Λένε
ότι έκαναν την γκανγκστερική ενέργεια για να μπουν στο εργοστάσιο για
να επιβάλουν το δικαίωμα στην εργασία των χαλυβουργών που ήθελαν να
δουλέψουν. Και ποιοι μπήκαν στο εργοστάσιο; Τα διευθυντικά στελέχη και
μερικοί απεργοσπάστες μετρημένοι στα δάκτυλα των δύο χεριών που
πληρώνονταν από τον Μάνεση σε όλη τη διάρκεια της απεργίας. Η
συντριπτική πλειοψηφία των χαλυβουργών απεργούν και μαζί τους είναι και
οι απολυμένοι. Αλλά πού ήταν όλοι αυτοί, που δήθεν πονάνε για το
δικαίωμα στην εργασία, τα βράδια που οι 120 απολυμένοι της «Ελληνικής
Χαλυβουργίας» γυρνούσαν στα σπίτια τους και ανακοίνωναν στις γυναίκες
και τα παιδιά τους πως ο Μάνεσης τους πέταξε στο δρόμο; Πού ήταν όταν
δεκάδες χιλιάδες εργάτες όλα τα τελευταία χρόνια (πριν και μετά την
κρίση) μάθαιναν ότι πρέπει να ζήσουν τις οικογένειές τους με το επίδομα
του ΟΑΕΔ, ενώ η ακρίβεια, τα χαράτσια, η εμπορευματοποίηση της Υγείας,
της Παιδείας, της Πρόνοιας «τσακίζει κόκαλα»; Πού ήταν όλοι αυτοί οι
...φίλοι των εργατών όταν επιχειρηματίες τσέπωναν επιδοτήσεις και
μετακόμιζαν έπειτα σε άλλες χώρες με φτηνότερο «κόστος»; Οταν
επιχειρηματίες παρατούσαν υποδομές (εργοστάσια, μηχανήματα κλπ. που μόνο
στη Βόρεια Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία των βιομηχάνων έκλεισαν 600
επιχειρήσεις) αδιαφορώντας για το αν αυτές μπορούν να συμβάλουν στην
ικανοποίηση λαϊκών αναγκών, αγωνιώντας μόνο για το γρήγορο και εύκολο
κέρδος τους;...
Ηταν στο πλευρό
του μεγάλου κεφαλαίου. Ηταν υποστηρικτές της «ανταγωνιστικότητας» και
της «επιχειρηματικότητας» (στο όνομα των οποίων άλλωστε πανηγύριζαν και
για το χτύπημα σε βάρος των απεργών), υπέρμαχοι δηλαδή της πολιτικής που
έχει εκτοξεύσει τους ανέργους σε πάνω από 1, 5 εκατομμύριο, που μόνο
στη Βόρεια Ελλάδα έχει βάλει «λουκέτο» σε εκατοντάδες επιχειρήσεις μόνο
μες στο 2012. Είναι αυτοί που ζεσταίνουν την πλάτη του Μάνεση και κάθε
Μάνεση για να μπορεί να απολύει όποτε και όσους βολεύει τα κέρδη του.
Είναι αυτοί που τρίβουν τα χέρια τους για την αύξηση της ανεργίας γιατί
έτσι μπορούν οι μεγαλοεργοδότες να εκβιάζουν τους εργάτες να δουλεύουν
χωρίς δικαιώματα, χωρίς μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας, χωρίς ΣΣΕ, χωρίς
Ασφάλιση, χωρίς τίποτα άλλο παρά μόνο την ...εντύπωση ότι έχουν δουλειά.
Δεν
πρόκειται απλά για επικίνδυνη υποκρισία. Δεν είναι απλά ψεύτικη
συμπάθεια για τους εργάτες και όλο το λαό που με ευθύνη κυβέρνησης -
τρόικας - δυνάμεων του ευρωμονόδρομου βυθίζονται στην εξαθλίωση και μαζί
εκβιάζονται με κάθε τρόπο «για να μη βγάζουν ούτε κιχ». Είναι -
ταυτόχρονα - και μια καλοσχεδιασμένη επίθεση στην ίδια τη συνείδηση των
εργατών για να πειστούν πως το μαύρο είναι άσπρο, για να μάθουν να
«διαβάζουν» την πραγματικότητα όχι όπως είναι, αλλά όπως οι
εκμετάλλευτές τους θέλουν να τους την παρουσιάζουν. Βάλθηκαν να πείσουν
τους εργάτες πως γίνεται να συνυπάρχει το δικαίωμα των καπιταλιστών στον
πλουτισμό και την εκμετάλλευση και το δικαίωμα των εργατών στην εργασία
και την ανθρώπινη ζωή.
Να μην
περάσει. Να δυναμώσει οργανωμένα η διαφώτιση, πλατιά, αποφασιστικά. Να
βγουν συμπεράσματα. Να εμπιστευτεί η εργατική τάξη την πείρα της, τη ζωή
που αδιάψευστα μαρτυρά πως τα δικά της τα συμφέροντα και τα συμφέροντα
της πλουτοκρατίας είναι ασυμβίβαστα.
Α.
