ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΤΡΟΪΚΑ - ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ Επιβάλλουν δουλειά - "σκλαβιά" 13 ώρες τη μέρα 78 ώρες τη βδομάδα

ΚΚΕ: Οι εργαζόμενοι πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι τα άγρια μέτρα σε βάρος τους δε θα έχουν τέλος όσο οι επιχειρήσεις και συνολικά η οικονομία λειτουργεί με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και όχι τις δικές τους ανάγκες, όσο η χώρα βρίσκεται στην ΕΕ

Ερχονται νέα αντεργατικά μέτρα, για μεγαλύτερη ευελιξία στις επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν, να απολύουν, να απασχολούν τους εργαζόμενους όπως και όποτε τις βολεύει, που αυξάνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση. Οι νέες αντιδραστικές αλλαγές στα εργασιακά που θέτουν ξανά οι ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, κατάργηση της αποζημίωσης για τις απολύσεις, κατάργηση του πενθήμερου και του οχτάωρου, γενίκευση της εκ περιτροπής εργασίας με δραστική μείωση των μισθών, αποδεικνύουν αυτό που εδώ και καιρό αναδεικνύει το ΚΚΕ. Ο δρόμος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης δεν έχει τέλος. Τα πρόσθετα αυτά μέτρα προβλέπονται στις Συνθήκες της ΕΕ και αποτελούν πάγιες αξιώσεις της ελληνικής πλουτοκρατίας. Απαιτείται επειγόντως ταξική πολιτική αφύπνιση, οργάνωση και αντεπίθεση για να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα, για ριζική ανατροπή.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΤΡΟΪΚΑ

Νέες εφιαλτικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις

Αμείλικτα τα επιτελεία της πλουτοκρατίας, θέλουν εργάτες να δουλεύουν όποτε και όσο συμφέρει τον εργοδότη

Δεν πρόφτασαν να ανακοινώσουν τα νέα μέτρα που λεηλατούν τις συντάξεις και τα επιδόματα, και ενώ δεν έχει ακόμα στεγνώσει το μελάνι από την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία κατακρεουργήθηκαν οι μισθοί και οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, και κυβέρνηση και τρόικα βάζουν μπροστά νέο πακέτο ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις.

Στο στόχαστρο αυτή τη φορά - σύμφωνα με δημοσιεύματα που είναι ολοφάνερο ότι αποτελούν σκόπιμη διαρροή της κυβέρνησης - μπαίνουν η πενθήμερη εργασία, το ύψος των αποζημιώσεων για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια, η αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης, αλλά και ο σταθερός ημερήσιος χρόνος απασχόλησης που γίνεται στην κυριολεξία «λάστιχο».
Βασική επιδίωξη των νέων σχεδίων είναι η απόλυτη προσαρμογή των εργαζομένων και του χρόνου εργασίας τους στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Ο εργάτης δεν έχει δικαίωμα ούτε στη σταθερή εργασία, ούτε στο σταθερό ημερήσιο χρόνο. Πρέπει να είναι «διαθέσιμος» ανά πάσα στιγμή για να υπηρετήσει τις αυξομειώσεις της παραγωγής. Αυτό ακριβώς υπηρετούν διατυπώσεις του τύπου «αύξηση της ευελιξίας των προγραμμάτων εργασίας με αποσύνδεση του χρόνου απασχόλησης του εργαζόμενου από το ωράριο λειτουργίας της επιχείρησης»! Ταυτόχρονα, προωθείται η μεγαλύτερη «κινητικότητα» των εργαζομένων στην αγορά εργασίας, δηλαδή η αξίωση του κεφαλαίου να απολύει με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος (μείωση αποζημιώσεων) και να ανακυκλώνει την εργατική δύναμη κατά το δοκούν και όσο γίνεται πιο φθηνά.
Πρόκειται για ανατροπές υπαγορευμένες όλες από την υπεράσπιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και γι' αυτό διακηρυγμένες εδώ και χρόνια στα κείμενα και τις αποφάσεις της ΕΕ. Είναι τεράστιο το θράσος της κυβέρνησης να βγαίνει και να μιλά δήθεν για «τελευταία μέτρα» (σ.σ. αναφερόμενη σε αυτά που μες στο φθινόπωρο θα περάσουν από τη Βουλή) όταν τα συρτάρια της είναι γεμάτα σχέδια με εφιαλτικές συνέπειες για τη ζωή των εργαζομένων. Το σμπαράλιασμα κάθε έννοιας σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, το τσάκισμα της σωματικής και ψυχολογικής υγείας των εργαζομένων, η διάλυση κάθε οικογενειακού προγραμματισμού είναι μερικές μόνο από τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχουν τα νέα σχέδια για τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αναμονή και «διαλόγους», όπως οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες συνιστούν στους εργαζόμενους. Είναι ζήτημα επιβίωσης για τους εργάτες η οργάνωση και πάλη με το ΠΑΜΕ, η άμεση κλιμάκωση της πάλης μέσα από γενική απεργία, ενάντια στην πολιτική διαχείριση της κρίσης με στόχο τη διάσωση του κεφαλαίου.

