Συνεχίζουμε για τρίτη μέρα τη δημοσίευση αποσπασμάτων από ομιλίες των αντιπροσώπων στις εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.Θανάσης Τζίμας
Η κρίση που ξέσπασε στη χώρα μας και διεθνώς επιτάχυνε την καταστροφή χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Χιλιάδες είναι αυτοί από τα πολυπληθή στρώματα των ΕΒΕ που χρωστούν παντού, σε τράπεζες, προμηθευτές, εφορία, Ταμείο.
Άλλαξαν απότομα τα δεδομένα σε σχέση με τα χρόνια της ανάπτυξης ή τις προηγούμενες δεκαετίες, όπου η πλειοψηφία αυτών έβγαζε ένα καλό μεροκάματο και από αυτή τη σκοπιά αξίζει να δούμε τις διεργασίες που συντελούνται σήμερα στη συνείδησή τους.
Ορισμένες πλευρές κατά τη γνώμη μου που πρέπει να απασχολήσουν:
Χρειάζεται να ξεπεράσουμε μια δουλειά μπούγιου, που ακόμα είναι κυρίαρχη. Να δουλεύουμε δηλαδή μόνο όπου έχουμε δυνάμεις από πριν, να δρούμε σε σωματεία πολυκερματισμένα χωρίς πολλές φορές νόημα, να κυνηγάμε ημερομηνίες, κινητοποιήσεις και γεγονότα που δεν μπορούμε να προλάβουμε. Μπορούμε σήμερα να διαμορφώσουμε ένα πιο ολοκληρωμένο σχέδιο οικοδόμησης σε κάθε περιοχή, που να λαμβάνει υπόψη τις εξελίξεις στους κλάδους, που να θέτει προτεραιότητες, με βάση και τις ζώνες συγκέντρωσης επιχειρήσεων, αλλά και κατοικίας της εργατικής τάξης. Τέτοιο σχέδιο κάνουμε βήματα και διαμορφώνουμε για τη δουλειά μας στην ίδια την εργατική τάξη.
Αντίστοιχα, δίπλα από αυτό και όχι ανεξάρτητα, μπορούμε να δούμε και για τους ΕΒΕ. Αυτή η δουλειά είναι κατανοητό ότι δεν μπορεί να γίνει στο επίπεδο της ΚΟΒ, αφορά τα παραπάνω όργανα, τις Οργανώσεις Περιοχής, τις Αχτίδες.
Βήματα στην Αττική σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν γίνει. Ξεχωρίσαμε ως μορφή οργάνωσης το έδαφος, ως ενοποιητικό στοιχείο μικρεμπόρων και άλλων μικροεπαγγελματιών. Λάβαμε υπόψη ότι η πλειοψηφία των ΕΒΕ χωρίς προσωπικό είναι ανοργάνωτοι, βάλαμε μπρος τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα, μπήκαμε μπροστά στην επανασύσταση ενώσεων.
Δώσαμε μάχη με δισταγμούς ότι έτσι μπορεί να αδυνατίσει η παρέμβασή μας, αν δηλαδή τραβηχτούμε από τις δομές που ήδη υπάρχουν. Αποδείχτηκε, κόντρα σε ορισμένους που έλεγαν ότι στενεύουμε έτσι το άνοιγμά μας, ότι με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να συσπειρώσουμε περισσότερες δυνάμεις, να απεγκλωβίσουμε κόσμο που στην πλειοψηφία του έμενε ανοργάνωτος όλα αυτά τα χρόνια.
Αποδείχτηκε, δηλαδή, περίτρανα και είναι παρακαταθήκη, ότι η αποφασιστική διαμόρφωση μορφών οργάνωσης για τους ΕΒΕ χωρίς προσωπικό, χώρια από τα μονοπώλια, σε συνδυασμό με τη συνεχή παρέμβαση με εναλλαγή πολιτικών και μαζικών παρεμβάσεων μπορούν να ανοίξουν δρόμους.
Βάση για τη δουλειά αυτή που προχώρησε ήταν η πιο συγκεκριμένη προσπάθεια των ΚΟΒ, η αξιοποίηση του κομματικού περίγυρου, που έμενε ανεκμετάλλευτος. Χωρίς αυτή την κομματική οργανωτική δουλειά υποδομής που βοήθησε στη διαμόρφωση πυρήνων, δε θα είχαμε αποτέλεσμα.
Φυσικά, βγήκαν στην επιφάνεια και δικές μας αδυναμίες ή και νέες απαιτήσεις. Για παράδειγμα σε μια σειρά σωματεία και ενώσεις είναι πίσω η ανάπτυξη πρωτοβουλιών για τα προβλήματα, δεν έχουμε διαρκές σχέδιο για την οργάνωση της πάλης, βάζουμε σχέδιο μόνο στις γενικές κινητοποιήσεις. Ή, ακόμα περισσότερο, φάνηκε ο αδύναμος προσανατολισμός μας να ανοίξουμε μέτωπο με την προπαγάνδα του αντιπάλου, υποτιμούμε την επίδρασή της, βλέπουμε το μικρόκοσμο των ψηφοφόρων μας.
Τάκης Πότσιος
Στο πλαίσιο του Προσυνεδριακού Διαλόγου βλέπουμε ότι γίνεται πολλή συζήτηση πάνω στη στρατηγική του Κόμματος και εάν επιβεβαιώνεται από την ίδια τη ζωή.
Ακούστηκε ότι η στρατηγική μας δε βοηθάει το άνοιγμα στις λαϊκές μάζες, ότι περιχαρακωνόμαστε και γενικότερα ότι δε βοηθάει στην ανασύνταξη του κινήματος και στη δημιουργία της συμμαχίας.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Η εμπειρία που μεταφέρω από την Κομματική Οργάνωση της Ρόδου και ειδικά από έναν από τους βασικότερους κλάδους εργαζομένων ιδιωτικού τομέα της περιοχής, αυτόν του τουρισμού - επισιτισμού που καλύπτει το 70% των εργαζομένων του νησιού μας δείχνει ακριβώς το αντίθετο.
Επιβεβαιώθηκε απόλυτα η στρατηγική του Κόμματος από τη στιγμή που παρακάμφθηκαν αδυναμίες, αναβλητικότητα, βγήκαν συμπεράσματα, διορθώθηκαν λάθη και πήρε σάρκα και οστά στη δράση.
Οι Θέσεις του 19ου Συνεδρίου με όλη την επεξεργασία της εμπειρίας των αποτελεσμάτων της δουλειάς μας μέσα στις λαϊκές μάζες, δίνουν ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στην επαναστατικοποίηση της συνείδησης των μαζών, στο να γίνεται πιο ευδιάκριτη, πιο κατανοητή η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας.
