ΣΥΡΙΖΑ Αβαντάρει τη στρατηγική που ωφελεί το κεφάλαιο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παίζει με τις λέξεις ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να κρύψει από το λαό ότι η στρατηγική του στα κρίσιμα ζητήματα, δεν διαφοροποιείται απ' αυτήν που προωθεί η συγκυβέρνηση, εξαιτίας του ενιαίου προσανατολισμού τους υπέρ της ΕΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση του απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις, όπως ξεκάθαρα προκύπτει από τις δηλώσεις στελεχών του τις τελευταίες δύο βδομάδες:

«Εμείς αντιπροτείνουμε αναπτυξιακές κοινοπραξίες είτε με διακρατικές συμφωνίες, είτε με τη σύμπραξη επιχειρήσεων είτε του δημόσιου, είτε του ιδιωτικού τομέα, όπου εσύ βάζεις την περιουσία, ο άλλος χρήματα για την αξιοποίησή του και έχετε κάνει μια συμφωνία ότι μακροχρονίως έχετε κέρδη από την αξιοποίησή της. Αυτή τη διαδικασία τη θεωρούμε επωφελή και κερδοφόρα, ενώ τη λογική των ιδιωτικοποιήσεων όπως όπως τη θεωρούμε επικίνδυνη και επιζήμια».

Πρόκειται για δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη, που επιβεβαιώνει ότι το κόμμα του και η κυβέρνηση συμπίπτουν στο κύριο: Οτι το κεφάλαιο πρέπει να βάλει στο χέρι τη δημόσια περιουσία, προκειμένου να υπάρξουν επενδύσεις, με μοχλό τους ιδιώτες και «καύσιμο» το δημόσιο χρήμα και τις υποδομές.
Στο πνεύμα της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης», συστήνει μάλιστα στην κυβέρνηση αντί να πουλήσει τώρα που οι τιμές είναι χαμηλές, να νοικιάσει! Να επιλέξει την περιβόητη, δοκιμασμένη, μέθοδο των συμπράξεων, όπου το κράτος θα βάζει τις υποδομές και το κεφάλαιο τα χρήματα.
Τέτοιου είδους συμπράξεις, όπου προχώρησαν, απέδειξαν το αυτονόητο. Οτι ο κεφαλαιοκράτης δεν βάζει χρήμα για την ψυχή των πεθαμένων του... Βάζει όταν εκτιμά ότι θα το πάρει πίσω πολλαπλάσιο, εκμεταλλευόμενος το έργο στην κατασκευή του οποίου συμπράττει και για τη χρήση του οποίου ο λαός θα πληρώσει χρυσάφι.
Για παράδειγμα, με συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κατασκευάστηκαν στην Ελλάδα αυτοκινητόδρομοι. Για τη χρήση τους ο λαός πληρώνει αδρά στα διόδια, ο ιδιώτης κερδοσκοπεί ασύστολα, επιβάλλει εργασιακές σχέσεις της αρεσκείας του στα έργα τα οποία εκμεταλλεύεται, αφού επί της ουσίας είναι φέουδό του.
Επιπλέον, με δεδομένο ότι το κεφάλαιο επενδύει μόνο όπου έχει κέρδος, είναι βέβαιο ότι υποδομές μεγάλης σημασίας για το λαό, όπως έργα αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ ή αν γίνουν θα τις χρυσοπληρώσει ο λαός με την ανταποδοτικότητα. Η μέθοδος των συμπράξεων που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ μπάζει από το παράθυρο το μεγάλο κεφάλαιο σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και των κοινωνικών υπηρεσιών.