Σημαδεύουν το 5νθήμερο

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το περιεχόμενο των οποίων επιβεβαιώνουν και τα στελέχη της κυβέρνησης, εξετάζεται η κατάργηση του πενθήμερου, μιας από τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης πριν περίπου 30 χρόνια, και η επαναφορά της 6ήμερης εργασίας σε όσους μισθωτούς είχαν κατοχυρώσει 5νθήμερο.
Νέα ανατροπή σχεδιάζεται και στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με την οποία θα εξασφαλίζεται για τις επιχειρήσεις η δυνατότητα να αυξομειώνουν το χρόνο εργασίας και να διαμορφώνουν ωράρια υπερ-απασχόλησης και υπο-απασχόλησης σε εβδομαδιαία, ακόμα και σε ημερήσια βάση, χωρίς μάλιστα τους χρονικούς περιορισμούς που υπάρχουν μέχρι τώρα, 9μηνα κ.λπ. (περίοδοι αναφοράς). Και κυρίως, χωρίς να υπάρχει γι' αυτές πρόσθετο κόστος (αποζημιώσεις υπερωριών). Και βέβαια το κεφάλαιο απαιτεί η εφαρμογή της μεγαλύτερης ευελιξίας να γίνεται χωρίς κανέναν έλεγχο - έστω και τυπικό - δηλαδή να φύγουν από τη μέση «οι γραφειοκρατικοί περιορισμοί», όπως λένε τις γνωστοποιήσεις προς το ΣΕΠΕ, τις εγκρίσεις των υπερωριών ή τις σχετικές συμφωνίες με τους εργαζόμενους.

