Το ζήτημα της μετανάστευσης, με τις εκρηκτικές διαστάσεις που πήρε τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών κρατών και την προσωρινή υποχώρηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μέσα σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών, επιθετικότητας του κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών πολέμων, οπωσδήποτε γεννά σοβαρά προβλήματα για τους λαούς που ξεριζώνονται αλλά και για τους λαούς των χωρών που δέχονται μεγάλα κύματα μεταναστών.
***
Αστικά κόμματα και μηχανισμοί τους, επικεντρώνοντας πονηρά στα προβλήματα που δημιουργούνται εδώ στην Ελλάδα ως χώρα υποδοχής, αποσιωπούν ότι η μετανάστευση στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική φάση του καπιταλισμού σχετίζεται με την ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, την αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας μέσω της συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για την αναδιανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Η εισαγωγή, διευκόλυνση ή ανοχή εισόδου ξένου εργατικού δυναμικού από λιγότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες αυξομειώνεται ανάλογα με το επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης ή ύφεσης, με το επίπεδο έντασης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ανοιγοκλείνει η στρόφιγγα, γεγονός που δεν οφείλεται σε κατακτήσεις ή υποχωρήσεις στο επίπεδο σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά, αντίστροφα, τα λεγόμενα «ανθρώπινα δικαιώματα» στον καπιταλισμό προσαρμόζονται στις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς σε συνθήκες κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου.Στο πλαίσιο μιας αυστηρά επιλεκτικής μετανάστευσης εντάσσονται και οι κατευθύνσεις για «μπλε κάρτα» (προσέλκυση ειδικευμένου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού), «κυκλική» μετανάστευση (κυρίως για ανειδίκευτο ή μισοειδικευμένο συνεχώς ανακυκλούμενο εργατικό προσωπικό). Για «εποχιακούς» εργάτες εδώ στην Ελλάδα στις αγροτικές καλλιέργειες ή αλιεργάτες. Για φτηνό, δίχως δικαιώματα ναυτεργατικό δυναμικό που οι εφοπλιστές προμηθεύονται άφθονο από δουλεμπορικά γραφεία. Επομένως, στη βάση της όξυνσης του μεταναστευτικού ζητήματος βρίσκεται η όξυνση της αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.
Ενδεικτικά, εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες προέρχονται από χώρες που δέχτηκαν στρατιωτικές επεμβάσεις (όπως Λιβύη και Συρία), βρίσκονται υπό κατοχή, σπαράσσονται από εμφύλιους πολέμους και τυραννικά καθεστώτα ή από χώρες όπου διώκονται για τις απόψεις τους. Προσπαθώντας να μπουν στην ΕΕ, πρώτα στην Ελλάδα, έρχονται αντιμέτωποι με απάνθρωπα σχέδια συνοριοφύλαξης τύπου «Ιώνη» καταρτισμένα από κυβερνήσεις που από τη μια δίνουν γην και ύδωρ στους ΝΑΤΟικούς για την επέμβαση στη Συρία, μα από την άλλη δε θέλουν τους πρόσφυγες.
Αν μπουν, εγκλωβίζονται εδώ (ενώ έχουν τελικό προορισμό άλλα κράτη της ΕΕ) εξαιτίας του Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ» και της Συνθήκης Σένγκεν της ΕΕ. Συλλαμβάνονται και μαντρώνονται σε στρατόπεδα κράτησης. Οι συνθήκες ζωής τους, η εναντίον τους προπαγάνδα από κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές, οι επιθέσεις που δέχονται από χρυσαυγίτες κι άλλα τσιράκια του συστήματος, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της σύγχρονης βαρβαρότητας. Οσοι γλιτώνουν λαθροβιούν μέσω «μαύρης» εργασίας, με εξευτελιστικές αμοιβές, όμηροι εργοδοτών, έρμαια και εγκληματικών κυκλωμάτων.
Είναι σαφές ότι τα κύματα μεταναστών και προσφύγων θα γιγαντώνονται, όσο συνεχίζονται ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, πόλεμοι, επεμβάσεις, υποκινούμενες εμφύλιες συρράξεις που εξαπολύουν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ με τη συμμετοχή και των ελληνικών κυβερνήσεων, η καταλήστευση του πλούτου των λαών από μια χούφτα μονοπώλια.
***
Το ΚΚΕ αντιτίθεται στο σύνολο της αντιμεταναστευτικής πολιτικής και νομοθεσίας της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων που επιζητούν επιλεκτικά μετανάστες για τις ανάγκες του κεφαλαίου, ως φτηνή και χειραγωγημένη εργατική δύναμη, σπρώχνοντας στον «Καιάδα» τους υπόλοιπους. Οι εργάτες και οι κυνηγημένοι άνθρωποι δεν μπορεί να διαχωρίζονται σε ξένους και ντόπιους, σε νόμιμους και παράνομους. Το ταξικό εργατικό κίνημα παλεύει για μιαν άλλη, ριζικά διαφορετική πολιτική που θα συμβάλει και στην αντιμετώπιση των αιτιών του μεταναστευτικού προβλήματος, θα αμβλύνει τις συνέπειές του για τη χώρα μας. Δίνει έμφαση στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές όπου ζουν οι άνθρωποι του μόχθου, ντόπιοι και μετανάστες καλώντας τους σε κοινό ταξικό αγώνα. Προβάλλει και άμεσα μέτρα ανακούφισης (όπως απειθαρχία σε Σένγκεν και Δουβλίνο, ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να φύγουν) που θα αποφορτίσουν και τις γειτονιές. Και αυτά τα μέτρα όμως απαιτούν ρήξη και σύγκρουση με βασικές επιλογές που έκανε η αστική τάξη της χώρας, όπως η υποταγή του λαού σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, τα όσα προστάζουν.
Θ.Μπ.
