές Εργατικής Ενότητας της Ισπανίας μίλησαν για τους αγώνες που έδωσαν για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην εργασία με αξιοπρέπεια. Ορθωσαν παλικαρίσιο ανάστημα και αντιμετώπισαν την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, τις δυνάμεις καταστολής και έστειλαν μήνυμα στους εργαζόμενους όλου του κόσμου για το δρόμο που πρέπει να χαράξουν.
Η εισήγηση της συζήτησης έγινε από το Θανάση Κοτρώνη, μέλος της Νομαρχιακής Οργάνωσης Βιομηχανίας της ΚΟΑ στην οποία σημείωσε μεταξύ άλλων: «Το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η νεολαία δέχονται μια άνευ προηγουμένου επίθεση από κυβέρνηση, ΕΕ, μεγάλο κεφάλαιο συνολικά. Αυτή η επίθεση γίνεται πιο βίαιη γιατί στηρίζεται από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και από τις ξεπουλημένες συμβιβασμένες ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μαζί με τους συμμάχους του έδωσε σειρά πολύμορφων αγώνων ενάντια σε αυτή την πολιτική. Ξεχωριστή σημασία απόκτησε ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών του Ασπροπύργου».


Ο Θ. Κοτρώνης αναφέρθηκε στη συνέχεια στην εννιάμηνη απεργία των χαλυβουργών, στην πλατιά στήριξη και αλληλεγγύη που είχε από όλα τα λαϊκά στρώματα αλλά και στην προσπάθεια που έγινε να μεταφερθεί η φλόγα της χαλυβουργίας και σε άλλους χώρους εργασίας. Ιδιαίτερη επισήμανση έκανε στην καθημερινή πολύμορφη στήριξη που έδωσε τόσο το ΚΚΕ όσο και το ΠΑΜΕ, γεγονός που οδήγησε εργοδοσία και τα κόμματα που τη στήριξαν να εξαπολύσουν βρώμικες επιθέσεις εναντίον τους. «Η 9μηνη απεργία των χαλυβουργών, σημείωσε, παίρνοντας υπόψη και τις αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες που έγινε, με τα χαρακτηριστικά που πήρε, αποτέλεσε μεγάλη νίκη του εργατικού κινήματος, δικαίωση της ταξικής γραμμής πάλης άσχετα αν δεν δικαιώθηκαν όλα τα αιτήματά της. Η προσφορά της είναι ορόσημο. Προσφέρεται για άντληση γενικότερων συμπερασμάτων χρήσιμων για τη μάχη της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της ισχυροποίησης του Κόμματος, την βελτίωση της καθοδηγητικής μας δουλειάς».
«Ο αγώνας των χαλυβουργών συνεχίζεται»
Παίρνοντας αμέσως μετά το λόγο κάτω από θερμά χειροκροτήματα ο Γιώργος Σιφωνιός, ξεκίνησε την παρέμβασή του λέγοντας: «Πέρασε ένας μήνας από αυτό τον ηρωικό αγώνα που έδωσαν οι χαλυβουργοί μαζί με τους συμπαραστάτες τους, τα ταξικά συνδικάτα Μετάλλου και το ΠΑΜΕ, τον οποίο τελειώσαν με την επέμβαση των ΜΑΤ. Ομως οι εργοδότες δηλώνουν ότι οι χαλυβουργοί μετέφεραν την απεργία μέσα στο εργοστάσιο, αυτό σημαίνει, ότι παρόλο που οι χαλυβουργοί ανέστειλαν την απεργία τους, συνεχίζουν τον αγώνα τους για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων».
Οπως σημείωσε στη συνέχεια ο Γ. Σιφωνιός μιλώντας για την απεργία: «Χωρίς συμπαράσταση και αλληλεγγύη οι χαλυβουργοί δε θα είχαν αντέξει 9 μήνες. Είχαν στο πλευρό τους τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και όλων των λαϊκών στρωμάτων. Οι χαλυβουργοί παρόλο που δεν έγινε επαναπρόσληψη των εργαζομένων, κράτησαν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Δώσαμε παράδειγμα στους άλλους εργαζόμενους που τους είχαμε προειδοποιήσει ότι ο Μάνεσης ήταν λαγός των βιομηχάνων για να περάσουν αυτά τα μέτρα σε όλα τα εργοστάσια».
«Οι χαλυβουργοί, τόνισε στη συνέχεια, έπραξαν το αυτονόητο, μπήκαν μπροστά. Κάναμε το καθήκον μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε παρόλο που έχουν μείνει 200 χαλυβουργοί και διεκδικούμε επαναπρόσληψη των υπολοίπων. Ο αγώνας θα συνεχιστεί. Θα βρεθούμε και πάλι στους δρόμους του αγώνα».
Από την πλευρά του ο Σαούλ Φερνάντεθ, αναφερόμενος στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα των ανθρακωρύχων της Ισπανίας που ολοκληρώθηκε με την μεγάλη πορεία των 430 χιλιομέτρων που έφτασε στην Μαδρίτη, σημείωσε, πως αποτελεί μια ιστορική στιγμή για το εργατικό κίνημα γιατί για δεκαετίες στην Ισπανία είχαν να γίνουν τέτοιες κινητοποιήσεις στον κλάδο. Η απόφαση της κυβέρνησης για μείωση της παραγωγής του άνθρακα είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε κλείσιμο αρκετών ορυχείων με αποτέλεσμα περίπου 5.000 μόνιμοι εργαζόμενοι και άλλοι περίπου 3.000 εργαζόμενοι με έμμεση σχέση, να χάσουν τη δουλειά τους.
Η απόφαση της Γενικής Ενωσης Εργατών - η ηγεσία της οποίας συμμετέχει χρόνια στον εκεί λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» - για αναστολή της απεργίας μετά την ξεπερασμένη στρατηγική που χρησιμοποίησε, οδήγησε τους εργάτες ξανά στους χώρους δουλειάς, με τη φλόγα ωστόσο της αγωνιστικής διάθεσης να καίει ζωντανά. Εμείς, από την πλευρά μας, ξεκινήσαμε μια νέα δουλειά με βάση τις Επιτροπές Εργατικής Ενότητας, οι οποίες δημιουργούν δομές από τα κάτω και επιδρούν ιδιαίτερα θετικά στις συνειδήσεις των εργατών. Με αυτό τον τρόπο οργανώνουμε τους νέους αγώνες που έρχονται πάρα πολύ σύντομα, μπορεί από τον ερχόμενο μήνα, μπορεί από τις αρχές Γενάρη. Με ταξική προοπτική και άμεση ρήξη με τον καπιταλισμό για να μπορέσουμε να νικήσουμε».

Υπόδειγμα ερασιτεχνικής θεατρικής δημιουργίας
Η θεατρική ομάδα του ΚΕΘΕΑ «Διάβαση» παρουσίασε στο φεστιβάλ της ΚΝΕ το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο»

O Iάκωβος Καμπανέλλης, που δεν αρνιόταν ποτέ σε ερασιτεχνική ομάδα να ανεβάσει οποιοδήποτε έργο του, αν ζούσε και έβλεπε την παράσταση της θεατρικής ομάδας της Οικογένειας του ΚΕΘΕΑ «Διάβαση», στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ- «Οδηγητή» με το έργο του «Το μεγάλο μας τσίρκο», θα χαιρόταν πραγματικά με την αγάπη, το μεράκι, τη σοβαρή ατομική και συλλογική προσπάθεια, τη σκηνική ευστροφία, ακόμα και το υποκριτικό ταλέντο αρκετών μελών της πολυμελούς θεατρικής ομάδας. Θα συμφωνούσε για το πώς «διάβασαν» και ερμήνευσαν το έργο του. Για το πώς υπηρέτησαν τις αλήθειες του. Για το πώς το «έδεσαν» με τη σημερινή πολιτική και οικονομική πραγματικότητα, με τη σημερινή «ασφυξία» των εργαζομένων, το σημερινό ξεπούλημα του τόπου, με τη σημερινή πολιτικο-οικονομική «γκιλοτίνα», με την οποία το ΔΝΤ, η τρόικα της ελληνικής και ξένης πλουτοκρατίας και οι κυβερνητικοί εκπρόσωποί τους «σφαγιάζουν» το λαό μας.Η ομάδα του ΚΕΘΕΑ, έκανε το «εγώ» «εμείς». Προσπάθησαν να ανεβάσουν αυτό το δύσκολο και πολύ απαιτητικό και από επαγγελματίες καλλιτέχνες έργο. Και σφίγγοντας όλοι μαζί τα χέρια τους σαν «αλυσίδα», σαν ένας άνθρωπος, μια ψυχή, μια φωνή, κατάφεραν και να νιώσουν τις ιστορικές αλήθειες του έργου και να τους δώσουν σημερινή διάσταση και να τις μεταδώσουν και να συνεπάρουν με αυτές το πλήθος των θεατών. Τόσο πλήθος, που όσοι δε χωρούσαν πια στις κερκίδες του αμφιθεάτρου κάθισαν στη μάντρα του και πίσω από τη μάντρα, ακόμα και όρθιοι στα βράχια του λοφίσκου, όπου είναι χτισμένο το θέατρο στο Αλσος.


Με «σκηνικό» μερικά σεντόνια, αλλά με κοστούμια που συμβόλιζαν όσα θέλησε να ιστορήσει, να καταγγείλει, να σαρκάσει, αλλά και όσα θέλησε να υμνήσει ο Καμπανέλλης με το έργο του. Με τα ηχογραφημένα τραγούδια της πρώτης παρουσίασης του έργου, το 1973, στο θέατρο «Αθήναιον» από το θίασο Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου, σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, με τη φωνή του αξεπέραστου Νίκου Ξυλούρη και των ηθοποιών - πρώτων διδαξάντων το έργου. Προπαντός με τη φυσικότητα του λόγου τους, με το χιούμορ τους, με την αλήθεια και τη «φλόγα» της ψυχής τους και του αγώνα τους για την απεξάρτηση και τη ζωή των αγαπημένων τους -παιδιών, αδελφιών, φίλων- δεν υπηρέτησαν μόνο το έργο του Καμπανέλλη, μα και το νόημα και τις πραγματικές αξίες της ζωής και των πολύμορφων αναγκαίων αγώνων που πρέπει να δίνει όποιος θέλει να λέγεται «Ανθρωπος».Η «φλόγα» της ατομικής και συλλογικής θεατρικής προσπάθειας και του ολοφάνερου μόχθου που κατέβαλε η ομάδα του ΚΕΘΕΑ - προσπάθεια υποδειγματική για το πώς πρέπει να δουλεύουν οι ερασιτεχνικές ομάδες - αν όχι και καμπόσοι...επαγγελματίες του θεάτρου, ήταν επόμενο να επιβραβευθεί με τα αλλεπάλληλα χειροκροτήματα των θεατών σ' όλη τη διάρκεια της παράστασης, το γέλιο, τη συγκίνηση, τα ενθουσιώδη και παρατεταμένα χειροκροτήματα, τα «μπράβο», τα επιφωνήματά τους στο φινάλε του έργου, και τα θερμά συγχαρητήρια που τους έδωσαν πολλοί θεατές στα παρασκήνια.

Ασκηση: Ζήτημα ζωτικής σημασίας
Συνεχίστηκαν και χτες οι δραστηριότητες του αθλητικού camp που διοργανώνει η ΚΝΕ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ
Από την επίδειξη ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ
Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, με θέμα (ζωτικής σημασίας για μεγάλο κομμάτι του κόσμου) «Ασκηση σε πληθυσμούς με προβλήματα υγείας», έγινε χτες στο χώρο του αθλητισμού. Εισηγητής ήταν ο καθηγητής εργοφυσιολογίας στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών, Ν. Γελαδάς.Οπως επεσήμανε «η θετική επίδραση της άσκησης είναι ενιαία, ανεξάρτητα ηλικίας. Η άσκηση είναι πρόληψη και θεραπεία πολλών ασθενειών. Μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα - όταν γίνεται συστηματικά και σωστά υπό τις οδηγίες ειδικών - σε παθήσεις όπως οστεοπόρωση, υπέρταση, παχυσαρκία, έμφραγμα, χρόνιες ανεπάρκειες σε καρδιά, νεφρά, σε χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, σε ψυχικές νόσους.
Η χώρα μας βρίσκεται στο δεύτερο γκρουπ με προσδόκιμο ζωής μεταξύ 77,5 και 80 ετών (το πρώτο γκρουπ έχει πάνω από 80 χρόνια). Σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα το ποσοστό των ανθρώπων στην Ελλάδα με ηλικία μεγαλύτερη των 65 χρόνων έχει ήδη φτάσει στο 20%».
Σύμφωνα με τ' αποτελέσματα ερευνών «το 65% των γυναικών και το 54% των ανδρών, ηλικίας πάνω από 70 ετών, παρουσιάζουν κακή υγεία. Σημαντικό είναι το ποσοστό λειτουργικής δυσκολίας και ανικανότητας. Ενδεικτικά, το 12%, ατόμων μεταξύ 55 - 59 χρόνων, δυσκολεύονται να περπατήσουν 400 μέτρα. Και το 5% αδυνατούν. Αυτό είναι κοινωνικό πρόβλημα».
Ο Ν. Γελαδάς ανέφερε ακόμα - εκτός των άλλων - «ότι τα έξοδα περίθαλψης είναι τεράστια και θα αυξηθούν γεωμετρικά. Θα μπορούσαν να μειωθούν στο μισό αν το άτομο είναι γυμνασμένο και εύρωστο. Πρέπει να διεκδικήσουμε χώρους και μέσα για να ασκηθούμε. Δεν είναι θέμα υψηλής χρηματοδότησης, ούτε πολυτελών μέσων. Με υποδεκαπλάσια των εξόδων θεραπείας μπορεί να βοηθηθεί ο κόσμος».
Ενα μόνο γεγονός είναι αρκετό για να κατανοήσει κάποιος τη ζωτική σημασία της άσκησης. «Το 52% των θανάτων οφείλεται σε καρδιαγγειακά προβλήματα. Αν κάποιος περπατάει 5-10 χλμ. τη βδομάδα μειώνει την πιθανότητα θανάτου κατά 10%. Το ποσοστό θανάτου, ανά 10.000 άτομα, στα μη ασκούμενα φτάνει το 64%, ενώ στα ασκούμενα είναι 19%»...
  • Νωρίτερα, στον ίδιο χώρο, έγινε σεμινάριο γνωριμίας με πολεμικές τέχνες. Ο διακεκριμένος αθλητής, Β. Σίμος, παρουσίασε το τζούντο και ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Κ. Τσιδημόπουλος, το ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ.

«Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία»!
Αφιέρωμα στον Μπρεχτ, χτες στην κεντρική σκηνή
Στιγμιότυπο από την παράσταση
Μουσική και τραγούδια από το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ παρουσιάστηκαν στην Κεντρική Σκηνή, με τον τίτλο «Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία»! Ο Μπρεχτ περισσότερο από τον καθένα μπόρεσε μέσα από το έργο του, τα ποιήματά του, τα μονόπρακτα και τα θεατρικά του να αναδείξει πώς και για ποιον λειτουργεί ο καπιταλισμός, ποιος και γιατί πρέπει να πάρει την εξουσία στα χέρια του! Στις διαχρονικές «σελίδες» της ιστορίας της τέχνης κατατάσσεται η συνεργασία του μεγάλου Γερμανού ποιητή, πεζογράφου, δραματουργού και σκηνοθέτη Μπέρτολτ Μπρεχτ με τον πρωτοπόρο συνθέτη Κουρτ Βάιλ, συνεργασία που γέννησε έργα σταθμούς για τα μέχρι τότε δεδομένα του μουσικού θεάτρου. Σ' αυτά τα έργα είναι γεγονός ότι η θεατρική σφραγίδα του Μπρεχτ δύσκολα αποκολλάται από τη μουσική έμπνευση του συνθέτη. Κείμενο και μουσική «συνδιαλέγονται» μέσα σε έργα μοναδικής σύλληψης και μουσικής φόρμας. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ που θεωρούσε πως «η τέχνη μπορεί να πάρει θέση στο πλευρό των πολλών και να αποθέσει τη μοίρα τους στα ίδια τους τα χέρια» είναι γεγονός ότι επηρέασε αποφασιστικά την πορεία του Κουρτ Βάιλ. Παρότι η συνεργασία τους δε διήρκεσε πολλά χρόνια, εντούτοις γέννησε σπουδαία έργα, όπως για παράδειγμα «Η όπερα της πεντάρας», «Η άνοδος και πτώση της πόλης Μαχαγκόνι», «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα» κ.ά.
Η μουσική παράσταση, δεμένη με ποιήματα, παρουσιάστηκε από το θίασο «Μοντέρνοι Καιροί» και σε συνεργασία με την Πολιτιστική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ. Συμμετείχαν αλφαβητικά: Ανυφαντή Ειρήνη, Καπερνάρου Σύλβια, Καπετάνου Ελίνα, Κολοκυθά Μαρία, Νταλιάνη Φάνια, Παπασπύρου Εβίτα, Ρόκου Ηρα, Ρούσου Σοφία, Φραγκουλοπούλου Αθηνά, Φτούλη Ερση. Σκηνοθεσία: Κώστας Νταλιάνης. Ενορχήστρωση-διεύθυνση ορχήστρας: Κώστας Εγγλέζος.
Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε το «Ελληνικό ροκ του χθες και του σήμερα», μια συναυλία με τους: Διονύση Τσακνή, Νίκο Ζιώγαλα, Γιάννη Μηλιώκα, Λάκη Παπαδόπουλο και τους Μπλε.

Χρειάζονται φίλτρα για την εξέταση κάθε πληροφορίας και είδησης
Συζήτηση για τη διαδικασία της ενημέρωσης μέσω του διαδικτύου έγινε την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ

Μεγάλο το ενδιαφέρον και πολυπληθής η συμμετοχή, κυρίως νέων, στο χώρο των ΑΕΙ - ΤΕΙ κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τίτλο: «Ενημέρωση και διαδίκτυο: Νέοι δρόμοι για την ενημέρωση - νέοι δρόμοι για τη χειραγώγηση».
Κεντρικοί ομιλητές της συζήτησης ήταν ο Σταύρος Ξενικουδάκης, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του «Ριζοσπάστη» και ο Γρηγόρης Λιονής, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ, που έθιξαν βασικές πλευρές αυτής της πολύπλοκης διαδικασίας της ενημέρωσης μέσω του διαδικτύου.
Πρώτος ξεκίνησε ο Στ. Ξενικουδάκης ο οποίος αναφερόμενος στην παρανόηση που παρατηρείται συχνά σε ό,τι αφορά την ενημέρωση μέσα από το διαδίκτυο, πως αυτή μετουσιώνεται ταυτόχρονα σε γνώση, ανέφερε σχετικά: «Η ενημέρωση δεν είναι γνώση, όπως και η πληροφορία δεν είναι γνώση. Η πληροφόρηση, η ενημέρωση δεν συνιστά και δε συμβάλλει απαραίτητα σε ένα δομημένο νοητικό σχήμα, που αντανακλά την αντικειμενική πραγματικότητα. Γνώση είναι η άρρηκτα δεμένη με την πράξη διαδικασία, που σχετίζεται με την αντανάκλαση και αναπαράσταση της αντικειμενικής πραγματικότητας στη νόηση του ανθρώπου.
Η ενημέρωση γίνεται πάντα από τη σκοπιά του φορέα της. Δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από την πρόθεση των συντακτών των ειδήσεων. Αφού οι ειδήσεις έχουν ενσωματωμένο ταξικό μήνυμα, επειδή συντάσσονται και διακινούνται μέσα σε μια κοινωνία όπου διεξάγεται πάλη των τάξεων, τότε και οι εργαζόμενοι αποδέκτες αυτής της ενημέρωσης πρέπει να αναπτύξουν τα κατάλληλα φίλτρα που θα αποκαλύπτουν στα μάτια τους την ταξική στόχευση της συγκεκριμένης ενημέρωσης. Να μη δέχονται την ενημέρωση αυτή ως θέσφατο και δεδομένο, ακόμα κι αν προέρχεται από διαφορετικές, μεταξύ τους υποτίθεται ανεξάρτητες και "αντικειμενικές" πηγές».