Νέα μείωση στις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης

Μετά τη μείωση κατά 50% των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης με το νόμο 3863 πριν δύο χρόνια, με τον οποίο θεσμοθετήθηκε ο χρόνος προειδοποίησης, τώρα κυβέρνηση και κεφάλαιο επανέρχονται και σχεδιάζουν τη μείωση ή και την κατάργηση οποιουδήποτε χρόνου προειδοποίησης. Ετσι περνάμε στην απευθείας απόλυση του εργαζόμενου με μειωμένη αποζημίωση κατά 50% σε σχέση με αυτό που ισχύει, αφού θεωρούν ότι ο χρόνος προειδοποίησης για την απόλυση υπαλλήλων από 4 έως 6 μήνες για τους εργαζόμενους άνω των 10 ετών θεωρείται πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα! Δεν αποκλείεται μάλιστα η αποζημίωση των υπαλλήλων να μειωθεί εκ νέου στο ύψος της αποζημίωσης των εργατοτεχνιτών, αντί για αύξηση της αποζημίωσης των τελευταίων σε περίπτωση απόλυσης στο ύψος των υπαλλήλων, όπως ζητάνε τα συνδικάτα. Πρόκειται για μέτρο που στην κυριολεξία θα δώσει νέα ώθηση στις απολύσεις και θα γιγαντώσει την ανεργία, για την οποία δήθεν κόπτεται η συγκυβέρνηση.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο σχεδιασμός για περικοπή στην αποζημίωση που λαμβάνουν μισθωτοί σε περίπτωση συνταξιοδότησης που σήμερα ανέρχεται στο 40% έως 50% της αποζημίωσης που ισχύει και στην περίπτωση απόλυσης.
Τα νέα αντεργατικά σχέδια όχι μόνο ήταν σε γνώση της κυβέρνησης, αλλά ήδη έχουν γίνει αντικείμενο συζητήσεων στα αρμόδια υπουργεία. Σύμφωνα με πηγές των υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας, τα ζητήματα αυτά «περιλαμβάνονται σε σχετικό κείμενο» και «έχουν τεθεί κατά καιρούς από τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας στο περιθώριο των συζητήσεων». Οι ίδιες πηγές από το υπουργείο Εργασίας δεν έχουν αντίρρηση «να ανοίξουν νέα κεφάλαια στις εργασιακές σχέσεις»... τώρα, γιατί πρέπει πρώτα να «ολοκληρωθεί η εφαρμογή των πρόσφατων αλλαγών και να αποτιμηθούν τα αποτελέσματά τους στην αγορά εργασίας». Και απ' ό,τι φαίνεται αυτή είναι και η μοναδική διαφορά που «χωρίζει» κυβέρνηση και τρόικα! Με δυο λόγια η κυβέρνηση γνωρίζοντας την κατάσταση εκτιμά ότι δε συμφέρει αυτή τη στιγμή να ανοίξει και άλλο μέτωπο, αλλά τα μέτρα αυτά να προωθηθούν αφού τελειώσουν με τους σχεδιασμούς τους για τις συντάξεις και τα επιδόματα.

Στο προσκήνιο ξανά η «Εκθεση Σέρκας»

Το θερμοκήπιο που εκκολάπτονται οι νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις είναι οι οδηγίες που διαμορφώνονται διαχρονικά στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Οδηγία για το Χρόνο Εργασίας, με την οποία έγινε προσπάθεια να αποκτήσει καθολική ισχύ το 65ωρο - έως 78ωρο (σε πενθήμερη και εξαήμερη εργασία, αντίστοιχα).
Το σχετικό κείμενο όπως είχε κατατεθεί στην Επιτροπή Διαβούλευσης της ΕΕ την άνοιξη του 2009 (βασισμένο στη γνωστή «Εκθεση Σέρκας» που από το 2005 είχαν σπεύσει να στηρίξουν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ) προέβλεπε:

• Τη διατήρηση της ρήτρας «opt out». Σύμφωνα με αυτήν, ο εργοδότης αποκτά το δικαίωμα με ατομικές διαπραγματεύσεις να απασχολεί τον εργαζόμενο περισσότερες από 48 - κατά μέσο όρο - ώρες τη βδομάδα. Θα μπορεί έτσι να διαμορφώνει ωράρια εργασίας που θα ξεπερνούν τις 65 ώρες εβδομαδιαίως (13 ώρες τη μέρα), αφού το μόνο που θα τον δεσμεύει είναι να δίνει στον εργαζόμενο ένα 11ωρο ανάπαυσης το 24ωρο ανάμεσα σε δυο περιόδους εργασίας.
• Τη διάκριση του χρόνου εργασίας, ο οποίος «σπάει» οριστικά σε «ενεργή» και «ανενεργή» περίοδο. Η «ενεργός» περίοδος, δηλαδή ο χρόνος κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα λογαριάζεται ως εργάσιμος χρόνος. Αντίθετα, η «ανενεργός» περίοδος, ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα παραμένει σε επιφυλακή για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα θεωρείται χρόνος ξεκούρασης και άρα δε θα πληρώνεται.
• Την επέκταση στους 12 μήνες της περιόδου αναφοράς στην περίπτωση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Οι εργοδότες θα μπορούν, στη διάρκεια ενός έτους, να εναλλάσσουν μεγάλες περιόδους υπεραπασχόληση (13ωρα) και υποαπασχόλησης, επιβάλλοντας και μ' αυτόν τον τρόπο ντε φάκτο το 65ωρο - 78ωρο.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Απαιτείται ταξική πολιτική αφύπνιση, οργάνωση, αντεπίθεση

