Η
αποκάλυψη των στενών επαφών του πρώην γγ του Υπουργικού Συμβουλίου, Π.
Μπαλτάκου, με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής αποτελεί έναν ακόμα
παράγοντα επιτάχυνσης διεργασιών σε ένα αστικό πολιτικό σύστημα που
θυμίζει «κινούμενη άμμο». Οι συνομιλίες του Μπαλτάκου με τη Χρυσή Αυγή, ο
οποίος υπερηφανευόταν πριν από μερικές βδομάδες για τον αντικομμουνισμό
του, αποδεικνύουν τις στενές σχέσεις της ναζιστικής εγκληματικής
οργάνωσης με τον κρατικό μηχανισμό, τις «συγγένειες» με το αστικό
πολιτικό σύστημα, τους θεσμούς του αστικού κράτους. Κάτι που, άλλωστε,
αποδεικνύεται από τον όλο διάλογο. Τέτοιου είδους «αντισυστημική» δύναμη
είναι η Χρυσή Αυγή, τέτοιου είδους «αντιφασίστες» είναι και το πολιτικό
προσωπικό του κεφαλαίου. Δηλωμένους αντικομμουνιστές έχει και άλλους η
ΝΔ (ο Μπαλτάκος δεν είναι ο μόνος) αλλά και άλλα αστικά κόμματα. ΠΑΣΟΚ
και ΔΗΜΑΡ δεν είχαν, επίσης, πρόβλημα να συγκυβερνούν με
αντικομμουνιστές. Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι η πρακτική του αστικού
πολιτικού συστήματος προσφέρει κάλυψη, ανοχή, άμεση ή έμμεση στήριξη στη
Χρυσή Αυγή. Αποδεικνύεται, επίσης, πόσο κάλπικη είναι η λεγόμενη θεωρία
των άκρων, την οποία όλο το προηγούμενο διάστημα προωθούσαν τα αστικά
επιτελεία και πρώτα απ' όλα η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που έχει μεγάλες
ευθύνες για την όλη εξέλιξη.
Επιβεβαιώνεται ότι αντικομμουνισμός και
φασισμός πάνε χέρι χέρι. Η εξέλιξη, όμως, αυτή δεν πρέπει να αξιοποιηθεί
με στόχο να βγει λάδι η Χρυσή Αυγή για τη δράση της ως φασιστικής -
εγκληματικής οργάνωσης.
Η εγκληματική δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής είναι
υπαρκτή και ο κόσμος βοά γι' αυτό. Τα μέλη της έχουν κάνει δολοφονίες,
επιθέσεις σε βάρος εργαζομένων, συνδικαλιστών και μεταναστών, έχουν
λειτουργήσει ως «μπράβοι» των εργοδοτών. Γι' αυτό και αποτελεί λαϊκή
απαίτηση να διερευνηθούν οι εγκληματικές της πράξεις και να τιμωρηθούν
οι υπεύθυνοι.
Είναι επικίνδυνη η στάση ορισμένων κομμάτων,
δημοσιογράφων, διαφόρων παραγόντων, που, είτε από καιροσκοπισμό και
επιδιώξεις ψηφοθηρίας, είτε εξαιτίας συγγενειών με το χώρο της Χρυσής
Αυγής, είτε γιατί δεν θέλουν να «καεί» η Χρυσή Αυγή, μιλάνε για
«σκευωρίες» και για «αθώους», αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν έπρεπε να
γίνει η δίωξη για τις εγκληματικές πράξεις της Χρυσής Αυγής. Η υιοθέτηση
της καταγγελίας της Χρυσής Αυγής, ακόμη και οι υπαινιγμοί είναι
δηλητήριο για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, εξωραϊσμός
της ναζιστικής - φασιστικής οργάνωσης. Το όλο ζήτημα αξιοποιείται και σε
σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος. Υπάρχουν και άλλα τέτοια
παραδείγματα, όπως η συμμετοχή δηλωμένων χρυσαυγιτών ή ανθρώπων που
τουλάχιστον ανέχονται τις απόψεις τους, σε τοπικά ψηφοδέλτια αστικών
κομμάτων και υποψηφίων, γεγονός που δίνει νομιμοποίηση και κάλυψη στις
απόψεις και στα πρόσωπα που τις εκφράζουν. Η όλη υπόθεση φανερώνει τα
συγκοινωνούντα δοχεία ανάμεσα στα αστικά κόμματα, δείχνει και πιθανές
συμμαχίες που θα επιδιωχθούν στο υπό διαμόρφωση σκηνικό.
Τα λαϊκά στρώματα, και με αυτήν την ευκαιρία, πρέπει
να προβληματιστούν για το τι σχεδιασμοί βρίσκονται στα σκαριά. Η σκέψη
πρέπει να πάει πολύ βαθύτερα, στην κατεύθυνση της εξελισσόμενης
προσπάθειας από τα αστικά επιτελεία της δημιουργίας νέων παγίδων
εγκλωβισμού του λαού στους ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται ανάμεσα σε
μερίδες του κεφαλαίου, στο ξεκαθάρισμα δικών τους λογαριασμών. Το ΚΚΕ
έχει πει από την πρώτη στιγμή ότι η εγκληματική φασιστική οργάνωση Χρυσή
Αυγή πριμοδοτήθηκε από το σύστημα. Επίσης, σημείωνε και σημειώνει ότι
για να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά από το λαϊκό κίνημα δεν αρκεί μόνο η
ποινική δίωξή της για τα εγκλήματά της. Η αντιμετώπιση της δράσης της
προϋποθέτει την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, το δυνάμωμα της
λαϊκής συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Το
τσάκισμά της προϋποθέτει το τσάκισμα του συστήματος που τη γεννά, του
καπιταλισμού.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευή 4 Απρίλη 2014.