Σε ό,τι αφορά τη στάση του ΚΚΕ στο ζήτημα του διαδικτύου και για το αν συμμετέχει δυναμικά στις εξελίξεις της τεχνολογίας σημείωσε πως «το ΚΚΕ πρωτοπόρησε όταν άλλοι δεν το είχαν ακόμα ακουστά. Το 1996 δημιούργησε το δικό του ιστότοπο. Το 1997 δημιουργήθηκε το site της εφημερίδας, ιστότοποι της ΚΝΕ, του solidnet και πολλοί άλλοι εδώ και πολλά χρόνια. Βέβαια, πρόκειται να δημιουργηθεί ένα ειδησεογραφικό portal. Το Κόμμα δηλαδή από την αρχή, όταν διαδόθηκε η χρήση του διαδικτύου και στην Ελλάδα αξιοποίησε τις προσφερόμενες δυνατότητες για την ενημέρωση, τη διαφώτιση και την επικοινωνία.Συνοψίζοντας μπαίνει το ερώτημα: Το διαδίκτυο γενικότερα και σε σχέση με την ενημέρωση, άγγελος ή διάβολος; Ούτε άγγελος, ούτε διάβολος. Είναι ανάλογα με τους σκοπούς για τους οποίους χρησιμοποιείται. Οι νέοι δρόμοι που ανοίγει για την ενημέρωση χρειάζονται φίλτρα, την εξέταση του προσφερόμενου υλικού από την σκοπιά της αλήθειας, της ακρίβειας και της σκοπιμότητας. Εξέταση με την καθαρή ματιά της εργατικής τάξης, που μπορεί να δει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ανατρέψει το καθεστώς της εκμετάλλευσης.
Η σημερινή πραγματικότητα του διαδικτύου, αλλά και το μέλλον του είναι η αντανάκλαση της ταξικής πάλης. Το ίδιο και η ενημέρωση που προσφέρει. Η αστική τάξη κυριαρχεί σε αυτό όπως κυριαρχεί και στην κοινωνία. Μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιηθεί και από το εργατικό κίνημα, όμως η αλλαγή στην κοινωνία δεν θα έρθει από την αλλαγή του διαδικτύου, ούτε μέσω του διαδικτύου, παρότι είναι κι αυτό ένα επιμέρους πεδίο σύγκρουσης. Το αντίθετο θα συμβεί. Η αλλαγή της πραγματικότητας του διαδικτύου θα έρθει μέσα από τον πολιτικό αγώνα στην κοινωνία, στον τόπο εργασίας και στον τόπο διαμονής».
To διαδίκτυο δεν είναι χώρος απόλυτης ελευθερίας και ισοτιμίας όπως προπαγανδίζουν οι αστοί
Από την πλευρά του ο Γρ. Λιονής εστίασε στη λειτουργία της κοινωνικής δικτύωσης «Facebook» και τα ιστολόγια (blogs). Τόνισε πως «στην πραγματικότητα βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο και την κηδεμόνευση γιγαντιαίων δικτυακών κολοσσών, όπως για παράδειγμα το γνωστό blogspot, το οποίο εκατοντάδες χιλιάδες έχουν αναρτήσει το ιστολόγιό τους που ανήκει στην google. Αντίστοιχα ο έλεγχος του διαδικτύου στο επίπεδο των ονομάτων και ηλεκτρονικών διευθύνσεων είναι εξίσου ασφυκτικός. Σε παγκόσμιο επίπεδο η κατανομή των διευθύνσεων και ονομάτων των δικτυακών τόπων επιβλέπεται από τη γνωστή "ICANN" που ελέγχεται και τυπικά ακόμα από την αμερικανική κυβέρνηση. Αυτό τι σημαίνει; Η ύπαρξη του ονόματος ενός δικτυακού τόπου τελεί υπό τον έλεγχο και την έγκριση σε τελευταία ανάλυση του αστικού κράτους.
Το διαδίκτυο δεν είναι ο χώρος απόλυτης ελευθερίας και ισοτιμίας, δεν είναι το μαγικό εργαλείο με το οποίο όλα θα λυθούν. Θα λυθούν όλα τα ζητήματα ορθολογικά με συλλογική σκέψη και επεξεργασία με δύο λόγους. Ο κύριος λόγος είναι ότι τα κοινωνικά προβλήματα της φτώχειας, του πολέμου, όλα τα προβλήματα με τα οποία είμαστε αντιμέτωποι δεν είναι αόριστα τεχνικά προβλήματα, δεν οφείλονται σε λανθασμένες επιλογές. Η καπιταλιστική κοινωνία είναι ταξική κοινωνία. Το κεφάλαιο κυριαρχεί πάνω στην κοινωνική εργασία, απομυζά τον μόχθο των εργαζόμενων, καταστρέφει τη ζωή τους, καθορίζει την πορεία ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, των μέσων πληροφόρησης, μέσα σε αυτά και το διαδίκτυο, προκειμένου να διασφαλίσει την κερδοφορία του. Τα κοινωνικά προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν στη ρίζα τους παρά με σύγκρουση με το κεφάλαιο, γιατί κεφάλαιο και εργασία χωρίζονται με αγεφύρωτες αντιθέσεις.
Ο δεύτερος λόγος είναι φυσικά ότι επειδή η άρχουσα τάξη κατανοεί την προσπάθεια τής κοινωνίας και κατανοεί και την προσπάθεια που θα κάνει αντικειμενικά το λαϊκό κίνημα να εκμεταλλευτεί όλα τα μέσα, αξιοποιεί ενεργά το διαδίκτυο για να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους. Μηπως πρέπει να αρνηθεί τη χρήση του διαδικτύου; Φυσικά και όχι. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το πρόβλημα δεν είναι το μαχαίρι αλλά ποιος το κρατά και τι θέλει να το κάνει. Στα χέρια της εργατικής τάξης το διαδίκτυο, για παράδειγμα, ανοίγονται τεράστιες δυνατότητες που μπορούν να εκτοξεύσουν την κοινωνική παραγωγή για την ικανοποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο των λαϊκών αναγκών».
«Η Τέχνη πρέπει να μας κάνει να ανησυχούμε»
Συζήτηση για το ρόλο της Τέχνης και του καλλιτέχνη για την ικανοποίηση των υλικών και πνευματικών αναγκών του λαού