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει για τα νέα μέτρα στα εργασιακά που θέτουν ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ:
«Οι νέες αντιδραστικές αλλαγές στα εργασιακά που θέτουν ξανά οι ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, κατάργηση της αποζημίωσης για τις απολύσεις, κατάργηση του πενθήμερου και του οχτάωρου, γενίκευση της εκ περιτροπής εργασίας με δραστική μείωση των μισθών και άλλα, αποδεικνύει αυτό που εδώ και καιρό αναδεικνύει το ΚΚΕ. Ο δρόμος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης δεν έχει ούτε τέλος ούτε πάτο. Τα πρόσθετα αυτά μέτρα προβλέπονται στις συνθήκες της ΕΕ και αποτελούν πάγιες αξιώσεις της ελληνικής πλουτοκρατίας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι τα άγρια μέτρα σε βάρος τους δε θα έχουν τέλος όσο οι επιχειρήσεις και συνολικά η οικονομία λειτουργεί με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και όχι τις δικές τους ανάγκες, όσο η χώρα βρίσκεται στην ΕΕ. Απαιτείται επειγόντως ταξική πολιτική αφύπνιση, οργάνωση και αντεπίθεση για να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα, για ριζική ανατροπή».

Νέα μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης

Νέα αντεργατικά μέτρα με στόχο τη μεγαλύτερη ευελιξία στις επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν, να απολύουν και να απασχολούν το προσωπικό τους είναι ήδη έτοιμα. Ετσι μαζί με τη μείωση στο 50% της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης ή σύνταξης, ένα ακόμη μέτρο έρχεται να βάλει φουρνέλο σε ότι είχε απομείνει από τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο και την εβδομαδιαία διάρκειά του. Είναι λοιπόν έτοιμο το μέτρο της 6ήμερης εργασίας για 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, χωρίς πληρωμή των 5 ωρών εργασίας πάνω από το 8ωρο, δηλαδή χωρίς πληρωμή υπερωριών. Αυτό το τελευταίο, είναι ήδη έτοιμο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 2010 με τις ρυθμίσεις της οδηγίας για την «οργάνωση του χρόνου εργασίας», όπως διαμορφώθηκε με τη συζήτηση και την τελική έγκριση της Εκθεσης Σέρκας.
Η νέα οδηγία ορίζει ότι: «Η δυνατότητα παρέκκλισης από τις διατάξεις του άρθρου 16 (σ.σ. καθορίζει το χρόνο διευθέτησης τους τέσσερις μήνες) μπορεί να χρησιμοποιείται για την επέκταση της περιόδου αναφοράς σε 12 μήνες κατ' ανώτατο όριο, για αντικειμενικούς ή τεχνικούς λόγους, ή για λόγους που σχετίζονται με την οργάνωση της εργασίας (...)». Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τους εργαζόμενους για 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, 6 μέρες τη βδομάδα, δηλαδή για 78 ώρες δουλειά τη βδομάδα! Ενα ακόμη μέτρο είναι η κατάργηση των περιορισμών μεταξύ πρωινής και απογευματινής βάρδιας. Αρα ο ίδιος εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει και στις δυο βάρδιες, για 13 ώρες, με κατανομή του ωραρίου όπως βολεύει την επιχείρηση.

