Με
αφορμή τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα από το κυβερνητικό επιτελείο
διαρρέεται μια αίσθηση ανακούφισης: «Πάμε καλά, το Σεπτέμβρη τα
νεότερα». Βεβαίως, το κλίμα «αισιοδοξίας» και ανακούφισης δε συνάδει με
όσα ζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι, την ανεργία που συνεχίζεται παρά τα
«τουριστικά ρεκόρ», τους μικρούς μισθούς και τα πενιχρά επιδόματα που
εξανεμίζονται στην πληρωμή χρεών, τις διακοπές που γίνονται «στο
μπαλκόνι», τα μηχανογραφικά των παιδιών με σχολές μόνο στον τόπο
κατοικίας κ.ά.
Ποια όμως είναι τα «νεότερα από Σεπτέμβρη»; Οι
κυβερνητικοί παράγοντες κάνουν λόγο για «κλίμα προετοιμασίας», ενόψει
της «αξιολόγησης» του φθινόπωρου και η οποία συνδέεται με τις αποφάσεις
σχετικά με την υπόθεση «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους. Στο επίκεντρο
της διαβούλευσης βρίσκονται οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που
κρίνονται αναγκαίες και οι οποίες συνδυάζονται με μπαράζ νέων
αντεργατικών μέτρων. Οι συζητήσεις επικεντρώνονται στο Ασφαλιστικό, στις
ομαδικές απολύσεις, στον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης και στο
παραπέρα πετσόκομμα των προνοιακών επιδομάτων. Στην πραγματικότητα η
κυβέρνηση κρύβεται πίσω από την τρόικα, με στόχο την επιτάχυνση στην
υλοποίηση μιας σειράς αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που είναι πάγιες και
χρόνιες απαιτήσεις του κεφαλαίου και στο πλαίσιο απαιτήσεων της ΕΕ.
Αν και οι τελικές αποφάσεις παραπέμπονται για το
Σεπτέμβρη, το σίγουρο είναι ότι η προετοιμασία βρίσκεται σε πλήρη
εξέλιξη. Για να καλυφθεί η «τρύπα» στα λεφτά που λείπουν από τα
ασφαλιστικά ταμεία, η κυβέρνηση προετοιμάζει το κλίμα για νέες αιματηρές
περικοπές στις παροχές προς τους ασφαλισμένους. Οι επιπτώσεις που είχαν
οι νέες εισφοροαπαλλαγές των εργοδοτών, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, η
μείωση των μισθών και η αύξηση της ανεργίας, αναμένεται να καταγραφούν
και στις λεγόμενες αναλογιστικές μελέτες. Η διεκδίκηση από το υπουργείο
Εργασίας της διαχείρισης του συνόλου της προνοιακής πολιτικής
προδιαγράφει τις νέες παρεμβάσεις, με σκοπό τα εναπομείναντα επιδόματα
που δίνονται να περιοριστούν παραπέρα και να συνδεθούν με την παροχή του
ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, το οποίο θα δίνεται μόνο στους
εξαθλιωμένους.
Το σίγουρο είναι ότι οι συζητήσεις, οι προβληματισμοί
και οι διαφωνίες που εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους από τμήματα της
αστικής τάξης σχετικά με τις διαπραγματεύσεις και αφορούν «κόκκινα
δάνεια», τράπεζες, διαπραγμάτευση για το κρατικό χρέος, τήρηση
δημοσιονομικών όρων, συνολικά αναθεώρηση του μείγματος διαχείρισης, δεν
πρόκειται να αλλάξουν τις αντιλαϊκές προτεραιότητες και τα αντεργατικά
«προαπαιτούμενα». Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχουν αυταπάτες και
ψευδαισθήσεις - σαν αυτές που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ - ότι άλλο μείγμα
μπορεί να φέρει φιλολαϊκή πολιτική.
Σε αντίθεση με τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για
δήθεν ανακούφιση, το βαρέλι των αντεργατικών μέτρων δεν έχει πάτο, αφού η
καπιταλιστική ανάκαμψη προϋποθέτει υποβάθμιση των εργατικών - λαϊκών
αναγκών και συναίνεση των εργαζομένων (με το καρότο και το μαστίγιο!).
Δεν χρειάζεται ούτε επανάπαυση, ούτε αυταπάτες, αλλά ετοιμότητα,
εγρήγορση και δράση στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του εργατικού -
λαϊκού κινήματος.
Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Αποψή μας» του Ριζοσπάστη, Τρίτη 15 Ιούλη 2014.
