ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΓΙΑ ΑΙΓΑΙΟ
Μια αναδρομή στις εξελίξεις των τελευταίων μηνών επιβεβαιώνει ότι το πλαίσιο του διμερούς διαλόγου είναι επιζήμιο για τα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας
H μια μετά την άλλη έρχονται οι αποκαλύψεις για το πλαίσιο των διευθετήσεων σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο που έχουν συμφωνηθεί, και, μάλιστα, ορισμένες πλευρές τους ήδη εφαρμόζονται. Η NATOποίηση του Αιγαίου, η ελληνοτουρκική στρατιωτική συνδιαχείριση και η συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, προς όφελος της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης, συνολικά των μονοπωλίων, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Τελευταία αποκάλυψη είναι τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας με αφορμή την έκδοση ενός βιβλίου του πρώην Τούρκου διπλωμάτη Ντενίζ Μπολούκμπασι. Αυτό που αποκαλύπτεται είναι ότι η Ελλάδα έχει αποδεχτεί, στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία, να μην επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά της ύδατα σε θαλάσσιες περιοχές στρατηγικής σημασίας όπου ενοχλείται η Τουρκία και να τα διατηρήσει στα 6 ν. μίλια, αντί των 12 που δικαιούται, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας.
Τα στοιχεία που περιέχει το βιβλίο περιγράφουν τη βάση πάνω στην οποία διεξάγεται η ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση, υποτίθεται για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, αλλά στην πραγματικότητα για το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων, σε βάρος πάντα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Ο συγκεκριμένος διπλωμάτης επί σειρά ετών θεωρούνταν κορυφαίος εμπειρογνώμονας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών για θέματα Δικαίου της Θάλασσας και σήμερα είναι στέλεχος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Στο βιβλίο του, με τίτλο «Η Σκάλα του Υπουργείου Εξωτερικών», περιγράφει τα όσα έζησε στις ελληνοτουρκικές διερευνητικές επαφές, συμμετέχοντας στους 36 πρώτους γύρους τους (σήμερα έχουν ξεπεράσει τους 52).
Να σημειωθεί πως οι διαπραγματεύσεις στις οποίες αναφέρεται ο Τούρκος διπλωμάτης έγιναν επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη, δηλαδή όταν την ευθύνη από πλευράς ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών είχε ο σημερινός πρωθυπουργός. Ο Γ. Παπανδρέου, μάλιστα, αναφερόμενος πρόσφατα στη συνέχιση των ελληνοτουρκικών «διερευνητικών επαφών», είχε πει ότι «ξαναπιάσαμε το νήμα από εκεί που το είχαμε αφήσει», επιβεβαιώνοντας ότι οι ελληνικές υποχωρήσεις στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας είναι ένα το κρατούμενο στις διαβουλεύσεις που συνεχίζονται.
Το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει τη διαπραγμάτευση με την Τουρκία επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων επιβεβαίωσε και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας. Σε ραδιοφωνική συνέντευξη, στις 5 Μάη 2011, ομολογεί ότι η υπόθεση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) εγκαταλείπεται, επειδή αν έμπαινε στο τραπέζι ο ορισμός της θα «επιβάρυνε», όπως είπε, τις «διερευνητικές επαφές».
Ο ίδιος, με δήλωσή του στις 4 Μάη 2011, υποστήριξε ότι προϋπόθεση για τις διερευνητικές επαφές σχετικά με την υφαλοκρηπίδα, είναι να «κάνουμε χρήση του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων». Αυτό με άλλα λόγια και με δεδομένο ότι το τουρκικό «κάζους μπέλι» (αιτία πολέμου), παραμένει εν ισχύει, όπως έχει κατ' επανάληψη επιβεβαιώσει ο Ρ. Ερντογάν, σημαίνει ότι ήδη έχει επέλθει συμφωνία για τα χωρικά ύδατα, δηλαδή για τη μη επέκτασή τους στα 12 ν. μίλια, οπότε πάνω σε αυτή τη συμφωνία πατάει η όποια οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι οι διαπραγματεύσεις γίνονται έξω από το Διεθνές Δίκαιο, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, επιβεβαιώνεται και από τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου, ο οποίος, σε συνέντευξή του στις 21 Ιούλη 2010, είχε πει ότι η ελληνική υφαλοκρηπίδα φθάνει μόνο μέχρι τα 200 μέτρα βάθος βυθού. Δηλαδή, όχι σύμφωνα με την ισχύουσα συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά σύμφωνα με τις τουρκικές απαιτήσεις, που θέτουν εκτός ελληνικής αρμοδιότητας ένα πολύ μεγάλο μέρος του Αιγαίου. Το τμήμα αυτό συμπίπτει σε μεγάλο βαθμό με τις περιοχές που απαριθμεί στο βιβλίο του ο Ντενίζ Μπολούκμπασι ως περιοχές που η ελληνική πλευρά έχει δεχθεί τα χωρικά ύδατα να παραμείνουν στα 6 ν. μίλια.