Και πώς επιβεβαιώνεται αυτό συγκεκριμένα:
Η Οργάνωση, στην κατεύθυνση των αποφάσεων του 18ου Συνεδρίου για ανασύνταξη του κινήματος, πολιτικοποίηση του αγώνα, ρήξη και ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, έριξε μεγάλο βάρος στη δουλειά κατά κλάδο με αναδιάταξη των κομματικών της δυνάμεων. Οι δυνάμεις ήταν λίγες και οι δυσκολίες πολλές στην υλοποίηση των στόχων αυτών. Ειδικά στο συγκεκριμένο κλάδο, που απασχολεί ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων, η δημιουργία ΚΟΒ Επισιτισμού - Τουρισμού και η δράση της ήταν καθοριστική για την ανάταση του κινήματος στην περιοχή, που επηρέασε και όλους τους άλλους κλάδους.
Με τη δουλειά, λοιπόν, σε αυτήν την κατεύθυνση αρχίσαμε να έχουμε αποτελέσματα συσπείρωσης νέων δυνάμεων, με παρουσία στις κινητοποιήσεις και στην καθημερινή δράση.
Όσο εμείς σαν οργάνωση συνολικά δέναμε την πολιτική πρόταση του Κόμματος με τη δράση μας, τόσο ο πυρήνας των επιρροών, αλλά και των εργαζομένων που συσπειρώναμε γύρω μας, γινόταν πιο ισχυρός ιδεολογικά, πιο ανθεκτικός στην πίεση της εργοδοσίας και του εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Η συμμετοχή στις γραμμές του ΠΑΜΕ σωματείων που δεν έχουμε κομματικά μέλη, όπως αυτό της «Coca-Cola», το γεγονός ότι ήρθαν μόνοι τους στις γραμμές μας εργαζόμενοι από τον κλάδο της Υγείας και ειδικά της ιδιωτικής κλινικής, αποδεικνύει το κύρος του ΠΑΜΕ και την εμπιστοσύνη απέναντί μας, αλλά κύρια αναδεικνύει τα αποτελέσματα στη δουλειά με βάση τη στρατηγική μας.
Στον κλάδο του τουρισμού καθοριστικό ρόλο στην αποφασιστική στροφή για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος έπαιξε η δημιουργία της τοπικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ Επισιτισμού - Τουρισμού. Η αύξηση κατά 30% των δυνάμεών μας στο σωματείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων ήταν αποτέλεσμα της στοχοπροσηλωμένης δουλειάς των δυνάμεών μας με βάση τη στρατηγική του Κόμματος.
Γιάννης Βήττας
Εκτιμήσαμε σε σχέση με τη συζήτηση στις ΚΟΒ και λαμβάνοντας υπόψη την ομόφωνη ψήφιση των Θέσεων ότι είναι φανερή μία γενική συμφωνία με τη στρατηγική του Κόμματος. Παράλληλα, εκτιμήθηκε ότι αυτή η συμφωνία δεν αποτυπώνει - παρά την πρόοδό μας - μία ικανοποιητική ιδεολογικοπολιτική στάθμη, όρο αναγκαίο για τη συσπείρωση των δυνάμεών μας. Αναφέρθηκαν απόψεις ότι «ο λαός μας γύρισε την πλάτη», «δεν έχουμε πολιτική συμμαχιών» κλπ. Ειπώθηκαν από συντρόφους που έχουν ψηφίσει τις αποφάσεις. Κατά κύριο λόγο ανήκουν σε Εδαφικές Οργανώσεις, οργανώσεις αυτοαπασχολουμένων που - λόγω δικών μας αδυναμιών - δεν έχουν συστηματική επαφή με χώρους δουλειάς. Από την άλλη, σημαντικός προβληματισμός εκφράστηκε σε Κλαδικές ΚΟΒ. Η πίεση που αμφισβητεί τη στρατηγική μας δεν είναι θέμα αποκλειστικά της άρχουσας τάξης, του οπορτουνισμού, που είναι έξω από εμάς. Αναπτύσσεται και από δικές μας δυνάμεις λόγω της θέσης τους στην παραγωγή, της αποσπασματικής τους δράσης, γενικότερα όλων εκείνων των αιτιών που τις καθιστά περισσότερο ευάλωτες. Δεν σημαίνει αυτό ότι οι σύντροφοι είναι οπορτουνιστές, ότι δρουν βάσει σχεδίου υπόσκαψης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος. Πώς μπορούμε να περιθωριοποιούμε αυτές τις πιέσεις; Απάντηση δεν είναι μόνο να κάνουμε ιδεολογικά μαθήματα στις ΚΟΒ. Απάντηση είναι η κομματική οικοδόμηση, η βελτίωση της κοινωνικής και ηλικιακής σύνθεσης των γραμμών μας και του περίγυρού μας. Σε αυτόν τον τομέα, που είναι η καρδιά του προβλήματος, δεν πετύχαμε αισθητή βελτίωση. Η υπάρχουσα σύνθεση βάζει φρένο στο βασικό καθήκον, στην ανασύνταξη του κινήματος. Από την άλλη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη σύνθεση του εργατικού δυναμικού της περιοχής, με χιλιάδες εργαζομένους - διαφορετικών εργασιακών σχέσεων - στη ΔΕΗ.
Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας σημαίνει πρώτα από όλα ανασύνταξη του κινήματος στη ΔΕΗ, υπόθεση δύσκολη σε μία πρώην ΔΕΚΟ που αποτελεί εμβληματικό παράδειγμα ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης. Ισχύουν οι εκτιμήσεις μας σε σχέση με τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Το να διαλυθούν δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Ούτε αρκεί να λέμε συνέχεια στις Οργανώσεις πόσο επιζήμιες είναι τη στιγμή που δεν αλλάζουμε τον τρόπο δουλειάς, Μετά τις εκλογές, είχαμε υποχώρηση σε μία σειρά δείκτες (κυκλοφορία της εφημερίδας κτλ.). Η ευθύνη βρίσκεται στο καθοδηγητικό όργανο που δεν είχε κοινοβουλευτικές αυταπάτες, αλλά τις επικαλούνταν για να δικαιολογήσει την κατάσταση. Το Κόμμα τα προηγούμενα χρόνια έκανε σοβαρά βήματα, που η ανεκτίμητη αξία τους θα φανεί καθαρότερα τα επόμενα χρόνια. Δεν χωλαίνουμε κυρίως στις επεξεργασίες, αλλά στη γρήγορη αντιστοίχισή τους με την πράξη. Τα όργανα που αναδείχθηκαν πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να μη μεταθέτουν την ευθύνη προς τα κάτω και να αντιμετωπίσουν τον υπαρκτό κίνδυνο αντικειμενοποίησης των υποκειμενικών αδυναμιών.
Θανάσης Χρηστίδης
Η πορεία ολοκλήρωσης της προσυνεδριακής διαδικασίας στα όργανα και τις ΟΒ της ΚΝΕ στην Κεντρική Μακεδονία, οι συσκέψεις και οι εκδηλώσεις που έγιναν όλο αυτό το διάστημα με τις Θέσεις της ΚΕ, αναδεικνύουν τα εξής: Επιβεβαιώθηκε και μέσα από όλη αυτή τη δουλειά η ωρίμανση της ΚΝΕ. Αυτή η εξέλιξη δεν ήταν δεδομένη. Η συζήτηση στις ΟΒ με την απόφαση του 18ου Συνεδρίου για το σοσιαλισμό, τα μαθήματα για το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος, η κουβέντα με την Απόφαση της ΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα, οι ιστορικοί περίπατοι, η συζήτηση στα όργανα με βασικά άρθρα της ΚΟΜΕΠ, η διάταξη δυνάμεων σε χώρους που από καιρό έπρεπε να ιεραρχούμε στην πράξη και όχι στα λόγια, βοήθησε ένα σημαντικό κομμάτι του δυναμικού μας να αντιμετωπίσει τις Θέσεις της ΚΕ με σεβασμό, να στηρίξει τεκμηριωμένα το νέο σχέδιο Προγράμματος.
Παρ' όλα αυτά προκύπτει η ανάγκη για βαθύτερη αφομοίωση βασικών σημείων όπως: Επαναστατική κατάσταση, ο πόλεμος και η στάση μας, πλευρές που αφορούν την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, για τη λαϊκή συμμαχία.
Όσο αυτά θα λύνονται παρακάτω, κύρια στις ΟΒ, με τη συμβολή του Κόμματος, τόσο και η συμφωνία θα μετουσιώνεται σε δράση και αντοχή, πράγμα το οποίο είναι το ζητούμενο.
Πιο συγκεκριμένα. Από τις τοποθετήσεις στις ΟΒ βγήκε ότι πρέπει να κάνουμε πλατύ άνοιγμα. Σωστό. Αλλά πλατύ άνοιγμα με τι περιεχόμενο; Τι δείχνει η ίδια η πείρα;
Η Οργάνωση όλο το προηγούμενο διάστημα προσπάθησε να συνδυάσει τα εξής: Πλούσια εσωοργανωτική συζήτηση με τις Θέσεις της ΚΕ, άνοιγμα μέσα από συσκέψεις και εκδηλώσεις της πολιτικής μας πρότασης, απεργίες και κινητοποιήσεις μέσα σε συνθήκες όξυνσης του αντικομμουνισμού και της καταστολής με συλλήψεις στελεχών και μελών μας, αυξημένης επίθεσης στο Κόμμα και τη στρατηγική του.
Σ' αυτήν την προσπάθεια για πρώτη φορά ανοίξαμε, με πολλές αδυναμίες, αλλά η αρχή έγινε, οργανωμένα στους νέους που υποφέρουν, ζητήματα «δύσκολα», όπως για τον πόλεμο και τη στάση μας, για την επαναστατική κατάσταση.
Το αποτέλεσμα ήταν από όλη αυτήν την τετράμηνη δουλειά να μετρήσουμε βήματα στη συσπείρωση και την ισχυροποίηση των δυνάμεών μας με ταυτόχρονη αύξηση των ρυθμών στρατολογίας.
Το συμπέρασμα το οποίο προκύπτει είναι πως μόνο με μια τέτοια δουλειά, στον άξονα προώθησης της στρατηγικής μας, που μέσα από την πείρα θα εντοπίζουμε τις υποκειμενικές μας αδυναμίες και τι χρειάζεται να διορθώσουμε ώστε να γίνουμε πιο ικανοί, μπορούμε να μετρήσουμε βήματα και μάλιστα σε πιο δύσκολες συνθήκες απ' ό,τι παλιότερα, στην κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση των συντρόφων και στην ανάπτυξή μας σε μια σειρά χώρους.
Σάββας Βασιλειάδης
Η ολοκλήρωση της προσυνεδριακής διαδικασίας στην Κρήτη, με τη σχεδόν ομόφωνη υπερψήφιση των Θέσεων, βρίσκει την ΚΟ πιο ώριμη και πιο ικανή για να ανταποκριθεί στα δύσκολα καθήκοντα που θέτουν οι Θέσεις, στο δρόμο του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Οι συνδιασκέψεις εκτίμησαν ότι έγινε καλή συζήτηση πάνω στις Θέσεις, οι σύντροφοι έκαναν θετική αναφορά στο κείμενο των Θέσεων ως ένα κείμενο που φανερώνει τη μεγαλύτερη ωριμότητα του Κόμματος, που συμπυκνώνει την επιστημονικά επεξεργασμένη πείρα του ΚΚΕ όλων των προηγούμενων χρόνων. Επισημάνθηκε, επίσης, ότι οι Θέσεις ξεκαθαρίζουν καλύτερα το χαρακτήρα της Λαϊκής Συμμαχίας, το ρόλο που θέλουμε να παίξει και την προοπτική της.
Εκτιμήσαμε ότι μέσα στις δύσκολες αντικειμενικές συνθήκες δράσης έχουμε κάνει βήματα προς τα μπρος τα τελευταία χρόνια. Και αυτό μπορούμε να το συμπεράνουμε με κριτήρια ανασύνταξης κινήματος, συσπείρωσης νέων δυνάμεων, οικοδόμησης, αύξησης της πολιτικής επιρροής του Κόμματος σε σχέση με το προηγούμενο Συνέδριο.
Έχουμε διακριτά μεγαλύτερη συσπείρωση ανά κλάδο, ορισμένους πυρήνες, Επιτροπές, Σωματειακές Επιτροπές, αύξηση του κύρους του Κόμματος σε δεκάδες τόπους δουλειάς, στη βιομηχανία, σε μεγάλα ξενοδοχεία, συμβολή σε μεγάλους αγώνες, ανοδική πορεία στις αρχαιρεσίες και ορισμένες στρατολογίες που συνηγορούν στη βελτίωσή μας. Υπάρχει, λοιπόν, μια κρίσιμη μάζα εργατοϋπαλλήλων γύρω μας που μπορεί να σπρώξει τα πράγματα προς τα μπρος το επόμενο διάστημα.
Παράλληλα, αναδείχτηκε ότι δε χρειάζεται κανένας εφησυχασμός, αφού απέχουμε ακόμα πολύ από το να πούμε ότι το Κόμμα αποτελεί καθοδηγητή των εργατικών μαζών στους μεγάλους κλάδους και τους τόπους δουλειάς στρατηγικής σημασίας. Στην κατεύθυνση αυτή, δεν έχουμε σε καμία περίπτωση εξαντλήσει τα περιθώρια του υποκειμενικού παράγοντα, γεγονός που πρέπει να δούμε με αυτοκριτική διάθεση, γιατί τώρα η όποια καθυστέρηση μετράει πολύ περισσότερο.
Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνουμε στο γεγονός ότι η Κρήτη, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, είναι πολύ πιθανό να βρεθεί στο επίκεντρο μιας πολεμικής σύρραξης και γενικότερα των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Η συνεχής επέκταση και ενδυνάμωση της βάσης της Σούδας, η αντιπαράθεση για τις ΑΟΖ, με την ενεργό συμμετοχή της χώρας μας και η ύπαρξη πλούσιων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στη νότια θαλάσσια περιοχή της είναι μερικοί παράγοντες που αναδεικνύουν το στρατηγικό της σημείο, αλλά και τους κινδύνους που περικλείει για τους εργαζόμενους, από τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Εκτιμήθηκε ότι πρέπει να αποτελέσει ιδιαίτερο μέτωπο πάλης, που πρέπει να απασχολεί πιο σταθερά τη λαϊκή συμμαχία, ο αγώνας ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στη λειτουργία της βάσης της Σούδας και των υπόλοιπων ΝΑΤΟικών υποδομών του νησιού. Επιπλέον, η κρίση έχει χτυπήσει σημαντικά την οικονομία του νησιού. Η αγροτική οικονομία και το εμπόριο έχουν μειωθεί σημαντικά, ο κλάδος των κατασκευών έχει σχεδόν εκμηδενιστεί, ενώ μείωση της παραγωγής παρουσιάζει και η μεταποίηση στα τρόφιμα - ποτά. Ο τουρισμός πλέον κυριαρχεί στην οικονομία, με επικεφαλής τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Σε όλους τους κλάδους παρουσιάζεται αύξηση της τάσης συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίων και μονοπώλησης της αγοράς. Παράλληλα, το βάθεμα της κρίσης τα προηγούμενα δυο χρόνια έχει εντείνει με γοργούς ρυθμούς την προλεταριοποίηση των μικροαστικών στρωμάτων, που κυριαρχούσαν στην κοινωνική σύνθεση.
Χρήστος Κόφφας
Στα κείμενα που έχουμε στη διάθεσή μας, και γύρω απ' τα οποία προηγήθηκε πλατιά συζήτηση, αποτυπώνεται η εξελικτική πορεία της συλλογικής σκέψης του Κόμματος. Μια πορεία, όχι ευθύγραμμη, με πολλά ζιγκ - ζαγκ, υποχωρήσεις στη σκέψη, παρεκκλίσεις, λάθη, λαθεμένους στρατηγικούς σκοπούς και κατ' επέκταση επιζήμιες τακτικές.
Τα κείμενα αυτά, παίρνοντας υπόψη την πείρα από αυτή την πολυκύμαντη πορεία, αποτελούν άλμα στη συλλογική μας σκέψη. Και όταν στη σκέψη συντελείται άλμα, τα παλαιά στερεότυπα, τα σφηνωμένα στον εγκέφαλο, χρειάζεται πολλή δουλειά για να εξουδετερωθούν. Με την έγκριση των ντοκουμέντων - που θεωρώ σίγουρο ότι θα γίνει - αρχίζει, πρέπει να αρχίσει μια τιτάνια προσπάθεια να αφομοιωθούν, στο πλάτος και στο βάθος, η ουσία των κειμένων να γίνουν συνείδηση, γιατί χωρίς τη συνείδηση αυτή δεν δημιουργείται το πρωταρχικό κίνητρο για δράση.
Αυτό που αποτυπώνεται στα κείμενα δε θα ήταν κατορθωτό χωρίς την τεράστια δουλειά που συντελέστηκε ιδιαίτερα μετά το 15ο Συνέδριο, εννοώ τις πολύ σημαντικές επεξεργασίες σε επιμέρους θέματα, όπως χαρακτήρας του καπιταλισμού, ευρωπαϊκής ενοποίησης, Συνθήκης του Μάαστριχ, άλλων περιφερειακών καπιταλιστικών ενώσεων, οι επίπονες επεξεργασίες για τις αιτίες και τους παράγοντες που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, η προσφορά του σοσιαλισμού που ζήσαμε, ζήτημα που παραμένει ανοιχτό για παραπέρα μελέτη με επικέντρωση στα ζητήματα του εποικοδομήματος.
Οι πανελλαδικές συνδιασκέψεις για το εργατικό κίνημα, η αναδιάταξη των δυνάμεων, η επικέντρωση στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, στο εργατικό κίνημα, στους κλάδους, οι επεξεργασίες για τη νεολαία, τις γυναίκες, τα προβλήματα και οι προτάσεις μας στα μέτωπα πάλης. Η πείρα που συσσωρεύτηκε και γενικεύτηκε από την πολύπλευρη, ασίγαστη πρακτική δράση του Κόμματος.
Μπροστά μας έχουμε ένα κείμενο που κατά τη γνώμη μου μεθοδολογικά και μόνο επιμερίζεται σε τρία, το ένα διεισδύει στο άλλο και το όλο συντίθεται σ' έναν ολοκληρωμένο στρατηγικό σχεδιασμό, επιχειρησιακό σχέδιο, για την κατάληψη της εξουσίας, την οικοδόμηση του νέου κοινωνικοπολιτικού σχηματισμού, του σοσιαλισμού. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ουσία της πολιτικής είναι το πώς λύνεται το πρόβλημα της εξουσίας και τα προβλήματα των εργατών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Το επιχειρησιακό (στρατηγικό) σχέδιο απαντάει με πληρότητα σ' αυτό το ζήτημα. Επειδή και στις συζητήσεις, στις ΚΟΒ, στις Συνδιασκέψεις, στον προσυνεδριακό διάλογο αυτό το στρατηγικό σχέδιο πλαγιοκοπήθηκε, όχι στον κεντρικό του πυρήνα, αλλά σε πλευρές τακτικής σημασίας, ο κεντρικός πυρήνας του στρατηγικού σχεδιασμού είναι καπιταλισμός ή σοσιαλισμός.
Πολλά ζητήματα θεωρούνται αυτονόητα από πρώτη ματιά, όσο πας βαθύτερα διαπιστώνεις ότι δεν είναι έτσι. Και επειδή η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως ας επιτραπεί η επανάληψη.