«Η πραγματική λειτουργία της Τέχνης δεν είναι να μας εφησυχάζει. Η βασική λειτουργία της Τέχνης είναι να μας κάνει να ανησυχούμε, να αναζητούμε, να ψάχνουμε κάτω από την επιφάνεια των φαινομένων». Με αυτά τα χαρακτηριστικά λόγια «συμπύκνωσε» το νόημα του θέματος της χτεσινής συζήτησης στο χώρο του Πολιτισμού, με τίτλο «Η δική μας Τέχνη δεν αρκείται στην αναγνώριση της πραγματικότητας» και περιεχόμενο το ρόλο και τον προορισμό της Τέχνης και του καλλιτέχνη, η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού, η οποία έκανε την κεντρική εισήγηση. Για το θέμα μίλησε επίσης ο εικαστικός Μπάμπης Δαραδήμος, ενώ συντόνισε ο σκηνοθέτης Λεωνίδας Βαρδαρός.Η εκδήλωση εντάσσεται οργανικά στη δράση του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ και αποτελεί συνέχεια της παρέμβασης του Κόμματος στον πολιτιστικό τομέα και στο κίνημα των καλλιτεχνών, τόσο σε πρακτικό - οργανωτικό επίπεδο όσο και σε ιδεολογικό. Στο τελευταίο, σημεία αιχμής των τελευταίων χρόνων αποτέλεσαν τα συνέδρια για τον Ρίτσο και τον Βάρναλη, καθώς και οι επεξεργασμένες και επικαιροποιημένες θέσεις του Κόμματος πάνω στην αισθητική και την κοινωνική λειτουργία της Τέχνης όπως αυτές εκφράστηκαν με τη συζήτηση σε προηγούμενο Φεστιβάλ για το σοσιαλιστικό ρεαλισμό.


Η εισηγήτρια σημείωσε ότι «αληθινή, μεγάλη Τέχνη είναι αυτή που δίνει στον άνθρωπο μια υψηλότερη συνείδηση της ανθρωπιάς του, της δύναμής του να υποτάξει τη φύση και την κοινωνία στις ανάγκες του, η Τέχνη που διαπλάθει τον άνθρωπο - δημιουργό της μοίρας του». Σε ποια κατεύθυνση όμως; «Μα οπωσδήποτε προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τους φυσικούς, κοινωνικούς και πνευματικούς καταναγκασμούς». Αρα, «να τι πρέπει να γίνουν σήμερα οι καλλιτέχνες - δημιουργοί: Κήρυκες της ιστορικά χρήσιμης αλήθειας, της αλήθειας που βοηθά τους ανθρώπους να καταλάβουν πώς πρέπει να συμπεριφερθούν για να εξανθρωπίσουν τη ζωή και συνδιοργανωτές του αγώνα για να καταργηθεί η βαρβαρότητα». Αλλωστε, «ελεύθερη είναι η Τέχνη μονάχα όταν εκπληρώνει την πραγματική κοινωνική της λειτουργία ως πνευματικό όπλο των μαζών». Αλλιώς, όπως έλεγε και ο Μπρεχτ, στο μέλλον, «Δε θα λένε: Ηταν σκοτεινοί καιροί, θα λένε: Γιατί σωπαίνανε οι ποιητές τους;».Χαρακτηρίζοντας το σοσιαλιστικό ρεαλισμό ως «αντικειμενική εξέλιξη της Τέχνης στο σύγχρονο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων», η ομιλήτρια κάλεσε τους καλλιτέχνες να συναντηθούν με τους κομμουνιστές, να συμμετάσχουν δραστήρια, ακόμη και οργανωτικά συνδεδεμένοι μαζί του, για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.
Ο Μπάμπης Δαραδήμος ανέλυσε τις πολύπλοκες και πολυποίκιλες σχέσεις που διέπουν τον καλλιτέχνη, το έργο του και την κοινωνία. Σημείωσε ότι αν δεν «ταρακουνηθεί» ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να δημιουργήσει. «Ενα σημείο ανατροπής είναι το σπάσιμο της αποξένωσης» που δημιουργεί ο καπιταλισμός σε κοινωνικό και παραγωγικό επίπεδο, πρόσθεσε, μέσω της συλλογικότητας. Ανέλυσε τις χαρακτηριστικές και διαχρονικές ιδιότητες του έργου Τέχνης και πώς αυτό ουσιαστικά «εμπλουτίζει» και ενδυναμώνει την επίδρασή του στην κοινωνική συνείδηση, αλλά και στο πώς ο ίδιος ο καλλιτέχνης το αντιλαμβάνεται μέσα από την κοινωνική δράση και τον αγώνα.

Βαδίσαμε μαζί στον ίδιο δρόμο...
Με αφιέρωμα στον Δημήτρη Μητροπάνο, έκλεισε το πρόγραμμα της κεντρικής σκηνής την πρώτη μέρα

H ΚΝΕ, τίμησε την Πέμπτη, το μεγάλο λαϊκό ερμηνευτή, τον Δημήτρη Μητροπάνο, που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Απρίλη, τον καλλιτέχνη που πάντα στήριζε με την παρουσία του τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, χαρίζοντάς μας όμορφες στιγμές, όπως πέρσι, στο 37ο Φεστιβάλ, όπου ερμήνευσε το «Αξιον Εστί» στο αφιέρωμα για τον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη. Τίτλος του αφιερώματος «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία...». Ενορχήστρωση: Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Ερμηνευτές: Γεράσιμος Ανδρεάτος, Δώρος Δημοσθένους, Βαγγέλης Κορακάκης, Δημήτρης Μπάσης, Λάκης Παπαδόπουλος, Μίλτος Πασχαλίδης και το συγκρότημα «Κολεκτίβα».Συγκινημένοι θεατές και καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο αφιέρωμα είδαν και άκουσαν από τη γιγαντοοθόνη τον αυθεντικό λαϊκό καλλιτέχνη, που υπήρξε δωρικός στη ζωή και το τραγούδι, να τραγουδά μοναδικά το «Ενα το χελιδόνι» από την περσινή συναυλία στον ίδιο χώρο. Για περισσότερα από 45 χρόνια, ο Δημήτρης Μητροπάνος «βάδισε» με συνέπεια στους «δρόμους» του ελληνικού τραγουδιού, αποκαλύπτοντας συνεχώς νέες πτυχές των μεγάλων ερμηνευτικών του δυνατοτήτων. Χάρη στο γνήσιο λαϊκό χρώμα της φωνής του και την πλούσια ερμηνευτική του γκάμα, ο Δημήτρης Μητροπάνος χάρισε πολλές ανεπανάληπτες στιγμές, καταφέρνοντας να συγκινήσει όχι μόνο εκείνους που τον γνώρισαν από τα πρώτα του βήματα, αλλά και τις νεότερες γενιές, στοιχείο που αναδεικνύει τη δύναμη του ταλέντου του. Και η αγάπη του κοινού γι' αυτόν τον καλλιτέχνη επιβεβαιώθηκε και προχτές από το πλήθος κόσμου που κατέκλυσε την Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ.
Εργάτες έπαιξαν σε εργάτες
Θεατρικό του ΠΑΜΕ, χτες, στο χώρο του πολιτισμού