Το αντικείμενο της συνεδρίασης αυτής ήταν η φόρμουλα «διευθέτησης», την οποία είχε αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης», με δημοσίευμα στις 15 Σεπτέμβρη 2010. Εκεί σημειωνόταν ότι στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας, οι δύο πλευρές έχουν καταλήξει σε συμφωνία συνδιαχείρισης και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, στη βάση της αποδοχής τουρκικών «ζωτικών συμφερόντων», κάτω από την ομπρέλα των ισχυρών πολυεθνικών συμφερόντων και του ΝΑΤΟ.
Αναφερόταν, επίσης, ότι η συμφωνία περιλαμβάνει «χάρτες για τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών, λαμβάνοντας κατά περίπτωση ως εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων άλλοτε τα 6 μίλια και άλλοτε τα 8». Μια τέτοια ρύθμιση αποτελεί συρρίκνωση και εγκατάλειψη - εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, αφού τα ελληνικά χωρικά ύδατα, σύμφωνα με την ισχύουσα σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, μπορούν να επεκταθούν στα 12 ν. μίλια.
Αν τα ελληνικά χωρικά ύδατα οριστούν στα 7 ή 8 ν. μίλια (σήμερα είναι 6 ν. μίλια), στο πλαίσιο μιας ελληνοτουρκικής διευθέτησης, αυτό σημαίνει οριστική εγκατάλειψη του δικαιώματος για επέκταση στα 12 ν. μίλια, που προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο, ανεξάρτητα από το χρόνο που η Ελλάδα θα αποφασίσει να το ασκήσει. Κάτι τέτοιο θα συμπαρασύρει ανάλογη οριοθέτηση και συρρίκνωση στον ελληνικό εναέριο χώρο, που σήμερα είναι 10 ν. μίλια, χωρίς να την αποδέχεται η Τουρκία. Ανάλογες θα είναι οι επιπτώσεις και στην υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ, καθώς όλα εκεί συντείνουν.
Τις ανησυχίες του ΚΚΕ επιτείνουν - μεταξύ άλλων - τα παρακάτω γεγονότα, τα οποία ταυτόχρονα επαληθεύουν τα όσα καταγγέλλει το Κόμμα:
Αν ανάμεσα στα ελληνικά νησιά στήνονταν τουρκικές πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου ή φυσικού αερίου, αυτό θα συμπαρασύρει τον έλεγχο του εναέριου χώρου, την αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης, αλλά και το συνολικό επιχειρησιακό - στρατιωτικό έλεγχο της περιοχής αυτής, αφού η Τουρκία θα επικαλείται την προστασία και την ασφάλεια των «ζωτικών» της συμφερόντων. Ετσι, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας θα δημιουργήσει νέα σύνορα στο Αιγαίο και θα αλλάξει το σημερινό «στάτους».
Αλλωστε, ήδη στο πλαίσιο της νέας δομής διοίκησης του ΝΑΤΟ που πρόσφατα συμφωνήθηκε, το Αιγαίο πλέον από άποψη στρατιωτική - επιχειρησιακού ελέγχου, υπάγεται κατευθείαν στα κεντρικά ΝΑΤΟικά στρατηγεία, που έχουν τον πρώτο λόγο και κατά περίπτωση μπορεί να αναθέτουν στην Ελλάδα ή την Τουρκία ρόλους ακόμα και σε περιοχές του ελληνικού FIR, περιοχές ζωτικής σημασίας για την άμυνα και του ηπειρωτικού κορμού της χώρας. Την ίδια ώρα, είναι γνωστή η τακτική των επιτελών του ΝΑΤΟ, που εξαιρούν ελληνικά νησιά και το θαλάσσιο χώρο τους ως αποστρατιωτικοποιημένα και με αμφισβητούμενο καθεστώς.