Τι είναι λοιπόν στρατηγική;
Δεν είναι τίποτα άλλο από τον καθορισμό της κατεύθυνσης που θα δοθεί το κύριο χτύπημα. Και στην περίπτωσή μας θα δοθεί το κύριο χτύπημα για την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Η στρατηγική περικλείει την πολιτική, την οικονομική, την οργανωτική διεύθυνση της ταξικής πάλης για το στρατηγικό σκοπό. Και να ξεκαθαρίσουμε ότι στρατηγικός σκοπός είναι ένας (εξουσία). Δεν είναι επιτρεπτό να τίθενται δύο ή τρεις στρατηγικοί σκοποί. Γι' αυτό καλά θα κάνουμε νομίζω να κόψουμε λέξεις και έννοιες όπως «αυτό είναι ζήτημα στρατηγικής σημασίας», μπέρδεμα γίνεται και τίποτα άλλο. Δεν είναι τάχα προφανές, αναγκαίο, ο στρατηγικός σκοπός - ανάλογα και με την ίδια την ουσία του να είναι μοναδικός;
Αναγκαίο είναι επίσης να κατανοούμε βαθιά και ουσιαστικά ξεκάθαρα το συσχετισμό ανάμεσα στη στρατηγική και την τακτική. Τακτική είναι το ευέλικτο τμήμα της στρατηγικής, την υπηρετεί, υποτάσσεται σ' αυτήν.
Νίκος Μαυροκέφαλος
Η υπερψήφιση των κειμένων από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του Κόμματος μπορεί να γίνει δύναμη για το Κόμμα, για να βαδίσει την ανηφοριά της επαναστατικής πάλης και να αντιμετωπίσει δυσκολίες και καμπές. Έχει τεράστια σημασία το γεγονός ότι το κομματικό δυναμικό ασχολήθηκε και συμφώνησε με τα κείμενα και με τα βασικά ζητήματα που θέτουν οι Θέσεις.
Στις Εδαφικές Οργανώσεις, στην Οργάνωση του Πειραιά, οι ΚΟ μάτωσαν για τα λαϊκά προβλήματα, με πολλές αδυναμίες και ελλείψεις φυσικά. Αυτή η δουλειά είναι η πρακτική απάντηση στη βρωμιά αστών και οπορτουνιστών ότι το ΚΚΕ τα παραπέμπει όλα στο Σοσιαλισμό. Δυνάμωσε ο προσανατολισμός για δουλειά στους κλάδους και σε χώρους δουλειάς, εκπαιδεύτηκε έστω και σε πρώτο στάδιο ένα στελεχικό δυναμικό για μια τέτοια δουλειά. Βοήθησε αποφασιστικά σ' αυτό η αναδιάταξη και το στήσιμο της ΚΟ Αττικής. Όμως, παρά τα βήματα που έχουν γίνει, το βασικό συμπέρασμα είναι οι πολλές ελλείψεις και οι αδυναμίες που αναδείχτηκαν για μια τέτοια δουλειά, το ότι είμαστε γενικά στην αρχή.
Το στήσιμο των πρώτων Λαϊκών Επιτροπών μέσα από γενικές συνελεύσεις σωματείων και φορέων, οι πρώτες Επιτροπές Ανέργων και τα δίκτυα αλληλεγγύης στις γειτονιές του Πειραιά είναι μια πρώτη υποδομή, διαμόρφωσαν μια πρώτη πείρα.
Είναι σημαντικό το συμπέρασμα πόσο μπορεί να αναπτυχθεί η πρωτοβουλία όταν πατάει στις επεξεργασίας και τις κατευθύνσεις του Κόμματος, αναπτύσσεται μέσα στη συλλογικότητα, αξιοποιεί την πρωτοβουλία και τη σκέψη κάθε κομματικού μέλους, του εργάτη, του ανέργου, του λαϊκού κόσμου. Αξιοποιώντας τις γενικές κατευθύνσεις και χωρίς να υπάρχει προηγούμενη πείρα, οι πρώτες επιτροπές στήθηκαν με πρωτοβουλία, συλλογική συζήτηση στα όργανα και στις ΚΟΒ και σε συνεργασίες με εργατικά στελέχη.
Πολύτιμη είναι η πείρα που βγαίνει από τη συμμετοχή των συνδικάτων της ΖΩΝΗΣ παρά τις αδυναμίες και τις δυσκολίες. Η συνδυασμένη πάλη για δουλειά με δικαιώματα, αλλά και για μέτρα προστασίας των ανέργων, οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης για τους ανέργους που ξεπερνούν τα 1.000 άτομα συμμετοχή και άλλες πρωτοβουλίες επιβεβαιώνουν στην πράξη ότι η συμμετοχή της οργανωμένης εργατικής τάξης δίνει άλλη δυναμική, κινητοποιεί ευρύτερες δυνάμεις, είναι ο κορμός της συμμαχίας.
Ορισμένες πολιτιστικές πρωτοβουλίες είναι σημαντική πλευρά στη συσπείρωση δυνάμεων, παρέμβαση σε καθετί που αγγίζει την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, το θεατρικό του Γυναικείου Συλλόγου Πειραιά είναι σημαντικές πρωτοβουλίες που δίνουν τη δυνατότητα να συσπειρώνονται καλλιτέχνες, να τροφοδοτούν την έμπνευση με το εργατικό και αγωνιστικό στοιχείο, αλλά και να συναρπάζει τους εκατοντάδες εργατοϋπαλλήλους και ανέργους, τις φτωχές οικογένειες.
Οι επιτροπές ανέργων πρόσθεσαν επίσης μια πρώτη πείρα. Έδωσε περιεχόμενο δουλειάς σε δεκάδες άνεργους ΚΝίτες, κομματικά μέλη και οπαδούς. Από αυτούς ξεκίνησε μια προσπάθεια η οποία προσπαθεί να δέσει μια δουλειά μαζί με τα σωματεία, αφού εκεί βρίσκεται η πρωταρχική ευθύνη για τη δουλειά με τους ανέργους. Υπάρχει ιδιαίτερα θετική πείρα από την Επιτροπή Ανέργων Κορυδαλλού, τις συσκέψεις που κάνει από κοινού με τα σωματεία, τις διεκδικητικές πρωτοβουλίες που στηρίζει, αλλά και τη βοήθεια που προσφέρει έχοντας διακλαδωθεί πραγματικά σε ένα σημαντικό τμήμα εμπόρων και άλλων αυτοαπασχολούμενων της πόλης, γιατρών, σωματείων, φορέων κ.ο.κ.
Νίκος Κουτουμάνος
Οι Θέσεις της ΚΕ εντοπίζουν πολύ εύστοχα καθυστερήσεις και αδυναμίες που σήμερα αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του Κόμματος: Στην κομματική οικοδόμηση, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στη συγκρότηση της συμμαχίας με τα λαϊκά στρώματα, στην ανάπτυξη της πολιτικής και ιδεολογικής δουλειάς του Κόμματος μέσα στο λαό. Είναι στο χέρι μας να τις αντιμετωπίσουμε και να έχουμε αποτελέσματα.