Και στο βάθος... ιδιώτες

Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική η στάση του από τη στιγμή που το άλφα και το ωμέγα της στρατηγικής του είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη. Που για να επέλθει προϋποθέτει εκτός όλων των άλλων και παράδοση τομέων στρατηγικής σημασίας, όπως η Ενέργεια στο μεγάλο κεφάλαιο. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σέρνει επί της ουσίας τους εργαζόμενους και το λαό σε μια αδιέξοδη λογική «καλών» και «κακών» ιδιωτικοποιήσεων, την ώρα που πρέπει να ορθώσουν σε ενιαίο μέτωπο το ανάστημα ενάντια σε κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης, ανεξαρτήτως τιμήματος.
Εκτός του Δ. Παπαδημούλη, αλλά και του Γ. Δραγασάκη, που εξέφρασε την ίδια άποψη, και ο Αλ. Τσίπρας σε δήλωσή του για το θέμα, επέλεξε να αφήσει στο απυρόβλητο την αιτία για την οποία προωθούνται οι ιδιωτικοποιήσεις, την προσπάθεια δηλαδή να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Στον αντίποδα, εστίασε στη διαδικασία και στο τίμημα, αποπροσανατολίζοντας το λαό.
Οπως είπε: «Δεν λέω, μπορεί να υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η συνέργεια μπορεί να δώσει καρπούς και αποτελέσματα. Κι αυτό σας το λέω γιατί δεν έχουμε δογματική αντιμετώπιση. Θα μπορούσε στο χώρο της Ενέργειας, να υπάρξουν διεθνείς κοινοπραξίες με ισχυρό δημόσιο πυλώνα και διακρατικές συμφωνίες (...) Εμείς είπαμε να γίνουν διεθνείς κοινοπραξίες, να γίνουν διακρατικές συμφωνίες, ώστε να αξιοποιηθούν τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου (...)
Δεν λέμε "όχι" στην αξιοποίηση. Λέμε "όχι" στο ξεπούλημα. Επενδύσεις βεβαίως και πρέπει να γίνουν και χρήματα πρέπει να έρθουν. Γι' αυτό σας μίλησα και για την ανάγκη διεθνών κοινοπραξιών με ισχυρό πυλώνα το Δημόσιο, διακρατικών συμφωνιών, οι οποίες όμως θα φέρουν χρήματα και επενδύσεις, αλλά ταυτόχρονα θα αποκομίσουν και κέρδος διαχρονικά για το ελληνικό Δημόσιο ή έστω προοπτικά»...
Ο δρόμος που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί στο ίδιο ακριβώς σημείο με τον δρόμο που ακολουθεί η κυβέρνηση. Αυτό δεν τον εμποδίζει εκ της ασφαλούς θέσης της αντιπολίτευσης να βγαίνει στα κεραμίδια, προσάπτοντας «οικονομικό και πολιτικό έγκλημα» στην κυβέρνηση, για να καρπωθεί τη λαϊκή οργή.
Την ίδια ώρα, όμως, διαβεβαιώνει την πλουτοκρατία ότι ο ίδιος, αν αναδειχτεί σε κυβέρνηση, όχι μόνο θα δρομολογήσει τις ιδιωτικοποιήσεις μέσω συμπράξεων, αλλά και ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσει το δικαίωμα της εκμετάλλευσης όσων επιχειρήσεων έχουν ως τότε ιδιωτικοποιηθεί.
Ο γραμματέας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτσης δήλωσε με σαφήνεια: «Υπάρχουν ανεπίστρεπτες ζημιές που γίνονται και τις οποίες δεν μπορείς να αποκαταστήσεις και υπάρχουν και πωλήσεις ή εκποιήσεις τις οποίες μπορείς να αποκαταστήσεις (...) είναι δύσκολη και η οικονομική κατάσταση της χώρας και γι' αυτό δεν είναι εύκολο να πεις ότι θα πατάς ένα κουμπί και όλα θα ξανάρχονται στο Δημόσιο».

Στην υγεία των τραπεζών...

Πλάτες όμως βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Σε σχετική ημερίδα την περασμένη Πέμπτη δηλώθηκε με σαφήνεια: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διάσωση των τραπεζών μέσω της ανακεφαλαιοποίησης πρέπει να γίνει», αλλά «με όρους»!
Η ανακεφαλαιοποίηση όμως των τραπεζών, δεν είναι μια απλή και δίχως συνέπειες ενέργεια. Για να υπάρξει, υπήρξε το PSI, το «κούρεμα» δηλαδή του χρέους που σάρωσε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και πάει λέγοντας, φέρνοντάς τα σε σημείο σήμερα να αδυνατούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες που σχετίζονται άμεσα με την ίδια τη ζωή του ελληνικού λαού.
Μαζί με το PSI ήρθαν «πακέτο» οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια. Σε απλά ελληνικά, «κούρεψαν» το χρέος και σύναψαν νέα δάνεια ώστε να τροφοδοτηθούν με ζεστό χρήμα οι τράπεζες.
Η προϋπόθεση για να προχωρήσει απρόσκοπτα αυτή η διαδικασία ήταν και παραμένει η απαρέγκλιτη τήρηση όσων προβλέπονται στα μνημόνια, δηλαδή σφαγιασμός μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, φορολεηλασία του πενιχρού λαϊκού εισοδήματος, κατάργηση κάθε είδους εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Πρόκειται για μέτρα που εμπεριέχονται σε όλες τις συνθήκες και αποφάσεις που αποτυπώνουν τη στρατηγική της ΕΕ υπέρ της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της. Για το λόγο αυτό εφαρμόζονται πανομοιότυπα σε όλες τις χώρες - μέλη της.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κρύβει φυσικά ότι οι όροι, στους οποίους αναφέρεται όταν υπερασπίζεται την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, είναι προκαθορισμένοι και συνίστανται ένας προς έναν στην αφαίρεση και του τελευταίου ψιχίου που έχει απομείνει στο λαό. Οτι το «ναι» στην ανακεφαλαιοποίηση είναι ταυτόχρονα «ναι» στις δανειακές συμβάσεις, που πάνε πακέτο με τα μνημόνια...
Για να χρυσώσουν μάλιστα στο χάπι στο λαό, του λένε πως η ανακεφαλαιοποίηση είναι συμφέρουσα για τον ίδιο, αρκεί να οδηγήσει στην «εθνικοποίηση» των τραπεζών. Να αποκτήσει δηλαδή το κράτος αυξημένο ρόλο στις τράπεζες τις οποίες ανακεφαλαιοποιεί με τα δάνεια της τρόικας και μέσα από αυτές να ασκήσει δήθεν κοινωνική πολιτική.
Ο εμπαιγμός που επιχειρούν είναι πέρα από κάθε όριο. Το αστικό κράτος, ακόμα και αν είχε δικές του όλες τις τράπεζες, δεν τις χρησιμοποιεί σαν εργαλείο για την άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής, αλλά σαν μέσο για τη χρηματοδότηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Αδυνατούν όμως να ξεπεράσουν τις αντιφάσεις. Ετσι, από τη μια δημαγωγούν με τα περί «εθνικοποίησης» των τραπεζών κι από την άλλη τάσσονται υπέρ των αποφάσεων που πάρθηκαν για τις τράπεζες στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής και οι οποίες προβλέπουν την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση, με την προϋπόθεση όμως ότι ένας διακρατικός μηχανισμός θα αναλάβει την υψηλή εποπτεία των τραπεζών που παίρνουν δάνεια.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

από: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