Τις ανησυχίες εντείνει το γεγονός ότι κριτήριο, οδηγός και καταλύτης για τις εξελίξεις και τις επιλογές που γίνονται είναι η δίψα των πολυεθνικών μονοπωλίων και της ντόπιας αστικής τάξης για εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, αλλά και οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στην ευρύτερη περιοχή, στο πλαίσιο του νέου στρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, αυτό που προωθείται είναι η επαναχάραξη συνόρων και η συρρίκνωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε βυθό, θάλασσα και αέρα, με σοβαρές επιπτώσεις στην ίδια την άμυνα και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Οι διευθετήσεις αυτές εμπεριέχουν το σπέρμα μελλοντικών εντάσεων που τροφοδοτούνται από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Τελευταία αποκάλυψη είναι τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας με αφορμή την έκδοση ενός βιβλίου του πρώην Τούρκου διπλωμάτη Ντενίζ Μπολούκμπασι. Αυτό που αποκαλύπτεται είναι ότι η Ελλάδα έχει αποδεχτεί, στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία, να μην επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά της ύδατα σε θαλάσσιες περιοχές στρατηγικής σημασίας όπου ενοχλείται η Τουρκία και να τα διατηρήσει στα 6 ν. μίλια, αντί των 12 που δικαιούται, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας.
Τα στοιχεία που περιέχει το βιβλίο περιγράφουν τη βάση πάνω στην οποία διεξάγεται η ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση, υποτίθεται για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, αλλά στην πραγματικότητα για το σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων, σε βάρος πάντα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Ο συγκεκριμένος διπλωμάτης επί σειρά ετών θεωρούνταν κορυφαίος εμπειρογνώμονας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών για θέματα Δικαίου της Θάλασσας και σήμερα είναι στέλεχος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Στο βιβλίο του, με τίτλο «Η Σκάλα του Υπουργείου Εξωτερικών», περιγράφει τα όσα έζησε στις ελληνοτουρκικές διερευνητικές επαφές, συμμετέχοντας στους 36 πρώτους γύρους τους (σήμερα έχουν ξεπεράσει τους 52).
«Ξαναπιάσαμε το νήμα...»
Ο Ντ. Μπολούκμπασι διατείνεται ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα τα όσα ισχυρίζεται η Ελλάδα στις διερευνητικές συνομιλίες ότι «πάντα διατηρούμε το δικαίωμα της μονομερούς επέκτασης των χωρικών μας υδάτων». Επίσης, λέει ότι, αντίθετα με αυτό που είναι γνωστό, στις συνομιλίες αυτές η Τουρκία δέχθηκε την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, προφανώς με δεδομένη τη συμφωνία για ψαλίδισμα των ελληνικών χωρικών υδάτων.Να σημειωθεί πως οι διαπραγματεύσεις στις οποίες αναφέρεται ο Τούρκος διπλωμάτης έγιναν επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη, δηλαδή όταν την ευθύνη από πλευράς ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών είχε ο σημερινός πρωθυπουργός. Ο Γ. Παπανδρέου, μάλιστα, αναφερόμενος πρόσφατα στη συνέχιση των ελληνοτουρκικών «διερευνητικών επαφών», είχε πει ότι «ξαναπιάσαμε το νήμα από εκεί που το είχαμε αφήσει», επιβεβαιώνοντας ότι οι ελληνικές υποχωρήσεις στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας είναι ένα το κρατούμενο στις διαβουλεύσεις που συνεχίζονται.
Το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει τη διαπραγμάτευση με την Τουρκία επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων επιβεβαίωσε και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας. Σε ραδιοφωνική συνέντευξη, στις 5 Μάη 2011, ομολογεί ότι η υπόθεση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) εγκαταλείπεται, επειδή αν έμπαινε στο τραπέζι ο ορισμός της θα «επιβάρυνε», όπως είπε, τις «διερευνητικές επαφές».