Για όλα τα παραπάνω ζητήματα - μαζί με την ειδική δουλειά στις νέες ηλικίες - αποτελεί καθοριστικό κρίκο η πολιτική ανάδειξης και ανάπτυξης στελεχών. Τα στελέχη του Κόμματος πρέπει να πληρούν όσο είναι δυνατόν το σύνολο των κριτηρίων. Είναι καθοδηγητική η ευθύνη για τη λήψη όλων των μέτρων που θα καθιστούν το στέλεχος, αλλά και το νέο μέλος του Κόμματος εξελίξιμο, να αντιπαλεύει τις δυσκολίες της ζωής που αντικειμενικά έρχονται.
Στην ΚΟ Πελοποννήσου έχει γίνει προσπάθεια εδώ και πολλά χρόνια στην ανάδειξη νέων στελεχών. Ξεκίνησε δίνοντας έμφαση στην καθοδήγηση της ΚΝΕ, με γνώμονα ότι στόχος πρέπει να είναι η στρατολόγηση του ΚΝίτη στο Κόμμα. Στελέχη μετακινήθηκαν και ανέλαβαν χρεώσεις που ενίσχυαν αυτό τον προσανατολισμό.
Έτσι η πλειοψηφία των ΝΕ, αλλά και της ίδιας της ΕΠ, την τελευταία δεκαετία επανδρώθηκαν με νέα στελέχη. Είναι μια συστηματική θετική δουλειά - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έγιναν λάθη - που συνεχίζεται και έδωσε καρπούς και στις τελευταίες Συνδιασκέψεις.
Η ανάδειξη στελεχών, η διαπαιδαγώγηση νέων κομματικών μελών είναι σύνθετη υπόθεση. Είναι ζήτημα καθοδηγητικό αφού πρέπει η καθοδηγητική ευθύνη να μπαίνει σε όλες τις σφαίρες της ζωής του συντρόφου και να δίνει λύσεις από τη φτώχεια και την ανεργία του, μέχρι τις σχέσεις του με τον περίγυρό του, με το φίλο ή τη φίλη του, την οικογένειά του. Σε καμιά περίπτωση η καθοδηγητική ευθύνη δεν πρέπει να μένει στα «αμιγώς» κομματικά ζητήματα, να είναι επιφανειακή και τυποποιημένη.
Σε σχέση με τις Θέσεις της ΚΕ να μεταφέρω τη συμφωνία και των φίλων και οπαδών που πήραν μέρος στις συσκέψεις των ΚΟΒ της Μεσσηνίας.
Η εποχή που ζούμε σήμερα είναι των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Η συμμαχία με τμήμα της αστικής τάξης και των κομμάτων της θα αναιρούσε το χαρακτήρα της εποχής. Αποτελεί σοβαρή παρακαταθήκη η απόφαση που θα πάρουμε για τη μη συμμετοχή του Κόμματος σε εκλογικούς σχηματισμούς και αστικές κυβερνήσεις. Στάδια και μεταβατικές περίοδοι υπό τη μορφή κυβέρνησης στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν είναι τίποτε άλλο από κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης και ας έχουν όποιον προσδιορισμό θέλουν (μεταβατικές, αντιμονοπωλιακές, αντικαπιταλιστικές κλπ.).
Γιώργος Πυργέλης
Η δουλειά μας στις σημερινές συνθήκες γίνεται πιο σύνθετη και δύσκολη. Η εκτίμηση που κάνει η ΚΕ στον απολογισμό δράσης του Κόμματος και αφορά πέρα για πέρα και την Οργάνωσή μας είναι ότι δεν αντιστοιχηθήκαμε με τις συνθήκες. Όμως η δουλειά μας έχει δημιουργήσει μια σημαντική παρακαταθήκη και αν συνειδητοποιήσουμε πού πονάμε, μπορούμε αυτήν την παρακαταθήκη να την κεφαλαιοποιήσουμε στην πορεία.
Κάναμε προσπάθεια καλύτερα να προβάλλουμε τις αιτίες της κρίσης, την πολιτική διέξοδο, τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, πατώντας πάνω στις εμπειρίες που βίωναν οι εργαζόμενοι από την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής και θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Για παράδειγμα, στους εργαζόμενους της χαρτοβιομηχανίας ΝΤΙΑΝΑ στην Ξάνθη (χώρος στον οποίο δεν έγινε κανένας εργατικός αγώνας και το Κόμμα δεν είχε καμία επιρροή) όπου ο μεγαλοεπιχειρηματίας Ζερίτης την έβαλε σε διαδικασία πτώχευσης, πετώντας 130 εργαζόμενους στο δρόμο, η παρέμβαση των κομματικών δυνάμεων κινήθηκε σε δυο κατευθύνσεις: α) Στην οργάνωση αυτού του κόσμου για να μη χάσει αποζημιώσεις, δεδουλευμένα κλπ. και β) στην ανάδειξη των αιτιών, κάνοντας προσπάθεια να κατανοήσουν ότι όσο τα μέσα παραγωγής θα βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών και η λειτουργία του εργοστασίου εξαρτάται από την κερδοφορία που έχει, οι εργάτες θα ζουν με την αβεβαιότητα της ανεργίας. Ότι η μοναδική λύση που αντικειμενικά συμφέρει την εργατική τάξη σήμερα είναι να στρατευτεί στην πάλη για την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, στην ανάπτυξη που θα έχει πυξίδα την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, στην αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων της χώρας μας μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό, από μια εργατική λαϊκή εξουσία. Αποτέλεσμα ήταν να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι σε αρκετές κινητοποιήσεις που οργάνωσε το ΠΑΜΕ, να υπάρχει στήριξη από πλευράς μας στις δικές τους κινητοποιήσεις, να έχουμε εκλογικά κέρδη στις τελευταίες εκλογές, να δημιουργηθεί ένας πυρήνας εργαζομένων που είχαν επαφή μαζί μας.
Με λίγα λόγια δεν αρκεί μόνο η πάλη για τα άμεσα προβλήματα, αν δεν συνδυάζεται με την ιδεολογική δουλειά για το ποιος φταίει γι' αυτήν την κατάσταση και πού βρίσκεται η λύση, να συνδέεται με την πάλη κατά των μονοπωλίων και της εξουσίας τους.
Και στην περιοχή μας, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς και τις δυσκολίες που έχουμε στη δουλειά στην εργατική τάξη, είχαμε σημαντική παρέμβαση του ΠΑΜΕ και θετική συμβολή σε όλες τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες που αναπτύχθηκαν.
Στο διάστημα αυτό, ιδιαίτερα με άξονα την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη Δουλειά στην Εργατική Τάξη και την Κομματική Οικοδόμηση, δουλέψαμε πιο στοχοπροσηλωμένα, σχεδιασμένα, αλλά και πλατιά στην εργατική τάξη σε όλους τους νομούς, με την αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης.
