Τα
τραγικά αποτελέσματα της «μείωσης της βλάβης» - μήτρα της ευρωενωσιακής
πολιτικής στο πρόβλημα των ναρκωτικών - τα οποία ήδη καταστρατηγούν
κάθε έναν από τους κρίκους που αφορούν την τοξικοεξάρτηση, πρόληψη,
θεραπεία, επανένταξη, δεσπόζουν ήδη γύρω μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως τα προσπερνά
και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών ζητάει: Μείωση
της βλάβης, πλουραλισμό της θεραπείας, σχέδιο δράσης. Στο ίδιο μήκος
κύματος και η ανακοίνωση νέων της ΔΗΜΑΡ, ζητώντας επιπλέον ο χρήστης να
αντιμετωπίζεται ως άρρωστος και όχι ως εγκληματίας, πάγια θέση του
ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑ.Ο.Σ.
Η
«μείωση της βλάβης» είναι το πρόσχημα για την πριμοδότηση των
προγραμμάτων υποκατάστασης που έχουν κατακλύσει όχι μόνο την Ελλάδα,
αλλά όλες τις χώρες της ΕΕ, καλύπτοντας πάνω από τα 2/3 των προγραμμάτων
και περισσότεροι από τους μισούς χρήστες οπιοειδών στην Ευρώπη
βρίσκονται σε προγράμματα υποκατάστασης (το 2009 από τους 1.300.000
χρήστες οπιοειδών στην Ευρώπη, τουλάχιστον οι 700.000 χρήστες είναι σε
προγράμματα υποκατάστασης). Η υποτιθέμενη «μείωση της βλάβης» έχει
χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι όλα τα προηγούμενα χρόνια για τον οικονομικό
στραγγαλισμό των «στεγνών» προγραμμάτων και των κέντρων πρόληψης. Για
ποιο θεραπευτικό πλουραλισμό μιλούν ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ; Μέχρι χτες όταν
μιλούσαν για πλουραλισμό εννοούσαν την παραπέρα ανάπτυξη των
προγραμμάτων υποκατάστασης. Σήμερα στη χώρα μας τα προγράμματα
υποκατάστασης κυριαρχούν, είναι χαμηλών προδιαγραφών, θέτουν σε άμεσο
κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων εξαρτημένων και ναρκοθετούν τον επιστημονικό
ρόλο των εργαζομένων σε αυτά καθώς ο ρόλος τους περιορίζεται στη
χορήγηση ενός χαπιού κι έξω από την πόρτα.
Και
αναριωτιέται κανείς: Οι περικοπές στη χρηματοδότηση των «στεγνών»
προγραμμάτων και των Κέντρων Πρόληψης, η μεταφορά των υποκαταστάτων
δίπλα σε νεκροθάλαμους και σκουπίδια χωρίς τοξικολογικά εργαστήρια και
ιατρικό προσωπικό, η φασίζουσα - όλο και επικρατέστερη - αντίληψη ότι ο
χρήστης είναι χρόνιος και ανίατος ασθενής απλά προέκυψαν; Λόγω κρίσης;
Λόγω μνημονίων; Δεν είναι μέρος ενός σχεδίου δράσης; Δεν πρόκειται για
προαποφασισμένα μέτρα που τώρα επιταχύνεται η υλοποίησή τους; Δεν είναι
το ίδιο ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης που ήδη εφαρμόζεται στις υπόλοιπες χώρες
της ΕΕ και προλειαίνει το έδαφος για την ανυπαρξία της πρόληψης, την
παράδοση της απεξάρτησης και της επανένταξης στους ιδιώτες, τη
διαστρέβλωση του περιεχομένου τους; Τέρμα πια στην υποκρισία. Εδώ
παίζονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Ε. Τ.
