Για ποιον δίνουν παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή;

-- Με αφορμή τη Γαλλία, τα αστικά επιτελεία λένε πως η λιτότητα χαλαρώνει και πως η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής γίνεται για το λαό. Τι ισχύει;

Τα αστικά επιτελεία στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης διαφημίζουν τη διετή παράταση που θα δοθεί στη Γαλλία για να πιάσει τους δημοσιονομικούς της στόχους μέχρι το 2015 και όχι μέχρι το τέλος του 2013, όπως προβλεπόταν. Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έφτασε να πει ότι ενδεχόμενη παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας του, θα σηματοδοτήσει το «τέλος της λιτότητας». Ανάλογη παράταση δόθηκε στην Ισπανία, ενώ στην «ουρά» περιμένει η Ιταλία. Προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι η επιμήκυνση του χρόνου της δημοσιονομικής προσαρμογής, που προβλέπεται από τις στρατηγικές της ΕΕ, είναι προς όφελός του και πως η αλλαγή στο μείγμα της διαχείρισης, με βραδύτερους ρυθμούς μείωσης του χρέους και των ελλειμμάτων, θα ωφελήσει τον ίδιο. Λένε ψέματα και πλέον ο λαός έχει την πείρα να το διαπιστώσει.

Στην Ελλάδα, οι λαϊκές οικογένειες έχουν βιώσει τι σημαίνει παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή. Το Νοέμβρη του 2012 αποφασίστηκε η επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης κατά δύο χρόνια, από το 2014 στο 2016. Η τρόικα στην έκθεσή της εκτιμούσε τότε ότι η διετής επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας ανεβάζει το χρηματοδοτικό κενό στα 32,6 δισ. ευρώ, που στο σύνολό τους μεταφράζονται σε μέτρα και περικοπές σε βάρος του λαού. Ελεγε ακόμα ότι η διετής επιμήκυνση «θα περιορίσει τον αντίκτυπο των οδυνηρών μέτρων λιτότητας, που υιοθέτησε η ελληνική κυβέρνηση». Από τότε έως σήμερα, η κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο, τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο, ήδη συζητιούνται νέες ανατροπές για τον ερχόμενο Ιούνη και η εργατική - λαϊκή οικογένεια βουλιάζει βαθύτερα στη φτώχεια. Γιατί αποφασίζουν παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή; Επειδή τα όρια που βάζουν σε ελλείμματα και χρέος είναι αδύνατο να πιαστούν από οικονομίες που είναι βυθισμένες σε κρίση.

Επιπλέον, χαλαρώνουν ελαφρά τη δημοσιονομική πολιτική, προκειμένου να περισσέψουν κονδύλια είτε για επενδύσεις από το κράτος, που θα εκμεταλλευτούν οι ιδιώτες, είτε για οικονομική ενίσχυση των επιχειρηματιών, ώστε να κάνουν επενδύσεις και να αναθερμανθεί η καπιταλιστική οικονομία. Ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τις διαχειριστικές μανούβρες των αστών. Το επιβεβαιώνουν οι ίδιοι, με δηλώσεις τους για την περίπτωση της Γαλλίας. Ο πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπάι είπε ότι «οι στόχοι όσον αφορά τα ποσοστά είναι λιγότερο σημαντικοί από τις διαρθρωτικές προσπάθειες και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», δηλαδή τα αντεργατικά μέτρα που πρέπει να επιταχύνει η γαλλική κυβέρνηση. Συστάσεις στη Γαλλία να μην εγκαταλείψει το «δρόμο των μεταρρυθμίσεων» απηύθυνε και ο Β. Σόιμπλε, ενώ ο Ράινερ Μπρίντερλε, υποψήφιος για την καγκελαρία των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), έδειξε τους τομείς όπου πρέπει να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις, λέγοντας: «Στη Γαλλία μπορεί κανείς να δει τι μπορεί να συμβεί σε μια οικονομία που υπολογίζει στην ανακατανομή, στους υψηλότερους φόρους, στα μικρότερα ωράρια εργασίας και στη συνταξιοδότηση σε νεαρότερη ηλικία». Δηλαδή, παραπέρα αντεργατικές - αντιασφαλιστικές ανατροπές, παρά την παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή.