Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Ε, όχι και έτσι

Όπως η σουπιά που ρίχνει το μελάνι της για να θολώσει τα νερά, έτσι και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί να εξαπατήσει τα λαϊκά στρώματα ότι η συμφωνία με τους «θεσμούς» του κεφαλαίου (ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) σηματοδοτεί μια «αλλαγή πορείας που θα ανακουφίσει το λαό». Όμως, είναι πρόκληση να προσπαθεί να φορτώσει στο λαό την ευθύνη για τις συμφωνίες που υπογράφει, με το επιχείρημα πως ο λαός στις εκλογές έδωσε σαφή εντολή για συμφωνία και όχι ρήξη με την ΕΕ!


Αλήθεια, ας αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ: Τον ψήφισαν, γνωρίζοντας ότι θα συνεχίσει την αντιλαϊκή στρατηγική των μνημονίων; Οτι θα συνεχιστούν η επιτήρηση, η τρόικα με άλλο όνομα, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί λιτότητας, οι ιδιωτικοποιήσεις; Τον ψήφισαν γνωρίζοντας ότι θα αφήσει απείραχτο όλο το μνημονιακό αντιλαϊκό πλαίσιο; Τους νόμους και την πολιτική που φόρτωσαν τα βάρη της κρίσης στο λαό; Πώς νιώθουν, άραγε, σήμερα που την ψήφο τους την αξιοποιεί η σημερινή συγκυβέρνηση για τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, κοροϊδεύοντας τους κατάμουτρα;

Βεβαίως, είναι γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε σύγκρουση με την ΕΕ, την Ευρωζώνη και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Όμως, τι ήταν αυτό που τους υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ανάσχεση κάθε τάσης ριζοσπαστικοποίησης και υπονομεύοντας κάθε ριζοσπαστική διάθεση; Οτι αρκεί μια αλλαγή κυβέρνησης, μια αλλαγή διαχείρισης, χωρίς βεβαίως καμιά διάθεση ρήξης με την ΕΕ και τον καπιταλισμό για να ανασάνει ο λαός! Αυτά τους έλεγε προεκλογικά και πολύ πιο πριν, ενώ ταυτόχρονα συκοφαντούσε το ΚΚΕ, που καλούσε το λαό να διαλέξει τη σύγκρουση με την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, ότι δήθεν παραπέμπει τη σωτηρία του λαού στη «δευτέρα παρουσία». Αυτή η λογική δεν άντεξε ούτε ένα μήνα και όσο και αν προσπαθούν να αλλάξουν τα ονόματα της αντιλαϊκής πολιτικής, της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου, δεν αλλάζει η ουσία.

Τα λαϊκά στρώματα, έστω με πολλές αυταπάτες, δεν μάτωσαν τα προηγούμενα χρόνια με τους άλλους διαχειριστές του συστήματος, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, για να βρεθούν και σήμερα αντιμέτωπα με παρόμοια αντιλαϊκά μέτρα. Ομως, όσο και αν καλλιεργούνται, με τη στήριξη και των ισχυρών μηχανισμών των ΜΜΕ των μεγαλοκαπιταλιστών, η αναμονή και η υπομονή για τη νέα δήθεν «εθνική προσπάθεια που απαιτεί συναίνεση», τα πρώτα βήματα της νέας συγκυβέρνησης στον ίδιο δρόμο των δεσμεύσεων στην ΕΕ και της κερδοφορίας των μονοπωλίων, δεν προμηνύουν τίποτε το καλό για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Ο λαός μας έχει συσσωρευμένη σημαντική εμπειρία και μπορεί να κρίνει πού οδήγησαν οι θυσίες όλα τα προηγούμενα χρόνια για τη διάσωση της πλουτοκρατίας, θυσίες που του ζητείται να συνεχίσει. Γι' αυτό δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να μετατραπεί σε κλακαδόρο της κυβέρνησης. Μονόδρομος για το λαό είναι η πάλη για την ανάκτηση των απωλειών, τη διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, η πάλη για το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, η ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Το ΚΚΕ απευθύνει πλατύ κάλεσμα σε αυτόν το δρόμο στους λαϊκούς ανθρώπους, στους ριζοσπάστες και τους αριστερούς και με το συλλαλητήριο που διοργανώνει αύριο στο Σύνταγμα ενάντια στη νέα συμφωνία κυβέρνησης και ΕΕ για επέκταση του μνημονίου.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 26 Φλεβάρη 2015.