-- Αποκαλυπτική
για τον τρόπο με τον οποίο τα αστικά επιτελεία πάνε να νομιμοποιήσουν
προαποφασισμένες αντιασφαλιστικές αλλαγές είναι η έρευνα του οίκου
Fitch. Τι αποκαλύπτεται;
«Οι
ηλικιωμένοι αποτελούν εμπόδιο για την ανάκαμψη των χωρών, αναφέρει σε
έρευνά του ο οίκος αξιολόγησης Fitch, και αν σε αυτά τα κράτη δεν
εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στο σύστημα
συνταξιοδότησης, ο γηρασμένος πληθυσμός θα επιβαρύνει το χρέος των
κυβερνήσεων. Οι αναλυτές έχουν εκφράσει από καιρό την ανησυχία τους για
τον αντίκτυπο της γενιάς του "baby-boom" στην οικονομία, αλλά η έρευνα
του οίκου Fitch εξετάζει τις συνέπειες του θέματος στην αξιολόγηση της
πιστοληπτικής ικανότητας των χωρών. Ο οίκος προβλέπει ότι η
συνταξιοδότηση των ατόμων αυτής της κατηγορίας θα επιδεινώσει τον μέσο
κρατικό προϋπολογισμό κατά 0,6% εντός οκτώ ετών και κατά 4,9% μέχρι το
2050. Αν δεν ληφθούν μέτρα, οι αξιολογήσεις της πιστοληπτικής ικανότητας
του αναπτυγμένου κόσμου θα υποστούν αρνητικές επιπτώσεις. Οι
ευρωπαϊκές χώρες μάλιστα είναι σε ιδιαίτερο κίνδυνο λόγω του υψηλότερου
κόστους των συντάξεων, αναφέρεται στην έκθεση. Ωστόσο, η έρευνα
δείχνει ότι η περιφέρεια της Ευρώπης είναι σε καλύτερη μακροπρόθεσμη
κατάσταση, καθώς η κρίση της ευρωζώνης ανάγκασε ήδη τις κυβερνήσεις να
θεσπίσουν αντιλαϊκές αλλαγές στα συνταξιοδοτικά συστήματα και στους
κανόνες της αγοράς εργασίας». Αυτά μετέδιδαν χτες τα ειδησεογραφικά
πρακτορεία, αποκαλύπτοντας τη σαπίλα του καπιταλισμού σε όλο της το
μεγαλείο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, αντιμετωπίζουν τους απόμαχους της
δουλειάς σαν «βάρος» για το κράτος, από το οποίο πρέπει να απαλλαχθεί
για να μην ανέβει το κόστος του κρατικού δανεισμού, άρα το κόστος του
χρήματος για τα μονοπώλια και την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Η
γενιά στην οποία αναφέρονται (γενιά του «baby-boom») είναι αυτή που
γεννήθηκε ανάμεσα στα 1946 και 1964 και σήκωσε στην πλάτη της την
καπιταλιστική ανάκαμψη μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, από τη δεκαετία του
1950, μέχρι τα τέλη της 10ετίας του '90. Αυτή είναι κατά βάση η
«φουρνιά» που σήμερα συνταξιοδοτείται και σύμφωνα με τον καπιταλιστικό
οίκο επιβαρύνει δυσανάλογα τα οικονομικά του αστικού κράτους, με κίνδυνο
να εκτινάξει το χρέος! Τέτοιες «μελέτες» αποκαλύπτουν την μπόχα ενός
συστήματος που αν μπορούσε, θα έριχνε κυριολεκτικά στον Καιάδα τους
εργαζόμενους, όταν τους ξεζουμίσει το κεφάλαιο και του είναι άχρηστοι
για την κερδοφορία του. Ταυτόχρονα, όμως, στοιχεία όπως αυτά του Fitch,
θέλουν να νομιμοποιήσουν τις προαποφασισμένες νέες ανατροπές στα
εργασιακά και το ασφαλιστικό. Τι λέει ο καπιταλιστικός οίκος; Οτι η
ασφάλιση του εργαζόμενου κοστίζει πολύ στον εργοδότη και στο κράτος.