Κάναμε θετικά βήματα στο άνοιγμα σε καινούριους χώρους και κλάδους, στην πιο σταθερή επαφή και παρουσία μας σε εργοστάσια, που συγκεντρώνουν μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Το σύνθημα της απειθαρχίας και ανυπακοής με τη στάση μας στις απεργίες, η μάχη ενάντια στα χαράτσια (ΔΕΗ, εφορίες), οι απεργιακές φρουρές, συγκεντρώσεις συμπαράστασης ενάντια σε απολύσεις, συσκέψεις, συλλαλητήρια μας έφεραν σε επαφή με εργατόκοσμο, που άλλοτε μας προσεγγίζει πιο θαρρετά, άλλοτε μας καλεί για «βοήθεια», άλλοτε υποχωρεί κάτω από πιέσεις και φόβο, αλλά σίγουρα μας δείχνει εμπιστοσύνη, καταξιώνεται το ΠΑΜΕ στη συνείδησή του. Όλα αυτά πρέπει να τα μετρήσουμε, να τα πάρουμε υπόψη μας όχι για «απογοήτευση», όπως κάποιοι λένε, αλλά για να συνειδητοποιήσουμε ότι με αυτόν τον κόσμο έχουμε να δουλέψουμε, να οξύνουμε το ταξικό κριτήριο, να δείξουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.
Ελένη Κατροδαύλη
Να προσέξουμε δυο ζητήματα που αφορούν το συσχετισμό δυνάμεων.
α) Ο εχθρός δεν είναι ανίκητος, αλλά διαθέτει ακόμη μεγάλες εφεδρείες. Βαδίζουμε σε εχθρικό «έδαφος». Η ίδια η αστική κοινωνία ολόκληρη - όχι μόνο οι πολιτικές κορυφές - τείνουν να διασαλεύσουν την ιδεολογικοπολιτική - στρατηγική ενότητα του Κόμματος. Κρατά υπό συνεχή πίεση και τον περίγυρό μας. Δοκιμάζει τις αντοχές μας, πολύ περισσότερο υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης και αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού.
β) Η εκτίμηση των διαθέσεων των εργαζομένων είναι ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα σε κάθε περίοδο, ιδιαίτερα σε μεγάλου βάθους οικονομικές κρίσεις. Οι ιστορικές καταστάσεις δεν επαναλαμβάνονται σαν φωτοτυπία, η καπιταλιστική εξέλιξη έχει σήμερα διαμορφώσει τη συγκεκριμένη κατάσταση διαφορετικά από π.χ. τη μεγάλη κρίση του μεσοπολέμου, όπως πάντα έχουμε να διδαχτούμε από το παρελθόν γενικής ισχύος συμπεράσματα που θα μας βοηθήσουν να μη βιαζόμαστε σε κάποιες επιλογές και αντίθετα να επισπεύδουμε άλλες, να μετράμε με τη μεγαλύτερη δυνατή προσέγγιση το συσχετισμό των δυνάμεων, να μην απολυτοποιούμε μορφές οργάνωσης και πάλης κλπ.
Η στρατηγική μας δεν μπορεί να προωθηθεί ούτε καν να σταθεί χωρίς να απλώσει το Κόμμα πιο πολλές, βαθιές και γερές ρίζες στο επαναστατικό υποκείμενο, στην εργατική τάξη, χωρίς την οργάνωσή της, που αποδιαρθρώνεται κάθε στιγμή από τον αντίπαλο και ιδιαίτερα σε περίοδο οικονομικής κρίσης όπου μεγαλώνει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους εργάτες. Παραμένει οξύ το πρόβλημα της κοινωνικής σύνθεσης του Κόμματος, εκφράστηκε στις Συνδιασκέψεις. Αν αντεπεξέλθουμε στο κύριο μέτωπο θα έχουμε πρόοδο και στα υπόλοιπα, στα οποία πρέπει να δρούμε ταυτόχρονα και να εξαντλούμε τις δυνατότητες π.χ. μικροαστικά στρώματα.
Κατά συνέπεια, όλες οι πλευρές της δράσης μας, η οργανωτική πολιτική, η προπαγάνδα, η εσωκομματική συζήτηση κλπ. πρέπει να εναρμονιστεί με το καθήκον της δράσης στην εργατική τάξη κατά συγκεκριμένο τρόπο.
Να συνεχιστεί η συγκέντρωση δυνάμεων, η μελέτη της διάταξής τους είναι συνεχής διαδικασία, αφού συνεχείς είναι οι αλλαγές στην τάξη, στην ταξική διάρθρωση.
Η ανάδειξη στελεχών και η βοήθεια στα νέα στελέχη να έχει κριτήριο την ικανότητα να συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση, τα πρακτικά αποτελέσματα, την ικανότητα για δουλειά μυρμηγκιού, επιμονή, υπομονή, αντοχή.
Χρειάζεται συνεχής μελέτη της κατάστασης της εργατικής τάξης, των διάφορων τμημάτων της, όχι μόνο με βάση τους δείκτες της στατιστικής και τους μέσους όρους, αλλά στη ζώσα πραγματικότητα και με τις Κομματικές Οργανώσεις μας και τα συνδικάτα.
Να εκτιμηθεί συλλογικά η πείρα των τελευταίων χρόνων για τις μορφές οργάνωσης της εργατικής τάξης (π.χ. κλαδικά σωματεία, επιχειρησιακά, Σωματειακές Επιτροπές κλπ.) και η προοπτική τους στις νέες συνθήκες δράσης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Η ανεργία σε συνάρτηση με την εξατομίκευση, αποξένωση κλπ. στον τρόπο ζωής βάζουν πολύ μεγάλα εμπόδια και επιβάλλεται να βρούμε και νέα όπλα (μορφές οργάνωσης, δράσης κλπ.) για να αντιμετωπιστούν. Μια ορισμένη πείρα έχει η ΚΟ Αττικής.
Να επιλέξουμε προσεκτικά τις μορφές πάλης, εξαντλώντας τις δυνατότητες για συμμετοχή των αγωνιζόμενων, όχι από τα πάνω, η πάλη δεν είναι προπαγάνδα, είναι ενέργεια, κίνηση μαζών. Υπάρχουν καταστάσεις που τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού εκφράζονται με την ενεργητική κίνηση πολύ μικρού αριθμού αγωνιζόμενων, επιβάλλεται όμως προσεκτική χρήση αυτής της αλήθειας. Η λογική της ανάθεσης είναι πλευρά της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής που θέλει τις μάζες στο περιθώριο, είναι η λογική του κοινοβουλευτισμού που εκφράζεται παντού και πρέπει να την πολεμάμε παντού.
Η πρωτοβουλία και η ανησυχία μας έχει αφετηρία και κέντρο το χώρο δουλειάς. Δεν καθοδηγούμε ενέργειες, αλλά κίνημα, υπολογίζουμε τι αποκρυστάλλωμα μένει ως συνείδηση και οργάνωση.
