Ταυτόχρονα,
με τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας υπάρχει η ακρίβεια βασικών για
τη ζωή της λαϊκής οικογένειας προϊόντων, η πολύμορφη φοροληστεία, που
ξεκινά από το εξευτελιστικά αφορολόγητο όριο των 5.000, και φτάνει στην
κατάργηση φοροαπαλλαγών των λαϊκών νοικοκυριών, στα χαράτσια που
τσακίζουν το λαϊκό εισόδημα, για να μη μιλήσουμε για τα άλλα... πάγια
χαράτσια της λαϊκής οικογένειας. Τέτοια είναι η αυξανόμενη, λόγω έντασης
της εμπορευματοποίησης, πληρωμή για υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, τα
έξοδα για τα παιδιά και τις ανάγκες τους, της «δωρεάν παιδείας» ...των
φροντιστηρίων (γλώσσες, προετοιμασία για πανελλαδικές εξετάσεις), και
πάει λέγοντας. Αυτά είναι τα βάσανα, που ταλανίζουν τους ανθρώπους της
καθημερινής βιοπάλης. Ολα αυτά είναι απότοκα ενός συγκεκριμένου δρόμου
ανάπτυξης, του καπιταλιστικού, που διόγκωνε στα χρόνια των υψηλών ρυθμών
ανάπτυξης τα κέρδη μιας χούφτας πλουτοκρατών, έφερε την κρίση και που
για να την ξεπεράσουν σε όφελος του κεφαλαίου τσακίζουν το εργατικό, το
λαϊκό εισόδημα και αφαιρούν κάθε δυνατότητα ικανοποίησης στοιχειωδών
λαϊκών αναγκών.
Οι εργαζόμενοι,
τα λαϊκά στρώματα είναι ανάγκη να προβληματιστούν από αυτή την τραγική
κατάσταση που βιώνουν. Να περάσουν από το «κόσκινο» των μέχρι τώρα
εμπειριών τους, και τις δήθεν δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ,
ΔΗΜΑΡ) ότι δε θα τους πάνε πιο βαθιά στο βόρβορο της εξαθλίωσης, αλλά
και τις φρούδες ελπίδες και τις διαχειριστικές ψευδαισθήσεις που
καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, για δήθεν λύσεις με άθικτη την εξουσία των
μονοπωλίων και μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Αυτό το δίπολο της αστικής
διαχείρισης, που ανεξάρτητα από επιμέρους πολιτικές διαφορές έχει
στρατηγική υπεράσπισης του κεφαλαίου και της ΕΕ, υποτάσσει το λαό στην
πολιτική που τον καταστρέφει.
Ο
εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο αυτοαπασχολούμενος, οι νέοι και οι γυναίκες
από τα λαϊκά στρώματα, να μη ρίξουν κι άλλο τις απαιτήσεις για την ζωή
τους και να μπουν μαζικά στη δράση για να τη διεκδικήσουν. Αυτό σημαίνει
πιο αποφασιστικό δυνάμωμα των συνδικάτων και συμπόρευση με τις ταξικές
αγωνιστικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αλλαγή του συσχετισμού στο συνδικαλιστικό
κίνημα με ήττα των εργοδοτικών και συμβιβασμένων ηγεσιών, οργάνωση της
πάλης για τα επείγοντα ζητήματα επιβίωσης σε γραμμή αποδέσμευσης από την
ΕΕ, ρήξης με τους καπιταλιστές εκμεταλλευτές, μέχρι την κατάργησή τους.
Σε αυτόν τον αγώνα, για την υπεράσπιση και διεκδίκηση λύσης στα λαϊκά
προβλήματα στην προοπτική να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του,
πρωτοστατεί το ΚΚΕ
