Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

22ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ 5-7 Ιούλη 2013, Σούδα-Χανιά

«Από τους πολέμους των εκμεταλλευτών στην κατάργηση της εκμετάλλευσης»

Επιμέλεια κειμένων: Νίκος Ζαχαρόπουλος

Το φετινό κόκκινο καραβάνι του Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ θα στηθεί 5-7 Ιούλη στα Χανιά, στην Κρήτη, σε κοντινή απόσταση από την αμερικανονατοϊκή βάση της Σούδας. Δεκαέξι χρόνια μετά την πρώτη πραγματοποίηση του Διημέρου στη Σούδα, το 1997, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ επιστρέφουν στο ίδιο μέρος με σύνθημα: «Από τους πολέμους των εκμεταλλευτών στην κατάργηση της εκμετάλλευσης».

Η σημασία της πραγματοποίησης του Διημέρου στη Σούδα

Το Διήμερο της ΚΝΕ στην περιοχή και η κινητοποίηση στη βάση της Σούδας αναδεικνύουν τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή μας, καταρχήν την ιμπεριαλιστική κλιμάκωση στη Συρία, τη συμμετοχή και τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων διαχρονικά και φυσικά της σημερινής. Είναι μια έμπρακτη καταδίκη της λειτουργίας της βάσης και συμβάλλει στη λαϊκή πάλη για το κλείσιμό της.
Φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από την πρώτη συμφωνία για την εγκατάσταση αμερικάνικων βάσεων στην Ελλάδα (12/10/1953). Οι βάσεις δεν είναι μόνο ένα σημαντικό ορμητήριο των ιμπεριαλιστών απέναντι στους άλλους λαούς της περιοχής, αλλά και στρατιωτικό στήριγμα της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα, σήμερα αλλά και σε συνθήκες ανόδου του επαναστατικού κινήματος και διαμόρφωσης συνθηκών επαναστατικής κατάστασης.


Εξάλλου, η ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και η εγκατάσταση των αμερικάνικων βάσεων στη χώρα μας είχε σχέση με την ενίσχυση του αστικού κεφαλαιοκρατικού συστήματος και της εξουσίας του, σε μια εποχή που η αστική εξουσία κινδύνεψε από την τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας. Επιπλέον η εγκατάσταση των βάσεων στην Ελλάδα, εντασσόταν και στα τότε ιμπεριαλιστικά σχέδια περικύκλωσης και άσκησης πίεσης στη Σοβιετική Ένωση.

Μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές και ακόμα περισσότερο με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ περί “προληπτικού πολέμου” οι βάσεις προσαρμόστηκαν στις νέες απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών. Μόνο τα 20 τελευταία χρόνια η βάση της Σούδας (με “πλούσιο ιστορικό” όλες τις προηγούμενες δεκαετίες από την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση το 1967 ως την επέμβαση στην Κύπρο), χρησιμοποιήθηκε στις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν και πιο πρόσφατα της Λιβύης. Η σημασία της συγκεκριμένης βάσης ανάγκασε τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ να παραδεχτεί ότι: «Χωρίς τη βάση της Σούδας ο πόλεμος στο Ιράκ δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί». Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την 11η Σεπτέμβρη, οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στη χώρα μας τέθηκαν σε ύψιστο βαθμό πολεμικής ετοιμότητας για την ενδεχόμενη υποστήριξη των πολεμικών επιχειρήσεων όσο και για την προστασία των ίδιων των εγκαταστάσεων, αφού χαρακτηρίστηκαν πιθανοί στόχοι τρομοκρατικών χτυπημάτων, στα οποία προσδόθηκαν χαρακτηριστικά πολεμικών πληγμάτων.