***

Ετσι δίνεται η δυνατότητα λόγω της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και της μείωσης της παραγωγής, με ανάλογες επιπτώσεις σε εμπόριο και υπηρεσίες, να μπορούν οι επιχειρήσεις να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους όταν έχουν δουλειά και να μην τους απασχολούν όταν δεν έχουν. Οι εργαζόμενοι γίνονται απόλυτο εξάρτημα των καπιταλιστών και των αναγκών τους στις συνθήκες κρίσης, σε όφελος του κεφαλαίου. Δουλειά 13 ώρες καθημερινά, σημαίνει εξάντληση που φθείρει ανεπανόρθωτα την υγεία των εργαζομένων, τους αναγκάζει να απέχουν από κάθε άλλη δραστηριότητα όπως κοινωνικοπολιτική δράση, οικογενειακή ζωή, σχέσεις με φίλους, ψυχαγωχία κλπ., ενώ μετά βίας έχουν 11 ώρες την ημέρα για ξεκούραση. Την ίδια περίοδο οι μεγαλοεπιχειρηματίες κλέβουν την υπερωρία βγάζοντας μεγαλύτερα κέρδη από τον εργάτη. Επομένως δεν καταστρέφουν απλά τη ζωή των εργαζομένων, αλλά αυξάνουν στο έπακρο την εκμετάλλευση για μεγαλύτερη κερδοφορία που σε συνδυασμό με τους μισθούς πείνας των 500 ευρώ, τους καταδικάζουν σε σύγχρονη σκλαβιά, αργό θάνατο. Ανεξάρτητα αν τις 5 απλήρωτες ώρες καθημερινά, τις δώσει η επιχείρηση σε ρεπό, σε χρόνο που δε θα χρειάζεται δουλειά.

***

Σχετικά με όλ' αυτά, ο Καρλ Μαρξ στο έργο του «Το Κεφάλαιο» έδωσε με επιστημονικό τρόπο αυτή τη διαδικασία. Γράφει λοιπόν: «Η αξία της εργατικής δύναμης, εξαιτίας της φθοράς της, μεγαλώνει όταν μεγαλώνει η διάρκεια της λειτουργίας της και μεγαλώνει σε μεγαλύτερη αναλογία από την αύξηση της διάρκειας της λειτουργίας της» (Τόμος 1ος σελ. 563 - 564). Γράφει ακόμη: «...μόλις η εργάσιμη μέρα παύσει να 'χει έναν καθορισμένο αριθμό ωρών. Καταργείται η σχέση ανάμεσα στην πληρωμένη και απλήρωτη εργασία. Ο κεφαλαιοκράτης μπορεί τώρα να βγάζει από τον εργάτη μιαν ορισμένη ποσότητα υπερεργασίας, χωρίς να του παραχωρεί τον αναγκαίο για την αυτοσυντήρησή του χρόνο εργασίας. Μπορεί να εκμηδενίζει κάθε κανονικότητα στην απασχόληση και, απόλυτα σύμφωνα με την ευκολία, την αυθαιρεσία και το συμφέρον του της στιγμής, να εναλλάσσει την πιο τρομερή υπερβολική εργασία με τη σχετική ή ολοκληρωτική ανεργία. Με το πρόσχημα ότι πληρώνει την "κανονική τιμή της εργασίας", μπορεί να παρατείνει αφύσικα την εργάσιμη μέρα, χωρίς καμιά αντίστοιχη ισοστάθμιση για τον εργάτη. Σ' αυτό οφείλεται η πέρα για πέρα λογική εξέγερση (1860) των εργατών οικοδόμων του Λονδίνου ενάντια στην απόπειρα των κεφαλαιοκρατών να επιβάλουν αυτό το ωρομίσθιο. Ο περιορισμός με νόμο της εργάσιμης μέρας βάζει τέρμα σ' αυτή την ασχημία αν και δε βάζει φυσικά τέρμα στην υποαπασχόληση που πηγάζει από το συναγωνισμό των μηχανών, από την αλλαγή στην ποιότητα των χρησιμοποιουμένων εργατών, καθώς και από τις μερικές και γενικές κρίσεις». (ο.π. σελ. 562 - 563).

Ι.