Ο ίδιος, με δήλωσή του στις 4 Μάη 2011, υποστήριξε ότι προϋπόθεση για τις διερευνητικές επαφές σχετικά με την υφαλοκρηπίδα, είναι να «κάνουμε χρήση του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων». Αυτό με άλλα λόγια και με δεδομένο ότι το τουρκικό «κάζους μπέλι» (αιτία πολέμου), παραμένει εν ισχύει, όπως έχει κατ' επανάληψη επιβεβαιώσει ο Ρ. Ερντογάν, σημαίνει ότι ήδη έχει επέλθει συμφωνία για τα χωρικά ύδατα, δηλαδή για τη μη επέκτασή τους στα 12 ν. μίλια, οπότε πάνω σε αυτή τη συμφωνία πατάει η όποια οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι οι διαπραγματεύσεις γίνονται έξω από το Διεθνές Δίκαιο, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, επιβεβαιώνεται και από τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου, ο οποίος, σε συνέντευξή του στις 21 Ιούλη 2010, είχε πει ότι η ελληνική υφαλοκρηπίδα φθάνει μόνο μέχρι τα 200 μέτρα βάθος βυθού. Δηλαδή, όχι σύμφωνα με την ισχύουσα συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά σύμφωνα με τις τουρκικές απαιτήσεις, που θέτουν εκτός ελληνικής αρμοδιότητας ένα πολύ μεγάλο μέρος του Αιγαίου. Το τμήμα αυτό συμπίπτει σε μεγάλο βαθμό με τις περιοχές που απαριθμεί στο βιβλίο του ο Ντενίζ Μπολούκμπασι ως περιοχές που η ελληνική πλευρά έχει δεχθεί τα χωρικά ύδατα να παραμείνουν στα 6 ν. μίλια.
Δρομολογημένες εξελίξεις
Υπενθυμίζεται πως πριν και μετά την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ρ. Ερντογάν στις 22 Οκτώβρη 2010 στην Αθήνα, άρχισε να ανοίγει η βεντάλια των διευθετήσεων που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο των «διερευνητικών επαφών» Ελλάδας - Τουρκίας, σε όλο το πλέγμα των ελληνοτουρκικών ζητημάτων. Τα σχετικά δημοσιεύματα στον Τύπο κορυφώθηκαν με τα όσα είδαν το φως για τη συνεδρίαση, στις 26 Οκτώβρη 2010, του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου, με αντικείμενο την ψευδεπίγραφη «επέκταση» των ελληνικών (!) χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 7-8 ν. μίλια.Το αντικείμενο της συνεδρίασης αυτής ήταν η φόρμουλα «διευθέτησης», την οποία είχε αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης», με δημοσίευμα στις 15 Σεπτέμβρη 2010. Εκεί σημειωνόταν ότι στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας, οι δύο πλευρές έχουν καταλήξει σε συμφωνία συνδιαχείρισης και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, στη βάση της αποδοχής τουρκικών «ζωτικών συμφερόντων», κάτω από την ομπρέλα των ισχυρών πολυεθνικών συμφερόντων και του ΝΑΤΟ.
Αναφερόταν, επίσης, ότι η συμφωνία περιλαμβάνει «χάρτες για τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών, λαμβάνοντας κατά περίπτωση ως εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων άλλοτε τα 6 μίλια και άλλοτε τα 8». Μια τέτοια ρύθμιση αποτελεί συρρίκνωση και εγκατάλειψη - εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, αφού τα ελληνικά χωρικά ύδατα, σύμφωνα με την ισχύουσα σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, μπορούν να επεκταθούν στα 12 ν. μίλια.
Αν τα ελληνικά χωρικά ύδατα οριστούν στα 7 ή 8 ν. μίλια (σήμερα είναι 6 ν. μίλια), στο πλαίσιο μιας ελληνοτουρκικής διευθέτησης, αυτό σημαίνει οριστική εγκατάλειψη του δικαιώματος για επέκταση στα 12 ν. μίλια, που προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο, ανεξάρτητα από το χρόνο που η Ελλάδα θα αποφασίσει να το ασκήσει. Κάτι τέτοιο θα συμπαρασύρει ανάλογη οριοθέτηση και συρρίκνωση στον ελληνικό εναέριο χώρο, που σήμερα είναι 10 ν. μίλια, χωρίς να την αποδέχεται η Τουρκία. Ανάλογες θα είναι οι επιπτώσεις και στην υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ, καθώς όλα εκεί συντείνουν.
«Φωνάζει ο κλέφτης...»