Ορισμένα στοιχεία για τη βάση της Σούδας

- Είναι ναυτική και αεροπορική βάση για τις αμερικάνικες δυνάμεις και το βασικότερο στήριγμα του 6ου Στόλου που βρίσκονται στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Αποτελεί σήμερα τη μόνη επίσημα αμερικάνικη βάση επί ελληνικού εδάφους, έχει συγκεντρώσει δραστηριότητες και των άλλων αμερικανικών βάσεων που έκλεισαν (Ν. Μάκρη, Ελληνικό, Γούρνες).

- Είναι η μόνη βάση που διέπεται από το καθεστώς της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας για τις βάσεις, που τέθηκε σε ισχύ το 1990 και συνεχίζει να είναι σε ισχύ και σήμερα με ετήσιες ανανεώσεις. Δεν είναι απλά μια ξένη βάση σε ελληνικό έδαφος, αλλά έχει χαρακτήρα αμερικανικού εδάφους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο παράρτημα της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας υπάρχει συγκεκριμένη διατύπωση, η οποία παρέχει τη δυνατότητα στους Αμερικανούς να αποβιβάζουν στο νησί τμήματα πεζοναυτών που προορίζονται για επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή.

- Συνδέεται επιχειρησιακά με τις αγγλικές βάσεις της Κύπρου και κατέχει στρατηγική θέση στους σχεδιασμούς των Αμερικανών για την ευρύτερη περιοχή.

- Έχει σημαντική ποσότητα πυρομαχικών, δεξαμενές καυσίμων, μπορεί να φιλοξενήσει αεροπλανοφόρο, ενώ υπολογίζεται ότι υπηρετούν περισσότεροι από 600 Αμερικάνοι.
Από πρόσφατη λαϊκή κινητοποίηση στη βάση της Σούδας.
- Τον Μάη, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, οι Αμερικάνοι ζήτησαν άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για να σταθμεύσουν στη στρατιωτική βάση της Σούδας 20 μαχητικά αεροσκάφη, 6 αεροπλάνα τύπου KC-135, ικανά για ανεφοδιασμό μαχητικών στον αέρα και 10 αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου. Το αίτημα των ΗΠΑ, όπως σημείωναν διπλωματικοί κύκλοι «είναι δεδομένο ότι θα γίνει αποδεκτό από την ελληνική κυβέρνηση». Η αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη βάση της Σούδας, ο τύπος των συγκεκριμένων αεροσκαφών, αλλά και η χρονική συγκυρία που κατατίθεται το αίτημα, συνδέονται με τα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και ειδικότερα με τα σενάρια για στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. 

Το κόκκινο καραβάνι συνεχίζει το ταξίδι του…

Τα διήμερα της ΚΝΕ, αποτελούν κάθε χρόνο μια πολύ σημαντική στιγμή στη δράση της Οργάνωσής μας, τόπο συνάντησης για τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Χιλιάδες νέοι και νέες, εργαζόμενοι, μαθητές, άνεργοι έρχονται σε επαφή με την ΚΝΕ και με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ.

Η διοργάνωση αυτή ξεκίνησε 22 χρόνια πριν, μέσα στις δύσκολες συνθήκες που έφεραν για το κομμουνιστικό και ευρύτερα για το εργατικό-λαϊκό κίνημα οι αντεπαναστατικές ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες. Κόντρα στη θύελλα της αντεπανάστασης σηματοδοτήθηκε και με αυτόν τον τρόπο ότι οι κομμουνιστές στην Ελλάδα κρατάμε ψηλά την σημαία του προλεταριακού διεθνισμού, ότι δεν εγκαταλείπουμε τις αρχές και τις αξίες του κομμουνιστικού κινήματος, τον σκοπό της πάλης μας,  ότι δεν υποτασσόμαστε στους εκμεταλλευτές. Κόντρα στο ρεύμα και μέσα από τα Διήμερα δόθηκε απάντηση και στους οπορτουνιστές που “έβγαιναν στα κεραμίδια” μιλώντας για το τέλος της ταξικής πάλης και της ιστορίας, για τον κόσμο “ειρήνης και ασφάλειας” που τάχα θα ερχόταν με την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.
Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Τα Διήμερα της ΚΝΕ καθιερώθηκαν στη συνείδηση χιλιάδων νέων που συμμετείχαν ως αγωνιστικός θεσμός, ως μια σημαντική πρωτοβουλία της ΚΝΕ που συνδυάζει κάθε χρόνο την αγωνιστική κινητοποίηση και παρέμβαση, την προβολή της πολιτικής μας πρότασης, τη διαπαιδαγώγηση και τη γνώση της πλούσιας Ιστορίας του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος με την ουσιαστική ψυχαγωγία, την άθληση, τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη.