ΚΟΥΚΟΣ
Τη θεατρική μεταφορά ενός μέρους από το έργο των Ρίτσαρντ Μπόγιερ και Χέμπερτ Μόρε «Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ» και συγκεκριμένα την «πτώση και άνοδο του κου Γκρόσαπ» είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν, χτες, στο χώρο του πολιτισμού, οι φίλοι του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή». Ενα έργο στο οποίο έπαιξαν εργαζόμενοι, άνεργοι και φοιτητές ερασιτέχνες ηθοποιοί και το παρουσίασαν σε εργάτες. Μία παράσταση που προετοίμασαν οι ίδιοι οι συντελεστές αφιερώνοντας ατελείωτες ώρες σε πρόβες από το πρωί έως αργά το βράδυ, φτιάχνοντας μόνοι τους τα σκηνικά και τη μουσική που «έντυσε» με ιδιαίτερο τρόπο το έργο.Η παράσταση αναφέρεται στην οικονομική κρίση του 1930 στις ΗΠΑ και παρουσιάζει έναν εργάτη, με μικροαστική αντίληψη, ο οποίος όταν μετά από 26 χρόνια δουλειάς χάνει τη δουλειά του θεωρεί πως φταίει ο ίδιος. Αν και αναφέρεται σε γεγονότα πριν σχεδόν από έναν αιώνα, το έργο αποτυπώνει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο όλα όσα βιώνει και σήμερα ο λαός, ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, απολύσεις, καρατόμηση εργασιακών δικαιωμάτων, περικοπές σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Κοινωνική Ασφάλιση. Αναδεικνύει το πώς η αστική τάξη προσπαθεί να χειραγωγήσει συνειδήσεις μέσα από τα ΜΜΕ, τα πολιτικά τρικ, τη διαφήμιση, πώς οι επιχειρηματίες ζητούν από τους εργάτες και άλλες θυσίες μπροστά στα κέρδη. Ωστόσο δίνει και τη διέξοδο. Την ανάγκη οι εργαζόμενοι, ο λαός να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να δώσουν το χέρι ο ένας στον άλλο σε όποιον σηκώνεται. Αυτό που αποτελεί σύνθημα και για το φετινό Φεστιβάλ: «Δίνε το χέρι σε όποιον σηκώνεται... Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία».

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΝΕ
Η κοινή αντιιμπεριαλιστική πάλη πρέπει να δυναμώσει
Aπό το χτεσινό διεθνές σεμινάριο της ΚΝΕ
Βήμα ανταλλαγής πολύτιμης εμπειρίας και έκφρασης αλληλεγγύης στους αγώνες της νεολαίας, η οποία σε όλο τον κόσμο ορθώνει ανάστημα απέναντι στο εκμεταλλευτικό σύστημα αποτέλεσε το διεθνές σεμινάριο που έγινε χτες στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, με θέμα «Καπιταλιστική κρίση, ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και πόλεμος. Η προοπτική και τα καθήκοντα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης». Το σεμινάριο έγινε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ και συμμετείχαν οι διεθνείς αντιπροσωπείες που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ.
Κεντρικός εισηγητής ήταν ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, που αναφερόμενος στην κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή επισήμανε: «Η Αφρική και η Μέση Ανατολή, και όχι μόνο, βράζουν, άρα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η ιμπεριαλιστική ειρήνη που τον διαδέχεται δεν είναι ζητήματα ξένα για τον ελληνικό λαό, παίρνοντας υπόψη ότι η χώρα μας είναι μέλος στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, έχει αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, έχει μεγάλη σημασία η γεωστρατηγική της θέση για τη διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών πολέμων....
Δεν είναι μυστικό πως οι ιμπεριαλιστές, για να δικαιολογήσουν την επέμβαση, επικαλούνται κάθε φορά διάφορα προσχήματα, όπως τώρα στη Συρία, που ξεκίνησαν με το ζήτημα της "δημοκρατίας" και τώρα εστιάζουν στα χημικά και βιολογικά όπλα. Οι εξελίξεις στη Συρία είναι αποτέλεσμα της απροκάλυπτης ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, αλλά και της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας, του Ισραήλ, σε βάρος της χώρας αυτής...
Η επικίνδυνη κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, που γίνεται στο έδαφος των σκληρών ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα και περικλείει τον κίνδυνο γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, αρχικά σε βάρος της Συρίας αλλά και του Ιράν, που θα έχει ολέθριες συνέπειες για τους λαούς της περιοχής μας. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που επεμβαίνουν με κάθε τρόπο (πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό, στρατιωτικό) στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας, την ίδια ώρα με τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν παραπληροφορούν τους λαούς για να δικαιολογήσουν έναν νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αυτές οι εξελίξεις στη Συρία συμπληρώνουν την κατοχή στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στη Λιβύη.
Είναι ανάγκη οι λαοί να αντισταθούν στις επεμβάσεις, να εναντιωθούν μαζικά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στο καπιταλιστικό σύστημα που τον προκαλεί. Οι εξελίξεις στη Συρία είναι υπόθεση του λαού της. Αυτός έχει την ευθύνη να αποφασίσει για την πορεία της χώρας του».
Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας δεν αποσπάται από τον αγώνα για το σοσιαλισμό
Και πρόσθεσε σε άλλο σημείο: «Η ιδεολογική διαπάλη με τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις αποτελεί συστατικό στοιχείο της αντιιμπεριαλιστικής δράσης του Κόμματός μας και συνδυάζεται με την πρωτοπόρα αντιιμπεριαλιστική δράση που αναπτύσσουν οι κομμουνιστές μέσα στα συνδικάτα, μέσα από το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), που αποτελεί τον ταξικό πόλο των ελληνικών συνδικάτων, αλλά και μαζικούς φορείς, όπως είναι η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).
Το ΚΚΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη, στους λαούς της χώρας και της περιοχής μας και τονίζει πως τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων και των πυρηνικών, την επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές, την εκδήλωση της αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό λαό, που βιώνει την ισραηλινή βαρβαρότητα, αλλά και με όλους τους λαούς που αγωνίζονται κι επιδιώκουν να χαράξουν το δικό τους δρόμο ανάπτυξης. Ο αγώνας γι' αυτούς τους στόχους σήμερα δεν μπορεί να διεξαχθεί αποσπασμένα από τον αγώνα για την εξουσία».
Χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών Δημήτρης Παλμύρης που ανάμεσα σε άλλα τόνισε: «Αν και ο συσχετισμός δεν είναι με το μέρος μας, η δική μας πάλη αποτελεί τη μόνη σωτηρία για τους λαούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δε δεχόμαστε μόνο επιθέσεις αλλά έχουμε και εμείς να επιδείξουμε σημαντικές νίκες. Γιατί αποτελεί νίκη κάθε φορά που κινητοποιούμε νέους ανθρώπους στην πάλη για τα δικαιώματά τους και την ειρήνη». Οπως σημείωσε, «πάντοτε αυτό που θα αποτελεί την κινητήριο δύναμη του δικού μας αγώνα είναι η ακλόνητη πίστη, πως το μέλλον της ανθρωπότητας δεν μπορεί να είναι η εκμετάλλευση και ο πόλεμος, πως το μέλλον της ανθρωπότητας είναι η κοινωνική πρόοδος, η ειρήνη και η αλληλεγγύη». Εξέφρασε την αλληλεγγύη και την απόλυτη στήριξη της ΠΟΔΝ «στην ΚΝΕ, στο νεολαιίστικο, εργατικό και λαϊκό κίνημα της Ελλάδας για τους δύσκολους αγώνες που δίνει».
Στη διάρκεια της συζήτησης, στο βήμα ανέβηκαν αντιπρόσωποι από Κύπρο, Τουρκία, Βενεζουέλα, Ρωσία, Σερβία, Παλαιστίνη, Πορτογαλία, Βουλγαρία, Ισπανία, Σουηδία, Δανία, Ιταλία, Λίβανο, Βέλγιο, ενώ διαβάστηκε μήνυμα της Νεολαίας του ΚΚ Συρίας (Χαλέτ Μπαγκντάς) που δεν μπόρεσε να παραβρεθεί, αφού δεν μπόρεσε να πάρει βίζα καθότι και η Ελλάδα συμμετέχει στις κυρώσεις της ΕΕ. Οι αντιπρόσωποι των νεολαιίστικων οργανώσεων περιέγραψαν την επίθεση που εξαπολύει ενάντια στους λαούς το κεφάλαιο εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, ενώ τονίστηκε η ανάγκη να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική πάλη με την αποφασιστική συμμετοχή στο κίνημα των νέων.
Καθολική ήταν η καταδίκη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης που εξελίσσεται στη Συρία και των αντίστοιχων σχεδιασμών για το Ιράν.
ΔΙΕΘΝΟΥΠΟΛΗ
Αναγκαία για τους λαούς της Ευρώπης η αποδέσμευση από την ΕΕ των μονοπωλίων
Η συζήτηση που έγινε το βράδυ της Πέμπτης

