«Το
χρυσό στοίχημα», «σούπερ ντιλ», «βελτιωμένη προσφορά για το Ελληνικό».
Είναι μερικοί χτεσινοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι στον αστικό Τύπο, με αφορμή
την αύξηση του τιμήματος που καταβάλλουν οι επιχειρηματίες για να τους
παραχωρηθεί ο χώρος του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό. Η κοινοπραξία θα
καταβάλει 915 εκατ. ευρώ αντί για 700 (σύμφωνα με το ΤΑΙΠΕΔ) και
επιπλέον άλλα 1,25 δισ. ευρώ για τις απαραίτητες υποδομές που πρέπει να
γίνουν στην περιοχή. Καταβολή του 33% αμέσως και το κλειδί στο χέρι από
την κυβέρνηση για να ξεκινήσει η ...«κοσμογονία».
Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει το συγκεκριμένο
έργο ως ένα από τα στοιχεία που φανερώνουν ανάκαμψη. Μεγάλη επένδυση -
τουρισμός - θέσεις εργασίας. Και αισθάνεται δικαιωμένη μιας και η
συμφωνία προχωρά και μάλιστα με καλύτερους όρους απ' ό,τι στην αρχή...
Είναι αλήθεια πως τα έργα των καπιταλιστών θα τα φτιάξουν και πάλι τα
χέρια των εργατών. Με μικρά μεροκάματα, τσακισμένα ασφαλιστικά
δικαιώματα, προσωρινές θέσεις εργασίας. Από τη δουλειά των εργαζομένων
στα ξενοδοχεία, στον επισιτισμό, θα θησαυρίσουν οι επενδυτές. Η
«ανάπτυξη» και οι επενδύσεις τους θα στηθούν πάνω στα ερείπια των
εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Μέχρι βέβαια να έρθει η επόμενη
κρίση...
Η αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν μερικές
εβδομάδες δια στόματος Αλ. Τσίπρα και Ρ. Δούρου, κατήγγειλε το
«οικονομικό σκάνδαλο», το «εξευτελιστικό τίμημα», το «ξεπούλημα αντί
πινακίου φακής» και μιλούσαν για ακύρωση ή αναθεώρηση της σύμβασης όταν
γίνουν κυβέρνηση, θα πρέπει επίσης να αισθάνονται δικαιωμένοι. Ηρθαν
λοιπόν μόνοι τους οι επιχειρηματίες και έδωσαν πολλά παραπάνω πριν τους
το ζητήσει η «κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ». Εξέλιξη που αποκαλύπτει πως η
συζήτηση περί «ξεπουλήματος», αποπροσανατολίζει από το πραγματικό
πρόβλημα, αποδέχεται την ουσία της ιδιωτικοποίησης.
Η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του χώρου στο Ελληνικό,
της πρώην αμερικανικής βάσης καθώς και όσα σχεδιάζονται να γίνουν
συνολικά στο παραλιακό μέτωπο με λιγότερα ή περισσότερα εκατομμύρια
ευρώ, δεν είναι απλά ένα περιβαλλοντικό πρόβλημα, μια τσιμεντοποίηση που
στερεί από το λαό ελεύθερους χώρους. Αναδεικνύει το ζήτημα ποιανού
ιδιοκτησία είναι η γη, ποιον υπηρετούν συνολικά οι αλλαγές στις χρήσεις
γης στην Αττική. Τι έργα θα γίνουν, για ποιον; Οσο η γη θα βρίσκεται στα
χέρια του κεφαλαίου, τέτοιες επενδύσεις θα γίνονται για την κερδοφορία
των επιχειρηματικών ομίλων. Θα θυσιάζονται οι πραγματικές ανάγκες του
λαού για ασφαλείς, ποιοτικές, υψηλού επιπέδου λαϊκές κατοικίες, για
σχολεία, νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, για δημόσιους και δωρεάν χώρους
άθλησης, πολιτισμού, αναψυχής και τουρισμού για τις λαϊκές οικογένειες.
Το ΚΚΕ σήμερα βάζει συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους
πάλης, όπως: Καμία αλλαγή στις χρήσεις γης, καμία ιδιωτικοποίηση -
εμπορευματοποίηση σε όλο το παραλιακό μέτωπο. Ανάπτυξη στο Ελληνικό ενός
υπερτοπικού πόλου πρασίνου για τους εργαζόμενους και τις λαϊκές
οικογένειες όλης της Αττικής με μεγάλο πολυθεματικό πάρκο στην περιοχή.
Δωρεάν άθληση, ψυχαγωγία και πολιτιστική δραστηριότητα για τους νέους,
τους εργαζόμενους, όλο το λαό. Υποδομές για δημόσιες - δωρεάν υπηρεσίες
Υγείας - Πρόνοιας.
Η αξιοποίηση για την περιοχή του Ελληνικού πρέπει να
είναι ενταγμένη σε έναν συνολικό επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της
Αττικής, στο πλαίσιο μιας εργατικής - λαϊκής εξουσίας και μιας
οικονομίας που θα έχει στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα
συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί
να δώσει οριστική φιλολαϊκή λύση στο χωροταξικό σχεδιασμό της Αττικής
και στην αξιοποίηση του Ελληνικού.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης 28 Μάρτη 2014.