Κατόπιν όλων αυτών, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου στις 14 Γενάρη 2011, απαντώντας στη Βουλή σε Επίκαιρη Ερώτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, για τα αποτελέσματα της επίσκεψής του, στο Ερζερούμ της Τουρκίας, επιχείρησε με αφορισμούς του τύπου «σενάρια επιστημονικής φαντασίας» να συγκαλύψει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Εφτασε, μάλιστα, στο σημείο να κατηγορήσει το ΚΚΕ ότι με τις ανησυχίες που εκφράζει, ειδικά για το ζήτημα της εγκατάλειψης της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ του Καστελόριζου, είναι «ο καλύτερος προπαγανδιστής των ακραίων τουρκικών θέσεων»!Τις ανησυχίες του ΚΚΕ επιτείνουν - μεταξύ άλλων - τα παρακάτω γεγονότα, τα οποία ταυτόχρονα επαληθεύουν τα όσα καταγγέλλει το Κόμμα:
- Η διαμόρφωση του πλαισίου της ελληνοτουρκικής συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πηγών του Αιγαίου έχει την ανοιχτή συμβολή των ΗΠΑ. Το έθεσε, με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» (1/8/2010), ο ειδικός απεσταλμένος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Ενέργεια στην Ευρασία, Ρίτσαρντ Μόρνινγκσταρ, προτρέποντας και τις δύο χώρες να συνάψουν εμπορική συμφωνία για συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στο Αιγαίο, ακόμη και αν προηγουμένως δεν έχουν επιλύσει τις μεταξύ τους «συνοριακές» διαφορές στο Αιγαίο που το χαρακτηρίζει ως «αμφισβητούμενη περιοχή». Συγκεκριμένα, είχε αναφέρει: «Θα ήλπιζα, εάν υπάρχουν φυσικές πηγές Ενέργειας στο Αιγαίο ή σε οποιαδήποτε άλλη αμφισβητούμενη περιοχή, αυτές να βοηθήσουν στην επίλυση των ζητήματος των συνόρων (...) Μπορώ να φανταστώ μια περίπτωση, στο Αιγαίο ή σε κάποια άλλη αμφισβητούμενη περιοχή, όπου το οικονομικό όφελος είναι και για τις δύο χώρες τόσο μεγάλο που τις συμφέρει να καταλήξουν σε μια επιχειρηματική λύση, ακόμη και εάν δε συμφωνούν στα συγκεκριμένα σύνορα».
- Λίγες μέρες μετά τη συνεδρίαση του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου (26/10/2010), ο Θ. Πάγκαλος, στις 1/11/2010, μιλώντας σχετικά με το θέμα αυτό στη ΝΕΤ, είπε πως «όλα αυτά έχουν συζητηθεί, έχουν ξαναμπεί στο τραπέζι» και διαβεβαίωσε ότι «διαπραγματεύσεις με την Τουρκία δεν κάναμε ποτέ, ούτε τώρα κάνουμε», γιατί «διαπραγματεύσεις σημαίνει ατζέντα». Αρα, διαπραγμάτευση γίνεται αλλά στο πλαίσιο μυστικής διπλωματίας, γι' αυτό άλλωστε και δε δημοσιοποιούνται τα πρακτικά από τις διμερείς επαφές των εντεταλμένων Ελλάδας και Τουρκίας.
- Αποκαλυπτικός για τα όσα συντελούνται στο παρασκήνιο της ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης, αναφορικά με τις διευθετήσεις στο Αιγαίο, ήταν ο Ε. Μπαγίς και με όσα δήλωσε στα «Νέα» στις 18/11/2010. Εκεί δίνει το πλαίσιο μιας εναλλακτικής συμφωνίας, σε περίπτωση που οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, Γ. Παπανδρέου και Τ. Ερντογάν, δεν καταφέρουν άμεσα να επιλύσουν όλα τα θέματα στο Αιγαίο και προτείνει στις «διαφιλονικούμενες» περιοχές «να φτιάξουμε πλατφόρμες πετρελαίου και αυτές να γίνουν πλατφόρμες επίλυσης των διαφορών». «Ετσι, θα προκύψει πλούτος και αφθονία και για τις δύο χώρες. Συνεκμετάλλευση 50-50 του Αιγαίου», είπε χαρακτηριστικά.