«Οταν στο βάλτο μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια» ήταν ο τίτλος της ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας εκδήλωσης που έγινε, προχτές, στο χώρο της Διεθνούπολης και αφορούσε στο χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στην όξυνση της επίθεσης στους λαούς. Ομιλητές ήταν ο Γιώργος Τούσσας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, ο Ραφαέλε Τιμπέρι, εκ μέρους του Μετώπου Κομμουνιστικής Νεολαίας Ιταλίας, ο Αλμπέρτο Σάντσεζ Κολόμο, εκ μέρους της Κολεκτίβας Νέων Κομμουνιστών Ισπανίας, και ο Λουκάς Αναστασόπουλος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και μετανάστης εργαζόμενος στη Γερμανία.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με βίντεο για το χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Γ. Τούσσας, ο οποίος παρουσίασε ένα περίγραμμα των αντιδραστικών πολιτικών της ΕΕ στα Εργασιακά, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Ασφάλιση. Τόνισε πως το ΚΚΕ έχει εδώ και χρόνια περιγράψει την ΕΕ ως ένωση που υπηρετεί τα μονοπώλια, δουλεύει για τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και στρέφεται ενάντια στις κατακτήσεις των εργαζομένων. Πρόκειται, είπε, για την ΕΕ των 130 εκατομμυρίων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των 25 εκατομμυρίων ανέργων. Ο Γ. Τούσσας αναφέρθηκε στις δύο γραμμές στο κίνημα, τη γραμμή της ανατροπής και της διαχείρισης. Επισήμανε πως στο κίνημα χρειάζεται γραμμή ανατροπής, αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων και δυνάμωμα της συμμαχίας εργατικής τάξης, λαϊκών στρωμάτων, αγροτιάς, μικροαπασχολούμενων. Τέλος, παρουσίασε την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για επαναστατική ανατροπή με αποδέσμευση από την ΕΕ συνδυασμένη με πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία.


Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Ραφαέλε Τιμπέρι, ο οποίος αναφέρθηκε στις εξελίξεις στην Ιταλία και την επίθεση στο λαό. Αρχικά σημείωσε πως η ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης ανάγκαζε τις καπιταλιστικές χώρες Δύσης να δίνουν κάτι παραπάνω στους εργαζόμενους, για να σταματήσει η απήχηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων στη Δύση. Αυτό σταμάτησε, είπε, και εδώ και είκοσι χρόνια το κεφάλαιο είναι πιο επιθετικό προχωρώντας γρήγορα σε αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Στάθηκε ιδιαίτερα στην τεχνοκρατική κυβέρνηση Μόντι, που, όπως σημείωσε, εκπροσωπεί απευθείας τα ιταλικά, ευρωπαϊκά και διεθνή συμφέροντα του κεφαλαίου. Η ανεργία στους νέους στην Ιταλία, συμπλήρωσε, φτάνει το 35% και εφαρμόζονται σειρά αντιδραστικών μέτρων, όπως η απόλυση χωρίς να χρειάζεται απολύτως κανένας λόγος, η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 κ.ά. Τέλος, ο Ρ. Τιμπέρι μίλησε για τις οπορτουνιστικές δυνάμεις στην Ιταλία, που είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και προωθούν τη λογική πως τα προβλήματα μπορούν να λυθούν με φτιασιδώματα.O Αλμπέρτο Σάντσεζ Κολόμο αναφέρθηκε στη συνέχεια στην Ισπανία, η οποία, όπως τόνισε, έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με την Ελλάδα από τις πολιτικές που εφαρμόζονται με φτώχεια, ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων, εργασιακό μεσαίωνα κ.ά. Εκανε ιδιαίτερη αναφορά στο «κίνημα των αγανακτισμένων» που αναπτύχθηκε στην Ισπανία, λέγοντας ότι ήταν «αυθόρμητο, ρεφορμιστικό και διαταξικό. Ενα ετερογενές κίνημα που κριτίκαρε πλευρές μόνο του συστήματος με αποτέλεσμα να είναι καταδικασμένο να αποτύχει». «Το τελευταίο διάστημα όμως, συμπλήρωσε, βλέπουμε να αναπτύσσονται κινήματα από την ίδια την εργατική τάξη όπως, για παράδειγμα, αυτό των Ισπανών ανθρακωρύχων που δίνουν παλικαρίσιο αγώνα και ακολουθούν το παράδειγμα των Ελλήνων χαλυβουργών».
Στην προπαγάνδα που έχει αναπτυχθεί από τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» σε Γερμανία και Ελλάδα αναφέρθηκε στη συνέχεια ο Λουκάς Αναστασόπουλος, τονίζοντας ότι προβάλλουν μια αντιπαράθεση που παραπλανά και τους δύο λαούς. Σημείωσε στη συνέχεια ότι πολλά μέτρα από αυτά που παίρνονται σήμερα στην Ελλάδα εφαρμόζονται εδώ και μια 10ετία στη Γερμανία (εκ περιτροπής εργασία, ενοικιαζόμενοι, εργασία για 1 ευρώ την ώρα κ.ά.). «Ολα αυτά τα μέτρα δημιουργούν έναν εργασιακό μεσαίωνα και το ΚΚΕ ήταν αυτό που έγκαιρα είχε προειδοποιήσει ότι δεν είναι προσωρινά και δεν αφορούν μόνο την κρίση», τόνισε.
Αντιιμπεριαλιστικό θεατρικό «σάλπισμα»
Αποψη του κατάμεστου αμφιθεάτρου το βράδυ της Πέμπτης
«Πολύ ωραίο». «Και πολύ συγκινητικό». «Είχε και πολλά μηνύματα». «Και τα παιδιά έπαιξαν καλά». Αυτά και άλλα παρόμοια έλεγε το πλήθος των θεατών, μετά την παράσταση της θεατρικής ομάδας της ΚΝΕ, την Πέμπτη το βράδυ, με ένα οικουμενικής αξίας θεατρικό δημιούργημα. Με το συνταρακτικό έργο του Ιρβινγκ Σόου «Θάψτε τους νεκρούς», σε αξεπέραστη μετάφραση του αλησμόνητου Γιώργου Σεβαστίκογλου. Ενα έργο βαθύτατα λαϊκό, διαχρονική και επίκαιρη «κραυγή» ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που συντρίβουν λαούς, ερειπώνουν χώρες και σωριάζουν αμέτρητους νεκρούς. Εργο-«κατηγορώ» για τη «μήτρα» του ιμπεριαλισμού, το καπιταλιστικό κεφάλαιο, που εκμεταλλεύεται όχι μόνο τους ζωντανούς, αλλά και τους πεθαμένους για να ξεπερνά τις οικονομικές κρίσεις του και να ξαναβγαίνει κερδισμένο. Εργο-«μήνυμα» προς τις εργαζόμενες μάζες όλων των λαών για να αντιπαλέψουν τη «μήτρα» της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Αυτό το διπλό μήνυμα απευθύνει στους λαούς το συνταρακτικό, αλλά και μυθοπλαστικά ιδιοφυές έργο του Ιρβινγκ Σόου, διά της «φωνής» νεκρών στρατιωτών - παιδιών του λαού, στο μέτωπο του πολέμου, που αρνούνται να ταφούν, φωνάζουν «Σταματήστε τον πόλεμο» και «εγείρονται» από τη γη για να θυμίζουν στις μάνες, αδελφές, αρραβωνιαστικιές, συζύγους τους, τους υπαίτιους και «υπηρέτες» (Κράτος, Στρατός, Εκκλησία, ΜΜΕ κλπ.) του κακού, ώστε να αφυπνιστούν και να εγερθούν ενάντιά του όλοι οι ζωντανοί.

Ο Ιρβινγκ Σόου, γεννημένος το 1913 στην εργατούπολη του Μπρούκλιν, έχοντας υποστεί - όπως όλη η αμερικανική φτωχολογιά - τις μακρόχρονα ολέθριες συνέπειες του κραχ του 1929, διαθέτοντας σπουδαίο ταλέντο, αλλά και ταξική συνείδηση, το 1936, με το «Θάψτε τους νεκρούς» (το πρώτο του έργο) καταξιώνεται ως ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του εξαιρετικά δραστήριου στη δεκαετία 1930 αριστερού αμερικανικού θεάτρου (ουκ ολίγων επαγγελματιών και ερασιτεχνών εργατικών συνδικάτων). Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο ναζισμός και φασισμός στην Ευρώπη, ο ορατά επερχόμενος Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά και ο προετοιμαζόμενος αμερικανικός ιμπεριαλισμός ώθησαν τον Σόου να προειδοποιήσει και να αφυπνίσει τον αμερικανικό λαό, καταγγέλοντας τους υπαίτιους και τις συνέπειες κάθε ιμπεριαλιστικού πολέμου, γι' αυτό - σκοπίμως - με τη μυθοπλοκή του δεν τον προσδιόρισε χωρο-χρονικά.Αξιοποιώντας το χωρο-χρονικό εύρος του έργου, ο σκηνοθέτης της παράστασης της ΚΝΕ, Γιώργος Αντωνακάκης, χωρίς καμιά αλλοίωση του πρωτοτύπου, το «έφερε» στις σημερινές μέρες της νέας κρίσης του καπιταλισμού, των ιμπεριαλιστικών πολέμων των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, της εξαθλίωσης των εργαζόμενων μαζών και λαών, εμπλουτίζοντάς το με συμβολικά κοστούμια, με βίντεο, που περιέλαβε εικόνες του Α' και Β' Παγκοσμίου Πολέμου, των πολέμων σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν και το οποίο τέλειωσε με συνθήματα και κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ ενάντια στους εκμεταλλευτές και δολοφόνους των λαών και βάζοντας μια νέα εργάτρια να λέει στο «φάσμα» του νεκρού άντρα της: «Πε τους ολουνούς ν' ασκωθούνε! Πε τους! Πε τους το!!!»
Η δεκαπενταμελής θεατρική ομάδα της ΚΝΕ ένωσε την αγωνιστική «φωνή» της με το ζωτικό σήμερα για το λαό μας μήνυμα του έργου, αποσπώντας και για τη σοβαρή καλλιτεχνική προσπάθειά της θερμότατα χειροκροτήματα του πολυπληθούς κοινού.