Η
ανακοίνωση του πλεονάσματος από τη «Γιούροστατ» έδωσε τη δυνατότητα
στην κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ να πανηγυρίζει, κλείνοντας το μάτι σ' όσους
ακόμα αντέχουν ότι «ως εδώ τα βάσανα». Την ίδια ώρα, βέβαια, τόσο το
αίσχος με το μηχανισμό απόδοσης του περίφημου «κοινωνικού μερίσματος»
στα πιο εξαθλιωμένα τμήματα του πληθυσμού, όσο και η επιδίωξη να
καθιερωθεί ως μόνιμο το «ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης», αποκαλύπτουν τις
φρούδες ελπίδες όσων προσδοκούν αποκατάσταση εισοδημάτων στα προ κρίσης
επίπεδα, ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και
των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Οι μειώσεις στους μισθούς και τις
συντάξεις, οι ανατροπές στην Υγεία και την Πρόνοια, η απόλυτη υποταγή
της εκπαίδευσης στους στόχους του κεφαλαίου, συνιστούν ανατροπές που
ήρθαν για να μείνουν κι έχουν κοινό παρονομαστή την ανταγωνιστικότητα
του κεφαλαίου, τη δυνατότητα, δηλαδή, οι καπιταλιστές να τα βγάζουν πέρα
στον ανταγωνισμό τους με άλλους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, αμφισβητεί τα αποτελέσματα
της διαχειριστικής ικανότητας της κυβέρνησης, προβάλλοντας ότι με το
«δικό του» μείγμα διαχείρισης η καπιταλιστική οικονομία στην Ελλάδα θα
τα καταφέρει καλύτερα... Υπόσχεται στους εργαζόμενους ότι αρκεί να φύγει
η κυβέρνηση, αφήνοντας στη θέση τους απείραχτα την ΕΕ, τα μονοπώλια,
τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την εξουσία του κεφαλαίου... για να
αλλάξουν όλα υπέρ του λαού!
Με φράσεις όπως «είναι εθνική ανάγκη να διαφυλαχτούν
όλα όσα έχουν επιτευχθεί» η κυβέρνηση επιδιώκει να εγκλωβίσει το λαό στα
παζάρια που θα κάνει στο πλαίσιο της ΕΕ για να εξασφαλίσει περισσότερο
χρήμα για τη στήριξη της εγχώριας πλουτοκρατίας (η περίφημη επιμήκυνση
αποπληρωμής του χρέους). Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι για τους ίδιους σκοπούς αυτή η
διευθέτηση θα πρέπει να γίνει με πιο ριζικό τρόπο (κούρεμα του χρέους).
Η κυβέρνηση ποντάρει στις χαμηλές προσδοκίες των
εργαζομένων για να πουλήσει ελπίδες ότι με τα πρωτογενή πλεονάσματα, την
έξοδο στις αγορές, το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης θα έρθει και η λαϊκή
ευημερία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στις ίδιες χαμηλές απαιτήσεις, στη
δυσαρέσκεια που έχει συσσωρευτεί για να πουλήσει αυταπάτες ότι η δική
του «παραγωγική ανασυγκρότηση» της καπιταλιστικής οικονομίας θα φέρει
ευημερία του λαού.
Και οι δύο, όταν μιλάνε για «λαϊκή ευημερία»
«αποκατάσταση αδικιών», «κοινωνική δικαιοσύνη» κλπ., εννοούν πολιτικές
πτωχοκομείου, διαχείρισης - συντήρησης της φτώχειας, της ανεργίας, της
ακραίας εξαθλίωσης. Καμία σχέση με αποκατάσταση εισοδημάτων και
σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Και οι δύο κρύβουν ότι τα αντεργατικά - αντιλαϊκά
μέτρα δεν προκύπτουν από αυτήν ή την άλλη διαχείριση, αλλά υποβάλλονται
από την αδήριτη ανάγκη του κεφαλαίου να ξεπεράσει την κρίση του.
Κρύβουν ότι καμιά μορφή διαχείρισης του
καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης δεν μπορεί να ανακόψει τα αντιλαϊκά
μέτρα, να καταργήσει τους αντιλαϊκούς νόμους.
Και οι δύο γνωρίζουν ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν
αποφασίσει μνημόνια διαρκείας για όλους τους λαούς. Εχουν δημιουργήσει
μηχανισμούς μόνιμης επιτήρησης και εποπτείας όλων των χωρών - μελών!
Ο λαός έχει απέναντί του το κεφάλαιο, τον αντιλαϊκό
καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την πολιτική της ΕΕ που τον στηρίζει,
ανεξάρτητα από το ποιος «διαχειρίζεται» αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο, αν
λέγεται κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ ή κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει
να πολεμήσει αυτήν την πολιτική, ισχυροποιώντας τη Λαϊκή Συμμαχία,
κάνοντας δυνατό το ΚΚΕ για να χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης 24 Απρίλη 2014.