Σε βάρος του λαού
Η υιοθέτηση τέτοιου είδους διευθετήσεων ενέχει θανάσιμους κινδύνους για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και το δικαίωμα της χώρας στην άμυνα, είτε με τη λύση της συνεκμετάλλευσης, είτε με τη λύση της χάραξης της υφαλοκρηπίδας με τρόπο που θα οδηγούσε σε περικύκλωση ελληνικών νησιών από τουρκική υφαλοκρηπίδα ή παρεμβολή τουρκικής υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και την ηπειρωτική Ελλάδα. Θα σημάνει πλήρη ανατροπή του στάτους που διαμορφώθηκε στο Αιγαίο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους (1012-1913) και τη Συνθήκη της Λοζάνης (1923).Αν ανάμεσα στα ελληνικά νησιά στήνονταν τουρκικές πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου ή φυσικού αερίου, αυτό θα συμπαρασύρει τον έλεγχο του εναέριου χώρου, την αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης, αλλά και το συνολικό επιχειρησιακό - στρατιωτικό έλεγχο της περιοχής αυτής, αφού η Τουρκία θα επικαλείται την προστασία και την ασφάλεια των «ζωτικών» της συμφερόντων. Ετσι, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας θα δημιουργήσει νέα σύνορα στο Αιγαίο και θα αλλάξει το σημερινό «στάτους».
Αλλωστε, ήδη στο πλαίσιο της νέας δομής διοίκησης του ΝΑΤΟ που πρόσφατα συμφωνήθηκε, το Αιγαίο πλέον από άποψη στρατιωτική - επιχειρησιακού ελέγχου, υπάγεται κατευθείαν στα κεντρικά ΝΑΤΟικά στρατηγεία, που έχουν τον πρώτο λόγο και κατά περίπτωση μπορεί να αναθέτουν στην Ελλάδα ή την Τουρκία ρόλους ακόμα και σε περιοχές του ελληνικού FIR, περιοχές ζωτικής σημασίας για την άμυνα και του ηπειρωτικού κορμού της χώρας. Την ίδια ώρα, είναι γνωστή η τακτική των επιτελών του ΝΑΤΟ, που εξαιρούν ελληνικά νησιά και το θαλάσσιο χώρο τους ως αποστρατιωτικοποιημένα και με αμφισβητούμενο καθεστώς.
Τις ανησυχίες εντείνει το γεγονός ότι κριτήριο, οδηγός και καταλύτης για τις εξελίξεις και τις επιλογές που γίνονται είναι η δίψα των πολυεθνικών μονοπωλίων και της ντόπιας αστικής τάξης για εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, αλλά και οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στην ευρύτερη περιοχή, στο πλαίσιο του νέου στρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, αυτό που προωθείται είναι η επαναχάραξη συνόρων και η συρρίκνωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε βυθό, θάλασσα και αέρα, με σοβαρές επιπτώσεις στην ίδια την άμυνα και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Οι διευθετήσεις αυτές εμπεριέχουν το σπέρμα μελλοντικών εντάσεων που τροφοδοτούνται από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
ΠΑΣΟΚ - ΝΔ μοιράζονται τις ευθύνες
Απόρρητα έγγραφα που αποκάλυψε ο ιστότοπος Wikileaks δείχνουν τη διαχρονική υποχώρηση των ελληνικών κυβερνήσεων από τα κυριαρχικά δικαιώματα
 Associated Press |
- Το ένα ζήτημα αφορά στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Μέσα από τα αμερικανικά διπλωματικά κείμενα, γίνεται σαφές πως έχουν καταλήξει σε συμφωνία για επιλεκτική «επέκτασή» τους - σε ανώδυνες για την Τουρκία περιοχές - πέρα από τα 6 ν. μίλια, πολύ κάτω από τα 12 ν. μίλια, που δικαιούται η χώρα με βάση τη Σύμβαση του ΟΗΕ του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο συμφωνίας, η Αγκυρα φέρεται να έχει ήδη από το Σεπτέμβρη του 2009 συμφωνήσει με την κυβέρνηση της ΝΔ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακολούθως άρχισε να ανοίγει τη βεντάλια των διευθετήσεων. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την αποκάλυψη που περιέχεται σε αμερικανικό τηλεγράφημα από την Αγκυρα, ότι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Α. Νταβούτογλου, είπε στον Αμερικανό πρέσβη πως «η κυριαρχία αυτών των "βράχων" (σ.σ. Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι) ήταν υπό αμφισβήτηση, όπως τα Ιμια», κάνουν φανερό το βάθος των τουρκικών διεκδικήσεων και το επικίνδυνο των διευθετήσεων.