Σε όσα μέρη ταξίδεψε το Διήμερο της Οργάνωσής μας όλα αυτά τα χρόνια αφήσαμε για “λίπασμα”, μαζί με το πολιτικό στίγμα, τη μαζική και μαχητική παρουσία της Οργάνωσής μας, τα στοιχεία δηλαδή που χαρακτηρίζουν την επαναστατική νεολαία του ΚΚΕ, τους νέους κομμουνιστές. Δώσαμε και έτσι κουράγιο, έμπνευση, αποκούμπι στην εργατική τάξη, το λαό, τους νέους των περιοχών όπου πραγματοποιούνται τα Διήμερα.

Ιδιαίτερα σήμερα που πυκνώνουν τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου πάνω από την Ανατολική Μεσόγειο και που οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, αποκτά ιδιαίτερη σημασία ο χώρος διεξαγωγής του Διημέρου.

Ραντεβού στη Σούδα στις 5-7 Ιούλη!

Βροντοφωνάζουμε: «Από τους πολέμους των εκμεταλλευτών στην κατάργηση της εκμετάλλευσης»!

Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και γιατί μας αφορούν

Επιμέλεια κειμένων: Νίκος Ζαχαρόπουλος

Στη “γειτονιά” που βρίσκεται η Ελλάδα, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Βόρειας Αφρικής, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη επικίνδυνοι για τους λαούς σχεδιασμοί μονοπωλίων, καπιταλιστικών χωρών, ιμπεριαλιστικών κέντρων και ενώσεων. Η περιοχή βρίσκεται για χρόνια στο επίκεντρο των ανταγωνισμών με στόχο τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής, των αγορών, των πρώτων υλών και των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας. Για χρόνια οι ανταγωνισμοί αυτοί φουντώνουν, τροφοδοτούν, συντηρούν και αναζωπυρώνουν εστίες έντασης, πολεμικές συγκρούσεις, επεμβάσεις μικρότερες ή μεγαλύτερες όπως αυτές στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, πιο πρόσφατα στη Λιβύη και στο Μάλι.
Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, πόσο μάλλον όπως η σημερινή που είναι βαθιά και συγχρονισμένη σε πολλές καπιταλιστικές χώρες, οι ανταγωνισμοί αυτοί οξύνονται, παίρνουν νέες διαστάσεις, μπορούν να οδηγήσουν (και ιστορικά έχει συμβεί αυτό) σε ευρύτερες συγκρούσεις, ακόμα και σε γενικευμένο πόλεμο.

Οξύνονται οι ανταγωνισμοί,  σε εξέλιξη πολεμικοί σχεδιασμοί

Αυτοί οι κίνδυνοι γίνονται ακόμη μεγαλύτεροι αφού το τελευταίο διάστημα:
- Κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ μαζί με την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ ενάντια στον συριακό λαό. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί του Ισραήλ σε συριακό έδαφος κοντά στη Δαμασκό μέσα στον Μάη, η βομβιστική επίθεση στην τούρκικη πόλη Ρεϊχανλί, οι στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ, οι αποφάσεις του ΟΗΕ, της ΕΕ, του Αραβικού Συνδέσμου και το “(ξάνα)ζέσταμα” του προπαγανδιστικού μηχανισμού των ιμπεριαλιστών με τις κατηγορίες για χρήση απαγορευμένων χημικών όπλων από τον συριακό στρατό, σηματοδοτούν επικίνδυνη κλιμάκωση: με δύο λόγια, στρώνεται το έδαφος για ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά της Συρίας και του Ιράν.

