Εχθροί και «φίλοι» των εργαζομένων στα λιμάνια

Στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ είναι τα λιμάνια και το σύνολο της δραστηριότητάς τους (ναυτιλία, λιμενεργασία, ναυπηγοεπισκευή) να παραδοθούν εξ ολοκλήρου σε μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτό προσπαθούν να κρύψουν όσοι από τα κόμματα της διαχείρισης διαγκωνίζονται σήμερα για το ποιος είναι περισσότερο «ενάντια» στην ιδιωτικοποίηση του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης και του ΟΛΠ, με τη μορφή που προκρίνει το ΤΑΙΠΕΔ.

Στο πλαίσιο της κινητοποίησης που πραγματοποίησαν την Τετάρτη οι εργαζόμενοι του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, αντιδρώντας στην πώληση του 67% των μετοχών του ΟΛΘ, οι υποψήφιοι της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ σήκωσαν κορόνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Για παράδειγμα, ο Α. Τζιτζικώστας, υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, προερχόμενος από τη ΝΔ, δήλωσε πως είναι αντίθετος στην πώληση του λιμανιού, αλλά υπέρ της παρουσίας στρατηγικού επενδυτή σε τομείς της λειτουργίας του λιμανιού.

Προτείνει δηλαδή την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού με άλλον τρόπο από αυτόν που προκρίνει η κυβέρνηση, χωρίς όμως να αναιρούνται οι συνέπειες για τους εργαζόμενους και συνολικά το λαό. Απόδειξη γι' αυτό είναι η ΔΕΗ, η οποία εδώ και χρόνια λειτουργεί με την πλειοψηφία των μετοχών στο κράτος και με ιδιώτη στρατηγικό επενδύτη, που έχει το λεγόμενο «μάνατζμεντ».

Αυτό σε τίποτα δεν εμπόδισε την επιχείρηση να τσακίσει τις εργασιακές σχέσεις, επεκτείνοντας την εργολαβοποίηση των υπηρεσιών, να αυξήσει τα τιμολόγια, να στερεί το ρεύμα από 350.000 λαϊκά νοικοκυριά που δεν έχουν να πληρώσουν. Με άλλα λόγια, είτε με την πλειοψηφία των μετοχών στο αστικό κράτος, είτε σε ιδιώτες, οι επιχειρήσεις στον καπιταλισμό λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με σκοπό το κέρδος. Αρα, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.

Ο δήμος διεκδικεί να έχει λόγο...

Ιδιας κοπής είναι και η απόφαση που πήρε κατά πλειοψηφία το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με αυτή: «Το Δημοτικό Συμβούλιο δηλώνει την πλήρη αντίθεσή του στην πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών που κατέχει το Ελληνικό Δημόσιο στην εταιρεία "Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης ΑΕ". Θεωρεί ότι πρέπει να διασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας του Λιμένος Θεσσαλονίκης, με την ενεργό συμμετοχή του Δήμου Θεσσαλονίκης - σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα - στη διαχείριση των λιμενικών υποθέσεων, των υποδομών και των εγκαταστάσεών του».

Επίσης, το Δημοτικό Συμβούλιο «συμφωνεί στην παραχώρηση χρήσεων, εμπορικών δραστηριοτήτων και λειτουργιών σε εγνωσμένης αξίας και κύρους επενδυτές - παραχωρησιούχους που διαθέτουν μακρά εμπειρία στη διαχείριση και ανάπτυξη Λιμένων ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστική θέση του "Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης ΑΕ", αλλά να δημιουργηθούν και νέες θέσεις εργασίας».

Ανάλογη θέση για τον ΟΛΠ ΑΕ πήρε η δημοτική αρχή και στον Πειραιά, όπου τα επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν βγάλει στην κυριολεξία τα μαχαίρια για την τύχη του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.

Αντανάκλαση αυτών των ανταγωνισμών είναι τόσο η θέση του προέδρου του ΟΛΠ ΑΕ, ο οποίος δηλώνει υπέρ της πολυετούς παραχώρησης του ΟΛΠ ΑΕ σε ιδιώτες και όχι της πώλησης της πλειοψηφίας των μετοχών, όπως και η συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές ενός ψηφοδελτίου με διακριτή τη σφραγίδα επιχειρηματιών, η δραστηριότητα των οποίων έχει άμεση σχέση και εμπλοκή με το λιμάνι.

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ

Από την πλευρά της, η υποψήφια περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Χαραλαμπίδου ανέφερε ότι επιβάλλεται το λιμάνι να παραμείνει 100% δημόσιο. Την προηγούμενη μέρα, το Τμήμα Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του δήλωνε αντίθετο «σε οποιασδήποτε μορφής ιδιωτικοποίηση, προκειμένου το λιμάνι, μέσα από ένα δημόσιο σχεδιασμό, να αποτελέσει βασικό μοχλό για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Βορείου Ελλάδας και γενικότερα της χώρας».