- Το άλλο θέμα αφορά στην αποκάλυψη, μέσα από τα ίδια αμερικανικά κείμενα, της ύπαρξης μιας ελληνοτουρκικής άτυπης συμφωνίας, υπό αμερικανοΝΑΤΟική εποπτεία, για τους κανόνες άσκησης κυριαρχίας στο Αιγαίο. Ενός «κώδικα συμπεριφοράς», όπως αναφέρεται, στις πτήσεις των μαχητικών αεροσκαφών, πράγμα που αποτελεί τη βάση της «αποστρατιωτικοποίησης» των ελληνικών νησιών, όπως πάγια επιδιώκει η τουρκική πλευρά, αλλά και γενικότερα της εγκατάλειψης του δικαιώματος άμυνας της χώρας, με βάση το ρόλο και τη στρατηγική σημασία του θαλάσσιου χώρου που βρίσκεται ανάμεσα στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αν. Αιγαίου. Αρκεί μόνο να επισημάνουμε ότι με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαιότητας, τα ελληνικά μαχητικά δε θα πετάνε σε τμήμα της ελληνικής επικράτειας, ζωτικής σημασίας για τη συνολική άμυνα της χώρας, με αντάλλαγμα να μην πετάνε και τα τουρκικά μαχητικά πάνω από το Αιγαίο και τα ελληνικά νησιά!
Διαρκής παρέμβαση των ΗΠΑ
Ηρθε και η επιβεβαίωση, στις 12 Ιούνη 2009, όταν η Χίλαρι Κλίντον με εμπιστευτικό τηλεγράφημα ζητά από την ελληνική κυβέρνηση να μην τηρείται «αμυντική στάση», η οποία «μπορεί να εκληφθεί ως προκλητική και να αυξήσει την πιθανότητα ατυχήματος», ενώ ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Ντ. Σπέκχαρντ, στις 17 Ιούλη 2009, όταν απευθύνεται στον M. Μπράιζα, υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, προτείνει μια σειρά Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), όπως ο μη χαρακτηρισμός των τουρκικών μαχητικών ως «εχθρικών» και να αποφεύγουν τα ελληνικά μαχητικά πτήσεις στα «αποστρατιωτικοποιημένα» ελληνικά νησιά!!!Τα μέτρα αυτά σε μεγάλο βαθμό, ήδη, έχουν μπει σε διαδικασία εφαρμογής. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι ότι από τότε και στο εξής, τα ελληνικά μαχητικά, που σπεύδουν να αναγνωρίσουν τα τουρκικά που παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο, δεν επιμένουν στην αναχαίτισή τους και πλέον δε γίνονται εμπλοκές και εικονικές αερομαχίες.
Αυτό καταγράφεται και στην καθημερινή ενημέρωση του ΓΕΕΘΑ προς τους δημοσιογράφους. Η καταγραφή μηδενικών «εμπλοκών», τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια στο Αιγαίο, παραπέμπει ευθέως στην ύπαρξη άτυπων διμερών συμφωνιών, καθώς δεν μπορεί να αποδοθεί στη μείωση των παράνομων εισόδων στο Αιγαίο τουρκικών μαχητικών, τα οποία πλέον μπαίνουν στο Αιγαίο και φεύγουν μόνα τους μόλις ολοκληρώσουν την αποστολή τους.
* * *
Κουρελιάζουν τα χωρικά ύδατα
 |
1. Ανάμεσα στα τουρκικά παράλια και τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
2. Η ανατολική, η νότια και η βόρεια πλευρά της Σαμοθράκης και της Λήμνου.
3. Οι βόρειες και νότιες πλευρές της Λέσβου, των Ψαρών και της Χίου.
4. Η βόρεια πλευρά της Σάμου.
5. Η βόρεια, η νότια και η δυτική πλευρά της Ικαρίας.
6. Η περιοχή με καθεστώς ανοικτής θάλασσας που επεκτείνεται ανάμεσα από την Μύκονο και την Ικαρία στη Μεσόγειο.
7. Ο δίαυλος Ρόδου - Καρπάθου, ο δίαυλος Κάσου - Κρήτης και ο δίαυλος Αντικυθήρων - Κρήτης.
ΚΕΙΜΕΝΑ: Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
από ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
