Γιατί θέλουν «ενότητα της αριστεράς»;

-- Γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει για «ενότητα της αριστεράς», ενώ ξέρει ότι στρατηγικά τους χωρίζει χάος με το ΚΚΕ;

Είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε καταρχήν ως «Χώρος Διαλόγου» το 2001, απ' την ανάγκη του ΣΥΝ για εκλογική επιβίωση και με την ελπίδα ότι μέσω αυτού θα χτυπήσει το ΚΚΕ, στο οποίο απευθύνουν συχνά πυκνά υποκριτικά προτάσεις ενότητας και συνεργασίας, προκειμένου να το κατηγορούν στη συνέχεια ότι δε συνεργάζεται. Ενότητα βεβαίως δεν πέτυχαν ούτε μεταξύ τους και ούτε τη θέλουν με το ΚΚΕ, αφού γνωρίζουν καλά ότι είναι αγεφύρωτες και στρατηγικής σημασίας οι διαφορές που τα χωρίζουν. Αυτό που θέλουν είναι να πλαγιοκοπήσουν τη στρατηγική του ΚΚΕ, όπως επιδιώκει το σύνολο του αστικού συστήματος. Διακηρυγμένος στόχος τους είναι και «η ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς», όπως οι ίδιοι περιγράφουν το χώρο στον οποίο τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ με τον εαυτό τους και άλλους. Αναγνωρίζουν μάλιστα ότι αυτός ο στόχος έχει σημασία συνολικά για το αστικό πολιτικό σύστημα και την εξουσία των αστών, την οποία θέλουν να διαχειριστούν.

Τις επιδιώξεις τους τις ομολογούν οι ίδιοι, όπως φαίνεται από τα παρακάτω, ενδεικτικά μόνο παραδείγματα:

-- Το 2001, αφού έχει συγκροτηθεί ο «Χώρος Διαλόγου», ο Στ. Πιτσιόρλας στέλεχος τότε του ΣΥΝ, δήλωνε στην ΚΠΕ του κόμματός του σχετικά με τον σκοπό της πρωτοβουλίας αυτής: «Ο χώρος μας δίνει τη δυνατότητα να συσπειρώσουμε δυνάμεις και να απομονώσουμε το ΚΚΕ».

-- Αργότερα, τον Ιούνη του 2009, ο Αλ. Αλαβάνος ομολογούσε στην «Αυγή» για τη σκοπιμότητα ίδρυσης του σχήματος: «Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεκίνησε από την αναγκαιότητα να εξασφαλίσει ο ΣΥΝ την είσοδό του στη Βουλή...».

-- Το 2004 μετά τις εκλογές ο ίδιος δήλωνε προς κάθε κατεύθυνση και ενδιαφερόμενο: «Αν δεν υπήρχε ο ΣΥΝ, τότε υπήρχε κίνδυνος το ΚΚΕ να φτάσει το 7%».

-- Τον Δεκέμβρη του 2004 ο πρόεδρος τότε του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος στο Συνέδριο του κόμματος έλεγε: «Για μεγάλο διάστημα θα διεξάγεται σκληρός αγώνας για τη διαμόρφωση των συσχετισμών στο χώρο της αριστεράς, από την έκβαση του οποίου θα εξαρτηθούν πολλά, όχι μόνο για την αριστερά, αλλά για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα».

-- Τον ίδιο χρόνο, ο Δ. Χατζησωκράτης, στέλεχος τότε του ΣΥΝ, υπενθύμιζε στην ηγεσία του κόμματός του: «Να υπενθυμίσω μόνο ότι η εκκίνηση της πρωτοβουλίας συνοδεύτηκε με τη στόχευση για την εκλογική αποτύπωση της ανατροπής του συσχετισμού εντός της αριστεράς».

-- Τον Γενάρη του 2008, ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε στην «Εποχή»: «Για να μπορέσει το ΚΚΕ να μπει σε μια τροχιά συζήτησης με την υπόλοιπη αριστερά, θα πρέπει να αισθανθεί ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι αδιέξοδος. Με άλλα λόγια, για να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική, πρέπει να ηττηθεί πολιτικά».

-- Τον Απρίλη του 2009, πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ρ. Ρινάλντι, μέλος της Γραμματείας του, προερχόμενος απ' την ΚΟΕ, κραύγαζε: «Μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στα πλαίσια της αριστεράς προς όφελος μιας ριζοσπαστικής ανοικτής μετασχηματιστικής αριστεράς και σε βάρος μιας σεχταριστικής, δογματικής, αντικινηματικής, ασάλευτης πτέρυγας».

-- Τον Σεπτέμβρη του 2009, η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, σε ανακοίνωσή της, διαμαρτύρονταν: «Χάθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα να περιορίσουμε το ΚΚΕ να μη μονοπωλεί το χώρο της αριστεράς».

-- Τον Νοέμβρη του 2009, ο Αλ. Αλαβάνος στην πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε: «Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ήττα γιατί αποτύχαμε στον στόχο (...) της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς».

Τίποτα καινούριο δε λένε. Απλά επιβεβαιώνουν ότι ο στόχος της «ενότητας» που παπαγαλίζουν είναι αλλοθι για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι ενότητα δυνάμεων με διαφορετικές, αντίθετες στρατηγικές δεν μπορεί να υπάρξει. Και αν γίνει, σύντομα οι διαφορετικές στρατηγικές των διαφορετικών δυνάμεων θα την ακυρώσουν στην πράξη. Μόνο που στο μεταξύ θα έχουν σπείρει απογοήτευση στο λαό. Αλλωστε, στο δικό τους «ενωτικό σχήμα», το οποίο έχει διασπαστεί τουλάχιστον τέσσερις φορές σε λιγότερο από δέκα χρόνια, οι δέκα τάσεις και συνιστώσες έχουν δεκαπέντε διαφορετικές απόψεις και θέσεις, συχνά αντιφατικές και συγκρουόμενες μεταξύ τους. Να τους αποκαλύψει ο λαός για το ρόλο τους. Να τους τιμωρήσει και στην κάλπη, για τις κακές υπηρεσίες που προσφέρουν στην ανάπτυξη του κινήματος, στη ριζοσπαστικοποίησή του.