Η τακτική μας να παίρνει υπόψη τη δράση των άλλων δυνάμεων και χρειάζεται να την παρακολουθούμε στενά σε επίπεδο ΚΟΒ. Εναπόκειται στην τέχνη της καθοδήγησης πώς θα ξεχωρίζουν τα κύρια, πώς θα γίνονται οι ιεραρχήσεις, πώς θα διατάσσονται οι δυνάμεις, με συλλογική κρίση και απόφαση, αποφεύγοντας τη σπατάλη δυνάμεων και τον ετεροκαθορισμό. Παρότι δεν καθορίζουμε εμείς το πεδίο της πάλης, έχουμε ορισμένες δυνατότητες επιλογών.
Οι νέες συνθήκες δυναμώνουν την πίεση «όλοι μαζί», η τακτική στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα πρέπει να το παίρνει υπόψη, δυναμώνοντας το μέτωπο στο ρεφορμισμό - οπορτουνισμό, οι ελιγμοί θα είναι αναγκαίοι, θα βαδίζουμε σε πιο λεπτή κόψη του ξυραφιού, να απομονωθούμε ή να τσουβαλιαστούμε μαζί του. Υπάρχει και θετική πείρα για αξιοποίηση.
Σωτήρης Ζαριανόπουλος
Αυτό που πρέπει να απαιτούμε από τις δυνάμεις μας και πρώτα απ' όλα από τον εαυτό μας είναι η καθημερινή δουλειά και παρέμβαση στο κίνημα με βάση τη στρατηγική, σαν συμπυκνωμένο πρόγραμμα δράσης.
Είναι πλέον καιρός να κατανοηθεί από όλες τις δυνάμεις μας και τον περίγυρό μας ότι οι καιροί που απλά η αγωνιστικότητα, η εντιμότητα, η αυτοθυσία ήταν αρκετά για να συσπειρώσεις ευρύτερες δυνάμεις, μας έδιναν από μόνα τους το προβάδισμα στο κίνημα, έχουν περάσει.
Πρέπει να συνηθίσουν οι δυνάμεις μας στη διαπάλη, μπροστά στους εργάτες με τον οπορτουνισμό, με τις βολικές μεγαλοστομίες του, αλλά και με την υπονομευτική δουλειά του. Να συνηθίσουν όχι μόνο στην καταγγελία του οργανωμένου φορέα του οπορτουνισμού, αλλά στο ξερίζωμα αυτού του τρόπου σκέψης από τους εργάτες, έστω και αν δεν επηρεάζονται άμεσα από τον οργανωμένο φορέα του οπορτουνισμού. Στο ξερίζωμα αυτού του τρόπου σκέψης από μέρος του περίγυρού μας, αλλά ακόμα και κάποιων κομματικών δυνάμεων.
Η δράση μας πρέπει να είναι ένας δημιουργικός συνδυασμός ιδεολογικοπολιτικής και μαζικής δράσης.
Κι αυτό δεν γίνεται αν δεν στύψεις το μυαλό σου να εξειδικεύσεις, να σχεδιάσεις με βάση τη στρατηγική σου σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα. Και στο επίπεδο αυτό αποκαλύπτεται μπροστά στις δυνάμεις σου, αλλά και ευρύτερα, το ότι οι βασικοί στόχοι του Κόμματος (ανασύνταξη κινήματος - λαϊκή συμμαχία στον κλάδο και στη γειτονιά - κομματική οικοδόμηση και ισχυροποίηση του Κόμματος) αναγκαία αλληλοσυμπληρώνονται, το ένα δεν μπορεί να δουλέψει χωρίς το άλλο. Για παράδειγμα και αυτό βγαίνει μέσα από την όποια εμπειρία της Οργάνωσής μας στην προσπάθεια για κοινωνική συμμαχία εργατών - κτηνοτρόφων σε επίπεδο του κλάδου της γαλακτοβιομηχανίας στην Κ. Μακεδονία. Τι αποδείχθηκε: Ότι δεν αρκούσε μόνο να καλέσεις σε συσπείρωση στο κοινό άμεσο πρόβλημα εργάτες και κτηνοτρόφους, αλλά η υποδομή πάνω στην οποία μπορούσε να οικοδομηθεί μια τέτοια συσπείρωση ήταν η ενότητα της εργατικής τάξης σε επίπεδο κλάδου που με τη σειρά του έβαζε «στα γρήγορα» μπροστά στο ζήτημα της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος σ' αυτόν, στην αλλαγή συσχετισμών και προσανατολισμού.
Και όταν λέμε αλλαγή προσανατολισμού δεν αρκούμαστε μόνο στην αλλαγή των αριθμητικών συσχετισμών στα σωματεία. Το προχωρήσαμε σε ένα βαθμό, κάναμε σημαντικά βήματα. Στήσαμε κλαδικό σωματείο τροφίμων με καλή βάση στις γαλακτοβιομηχανίες. Αποκτήσαμε ομάδες πρωτοπορίας μέσα σ' αυτές. Είχαμε ακόμα και αυτοτελή απεργιακή δράση κόντρα στον εργοδοτικό συνδικαλισμό που κυριαρχεί. Έχουμε τον πρόεδρο στο σωματείο μιας μεγάλης βιομηχανίας. Πολύ καλύτερα πιο συστηματικά και πιο δεμένα με την πράξη προβάλλαμε την πολιτική του Κόμματος, την πρότασή του.
Όμως από μόνο του αυτό δεν έλυσε το πρόβλημα. Τα φαινόμενα της ανάθεσης, της μη σύγκρουσης όχι απλά με τις συγκεκριμένες εργοδοσίες, αλλά με την πολιτική των μονοπωλίων στον κλάδο, δεν λύθηκαν. Δηλαδή δεν δημιουργήθηκε ένα υπόβαθρο όπου η ταξική ενότητα του κλάδου και η κοινωνική συμμαχία σ' αυτόν να ξεκαθαρίζει το μονοπώλιο - αντίπαλο, να συγκεντρώνει και να κινητοποιεί δυνάμεις ενάντιά του και ενάντια στο αστικό κράτος που το θωρακίζει, δεν ανοίγει τα μάτια του κόσμου όχι γενικά για το κράτος και την παρέμβασή του (που όλοι την αναζητούν), αλλά για το ποιο κράτος, ποια εξουσία. Αυτό το ζήτημα δεν είναι πια θεωρητικό, είναι απόλυτα πρακτικό, θέμα προσανατολισμού αιτημάτων, συσπείρωσης και συγκέντρωσης δυνάμεων όχι μόνο για την κρίσιμη επαναστατική κατάσταση, αλλά για την επόμενη φάση της ταξικής πάλης.
