Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Με τη δύναμη των ταξικών αγώνων


Τα νέα μέτρα - κόλαφος, που ετοιμάζονται από το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ., πλουτοκρατίας, τρόικας, με τη στήριξη της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, βάζουν ταφόπλακα ακόμη και στα τελευταία εργασιακά δικαιώματα της εργατικής τάξης. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η ισοπέδωση των μισθών, η γενίκευση των ευέλικτων μορφών εργασίας, το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αποτελούν την μέχρι στιγμής κορύφωση των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων. Πρόκειται για ένα αντεργατικό σφαγείο με μοναδικό στόχο την κερδοφορία, την ανταγωνιστικότητα του μεγάλου κεφαλαίου, προκειμένου να βγει όσο το δυνατό περισσότερο αλώβητο από την καπιταλιστική κρίση, μέσω της δραστικής μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης.
Το ερώτημα που μπαίνει, μετά και απ' αυτές τις εξελίξεις, είναι ένα: Μπορεί να υπάρξει απάντηση; Μπορούν οι εργαζόμενοι να αντεπιτεθούν, να έχουν αποτέλεσμα σε όφελός τους απέναντι σε αυτή την άγρια επιθετικότητα που θέλει να σφαγιάσει τους μισθούς και τα δικαιώματά τους; Τα όσα τώρα προσπαθούν να πάρουν πίσω μέσω «διαλόγων» - μαύρο μέτωπο και εργατοπατέρες - είναι κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Δεν τους χαρίστηκε τίποτα. Αντίθετα, κατακτήθηκαν μέσα από ταξικές αναμετρήσεις, μερικές φορές αιματηρές - όπως για παράδειγμα το 8ωρο ή η Κοινωνική Ασφάλιση και μάλιστα πολύχρονες. Αυτοί οι αγώνες είναι η ίδια η ιστορία του εργατικού κινήματος, είναι κομμάτι της ταυτότητας των ταξικών του αγώνων, είναι μια σημαντική παρακαταθήκη, που μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί και στο σήμερα.
Οι εργάτες δεν κέρδισαν τις Συλλογικές Συμβάσεις, δηλαδή τη δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης των όρων πώλησης της εργατικής τους δύναμης - θεμέλιο των ως τώρα εργατικών κατακτήσεων - με τη συμμετοχή τους στους διάφορους «κοινωνικούς διαλόγους». Αντιθέτως, το πέτυχαν μέσα απ' το καμίνι της ανειρήνευτης ταξικής πάλης. Μέσα από την ενιαία τους πάλη, ως τάξη απέναντι σε τάξη. Η ένταση τέτοιων αγώνων στο σήμερα, αποτελεί το μοναδικό ισχυρό όπλο που διαθέτουν οι εργάτες απέναντι στο αντιδραστικό, αντεργατικό μέτωπο που σφυρηλατεί η πλουτοκρατία. Αποτελεί το μοναδικό εχέγγυο ότι μπορούν να μπουν εμπόδια στην εργοδοτική επιθετικότητα, να ματαιωθούν αντεργατικά μέτρα, και μέσα απ' αυτό το δρόμο που θα εναντιώνεται καθολικά στο κεφάλαιο και τα συμφέροντά του, στη γενικευμένη επίθεσή του, θα αποσπά ακόμη και κατακτήσεις.
Σήμερα, αν και οι δυνάμεις του μαύρου μετώπου φαντάζουν ισχυρές και ανίκητες, κάθε άλλο παρά τέτοιες είναι. Τα αστικά κόμματα και επιτελεία έχουν σοβαρούς τριγμούς, δυσκολίες να περάσουν τα μέτρα που θέλουν, φοβούνται την οργανωμένη ταξική εργατική, λαϊκή δράση γι' αυτό και έχουν εσωτερικά ρήγματα. Δεν μπορούν να χειραγωγήσουν το λαό σ' αυτή την πολιτική, να τον υποτάξουν, να διαχειριστούν την κρίση όπως προηγούμενα. Η ενιαία ταξική πάλη των εργατών, σε συνδυασμό με τη συμμαχία της εργατιάς με τα άλλα λαϊκά στρώματα, μπορεί να αποτελέσουν καταλυτικό παράγοντα για την ένταση της πάλης που θα εμποδίσει την εφαρμογή των μέτρων. Οι εργάτες έχουν τη δύναμη. Τρανή απόδειξη είναι ότι στη χώρα μας, χάρη στην ύπαρξη ενός τέτοιου κινήματος, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να πάρουν τα μέτρα που έχουν περάσει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ενδυνάμωση του ταξικού πόλου του εργατικού κινήματος και η κλιμάκωση της πάλης, αποτελούν και το εχέγγυο για την επιτυχία των αυριανών μεγάλων μαχών.