Νωρίτερα, στις 21 Φλεβάρη, σε εκδήλωση του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας, ο Γιώργος Σταθάκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, παραδεχόταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την «αξιοποίηση» του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, μέσα από συμπράξεις με ιδιώτες. Η θέση τους αυτή επιβεβαιώνει ότι η υπεράσπιση του «δημόσιου χαρακτήρα» του λιμανιού, δεν αποτρέπει, αλλά αντίθετα ενθαρρύνει την εμπλοκή επιχειρηματικών ομιλών στις λιμενικές υπηρεσίες, στο όνομα των επενδύσεων και της ανάπτυξης.

Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν μερίδες της πλουτοκρατίας, όπως οι εφοπλιστές, που θέλουν το κράτος να διατηρεί ισχυρά ερείσματα στη διαχείριση των λιμενικών υποδομών και μέσα από εκεί να προωθούν τις δικές τους «δουλειές» και τα συμφέροντα.

Τη διαφωνία τους με την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου, αλλά τη συμφωνία τους με την είσοδο ιδιωτών, είτε με τη μέθοδο των παραχωρήσεων, είτε με ΣΔΙΤ και άλλους τρόπους, έχουν εκφράσει κατά καιρούς όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και οι εκπρόσωποί τους στη Θεσσαλονίκη και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Την ίδια ώρα, βέβαια, προσπαθούν να σπείρουν τη σύγχυση, προβάλλοντας τη γενική θέση για διατήρηση του «δημόσιου χαρακτήρα» του λιμανιού.

Στο ίδιο παζάρι μπαίνει και η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΟΜΥΛΕ. Ενώ στα λόγια υψώνει τους τόνους, στην πράξη κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει τους εργαζόμενους σε αδράνεια. Ετσι, η γγ της ΟΜΥΛΕ δήλωσε από τη Θεσσαλονίκη ότι ενδεχόμενη 48ωρη απεργία των εργαζομένων ενάντια στο σχέδιο πώλησης, θα ήταν «αναποτελεσματική» και «ζημιογόνα», αφού θα κηρυσσόταν άμεσα παράνομη, θα εξαντλούσε τους απεργούς και θα ζημίωνε την τοπική οικονομία.

Δηλαδή, να κάτσουν οι εργαζόμενοι στα αυγά τους, να ρίξουν μια δυο ντουφεκιές στον αέρα και επί της ουσίας να διαπραγματευθούν με την κυβέρνηση και τους μνηστήρες του λιμανιού για το πόσα ακόμα θα χάσουν.

Εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ

Στην απέναντι όχθη στέκεται το ΚΚΕ. Δεν πουλάει παραμύθια στους εργαζόμενους. Δεν τους χτυπά την πλάτη για να τους κολακέψει, λέγοντας άλλα μπροστά τους και άλλα πίσω από την πλάτη τους. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να απορρίψουν το δίλημμα «ιδιωτικοποίηση με απευθείας πώληση σε ιδιώτες ή υπό την εποπτεία του καπιταλιστικού κράτους και των φορέων του».

Το λιμάνι για να είναι πραγματικά δημόσιο, για να λειτουργεί δηλαδή για το συμφέρον των πολλών και όχι για το καπιταλιστικό κέρδος, δεν φτάνει να είναι αποκλειστικά κρατική καπιταλιστική περιουσία. Χρειάζεται να είναι πραγματική κοινωνική ιδιοκτησία, να ασκείται πραγματικός εργατικός έλεγχος, το λιμάνι να αναπτύσσεται στα πλαίσια του πανεθνικού επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού.

Μόνο όταν τα λιμάνια γίνουν αποκλειστικά λαϊκή περιουσία, ενταγμένα στον ενιαίο δημόσιο φορέα μεταφορών, στα πλαίσια της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και του πανελλαδικού επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, θα μπορέσει να υπάρξει ανάπτυξη και του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, παράλληλα με την αξιοποίηση των αναπτυξιακών - παραγωγικών δυνατοτήτων της Κεντρικής Μακεδονίας και στη βάση αμοιβαία επωφελών συμφωνιών με κράτη που θα ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν τις υπηρεσίες του ΟΛΘ.

Σ' αυτή την προοπτική οι εργαζόμενοι πρέπει να εντάξουν τον αγώνα τους και να παλέψουν για να εμποδίσουν τα σχέδια κυβέρνησης - ΕΕ και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη της Παρασκευής 18 Απρίλη 2014.