Το
«χαιρέτισμα» και η «πολιτική υποστήριξη», που απηύθυνε η συγκυβέρνηση
ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στο «συνασπισμό» ιμπεριαλιστών με στόχο την «αντιμετώπιση»
του «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ), πρέπει να σημάνουν συναγερμό για τα λαϊκά
στρώματα της χώρας μας. Η «αλληλεγγύη» στη νέα ιρακινή κυβέρνηση, δηλαδή
τη νέα προσπάθεια συγκερασμού των συμφερόντων διαφορετικών μερίδων της
αστικής τάξης, όπως και η χτεσινή επισήμανση του ελληνικού υπουργείου
Εξωτερικών ότι ο αποκεφαλισμός ενός ακόμα ομήρου από το ΙΚ πρέπει να
ενισχύσει την «αποφασιστικότητα της διεθνούς κοινότητας να πράξει ό,τι
είναι αναγκαίο» επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα βουτά όλο και πιο βαθιά στους
ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, διεκδικώντας αναβάθμιση του ρόλου
της και μεγαλύτερη λεία από τις κόντρες μονοπωλίων, σε μια περιοχή
πλούσια σε ενεργειακούς και φυσικούς πόρους, με κρίσιμη γεωστρατηγική
θέση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτοί που σήμερα εκφράζουν
αποτροπιασμό για τις βαναυσότητες του ΙΚ είναι εκείνοι που σχεδιασμένα
ενίσχυσαν τη δημιουργία και δράση τέτοιων οργανώσεων - οικονομικά αλλά
και με άλλους τρόπους - αναζητώντας γεωπολιτικές αλλαγές που ευνοούν
δικά τους μονοπώλια, όπως η ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης στη Συρία.
Άλλωστε, το ΙΚ «ανδρώθηκε» ως μία από τις παρατάξεις της συριακής
αντιπολίτευσης, ηγέτες των οποίων μάλιστα συναντούσαν γνωστοί παράγοντες
των ΗΠΑ, κρατών της ΕΕ κ.λπ.
Όσοι διακηρύσσουν νέο πόλεμο, στο όνομα της
«σταθερότητας», κόπτονται μόνο και μόνο για τη «σταθερότητα» που θα
διασφαλίσει την απρόσκοπτη δράση των μονοπωλίων που οι ίδιοι
εκπροσωπούν, καλώντας τους λαούς να επιλέξουν δυνάστη, χαράσσοντας πάνω
στο χάρτη νέες διαδρομές υπερεκμετάλλευσης των εργατών σε Ιράκ και όχι
μόνο.
Αυτές είναι οι δυνάμεις, με τις οποίες η ελληνική
αστική τάξη είναι αποφασισμένη να «συνασπιστεί» ακόμα μια φορά,
εκφράζοντας τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου και στον ανταγωνισμό
του με άλλα κράτη της περιοχής όπως η Τουρκία. Ανεξάρτητα από το τι
ακριβώς «υποστήριξη» η συγκυβέρνηση θα παράσχει στο συνασπισμό, δεν
υπάρχει κανένα περιθώριο ούτε για εφησυχασμό, ούτε για αυταπάτες σχετικά
με το τι αυτός επιδιώκει. Επιπλέον, η συγκρότηση «συνασπισμού» κατά του
«ΙΚ» προχωρά, ενώ παραμένει η «κόντρα» στην Ουκρανία, οι εκπρόσωποι των
μονοπωλίων ανησυχούν από την οικονομική ύφεση ή στασιμότητα σε μια
σειρά περιοχές, ανακοινώθηκε νέα «κούρσα» εξοπλισμών όπως έγινε στην
πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Πυκνώνουν, δηλαδή, τα στοιχεία που δείχνουν
ότι τα «τύμπανα του πολέμου» θα ηχούν όλο και πιο δυνατά.
Τώρα, είναι η ώρα που πρέπει να οργανωθεί απαιτητικά η
συζήτηση με το λαό, για τις εξελίξεις και τι κρύβεται πίσω από αυτές.
Οι κομμουνιστές έχουμε ξεχωριστή ευθύνη για τη λαϊκή επαγρύπνηση, για
την οργάνωση της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης και συνολικά της πάλης
που απαιτεί η απόκρουση των νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Τα
συνδικάτα, οι εργατικές οργανώσεις, οι Λαϊκές Επιτροπές, όλοι οι φορείς
του λαϊκού κινήματος οφείλουν να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί,
ώστε οι εργαζόμενοι, ο λαός να μη συναινέσουν στους σχεδιασμούς της
κυβέρνησης και του ελληνικού κεφαλαίου.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τρίτης 15 Σεπτέμβρη 2014.