Αυξάνει το έλλειμμα και δημιουργεί χρέος, με αρνητικές επιπτώσεις στην
καπιταλιστική ανάπτυξη, αφού το χρήμα γίνεται ακριβό για τα μονοπώλια
και μικραίνει η βοήθεια από το κράτος για να κάνουν επενδύσεις. Αρα, ο
εργαζόμενος, εκτός από μικρότερο μισθό, πρέπει να δεχτεί να δουλεύει και
με μικρότερες ασφαλιστικές εισφορές από τον εργοδότη. Να αναλάβει
δηλαδή ο ίδιος μεγαλύτερο μέρος από το «κόστος» της ασφάλισής του και να
δουλεύει περισσότερα χρόνια. Ταυτόχρονα, ο συνταξιούχος πρέπει να
πάψει να αποτελεί βάρος για το κράτος και τους σημερινούς εργαζόμενους
και να μάθει να ζει με μικρότερες συντάξεις. Είναι προκλητικοί. Ούτε
ένα ευρώ δεν πληρώνουν το κράτος και η εργοδοσία για την ασφάλιση, αφού
και τα ελάχιστα που δίνουν στα Ταμεία είναι κλεμμένος ιδρώτας του
εργαζόμενου, που τον αποσπούν είτε ως υπεραξία στη διαδικασία της
παραγωγής, είτε με τη φορολογία.
Αυτόν
τον μηχανισμό της εργασιακής εκμετάλλευσης θέλουν να κρατήσουν
συγκαλυμμένο, σηκώνοντας φασαρία με το ασφαλιστικό, επειδή το λεγόμενο
«μη μισθολογικό κόστος» μικραίνει τα κέρδη τους και οι συντάξεις τα
χρήματα που καταλήγουν από το κράτος στις τσέπες των πολυεθνικών
ομίλων, είτε ως άμεσες, είτε ως έμμεσες επιδοτήσεις. Στην ουσία της,
αυτή η προπαγάνδα έρχεται να ενισχύσει τα σχέδια για παραπέρα
ιδιωτικοποίηση της «κοινωνικής» ασφάλισης και απαλλαγή του κράτους και
της εργοδοσίας από τις ασφαλιστικές εισφορές. Με το σύστημα των τριών
πυλώνων που έχει αποφασίσει και προωθεί η ΕΕ, ο συνταξιούχος θα παίρνει
μια σύνταξη - επίδομα από το κράτος και θα συμπληρώνει το εισόδημα της
φτώχειας από το (ανταποδοτικό) επαγγελματικό ταμείο (αν τα χρήματα που
πλήρωνε σε όλη του τη ζωή είχαν κάποια απόδοση, αφού επαγγελματικά
ταμεία σημαίνει τζόγος) και την ιδιωτική ασφάλιση, που επίσης θα
πληρώνει διά βίου. Αρα, εργοδότες και κράτος απαλλάσσονται από
υποχρεώσεις και εισφορές, το κράτος εξοικονομεί χρήμα για το κεφάλαιο
και οι εργαζόμενοι γίνονται ακόμα φθηνότεροι για τους εργοδότες. Αυτός
είναι ο καπιταλισμός και καμιά μορφή διαχείρισης δεν μπορεί να τον
κάνει φιλολαϊκό. Αποδεικνύεται επίσης ότι όλες οι εργατικές κατακτήσεις
στον καπιταλισμό είναι παροδικές και επισφαλείς. Η πάλη που έχει στόχο
την ανατροπή του καπιταλισμού είναι η μόνη που μπορεί σήμερα να
καθυστερήσει τα βάρβαρα σχέδιά τους. Να δημιουργήσει προϋποθέσεις για
ριζική ανατροπή, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου η δουλειά και η
σύνταξη θα είναι κατοχυρωμένες από τη λαϊκή εξουσία, όπως και συνολικά
οι λαϊκές ανάγκες.