Ήδη, από τον Γενάρη του 2011, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, μαζί με τους συμμάχους τους, στηρίζουν και εξοπλίζουν τις λεγόμενες αντικαθεστωτικές ομάδες και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα τις τροφοδοτούν παραπέρα. Οι ενστάσεις και τα εμπόδια που έχουν μέχρι τώρα βάλει η Ρωσία, η Κίνα και άλλες καπιταλιστικές χώρες δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών της περιοχής, αλλά με την προσπάθεια να διατηρήσουν και να επεκτείνουν τις δικές τους θέσεις στην περιοχή απέναντι στις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη, όχι μόνο γιατί υιοθετεί τα προσχήματα μιας ιμπεριαλιστικής επέμβασης κατά της Συρίας και του Ιράν, αλλά και γιατί αναβαθμίζει τις σχέσεις και τις συνεργασίες με το Ισραήλ, όπως δείχνουν οι συνεχείς κοινές στρατιωτικές ασκήσεις της ελληνικής με την ισραηλινή πολεμική αεροπορία, Παραχωρεί γη, νερό και αέρα, όπως γίνεται και στην περίπτωση της Σούδας, για να υλοποιούνται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η στρατηγική της αναβάθμισης του ρόλου της αστικής τάξης της Ελλάδας στην περιοχή, της συμμετοχής στη λεία και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς οδηγεί τον λαό σε τεράστιους κινδύνους. Το ίδιο και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που μιλάει για πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική, ενώ πριν λίγο καιρό ο κ. Τσίπρας συναντούσε τον Πέρες από το Ισραήλ και τους αξιωματούχους των ΗΠΑ.

- Οξύνονται οι ανταγωνισμοί για τους δρόμους μεταφοράς και τη διαχείριση της ενέργειας, όπως αποτυπώνεται και στις πρόσφατες εξελίξεις και ανταγωνισμούς γύρω από τους αγωγούς για τη μεταφορά του φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν προς την ΕΕ (ΤΑΠ και Ναμπούκο). Την ίδια ώρα εκφράζεται ανταγωνισμός μεταξύ του ρωσικού σχεδίου “South Stream” και των δύο ευρωατλαντικών σχεδίων “Nabucco West” και “TAP”. Τα σχέδια της αστικής τάξης δεν στοχεύουν, και δεν θα μπορούσε να είναι έτσι, στην αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών και των αγωγών μεταφοράς της ενέργειας προς όφελος των εργαζομένων, μέσα απ’ την αμοιβαία επωφελή συνεργασία των λαών, αλλά στη διασφάλιση του καπιταλιστικού κέρδους.

Επίσης, προχωρούν τα σχέδια ιδιωτικοποίησης ΔΕΣΦΑ-ΔΕΠΑ, πεδίο όπου επίσης εκδηλώνονται ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία.

- Έρχεται στο προσκήνιο, με αφορμή την αμφιλεγόμενη στάση της ελληνικής κυβέρνησης να προσδιορίσει την ΑΟΖ, πιο καθαρά ο λυσσαλέος πόλεμος ανάμεσα σε περισσότερο και λιγότερο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Οι αντιθέσεις με την Τουρκία και την Αλβανία, την Αίγυπτο, στο πλαίσιο των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ιδιαίτερα για την ΑΟΖ και την Ενέργεια, αλλά και με την ΠΓΔΜ θα εκφραστούν πιο έντονα στην περιοχή και στη χώρα μας.

Από κινητοποίηση – αποκλεισμό που πραγματοποίησε το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (TKP) στο λιμάνι της Αλεξανδρέττας, που βρίσκεται στη Νότια Τουρκία. Από εκεί μεταφέρθηκαν τελικά οι ΝΑΤΟικοί πύραυλοι Πάτριοτ στα συροτουρκικά σύνορα.

