Κάλι Καρά
Μέσα στην τόση θολούρα από τη σκόνη που
σηκώθηκε με την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής
Αριστεράς (ΚΕΑ), ως υποψήφιου για την προεδρία της Κομισιόν, αλλά και
πριν τις Ευρωεκλογές, νάτες που ξεπετιούνται και οι φεμινίστριες της
ΚΕΑ.
Στη συνέλευση των γυναικών του ΚΕΑ (
ELFem) που έγινε στα πλαίσια του 4ου Συνεδρίου του, αφού κατέγραψαν «τις
επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης που επηρεάζει κυρίως τις χώρες
του Νότου και πλήττει εντονότερα τις γυναίκες από τους άνδρες σε πολλούς
τομείς, όπως η ανεργία, η ανασφάλιστη εργασία, η απλήρωτη ή
κακοπληρωμένη δουλειά, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, τα πατριαρχικά
πρότυπα, η έξαρση της ενδοοικογενειακής και σεξιστικής βίας», κατέληξαν
σε ορισμένα συμπεράσματα.
Όπως ήταν αναμενόμενο,
σύμφωνα πάντα με την πάγια τακτική των σοσιαλδημοκρατών και των
οπορτουνιστών τα συμπεράσματα αυτά πρέπει να παρακάμπτουν την πηγή του
προβλήματος, που είναι ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης.
Να θολώνουν τα νερά
αθωώνοντας τους ενόχους, να κρατηθούν μακριά από ταξικές στρατηγικές
επιλογές του ευρωμονόδρομου μένοντας εντός των τειχών, ώστε να
δηλητηριαστούν και οι γυναίκες με την ελπίδα ότι η ΕΕ μπορεί από λύκος
να γίνει πρόβατο, αρκεί να αλλάξει το πρόσωπο στην προεδρία της Κομισιόν
και με τους μονοπωλιακούς ομίλους ανενόχλητους να συνεχίζουν το
κερδοφόρο έργο τους σε βάρος των ανδρών και των γυναικών της εργατικής
τάξης.
Την πολιτική της ΕΕ οι γυναίκες την
ένιωσαν στο πετσί τους πριν την κρίση, από την ίδρυση της ΕΟΚ. Σήμερα η
στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020», αξιοποιεί τις συνθήκες της
καπιταλιστικής κρίσης για την ένταση της αντεργατικής επίθεσης του
ευρωπαϊκού κεφαλαίου στην εργατική τάξη και στα άλλα λαϊκά στρώματα σε
όλα τα κράτη μέλη της.
Το μονοπωλιακό κεφάλαιο καθόρισε το
μονόδρομο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», που δεν είναι άλλος από το
τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων σε ολόκληρη την ΕΕ ώστε να κερδίσουν
την κούρσα του ανταγωνισμού με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Το κάθε εκμεταλλευτικό
σύστημα που στη εποχή μας είναι ο καπιταλισμός δεν πρόκειται ποτέ να
δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ώστε η γυναίκα να προχωρήσει στην
ουσιαστική ισοτιμία της, με πρώτη προϋπόθεση τη μόνιμη και σταθερή
δουλειά με όλα τα εργασιακά, τα Ασφαλιστικά και τα Αναπαραγωγικά της
δικαιώματα.
Ο καπιταλισμός έχει
κέρδος να την κρατάει ανισότιμη και γιατί καρπώνεται μεγαλύτερο κέρδος
από την εργατική της δύναμη και γιατί ευκολότερα τη χειραγωγεί πατώντας
πάνω στην -από αιώνες- συντηρητική γυναικεία συνείδηση στην οποία
επενδύουν όλοι οι ιδεολογικοί μηχανισμοί.
Η ίδια η ζωή αποδεικνύει
την ταξικότητα του Γυναικείου Ζητήματος, που η φυλετική του διάσταση
δεν την αναιρεί αλλά αντιθέτως την τονίζει.
Η υπερεκμετάλλευση της
γυναίκας και η καταπίεσή της είναι συστατικό του καπιταλισμού που όλα τα
οργανώνει και τα διευθετεί με βάση το κέρδος. Δεν υπάρχει κανένα μείγμα
διαχείρισης που μπορεί να ανατρέψει τις κοινωνικές ανισότητες, την
ανισοτιμία της γυναίκας μέσα στον καπιταλισμό.
Από την άλλη η ανατροπή
του δεν μπορεί να γίνει αν οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των άλλων
λαϊκών στρωμάτων δεν κατανοήσουν ότι αποτελούν υπολογίσιμη δύναμη μέσα
στο εργατικό, στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, στο λαϊκό κίνημα
γενικότερα.
Ευκαιρία αποτελούν οι
Ευρωεκλογές για τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών
στρωμάτων. Να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους όσοι τις
αποπροσανατολίζουν και στήνουν παγίδες φιλολαϊκής διαχείρισης μέσα στην
λυκοσυμμαχία ή φιλολαϊκής εξόδου από την Ευρωζώνη.
Να δυναμώσουν το ΚΚΕ για
μια πραγματικά ισχυρή εργατική- λαϊκή αντιπολίτευση, μια ισχυρή
αντιμονοπωλιακή -αντικαπιταλιστική λαϊκή συμμαχία για την εργατική-
λαϊκή εξουσία.
