Είχαμε επισημάνει έγκαιρα ότι το πρόγραμμα λιτότητας
που εφαρμόζεται από το 2010 στην Ελλάδα μέσω του μηχανισμού των
μνημονίων δεν αποσκοπεί μόνο στη «δημοσιονομική προσαρμογή» και στην
ενίσχυση της κεφαλαιοκρατικής ανταγωνιστικότητας, μέσα από τη βίαιη
μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά εξυπηρετεί παράλληλα και
ευρύτερες επιδιώξεις του συστήματος. Επιδιώξεις οι οποίες, για
παράδειγμα στο ζήτημα της ακίνητης περιουσίας και της γης, είναι να
δημιουργηθεί μεγάλη καπιταλιστική αγορά, στα πεδία των ακινήτων στις
πόλεις και της αγροτικής γης, μέσα από τη βίαιη εκτόπιση της μικρής
ιδιοκτησίας ακινήτων και των μικρών καλλιεργητών γης.
Στην Ελλάδα υπάρχει καθυστέρηση στη συγκέντρωση γης
και ακίνητης περιουσίας, σε σχέση με τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες
της Δ. Ευρώπης και τις ΗΠΑ, όπου η συγκέντρωση των αστικών ακινήτων
είναι πολύ μεγάλη, ενώ η αγροτική γη βρίσκεται στα χέρια μεγάλων
καπιταλιστικών επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα.
Η ιδιοκατοίκηση βρίσκεται σε πάρα πολύ υψηλά επίπεδα (άνω του 80% των
ελληνικών οικογενειών έχουν δικό τους σπίτι), ενώ παραμένει σε πολύ
χαμηλά επίπεδα ο μέσος γεωργικός κλήρος, ο οποίος δεν ξεπερνά τα 50 -55
στρέμματα.
Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα βλέπει τη μικρή αστική
ιδιοκτησία και τον μικρό αγροτικό κλήρο σαν εμπόδια στην περαιτέρω
ανάπτυξή του. Για να ξεπεραστεί το εμπόδιο αυτό, ώστε να μπουν στις
συγκεκριμένες αγορές μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, μοιραία, θα
πρέπει να απαλλοτριωθούν η μικρή αστική ιδιοκτησία και ο μικρός
αγροτικός κλήρος, υπέρ των μεγάλων συμφερόντων. Σημαντικό ρόλο στην
εξέλιξη αυτή έρχεται να διαδραματίσει το αστικό κράτος, με τη φορολογική
πολιτική. Η φορολογία της μικρομεσαίας αστικής ιδιοκτησίας ξεκίνησε το
Νοέμβρη του 2011 (χαράτσι Βενιζέλου), με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες
μικροϊδιοκτήτες να βρίσκονται σήμερα σε οικονομικό αδιέξοδο, καθώς δεν
είναι σε θέση να πληρώσουν ούτε καν τις εξοντωτικές δόσεις των φόρων, οι
οποίοι συσσωρεύονται απειλητικά στις καταστάσεις της εφορίας.
Τώρα, μάθαμε την πρόθεση της συγκυβέρνησης να
προχωρήσει στη φορολογία των αγροτικών εκτάσεων, με τη μέση φορολογική
επιβάρυνση να ανέρχεται στα 12 - 13 ευρώ ανά στρέμμα. Αν συμβεί κάτι
τέτοιο - η τελική μορφή των μέτρων αναμένεται να ανακοινωθεί τον Ιούνη -
μια αγροτική οικογένεια που κατέχει 50 στρέμματα γης, θα επιβαρυνθεί με
600 - 650 ευρώ φόρο μόνο για το χωράφι. Για όποιον γνωρίζει την
κατάσταση που βιώνουν αυτή τη στιγμή οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, με
το αυξημένο κόστος παραγωγής (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, σπόροι, γεωργικά
μηχανήματα, τραπεζική χρέωση) και τις εξευτελιστικές τιμές στις οποίες
εξαναγκάζονται να πωλούν τα γεννήματά τους, ο νέος αυτός φόρος στέλνει
ισχυρό μήνυμα ότι κάθε προσπάθεια για συνέχιση καλλιέργειας της γης τους
είναι μάταιη και ότι θα πρέπει να αναζητήσουν άλλες λύσεις...
Είναι μεγάλο ψέμα αυτά που διακηρύσσουν τα
κυβερνητικά παπαγαλάκια, ότι βρισκόμαστε στο τέλος της νύχτας. Η αλήθεια
είναι ότι όσο συνεχίζεται η συγκεκριμένη πολιτική, ο λαός θα βουλιάζει
όλο και πιο βαθιά στις δίνες της λιτότητας. Μόνη διέξοδος και προοπτική
βρίσκεται στον αγώνα, στη ρήξη και την ανατροπή, για μια κοινωνία χωρίς
εκμετάλλευση και δυνάστες.
Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ» του «Ριζοσπάστη» της 18/5/2013