Tαξική επιλογή της αστικής τάξης η συμμετοχή στους πολέμους και τις ενώσεις των ιμπεριαλιστών

Η ελληνική αστική τάξη είναι βαθιά μπλεγμένη στους ανταγωνισμούς, συμμετέχει με τα μπούνια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις ενώσεις, διαμορφώνει συμμαχίες, στηρίζει όπως μπορεί τις επεμβάσεις ενάντια σε άλλους λαούς. Προσπαθεί να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην περιοχή και τη θέση της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα παίρνοντας μεγαλύτερο μερίδιο από τη μοιρασιά της λείας, προστατεύοντας και αναβαθμίζοντας τα μεγάλα κεφάλαια που έχει στην περιοχή. Ακριβώς αυτή η συμμετοχή της αστικής τάξης γεννάει τεράστιους κινδύνους για τον λαό, για τα παιδιά του.

Οι επιδιώξεις αυτές της ελληνικής αστικής τάξης γίνεται συστηματική προσπάθεια να πλασαριστούν ως τάχα “εθνικό” συμφέρον, ότι πρέπει δηλαδή να αποτελέσουν και επιδίωξη της εργατικής τάξης και του λαού να συνταχθούν πίσω από τους “δικούς τους” καπιταλιστές. Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, στήνει μια πολύπλευρη επιχείρηση με επίκεντρο την προσπάθεια να παρουσιαστεί ότι ο ελληνικός λαός μπορεί τάχα να βγει ωφελημένος από τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στους καπιταλιστές. Ότι μπορεί κάτι να κερδίσει από τους τυχοδιωκτισμούς των καπιταλιστών, ή τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ότι τάχα έτσι θα αξιοποιήσει ο λαός τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας ή ότι η Ελλάδα θα γίνει “ενεργειακός κόμβος” κι έτσι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Το ίδιο παιχνίδι παίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις που ταυτόχρονα -εκφράζοντας και συγκεκριμένα τμήματα της αστικής τάξης- καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες, μιλάνε για άλλες συμφωνίες και συμμαχίες με άλλους ιμπεριαλιστές και διαφορετικούς άξονες, καλώντας τον λαό να στοιχηθεί πίσω από αυτά τα σχέδια. Γι’ αυτό και ο πρόεδρός του στην προσπάθεια να πάρει τα διαπιστευτήρια της αστικής τάξης, δείχνοντας ότι είναι πιο χρήσιμοι για το κεφάλαιο από τη σημερινή κυβέρνηση, έχει πάρει σβάρνα τη μισή υφήλιο. Συναντιέται πότε με τον Ομπάμα, πότε με Bραζιλιάνους καπιταλιστές, μοστράρεται στα “think tank” των ιμπεριαλιστών, συναντιέται με μακελάρηδες τύπου Πέρες, καλώντας τους εργαζομένους και τους νέους να επιλέξουν άλλο μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού. Όμως κανένας ιμπεριαλιστής, κανένα μονοπώλιο ελληνικό ή ξένο δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για τα συμφέροντα των λαών. Είναι επικίνδυνοι όσοι μιλάνε για ειρήνη και ταυτόχρονα υπερασπίζονται την καπιταλιστική ιδιοκτησία και τα κέρδη που οδηγούν στους πολέμους.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο το αποδεικνύουν και τους ξεσκεπάζουν. Να ποια είναι η “καλύτερη διαπραγμάτευση” και τι αξία έχουν τα “κόλπα” ανάμεσα σε λύκους και μέσα στις λυκοφωλιές των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των καπιταλιστικών συμμαχιών. Το ξέρουν καλά και γι’ αυτό κοροϊδεύουν ξετσίπωτα τον λαό και φτάνουν να λένε μέχρι και ότι η πιο μαύρη φωλιά των ιμπεριαλιστών, το ΝΑΤΟ, μπορεί να “αλλάξει απ’ τα μέσα”. Οι όποιοι συμβιβασμοί θα είναι πάντα προσωρινοί και εύθραυστοι, με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να παίξουν με τη φωτιά, ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Είναι επικίνδυνοι όσοι μιλάνε για ειρήνη και ταυτόχρονα υπερασπίζονται την καπιταλιστική ιδιοκτησία και τα κέρδη που οδηγούν στους πολέμους.

Οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής και άλλες εθνικιστικές δυνάμεις καλλιεργούν την ανοιχτή επιθετικότητα απέναντι στους λαούς της περιοχής. Θέλουν τον ελληνικό λαό τσακισμένο να σέρνεται σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τα συμφέροντα των αφεντικών που τους ταΐζουν. Πρέπει να απομονωθούν από τους εργαζομένους, τους νέους.

Καμία εμπλοκή στη Συρία! Εμείς δεν πολεμάμε για την πλουτοκρατία!

Η εργατική τάξη, ο λαός, η νεολαία επιβάλλεται να είναι σε ετοιμότητα. Να καταδικάσουν οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή, ιδιαίτερα αυτή που διεξάγεται και θα ενταθεί περισσότερο κατά της Συρίας. Οι εξελίξεις στη Συρία όπως και σε κάθε χώρα είναι υπόθεση του λαού της.

Για τους κομμουνιστές είναι καθαρό: Είμαστε διεθνιστές, επαναστάτες αγωνιστές. Από θέση αρχών πολεμάμε την αστική τάξη της χώρας μας, παλεύουμε να χαλάσουμε τα σχέδιά τους, να ανατρέψουμε την εξουσία τους. Αυτό είναι και το πραγματικό νόημα του προλεταριακού διεθνισμού, η πρακτική αλληλεγγύη στους άλλους λαούς και το καθήκον για τους επαναστάτες σε κάθε χώρα. Εμείς οι νέοι δε δεχόμαστε να γίνουμε κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών, να θυσιάσουμε τη ζωή μας για να θησαυρίζουν μια χούφτα παράσιτα, οι καπιταλιστές, που μέσα και από τους πολέμους τους βρίσκουν νέα πεδία κερδοφορίας. Παλεύουμε ώστε από τη σημερινή βαρβαρότητα των πολέμων των εκμεταλλευτών που ζούμε να καταργήσουμε την εκμετάλλευση. Σε αυτές τις συνθήκες, καλούμε την εργατική τάξη και τους νέους να παλέψουν, να απαιτήσουν:

- Να μη συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν, οι οποίοι θα έχουν τραγικές συνέπειες για τους λαούς της περιοχής και της χώρας μας.
- Να υπάρξει άμεση απεμπλοκή, να μην τηρηθεί οποιαδήποτε “συμβατική υποχρέωση” και συμφωνία με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
- Να μη χρησιμοποιηθεί, να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας και όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα!
- Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
- Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
- Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από αυτούς τους σχεδιασμούς και από το ΝΑΤΟ.

«Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα»*

Επιμέλεια κειμένων: Νίκος Ζαχαρόπουλος

Ο πόλεμος δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, ούτε κάτι τελείως διαφορετικό από την καπιταλιστική παραγωγή και την πολιτική των καπιταλιστών, αλλά συνέχειά της, επέκταση της πολιτικής τους με άλλα μέσα, με τα όπλα. Δεν έχει να κάνει με τα “φιλοπόλεμα αισθήματα” των καπιταλιστών, αλλά με την ίδια τη φύση και τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, ειδικά στο τελευταίο ιστορικά στάδιό του, το πιο αντιδραστικό, τον μονοπωλιακό καπιταλισμό.  Αυτή δεν είναι απλά μια διαπίστωση την οποία έντεχνα αποκρύπτουν οι αστοί και οι οπορτουνιστές. Οι νέοι άνθρωποι που βιώνουν σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος και είναι “οι πρώτοι υποψήφιοι” για να σκοτωθούν στους πολέμους των εκμεταλλευτών, πρέπει να μάθουν την αλήθεια. Και με αυτήν την έννοια, το περιεχόμενο, οι εκδηλώσεις και ο τόπος πραγματοποίησης του 22ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ συμβάλλουν ώστε να φωτιστεί καλύτερα και μαζικά στη νεολαία αυτή η πλευρά.


«Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους, καθώς ο γιος από την μάνα 

έχει τα δικά της απαίσιαχαρακτηριστικά

ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους»

Μπ. Μπρεχτ

Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς σε ένα οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, στον ανταγωνισμό. Σε ένα σύστημα που βάζει σε κίνηση την παραγωγή με μόνο σκοπό το κέρδος, που και στις πιο “ειρηνικές” περιόδους του δε σταματά ο ανελέητος “πόλεμος” των καπιταλιστών ενάντια στην εργατική τάξη αλλά και ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους, τις ανώνυμες εταιρείες, τα καπιταλιστικά κράτη. Είναι υποκριτές όσοι μιλάνε για ειρήνη αλλά δε βγάζουν άχνα για τα μονοπώλια και τα κέρδη που οδηγούν στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ο καπιταλισμός είναι που γεννάει κρίσεις, φτώχεια, πολέμους. Αυτός είναι που πρέπει να ανατραπεί σε  κάθε χώρα.

Με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και μέσω του πολέμου βρίσκουν διέξοδο για να επενδυθούν και για να ξαναφέρουν μεγαλύτερη κέρδη τα τεράστια κεφάλαια που έχουν συσσωρεύσει οι καπιταλιστές από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Αυτή η τεράστια υπερσυσσώρευση, το “μπούκωμα” των κεφαλαίων και των κερδών είναι η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης. Εξάλλου ένα μέρος των κεφαλαίων και των παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτο τους εργαζομένους χρειάζεται να καταστραφεί για να ξαναπάρει μπρος η καπιταλιστική μηχανή. Αυτό γίνεται και με το πέταγμα των εργαζομένων από την παραγωγή, με τις στρατιές των ανέργων, με το κλείσιμο των εργοστασίων, με το τσάκισμα των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των νέων στη δουλειά, την ασφάλιση κ.ά. Με τον πόλεμο καταστρέφονται απότομα τεράστια κεφάλαια και παραγωγικές δυνάμεις, λύνονται διαφορές των καπιταλιστικών κρατών, των μονοπωλίων. Αποκαθίσταται νέα ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα σε παλιά και νέα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ολοκληρώνονται και ανακατατάξεις που συντελούνται στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα ως αποτέλεσμα της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης που είναι νόμος του καπιταλισμού: ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (π.χ. σήμερα οι λεγόμενες χώρες της BRICS, δηλαδή η Βραζιλία, η Ινδία, η Κίνα και η Ν. Αφρική) διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία, ενώ άλλες προσπαθούν να διατηρήσουν και να επεκτείνουν τα κεκτημένα τους. Ο τσακωμός είναι μεγάλος γιατί οι αντιθέσεις του συστήματος είναι μεγάλες και δεν μπορούν πάντοτε να λύνονται με εύθραυστους συμβιβασμούς.

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ξεφύγει από τους πολέμους, όπως δεν μπορεί να ξεφύγει από τις κρίσεις που το χτυπάνε αλύπητα. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θα υπάρχουν όσο καιρό δεν ανατρέπεται το σύστημα της εκμετάλλευσης, ο καπιταλισμός, τα μονοπώλια και η εξουσία τους. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, οι πόλεμοι που διεξάγονται για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών είναι αποτέλεσμα των ανταγωνισμών τους και συνέχεια της “ειρηνικής” πολιτικής τους με στρατιωτικά πλέον μέσα.

