Γιατί το ΚΚΕ δε στηρίζει μια «κυβέρνηση της αριστεράς»;

-- Το ΚΚΕ λέει ότι μετά τις εκλογές, ακόμα και αν υπάρχουν οι εκλογικοί συσχετισμοί, δε θα συμμετάσχει σε μια «κυβέρνηση της αριστεράς», όπως την αποκαλούν όσοι την επιδιώκουν. Γιατί;

Το ΚΚΕ θα πρόδιδε το λαό αν συμμετείχε ή στήριζε μια κυβέρνηση, η οποία, ανεξάρτητα από προθέσεις και διακηρύξεις, τίποτα καλό δεν πρόκειται να κάνει για λογαριασμό του. Τα κόμματα που δηλώνουν διαθέσιμα να συγκροτήσουν μια «κυβέρνηση της αριστεράς», δεν έχουν στρατηγική σύγκρουσης με την ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων, όπως έχει το ΚΚΕ. Διακηρύσσουν σαν στόχο τους να διασφαλίσουν την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ και να πετύχουν ανάπτυξη με μοχλό τους καπιταλιστές και τις επιχειρήσεις τους. Αρα, αποδέχονται τα μονοπώλια στην παραγωγή. Πώς, όμως, θα επιβάλουν στους καπιταλιστές νόμους που θα αυξάνουν τους μισθούς και θα βελτιώνουν τις συνθήκες δουλειάς - αν ψηφίσουν τέτοιους νόμους - από τη στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες μπορούν να πάρουν τις επιχειρήσεις τους και να φύγουν, ή να ακυρώσουν τέτοια μέτρα προσφεύγοντας στην ΕΕ; Πώς μια τέτοια κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί - όπως λέει - τη δανειακή σύμβαση, από τη στιγμή που αυτή συμφωνήθηκε να είναι αδιαπραγμάτευτη για την Ελλάδα και η μη εφαρμογή της συνιστά αιτία διακοπής της χρηματοδότησης (άρα ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και εξόδου από την ΕΕ), εξέλιξη που θέλουν να αποτρέψουν οι οπορτουνιστές;

Είναι τουλάχιστον αστείο αυτό που λέει ο Τσίπρας, ότι όταν εκλεγεί μια τέτοια κυβέρνηση, οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις θα φοβηθούν και θα παραδώσουν από μόνοι τους τα κλειδιά τους. Είναι κοροϊδία η θέση ότι θα επιβάλει φορολογία στους εφοπλιστές και ότι ακόμα και αν αυτοί πάρουν τα καράβια τους σε άλλη σημαία, θα φορολογήσει τις βίλες και την περιουσία τους. Οι εφοπλιστές και οι μεγαλοεπιχειρηματίες φοροδιαφεύγουν νόμιμα, με τη βούλα και της ΕΕ που επιτρέπει τα κεφάλαια και τα κέρδη να σωρεύονται αφορολόγητα σε «οφ σορ» εταιρείες. Αλλά, ακόμα και αν τα φορολογούσε, τι λεφτά θα μάζευε και τι θα τα έκανε; Θα μάζευε ελάχιστα λεφτά και ή θα τα έριχνε αναγκαστικά στην αποπληρωμή του χρέους, το οποίο αναγνωρίζει, ή θα τα έδινε ξανά στα μονοπώλια για να κάνουν «ανάπτυξη», αφού αναγνωρίζει την ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής και δε θέλει να τους την αφαιρέσει. Αυτά και άλλα πολλά παραδείγματα μπορεί να βρει κανείς, που δείχνουν ότι, αν συγκροτούνταν μια τέτοια κυβέρνηση, θα έκανε τα ίδια με μια αστική. Το έχει επιβεβαιώσει, άλλωστε, η πείρα από ανάλογα «κεντροαριστερά» κυβερνητικά πειράματα σε άλλες χώρες της ΕΕ. Ας θυμηθούμε τη Χιλή του Αλιέντε, την Πορτογαλία που έγινε και επανάσταση για την ανατροπή της δικτατορίας, αλλά δεν αφαιρέθηκε η ιδιοκτησία από τους καπιταλιστές, τη Γαλλία και την Ιταλία με την «κεντροαριστερά» στην κυβέρνηση, που και αντεργατικά μέτρα πήραν και στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας συμμετείχαν και το εργατικό κίνημα πισωδρόμησαν και την κοινωνία συντηρητικοποίησαν. Εφτασαν στη Γαλλία όλοι μαζί οι δήθεν αριστεροί και σοσιαλιστές να ψηφίζουν το «δεξιό» Σιράκ για να μη βγει ο Λεπέν.

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πολιτική του ΚΚΕ είναι το «όλα ή τίποτα» ή ότι τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, όπως λένε οι οπορτουνιστές. Το έχει αποδείξει με τους αγώνες στους οποίους πρωταγωνιστεί για να ανακουφιστεί ο λαός από τις συνέπειες της κρίσης, συνολικά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι εκεί που οι εργαζόμενοι και ο λαός απέσπασαν κατακτήσεις, πρωτοστάτησαν στους αγώνες οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές, συσπειρωμένοι στα ταξικά συνδικάτα (π.χ. Συλλογικές Συμβάσεις στη Ζώνη). Είναι και αυτό μια επιβεβαίωση της στρατηγικής του ΚΚΕ που, στην καθημερινή αντιπαράθεση με το κεφάλαιο και την πολιτική του, «ζυμώνει» την αναγκαιότητα της ανατροπής της και το κέρδισμα της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Για να γίνουν τα μέσα παραγωγής και ο ορυκτός πλούτος λαϊκή ιδιοκτησία, να αναπτυχθεί η οικονομία με κριτήριο την ευημερία του λαού. Η κάλπη δεν πρόκειται να κρίνει το ζήτημα της εξουσίας. Το αποτέλεσμά της, όμως, με τσάκισμα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και πανίσχυρο ΚΚΕ, μπορεί να αποτελέσει όπλο του λαού στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.