Τι ανάπτυξη θέλουν;

-- Ποιους τομείς και πώς λένε ότι θέλουν να αναπτύξουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΕΕ;

Σε συνέντευξη την περασμένη βδομάδα, ο Γ. Σταθάκης, έλεγε για το «αναπτυξιακό μοντέλο» που θέλει να εφαρμόσει σαν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ: «Οι νέες αναπτυξιακές δυνατότητες, φυσικά, θα προκύψουν από συντεταγμένες παρεμβάσεις στους παραγωγικούς τομείς, στη γεωργία και τη μεταποίηση, όπου υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες παραγωγικής αναβάθμισής τους (...) Από εκεί και πέρα είναι μιας μακράς πνοής επιλογή για τον τρόπο ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, του τουρισμού, του τομέα ανακύκλωσης και κυρίως των καινοτομικών δραστηριοτήτων». Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι σαν κυβέρνηση θα ρίξει βάρος σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, όπως η γεωργία, ο τουρισμός, οι ΑΠΕ, η ανακύκλωση και άλλοι κλάδοι, με βασικό γνώρισμα την καινοτομία. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Μάη, μιλώντας στο Ζάππειο, ο Αντ. Σαμαράς προσδιόριζε ως εξής τους τομείς όπου η κυβέρνηση θα επιδιώξει ανάπτυξη: «(Θα πάρουμε) πρωτοβουλίες στον τουρισμό, στις μαρίνες, στην παραθεριστική κατοικία, στον εκσυγχρονισμό των μουσείων, στην ενέργεια, στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, στη ναυτιλία και την πρωτογενή παραγωγή, στη γεωργία και την κτηνοτροφία και στη μεταποίηση και εξαγωγή των προϊόντων μας». Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα, ο Αντ. Σαμαράς επανέλαβε: «Η Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες: Τουρισμό, Πολιτισμό, Ναυτιλία, Αγροτικά προϊόντα ποιότητας, Μεταποίηση, Ενέργεια». Και για όσους νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξαιρεί τη Ναυτιλία από τους τομείς που θέλει να αναπτύξει, σε αντίθεση με τη σημερινή κυβέρνηση, που το διαλαλεί με κάθε αφορμή, θυμίζουμε ότι στις 14/12/2012, μετά τη συνάντηση με τους Ελληνες εφοπλιστές, ο Αλ. Τσίπρας είχε πει ότι «η ελληνική ναυτιλία πρέπει να διατηρήσει τον πρωτεύοντα ρόλο της παγκοσμίως».

Το Μάη του 2012, η εφημερίδα «Ελ Παΐς» είχε αναφερθεί σε ένα νέο «Σχέδιο Μάρσαλ» σε ευρωπαϊκή κλίμακα, που σχεδιάζει η Κομισιόν και το οποίο «θα μπορούσε να κινητοποιήσει ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις ύψους 200 δισ. ευρώ για προγράμματα υποδομής, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τις τεχνολογίες αιχμής». Η ταύτιση ανάμεσα στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται την ανάπτυξη η κυβέρνηση, η ΕΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, κάθε άλλο παρά τυχαίος είναι. Η κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης που ευαγγελίζονται, ανεξάρτητα από το μείγμα της διαχείρισης με το οποίο θέλει να την προωθήσει ο καθένας, είναι τα μονοπώλια και οι επενδύσεις τους. Για να γίνουν όμως αυτές πρέπει να υπάρχει κέρδος και μάλιστα γρήγορο. Οι τομείς που επιλέγονται για ανάπτυξη από την ΕΕ και τα κόμματα της διαχείρισης, δίνουν δυνατότητες για κερδοφορία στα μονοπώλια, με τις εξής όμως προϋποθέσεις: Να συνδράμει το κράτος με χρήμα και νέα προνόμια και να διαθέσει κρατικές υποδομές και τομείς στρατηγικής σημασίας στο κεφάλαιο. Ετσι θα έρθουν οι επενδύσεις στους συγκεκριμένους τομείς, που έχουν επιλεγεί για να γίνει ανάπτυξη. Μονοπωλιακό κέρδος, όμως, σημαίνει υποτίμηση της εργατικής δύναμης. Σημαίνει ακόμα ιδιωτικοποιήσεις, ανεξάρτητα αν η κυβέρνηση τις κάνει βγάζοντας στο σφυρί τα πάντα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ιδιωτικοποιήσεις και συμπράξεις φέρνουν ακριβότερες και χειρότερης ποιότητας υπηρεσίες για τη λαϊκή οικογένεια. Ολα αυτά θα τα βρει μπροστά του ο λαός, είτε με κυβέρνηση ΝΔ, είτε με κυβέρνηση που θα έχει για πυρήνα το ΣΥΡΙΖΑ.

Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι κάνουν επενδύσεις εκεί που τους συμφέρει. Εκεί που το κέρδος είναι εξασφαλισμένο, χωρίς να παίρνουν υπόψη τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας. Γι' αυτό ακριβώς, ενώ οι απαιτήσεις των εργαζομένων για την κάλυψη των καθημερινών τους αναγκών συνεχώς διευρύνονται, η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που προκάλεσε την οικονομική κρίση, έχει ως αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες να διακόπτουν τη λειτουργία των μέσων παραγωγής, να κλείνουν παραγωγικές μονάδες, να αφήνουν τα εργοστάσια να ρημάζουν, να οδηγούν εκατομμύρια εργαζόμενους στην ανεργία και δεκάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους στην πτώχευση. Σήμερα υπάρχουν τομείς της οικονομίας στην Ελλάδα ζωτικής σημασίας για τις λαϊκές ανάγκες (π.χ. κλωστοϋφαντουργία), οι οποίοι είτε καταγράφουν μηδενική παραγωγική δραστηριότητα, είτε τους λυμαίνονται μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Ενα παράδειγμα: ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ λένε πως θα αναπτύξουν τον πρωτογενή τομέα, ο οποίος σχετίζεται άμεσα με την παραγωγή πρώτων υλών για την παρασκευή τροφίμων, αλλά και τροφών για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Για ποιον θα αναπτυχθεί η γεωργία; Μήπως για το φτωχό αγρότη, ο οποίος με τους νόμους της ΕΕ και του κράτους έχει πεταχθεί βίαια από τη γη του; Προφανώς όχι. Θα αναπτυχθεί για τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις που λειτουργούν στον πρωτογενή τομέα και οι οποίες, μαζί με τα μονοπώλια στον κλάδο των τροφίμων, ελέγχουν το σύνολο σχεδόν της παραγωγής προϊόντων με βάση τη γεωργία και την κτηνοτροφία στη χώρα μας. Η οποία, συν τοις άλλοις, υπόκειται στους περιορισμούς και τις ποσοστώσεις της ΕΕ. Από την ανάπτυξη που προπαγανδίζουν κανένα όφελος δεν θα έχει ο λαός. Συμφέρον δικό του είναι να ορίζει αυτός τι και πόσο θα παραχθεί, με βάση τις πραγματικές του ανάγκες. Για να γίνει αυτό πρέπει να αφαιρέσει από τα μονοπώλια την εξουσία, να κάνει δικά του τα μέσα παραγωγής.