«Η μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε εμφύλιο βασίζεται στο ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι ένα φαινόμενο του εμφυλίου πολέμου»

Μπ. Μπρεχτ


Από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Ιράκ.
Όπως και στην περίοδο της ιμπεριαλιστικής “ειρήνης”, έτσι και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο οι νέοι της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τους καπιταλιστές. Δεν υπάρχει τίποτα που να μας ενώνει μαζί τους. Οι καπιταλιστές και το κράτος τους που τσακίζουν σήμερα τα δικαιώματά μας, μας προετοιμάζουν για να γίνουμε αύριο κρέας για τα κανόνια τους. Οι νέοι της εργατικής τάξης δεν πρέπει να παλέψουμε κάτω από “ξένη σημαία”, κάτω από τη σημαία των εκμεταλλευτών μας, με όποιο χρώμα και όνομα κι αν εμφανίζεται. Είτε με την “καπιταλιστική ανάπτυξη” σήμερα, είτε με “το εθνικό συμφέρον”. Αντίθετα πρέπει από σήμερα να σηκώσουμε τη δική μας σημαία, τη σημαία του αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματά μας στη δουλειά, τη μόρφωση, τη ζωή, να παλέψουμε για να ανατρέψουμε τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Ενισχύστε οικονομικά το Διήμερο!

Για τη μαζική υλική στήριξη του 22ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου, η ΚΝΕ οργανώνει πολιτική-οικονομική εξόρμηση. Ήδη, οι Οργανώσεις της ΚΝΕ έχουν βάλει φιλόδοξους στόχους, αντίστοιχους της πολιτικής σημασίας της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας και οργανώνουν την άμιλλα μεταξύ τους.
Όλα τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ δίνουμε ακόμη μία μάχη, δουλεύοντας πρωτοπόρα, πλατιά και με πείσμα. Καλούμε τους φίλους της ΚΝΕ σε όλους τους χώρους που δουλεύει, μορφώνεται και ζει η νεολαία να μας στηρίξουν. Συζητάμε για το Διήμερο, το περιεχόμενό του, τη σημασία του με τους συναδέλφους μας και τις παρέες μας, την αξία να συμμετέχουν και οι ίδιοι στις εκδηλώσεις του Διημέρου.

Όλους τους νέους και τις νέες των λαϊκών οικογενειών μάς αφορά η δράση ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η άμεση συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν, η ίδια η λειτουργία της αμερικανονατοϊκής βάσης της Σούδας, το ενδεχόμενο εμείς, η νέα γενιά, να γίνουμε κρέας στην πολεμική μηχανή των ιμπεριαλιστών. Η πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση του Διημέρου στην Σούδα έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Στόχος μας να γίνει υπόθεση χιλιάδων νέων η επιτυχία του. Να φτάσουμε παντού με το κουπόνι στο χέρι!

Προτάσεις αυτομόρφωσης

-“Τα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ”, ΚΟΜΕΠ, 3/2013
- Άρθρο του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, “Ο Λένιν για τον πόλεμο και η στάση των κομμουνιστών”, ΚΟΜΕΠ, 6/2012
- Β. Ι. Λένιν, Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση, εκδ. Σύγχρονη Εποχή
- Αλέκα Παπαρήγα, “Αντιιμπεριαλιστικός αντιμονοπωλιακός αγώνας συνδεδεμένος με την πάλη για την εξουσία”, Ριζοσπάστης, 25/11/12
- “Οι αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα”, Ριζοσπάστης (ένθετο Ιστορία), 9/10/11

*Η συγκεκριμένη φράση ανήκει στον Καρλ Κλάουζεβιτς (1780-1831), Πρώσο στρατηγό και αστό θεωρητικό, από την εργασία του “Για τον πόλεμο”. Η θέση του αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους κλασικούς του μαρξισμού-λενινισμού από τη σκοπιά της ταξικής θεώρησης του κράτους.